ὀδυναίτερος
ὀδυναίτερος, α, ον, irreg. Comp. form of ὀδυνηρός or ὀδυνώδης, Hp. Fract. 17.
{
"headword": "ὀδυναίτερος",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n72104",
"citations": [],
"senses": [],
"key": "o)du^nai/teros",
"type": "main"
}