scopulus
scopulus
ī,
m
, sko/pelos, a
projecting point of rock, rock, cliff, crag, shelf, ledge: pars
(remigum) ad scopulos adlisa, Cs.: detrudunt
navīs scopulo, V.: Imminet aequoribus
scopulus, O.: Qui vidit Infamīs scopulos
Acroceraunia, promontory, H.: scopuli ruina,
i. e. fallen roof (of the cave of Cacus), V.: Mavortis, the
Areopagus, O.: His inmobilior scopulis, harder to move, O.:
scopulis surdior, H.—Fig., a rock, cliff,
ledge, stumbling-block, danger, difficulty: cum neque Musarum
scopulos quisquam superarat: qui te ad scopulum e tranquillo auferat, T.:
(Piso et Gabinius) geminae voragines scopulique rei p.