ὑπομενετέον
            
          
          ὑπομενετέον, ( ὑπομένω)
          {
  "headword": "ὑπομενετέον",
  "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776",
  "citations": [],
  "senses": [
    {
      "definition": "",
      "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0",
      "children": [
        {
          "label": "",
          "definition": "<i>one must sustain, abide, endure,</i> Th. 2.88, Isoc. 6.7, Pl. Lg. 770e, Arist. EN 1110a30; -μενετέα Zeno Stoic. 1.49, Cleanth. ib. 129, cf. Stoic. 3.22, 64, 72.—The form ὑπομενητέον is v.l. in Isoc. l.c., etc.; ὑπομονητέος occurs (with vv. ll.) in D.L. 7.126.",
          "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:dictionaries.v1:lsj-n108776-0-0",
          "citations": [
            {
              "urn": "urn:cite2:scaife-viewer:citations.atlas_v1:lsj-145191",
              "data": {
                "quote": "-μενετέα",
                "ref": "",
                "urn": ""
              }
            }
          ],
          "children": []
        }
      ]
    }
  ],
  "key": "u(pomenete/on",
  "type": "main"
}