dirus
            
          
          dīrus
        
        
            adj.
          
      with comp, ill - omened, ominous, boding,
            portentous, fearful, awful, dread: cometae, V.: quibus nihil dirius: mortalibus omen, O.: tempus: exsecratio, L. — Plur n. as
            subst: in dira incurrimus: Dira canere, O.:
                dira alcui precari, Tb. — Dreadful, cruel,
            fierce, fell, relentless: sorores, the furies, V.: Dea, i. e. Circe, O.: Hannibal, H.:
                mens, V.: hydra, H.
            — Dreadful, dire, horrible, awful: dapes, O.:
                venena, H.: bellum, V.:
                cupido, insane, V.: sollicitudines, H.: superbia, O.: Temporibus diris, in the reign of terror,
                Iu.—Plur n. As adv.: dira
                fremens, frightfully, V.