ὑπομενετέον
ὑπομενετέον, ( ὑπομένω)
{
"headword": "ὑπομενετέον",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776",
"citations": [],
"senses": [
{
"definition": "",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0",
"children": [
{
"label": "",
"definition": "<i>one must sustain, abide, endure,</i> Th. 2.88, Isoc. 6.7, Pl. Lg. 770e, Arist. EN 1110a30; -μενετέα Zeno Stoic. 1.49, Cleanth. ib. 129, cf. Stoic. 3.22, 64, 72.—The form ὑπομενητέον is v.l. in Isoc. l.c., etc.; ὑπομονητέος occurs (with vv. ll.) in D.L. 7.126.",
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0-0",
"citations": [
{
"urn": "urn:cite2:scaife-viewer:citations.atlas_v1:lsj-145191",
"data": {
"quote": "-μενετέα",
"ref": "",
"urn": ""
}
}
],
"children": []
}
]
}
],
"key": "u(pomenete/on",
"type": "main"
}