φθίνουσα μὲν … φθίνουσα δέ rhetorical iteration(ἐπαναφορά); cp. 259, 370, Soph. OC 5, 610, etc. The anger of heaven is shown (1) by a blight (φθίνουσἀ on the fruits of the ground, on flocks and on child-birth: (2) by a pestilence (λοιμός) which ravages the town. Cp. 171 ff. For the threefold blight, Hdt. 6.139 ἀποκτείνασι δὲ τοῖσι Πελασγοῖσι τοὺς σφετέρους παῖδάς τε καὶ γυναῖκας οὔτε γῆ καρπὸν ἔφερε οὔτε γυναῖκές τε καὶ ποῖμναι ὁμοίως ἔτικτον καὶ πρὸ τοῦ : Aeschin. 3.111 μήτε γῆν καρποὺς φέρειν μήτε γυναῖκας τέκνα τίκτειν γονεῦσιν ἐοικότα, ἀλλὰ τέρατα, μήτε βοσκήματα κατὰ φύσιν γονὰς ποιεῖσθαι. Schneid. and Blaydes cp. Philostr. Apoll. 3.20, p. 51. 21 ἡ γῆ οὐ ξυνεχώρει αὐτοῖς ἵστασθαι· τήν τε γὰρ σπορὰν ἣν ἐς αὐτὴν ἐποιοῦντο, πρὶν ἐς κάλυκα ἥκειν, ἔφθειρε, τούς τε τῶν γυναικῶν τόκους ἀτελεῖς ἐποίει, καὶ τὰς ἀγέλας πονηρῶς ἔβοσκεν.

κάλυξιν ἐγκάρποις The datives mark the points or parts in which the land φθίνει. κάλυξιν ἔγκαρπος is the shell or case which encloses immature fruit, —whether the blossom of fruit-trees, or the era of wheat or barley: Theophr. Hist. Plant. 8.2.4 (of κριθή and πυρός) πρὶν ἂν προαύξηθεὶς (ὁ στάχυς) ἐν τῇ κάλυκι γένηται.