dirus
dīrus
adj.
with comp, ill - omened, ominous, boding,
portentous, fearful, awful, dread: cometae, V.: quibus nihil dirius: mortalibus omen, O.: tempus: exsecratio, L. — Plur n. as
subst: in dira incurrimus: Dira canere, O.:
dira alcui precari, Tb. — Dreadful, cruel,
fierce, fell, relentless: sorores, the furies, V.: Dea, i. e. Circe, O.: Hannibal, H.:
mens, V.: hydra, H.
— Dreadful, dire, horrible, awful: dapes, O.:
venena, H.: bellum, V.:
cupido, insane, V.: sollicitudines, H.: superbia, O.: Temporibus diris, in the reign of terror,
Iu.—Plur n. As adv.: dira
fremens, frightfully, V.