εὔνοιος
εὔνοιος, ον, = foreg., φίλοι καὶ εὔ. SIG 559.52 ( Magn. Mae., iii B. C.), cf. IGRom. 4.247.34 ( Assos). Adv. - οίως Sammelb. 5294.9 (iii A.D.).
{ "headword": "εὔνοιος", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n44555", "citations": [], "senses": [], "key": "eu)/noios", "type": "main" }