ἐμπίπλημι
[ἐμ-, ἐν- 6 + πίπλημι = πίμπλημι.]
Imp. ἐμπίπληθι Il. 21.311.
Fut. infin. ἐμπλησέμεν Od. 10.523, Od. 11.31.
3 sing. aor. ἐνέπλησε Od. 3.471.
3 pl. -αν Od. 17.503.
2 sing. subj. ἐνιπλήσῃς (ἐνι-, ἐν?) Od. 19.117.
3 pl. -ωσι Od. 23.358.
Imp. ἔμπλησον Od. 2.353.
Pple. ἐμπλήσας, -αντος Od. 8.495, Od. 9.209, 212, Od. 18.45.
3 sing. aor. mid. ἐμπλήσατο Il. 22.312: Od. 9.296.
Pple. ἐμπλησάμενος Il. 22.504.
3 pl. aor. pass. ἐνέπλησθεν Il. 16.348.
Infin. ἐνιπλησθῆναι Od. 6.221, Od. 11.452.
3 sing. aor. ἔμπλητο Il. 21.607.
3 pl. ἔμπληντο Od. 8.16.