μνάομαι
[cf. μιμνήσκω.]
2 sing. μνάᾳ Od. 16.431.
Dat. sing. masc. pple. μνωομένῳ Od. 4.106.
Nom. dual μνωομένω Od. 15.400.
Infin. μνάασθαι Od. 1.39. μνᾶσθαι Od. 14.91.
3 pl. impf. ἐμνώοντο Il. 2.686. μνώοντο Il. 11.71, Il. 16.697, 771; Od. 11.288.
3 sing. pa. iterative μνάσκετο Od. 20.290.
(ὑπο-)