πλείων
-ονος, comp. Neut. πλεῖον
[πλε-ίων. Cf. πλεῖστος.]
Also πλέων, -ονος.
Nom. pl. masc. πλείους Od. 24.464. πλέες Il. 11.395.
Dat. pl. πλείοσι Il. 10.106 : Od. 12.196, Od. 19.168. πλεόνεσσι Il. 1.281, 325, Il. 13.739, Il. 15.611, Il. 16.651 : Od. 2.245, 251, Od. 12.54, 164, Od. 16.88, Od. 18.63, Od. 22.13.
Acc. πλέας Il. 2.129.