κατατραγεῖν
κατατραγεῖν, aor. 2 inf. Act. of κατατρώγω.
{ "headword": "κατατραγεῖν", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n55424", "citations": [], "senses": [], "key": "katatra^gei=n", "type": "main" }