μέτειμι
[μετ-, μετα- 3, μετα- 7 + εἰμί.]
3 pl. μετέασι Il. 6.227.
1 sing. subj. μετέω Il. 22.388. μετείω Il. 23.47.
3 sing. μετέῃσι Il. 3.109.
1 sing. opt. μετείην Od. 10.52, Od. 24.436.
3 sing. μετείη Il. 5.85, Od. 3.235 : Od. 15.251.
Infin. μετέμμεναι Il. 18.91. μετεῖναι Il. 4.316.
Fut. μετέσσομαι Il. 4.322 : Od. 14.487.
3 sing. μετέσσεται Il. 2.386.
To be among or with, to have one's being or station, abide, dwell, among or with, consort with.
With dat. : οἷς ὁ γέρων μετέῃσιν Il. 3.109. Cf. Il. 4.316, 322, Il. 5.85, Il. 6.227, Il. 18.91, Od. 3.235, Il. 22.388, Il. 23.47 : ἦ ἔτι ζωοῖσι μετείην Od. 10.52. Cf. Od. 14.487, Od. 15.251, Od. 24.436.
Of something coming in in an interval : οὐ παυσωλὴ μετέσσεται Il. 2.386.