denique
dēnique
adv.,
and thenceforward, and thereafter, at last, at length, finally, lastly, only,
not until
: denique Metuebant me, T.: Metui, quid futurum denique esset, T.: post biennium
denique appellas: octavo denique mense, Cs.: mortuo
denique, not till after his death.—With nunc, now at last, only
now, not till now: nunc denique incipiunt
credere.—With tum, then at last, only then, not till then: tum denique nomen referemus: tum denique interficiere, cum,
etc.—In enumerations, besides, thereafter, finally, lastly, in fine: ut nomen deferrent, ut accusatorem compararent, denique ut pugnarent:
proximo, altero, denique reliquis consecutis diebus.—Followed by
postremo, C.—In a summary or climax, in a word, in short, in fact, briefly, to
sum up, in fine, even, I may say: Ut ad pauca redeam ... Haec denique
eius fuit oratio, T.: nobis est domi inopia,
mala res ... denique quid reliqui habemus? S.: omnia sua iura,
commoda, totam denique libertatem: non curia, non domus, non denique haec sedes
honoris: denique haec fuit altera persona, in a word, N.: Denique sit quidvis simplex, H.: vitavi
denique culpam, Non laudem merui, merely, H.—Ironical, in fine,
forsooth, indeed: ii denique, qui tum concursabant, Roscio
obicient, etc.—Restrictive, in fine, at least, certainly: nostros praesidia deducturos aut denique indiligentius
servaturos, Cs.: eosdem (liberos) bonā aut
denique aliquā re p. perdere: Ne nummi pereant ... aut denique
fama, H.