ὑπομενετέον
ὑπομενετέον, ( ὑπομένω)
{ "headword": "ὑπομενετέον", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776", "citations": [], "senses": [ { "definition": "", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0", "children": [ { "label": "", "definition": "<i>one must sustain, abide, endure,</i> Th. 2.88, Isoc. 6.7, Pl. Lg. 770e, Arist. EN 1110a30; -μενετέα Zeno Stoic. 1.49, Cleanth. ib. 129, cf. Stoic. 3.22, 64, 72.—The form ὑπομενητέον is v.l. in Isoc. l.c., etc.; ὑπομονητέος occurs (with vv. ll.) in D.L. 7.126.", "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0-0", "citations": [ { "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:citations.atlas_v1:lsj-145191", "data": { "quote": "-μενετέα", "ref": "", "urn": "" } } ], "children": [] } ] } ], "key": "u(pomenete/on", "type": "main" }