-1
[μεθ-, μετα- 1 (the senses app. developed through the notion of sending forth from oneself) + ἵημι1.]
1 pl. μεθίεμεν Il. 14.364.
2 pl. μεθίετε Il. 12.409, Il. 13.116.
3 sing. subj. μεθίῃσι Il. 13.234.
2 pl. imp. μεθίετε Il. 4.234.
Acc. sing. masc. pple. μεθιέντα Il. 4.516, Il. 7.330, Il. 12.268, Il. 13.229.
Acc. pl. μεθιέντας Il. 4.240.
Infin. μεθιέμεναι Il. 13.114. μεθιέμεν Il. 4.351.
3 pl. impf. μέθιεν Od. 21.377.
Fut. μεθήσω Il. 11.841.
3 sing. -ει Od. 1.77, Od. 15.212.
1 pl. -ομεν Il. 15.553, Il. 17.418.
2 pl. -ετε Il. 13.97.
Infin. μεθησέμεναι Od. 16.377. -έμεν Od. 3.361.
Aor. μεθέηκα Il. 17.539.
3 sing. μεθέηκε Il. 23.434, Il. 24.48. μεθῆκε Il. 21.177 : Od. 5.460, Od. 21.126.
Aor. subj. μεθείω Il. 3.414.
3 sing. μεθήῃ Od. 5.471 (v.l. μεθείη, see below).
1 pl. μεθῶμεν Il. 10.449.
3 sing. opt. μεθείη Il. 13.118 : Od. 5.471 (v.l. here μεθήῃ, see above).
Infin. μεθέμεν Il. 1.283, Il. 15.138. From μεθιέω
2 sing. pres. μεθιεῖς Il. 7.523 : Od. 4.372.
3 sing. μεθιεῖ Il. 10.121.
3 sing. impf. μεθίει Il. 15.716, Il. 16.762, Il. 21.72.