View word page
condĭo
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2. (orig. belonging to econ. lang.). To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle: oleas albas, Cato, R. R. 117: lactucam (corresp. with componere), Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5: corna, pruna, id. 12, 10, 2: caules vitium in aceto et muriā, Plin. 14, 19, 23, § 119 al.— Transf. Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.— To embalm a dead body: mortuos (Aegyptii), Cic. Tusc. 1, 45, 108.— Of food, to make savory, to season, spice: cenam, Plaut. Ps. 3, 2, 21: meas escas, id. ib. 3, 2, 41: fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius, Cic. Fam. 7, 26, 2: jus male conditum, Hor. S. 2, 8, 69: vinum, Dig. 33, 6, 9; cf.: quis non videt, desideriis omnia ista condiri? Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence, As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.— Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.): duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas, Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38; and 6, 3, 40: vitia, to set off, Cic. Clu. 26, 72: hilaritate tristitiam temporum, id. Att. 12, 40, 3: gravitatem comitate, id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66: aliquid natura asperum pluribus voluptatibus, Quint. 5, 14, 35: urbanitatem ambiguitate, id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a. (Acc. to II. A.) Seasoned, savory: conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio, Cic. Sen. 16, 56: sapor vini, Col. 12, 20, 7.— Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1: nimium condita oratio, Quint. 11, 3, 182.— Comp.: oratio lepore et festivitate conditior, Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker: nemo suavitate conditior, Cic. Brut. 48, 177.—Sup. and adv. not in use.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
condĭo
Headword (normalized):
condĭo
Headword (normalized/stripped):
condio
Intro Text:
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2. (orig. belonging to econ. lang.). To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle: oleas albas, Cato, R. R. 117: lactucam (corresp. with componere), Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5: corna, pruna, id. 12, 10, 2: caules vitium in aceto et muriā, Plin. 14, 19, 23, § 119 al.— Transf. Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.— To embalm a dead body: mortuos (Aegyptii), Cic. Tusc. 1, 45, 108.— Of food, to make savory, to season, spice: cenam, Plaut. Ps. 3, 2, 21: meas escas, id. ib. 3, 2, 41: fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius, Cic. Fam. 7, 26, 2: jus male conditum, Hor. S. 2, 8, 69: vinum, Dig. 33, 6, 9; cf.: quis non videt, desideriis omnia ista condiri? Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence, As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.— Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.): duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas, Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38; and 6, 3, 40: vitia, to set off, Cic. Clu. 26, 72: hilaritate tristitiam temporum, id. Att. 12, 40, 3: gravitatem comitate, id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66: aliquid natura asperum pluribus voluptatibus, Quint. 5, 14, 35: urbanitatem ambiguitate, id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a. (Acc. to II. A.) Seasoned, savory: conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio, Cic. Sen. 16, 56: sapor vini, Col. 12, 20, 7.— Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1: nimium condita oratio, Quint. 11, 3, 182.— Comp.: oratio lepore et festivitate conditior, Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker: nemo suavitate conditior, Cic. Brut. 48, 177.—Sup. and adv. not in use.
IDX:
10018
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10006
Key:
condio

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2. (orig. belonging to econ. lang.).  To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle: oleas albas, Cato, R. R. 117: lactucam (corresp. with componere), Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5: corna, pruna, id. 12, 10, 2: caules vitium in aceto et muriā, Plin. 14, 19, 23, § 119 al.— Transf.  Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.— To embalm a dead body: mortuos (Aegyptii), Cic. Tusc. 1, 45, 108.— Of food, to make savory, to season, spice: cenam, Plaut. Ps. 3, 2, 21: meas escas, id. ib. 3, 2, 41: fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius, Cic. Fam. 7, 26, 2: jus male conditum, Hor. S. 2, 8, 69: vinum, Dig. 33, 6, 9; cf.: quis non videt, desideriis omnia ista condiri? Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,  As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—  Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.): duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas, Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38; and 6, 3, 40: vitia, to set off, Cic. Clu. 26, 72: hilaritate tristitiam temporum, id. Att. 12, 40, 3: gravitatem comitate, id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66: aliquid natura asperum pluribus voluptatibus, Quint. 5, 14, 35: urbanitatem ambiguitate, id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.  (Acc. to II. A.) Seasoned, savory: conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio, Cic. Sen. 16, 56: sapor vini, Col. 12, 20, 7.— Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1: nimium condita oratio, Quint. 11, 3, 182.— Comp.: oratio lepore et festivitate conditior, Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker: nemo suavitate conditior, Cic. Brut. 48, 177.—Sup. and adv. not in use.\n",
  "key": "condio",
  "type": "main"
}