ποιμαίνω
[ποιμήν.]
3 sing. pa. iterative ποιμαίνεσκε Od. 9.188.
To tend (a flock) : μῆλα Od. 9.188.
Absol., to tend one's flock, act as shepherd : ποιμαίνων (ποιμαίνοντʼ̓ ἐπʼ ὄεσσιν Il. 7.25, Il. 11.106.
In pass., of flocks, to roam the pastures : αἶγας καὶ ὄϊς, τά οἱ ἄσπετα ποιμαίνοντο Il. 11.245.