οἰνοχοέω
[οἶνος + χοή.]
Nom. pl. masc. pres. pple. οἰνοχοεῦντες Od. 3.472.
3 sing. impf. ἐοινοχόει, ἐῳνοχόει (ἐϝοινοχόεἰ Il. 4.3 : Od. 20.255. οἰνοχόει Il. 1.598 : Od. 15.141.
[οἶνος + χοή.]
Nom. pl. masc. pres. pple. οἰνοχοεῦντες Od. 3.472.
3 sing. impf. ἐοινοχόει, ἐῳνοχόει (ἐϝοινοχόεἰ Il. 4.3 : Od. 20.255. οἰνοχόει Il. 1.598 : Od. 15.141.