καὶ μεταστήσας αὐτὸν ἐκέλευσεν προσαγαγεῖν τὸν ἕτερον· καὶ 
 εἶπεν αὐτῷ Σπέρμα Χανααν καὶ οὐκ Ιουδα, τὸ κάλλος ἐξηπάτησέν 
 σε, καὶ ἡ ἐπιθυμία διέστρεψεν τὴν καρδίαν σου·
 οὕτως ἐποιεῖτε 
 θυγατράσιν Ισραηλ, καὶ ἐκεῖναι φοβούμεναι ὡμίλουν ὑμῖν, ἀλλ’ οὐ 
 θυγάτηρ Ιουδα ὑπέμεινεν τὴν ἀνομίαν ὑμῶν·
 νῦν οὖν λέγε μοι 
 Ὑπὸ τί δένδρον κατέλαβες αὐτοὺς ὁμιλοῦντας ἀλλήλοις; ὁ δὲ εἶπεν
 Ὑπὸ πρῖνον.
 εἶπεν δὲ αὐτῷ Δανιηλ Ὀρθῶς ἔψευσαι καὶ σὺ 
 εἰς τὴν σεαυτοῦ κεφαλήν· μένει γὰρ ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ τὴν ῥομφαίαν
 ἔχων πρίσαι σε μέσον, ὅπως ἐξολεθρεύσῃ ὑμᾶς.
 καὶ ἀνεβόησεν
 πᾶσα ἡ συναγωγὴ φωνῇ μεγάλῃ καὶ εὐλόγησαν τῷ θεῷ 
 τῷ σῴζοντι τοὺς ἐλπίζοντας ἐπ’ αὐτόν.