ὑποκύομαι
[ὑπο- 6 + κύω = κυέω.]
Aor. pple. fem. ὑποκυσαμένη Il. 7.26: Od. 11.254.
Pl. ὑποκυσάμεναι Od. 3.225.
To conceive under the act of the male, to conceive, become pregnant: ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε Il. 7.26. Cf. Od. 11.254.
Of mares Od. 3.225.