συνελαύνω
ξυνελαύνω
[συν- 2, συν- 3.]
2 sing. pres. ξυνελαύνεις Il. 21.394.
Infin. ξυνελαυνέμεν Il. 22.129.
1 pl. aor. συνελάσσαμεν Il. 11.677.
1 pl. subj. ξυνελάσσομεν Od. 18.39.
Infin. ξυνελάσσαι Od. 3.134.
ξυνελαύνω
[συν- 2, συν- 3.]
2 sing. pres. ξυνελαύνεις Il. 21.394.
Infin. ξυνελαυνέμεν Il. 22.129.
1 pl. aor. συνελάσσαμεν Il. 11.677.
1 pl. subj. ξυνελάσσομεν Od. 18.39.
Infin. ξυνελάσσαι Od. 3.134.