ἐκπατάσσω
[ἐκ- 1.]
Pf. pple. pass. ἐκπεπαταγμένος.
App., to afflict (in mind): φρένας ἐκπεπαταγμένος ἐσσί (out of your wits, stirred to madness) Od. 18.327.
[ἐκ- 1.]
Pf. pple. pass. ἐκπεπαταγμένος.
App., to afflict (in mind): φρένας ἐκπεπαταγμένος ἐσσί (out of your wits, stirred to madness) Od. 18.327.