homo
homō
inis, m and f
a human being, man, person
: Monstrum hominis, T.: grandior, T.: doctrinā eruditus: hominum homo
stultissime, T.: genus hominum: more hominum evenit,
ut, etc., as usual, T.: homo'st Perpaucorum
hominum, associates, T.: cum inter homines esset,
was alive: qui numquam inter homines fuerit, saw the world:
nec vox hominem sonat, i. e. mortal, V.: ut eam nemo hominem appellare possit: Quae (Io) bos ex homine
est, O.: dic ipsa, ‘homo
sum,’ Iu.— Collect., man, the human race, mankind:
quā haud scio ad quidquam melius sit homini
datum.— Pleonast., in addresses: nisi caves tu homo, etc., fellow,
T.: tu homo adigis me ad insaniam, T.— In
apposition: filius homo adulescens, T.: servom hominem, T.:
oculi hominis histrionis.—Prov.: Quot
homines, tot sententiae, many men, many minds, T.: Homo sum; humani
nil a me alienum puto, T.—A man, reasonable creature, lord of
creation: si homo esset, eum potius legeret: nox te expolivit
hominemque reddidit: homines visi sumus: si esses homo, if you had a man's
sense, T.: nihil hominis esse, nothing of a
man.—A man, servant: homo P. Quincti, Quintus's
man.—Plur., foot-soldiers, infantry (opp. cavalry): homines equitesque,
Cs.—Plur, bodies, corpses: cumulos hominum
urebant, L.—The man, fellow, creature, he, this one (colloq. for
a pron dem.): ibi homo coepit me obsecrare, Ut, etc., T.: itast homo, T.: venas hominis incidere:
persuasit homini, N.