χαρίεις
-εντος.
Fem. χαριεσσα. Neut. χαρίεν, -εντος.
[χάρις.]
Superl. χαριέστατος of two terminations Od. 10.279. Pleasing, lovely, fine: νηόν Il. 1.39, εἵματα Il. 5.905, Il. 22.511. Cf. Il. 8.204, Il. 9.599: φᾶρος Od. 5.231=Od. 10.544, ἔργα Od. 7.234=Od. 23.161, Od. 10.223.
In superl. : πέπλος χαριέστατος Il. 7.90, 271.
Of parts of the body, lovely, fair: μέτωπον Il. 16.798. Cf. Il. 18.24, Il. 22.403.
Of incorporeal things and abstractions, pleasing, delightful, acceptable: ἀμοιβήν Od. 3.58, ἀοιδήν Od. 24.198.
In comp. : τέλος χαριέστερον Od. 9.5.
In superl.: τοῦ περ χαριεστάτη ἥβη Il. 24.348: τοῦ περ χαριέστατος ἥβη Od. 10.279.
Absol. in neut. pl., what makes for pleasingness: οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν Od. 8.167.