durus
dūrus
adj.
with comp. and sup, hard (to
the touch): silex, V.: ferrum, H.: bipennes, H.: cutis, O.: corpus, impenetrable, O.: dumeta, i. e.
rough, O.: gallina, tough, H.—As
subst n.: nil extra est in nuce duri, no
shell, H.—Hard, harsh, of a taste: sapor Bacchi, V. — Of a sound, C.
— Fig., rough, rude, uncultivated: oratione et moribus:
poëta durissimus: durior ad haec studia: virtus, Ta.: gens duro robore nata, V.: componere
versūs, H. — Hardy, vigorous, rough: Spartiatae: in armis genus, L.: vindemiator, H.: ilia messorum, H.: iuvenci, O. — Harsh, rough, stern, unyielding,
unfeeling, pitiless, insensible, obstinate: pater, T.:
se durum agrestemque praebere: durior Diogenes: iudex durior:
duri hominis vel potius vix hominis videtur: nos dura aetas, H.: ōs, shameless, impudent, T.: ore
durissimo esse: ferrum, cruel, V.: aures, V.:
flectere (me) Mollibus Iam durum imperiis,
H.—Of things, hard, severe, toilsome, oppressive, distressing, burdensome,
adverse: provincia, T.: fortuna: hiemps:
venatus, O.: durissimo tempore anni,
inclement, Cs.: valetudo, H.: dolores, V.: iter, V.: proelia, V.: Durum: sed levius fit
patientiā, etc., H.: hi, si quid erat
durius, concurrebant, a difficulty, Cs.: si nihil esset
durius, Cs.—Plur n. as subst, hardships,
difficulties: Siccis omnia dura deus proposuit, H.:
multa, V.: ego dura tuli,
O.