συναλειπτός
συναλειπτός, όν, f.l. for ἀσυνάλειπτος in An.Ox. 2.412.
{ "headword": "συναλειπτός", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n99139", "citations": [], "senses": [], "key": "sunaleipto/s", "type": "main" }