συναλειπτός
συναλειπτός, όν, f.l. for ἀσυνάλειπτος in An.Ox. 2.412.
{
"headword": "συναλειπτός",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n99139",
"citations": [],
"senses": [],
"key": "sunaleipto/s",
"type": "main"
}