fastigium
fastīgium
ī,
n
the top of a gable, gable end, pediment: Capitoli: fastigia templorum, L.: Evado ad
summi fastigia culminis, V.: ut haberet
fastigium, i. e. a temple in his honor: ignem ad fastigia
iactant, to the roof, V.—A top, height, summit, edge: colles pari altitudinis fastigio, Cs.: fontis, Cs.: muri,
Cu.—Plur, depth: scrobibus quae sint fastigia
quaeras, what should be the depth of the trenches, V.—A slope,
declivity, descent: locus tenui fastigio vergebat, Cs.:
iniquum loci ad declivitatem, Cs.: cloacis fastigio in Tiberim ductis, by a gradual descent, L.: scrobes paulatim angustiore ad infimum fastigio, i. e. gradually
narrowing, Cs.—Fig., a finish, completion: operi tamquam
fastigium inponere, crown the work.— Elevation, rank, dignity:
dictaturae semper altius fastigium fuit, L.: alii cives eiusdem fastigi, L.: mortale, Cu.: muliebre, womanly dignity, Ta.:
fortunae, the height, Cu.: Quales ex
humili magna ad fastigia rerum Extollit Fortuna, Iu.: summa sequar fastigia rerum, great outlines, V.