ἕτερος
ἕτερος, α, ον, only Att.- Ion. with ἕ-, Dor. ἅτερος [ᾰ] IG 4.914.9 (Epid.), etc. (and Att. in crasis, v. infr.), Aeol. ἄτερος Alc. 41.5, etc.:— but ἅτερος [ᾱ], Att. crasis for ὁ ἅτερος, Com.Adesp. 14.23 D., al., Ion. οὕτερος (fr. ὁ ἕτ-) Hdt. 1.34, etc., Dor. ὥτερος Theoc. 7.36; neut. θάτερον A. Ag. 344, And. 2.7, etc., Ion. τοὔτερον Hdt. 1.32: pl. ἅτεροι, for οἱ ἅτεροι, Arist. Pol. 1255a20; θάτερα S. El. 345, Th. 1.87, etc.; gen. θατέρου S. Ph. 597, etc., Ion. τοὐτέρου Semon. 7.113, Dor. θατέρω Ti.Locr. 94a, θωτέρω Epich. 71 (dub. l.); dat. θατέρῳ A. Pr. 778; fem. nom. ἡτέρα IG 2(2).1498.76, 1615.14,87 (iv B.C.), S. OC 497, Ar. Lys. 85, 90 codd., Paus.Gr. Fr. 82; dat. θητέρᾳ S. OT 782, Tr. 272, E. Hipp. 894, Ar. Av. 1365, etc., cf. Paus.Gr. l.c. (in Mss. sts. θατέρᾳ), Ion. τἠτέρῃ Phoen. 5.2.—Later masc. and fem. θάτερος, θατέρα, even with the Art., Men. 846, Chrysipp. ap. Paus.Gr. Fr. 82, Lyc. 590, Polem. Cyn. 4, Luc. D Mort. 8[26].1 (condemned in Pseudol. 29), Gp. 14.20.2, etc.; τῶν θατέρων Iamb. in Nic. p.83 P.; θάτερον acc. sg. masc., E. Ion [849].