ὄκκον
ὄκκον ὀφθαλμόν, Hsch. :—hence ὄκταλλος ( Boeot.), ὁ,
{
"headword": "ὄκκον",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751",
"citations": [],
"senses": [
{
"definition": "",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751-0",
"children": [
{
"label": "",
"definition": "<i>eye,</i> Hdn.Gr. 2.559, restored in Corinn. Supp. 2.89.—Cf. ὄπτιλλος. (Derived by various suffixes from root oqṷ- ‘see’ in ὄψομαι, ὄσσε, ὄσσομαι, ὀφθαλμός, Lat. oculus.) ὀκκῦλαι· τὸ ὀκλάσαι, καὶ ἐπὶ τῶν πτερ<ν>ῶν καθέζεσθαι, Hsch.",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72751-0-0",
"citations": [],
"children": []
}
]
}
],
"key": "o)/kkon",
"type": "gloss"
}