ῥηΐδιος
-η, -ον
[ῥεῖα.]
Easy.
With complementary infin. : τάφρος οὐχ ὑπερθορέειν ῥηϊδίη (easy to . . .) Il. 12.54. Cf. Od. 3.265.
So in impers. use : ῥηΐδιόν [ἐστι] θεοῖσι κυδῆναι βροτόν Od. 16.211.
Easy to understand or follow : ἔπος Od. 11.146.