ὄκκον
ὄκκον ὀφθαλμόν, Hsch. :—hence ὄκταλλος ( Boeot.), ὁ,
{ "headword": "ὄκκον", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751", "citations": [], "senses": [ { "definition": "", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751-0", "children": [ { "label": "", "definition": "<i>eye,</i> Hdn.Gr. 2.559, restored in Corinn. Supp. 2.89.—Cf. ὄπτιλλος. (Derived by various suffixes from root oqṷ- ‘see’ in ὄψομαι, ὄσσε, ὄσσομαι, ὀφθαλμός, Lat. oculus.) ὀκκῦλαι· τὸ ὀκλάσαι, καὶ ἐπὶ τῶν πτερ<ν>ῶν καθέζεσθαι, Hsch.", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751-0-0", "citations": [], "children": [] } ] } ], "key": "o)/kkon", "type": "gloss" }