προφεύγω
[προ- 1.]
3 sing. aor. subj. προφύγῃ Il. 14.81.
2 sing. opt. προφύγοισθα Od. 22.325.
Pple. προφυγών, -όντος Il. 7.502, Il. 6.309 : Od. 11.107.
Infin. προφυγεῖν Il. 11.340.
[προ- 1.]
3 sing. aor. subj. προφύγῃ Il. 14.81.
2 sing. opt. προφύγοισθα Od. 22.325.
Pple. προφυγών, -όντος Il. 7.502, Il. 6.309 : Od. 11.107.
Infin. προφυγεῖν Il. 11.340.