pius
pius
adj.
with (late) sup. piissimus.—Of
character, dutiful, pious, devout, conscientious, religious: ingenium
Pamphili, T.: homo: di meliora piis, V.:
poëta, Ct.: pio vatis ab ore,
O.—Plur m. as subst, the departed, blessed:
piorum sedes: arva piorum, O.—Of actions,
just, holy, right, pious, religious: bellum, L.: homines inmolare pium esse duxerunt, a religious act: Quosque pium est adhibere deos, O.—As
subst n.: contra iusque piumque, sacred
obligation, O.—Of things, sacred, holy, consecrated: far, H.: pax, under religious sanction: arma, conscientiously taken up, L.—Of natural ties,
faithful to kindred, devoted, filial, loving, dutiful: in parentes:
Aeneas, the filial, V.: Inpietate pia est, i.
e. sacrifices her son to her brother, O.: ‘piissimos’ quaeris, et, quod verbum omnino nullum in
linguā Latinā est, etc.: piissima filia, Ta.: piissimi civium, Cu.—Sacred, prompted by natural
affection, loving: seniorque parens, pia sarcina nati, O.:
dolor, inspired by friendship: piosque pone metūs, i. e. of your husband,
O.—Beloved, dear: testa, H.