κατατραγεῖν
κατατραγεῖν, aor. 2 inf. Act. of κατατρώγω.
{
"headword": "κατατραγεῖν",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n55424",
"citations": [],
"senses": [],
"key": "katatra^gei=n",
"type": "main"
}