con-dŏlesco
            
          
          con-dŏlesco, lŭi, 3, v. inch. n. [doleo], to feel severe pain, to suffer much, to be in pain or distress, to ache.  Prop. (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in temp. perf.): mihi de vento miserae condoluit caput, Plaut. Truc. 2, 8, 2; so in perf.: latus ei dicenti, Cic. de Or. 3, 2, 6: pes, dens, id. Tusc. 2, 22, 52: homines, quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur, id. ib. 1, 18, 41: tentatum frigore corpus, * Hor. S. 1, 1, 80: admonitu matris, Ov. Tr. 5, 3, 32: naturā (hominem) condolescere dicerent, Cic. Ac. 1, 10, 38: ad suspitionem tactūs condolescunt (ulcera), Sen. Ira, 3, 9, 5.—*  To suffer or sympathize with: anima corpori laeso ... condolescit Tert. Anim. 5.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            con-dŏlesco
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            con-dolesco
           
          
            Intro Text:
            con-dŏlesco, lŭi, 3, v. inch. n. [doleo], to feel severe pain, to suffer much, to be in pain or distress, to ache.  Prop. (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in temp. perf.): mihi de vento miserae condoluit caput, Plaut. Truc. 2, 8, 2; so in perf.: latus ei dicenti, Cic. de Or. 3, 2, 6: pes, dens, id. Tusc. 2, 22, 52: homines, quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur, id. ib. 1, 18, 41: tentatum frigore corpus, * Hor. S. 1, 1, 80: admonitu matris, Ov. Tr. 5, 3, 32: naturā (hominem) condolescere dicerent, Cic. Ac. 1, 10, 38: ad suspitionem tactūs condolescunt (ulcera), Sen. Ira, 3, 9, 5.—*  To suffer or sympathize with: anima corpori laeso ... condolescit Tert. Anim. 5.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10035
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "con-dŏlesco, lŭi, 3, v. inch. n. [doleo], to feel severe pain, to suffer much, to be in pain or distress, to ache.  Prop. (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in temp. perf.): mihi de vento miserae condoluit caput, Plaut. Truc. 2, 8, 2; so in perf.: latus ei dicenti, Cic. de Or. 3, 2, 6: pes, dens, id. Tusc. 2, 22, 52: homines, quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur, id. ib. 1, 18, 41: tentatum frigore corpus, * Hor. S. 1, 1, 80: admonitu matris, Ov. Tr. 5, 3, 32: naturā (hominem) condolescere dicerent, Cic. Ac. 1, 10, 38: ad suspitionem tactūs condolescunt (ulcera), Sen. Ira, 3, 9, 5.—*  To suffer or sympathize with: anima corpori laeso ... condolescit Tert. Anim. 5.\n",
  "key": "condolesco",
  "type": "main"
}