ἀμυντέον
ἀμυντέον, verb. Adj. of ἀμύνω,
{
"headword": "ἀμυντέον",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n5600",
"citations": [],
"senses": [
{
"definition": "",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n5600-0",
"children": [
{
"label": "",
"definition": "<i>one must assist,</i> c. dat. pers., X. Cyr. 8.6.6: also pl., ἀμυντέʼ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S. Ant. 677.",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n5600-0-0",
"citations": [
{
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:citations.atlas_v1:lsj-6509",
"data": {
"quote": "ἀμυντέʼ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις",
"ref": "S. Ant. 677",
"urn": "urn:cts:greekLit:tlg0011.tlg002.perseus-grc2:677"
}
}
],
"children": [
{
"label": "II",
"definition": "<i>one must repel,</i> Ar. Lys. 661.",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n5600-0-0-0",
"citations": [],
"children": []
}
]
}
]
}
],
"key": "a)munte/on",
"type": "main"
}