εἶπαν δὲ οἱ πρεσβῦται Περιπατούντων 
 ἡμῶν ἐν τῷ παραδείσῳ μόνων εἰσῆλθεν αὕτη μετὰ δύο παιδισκῶν 
 καὶ ἀπέκλεισεν τὰς θύρας τοῦ παραδείσου καὶ ἀπέλυσεν τὰς παιδίσκας·
 καὶ ἦλθεν πρὸς αὐτὴν νεανίσκος, ὃς ἦν κεκρυμμένος, 
 καὶ ἀνέπεσε μετ’ αὐτῆς.
 ἡμεῖς δὲ ὄντες ἐν τῇ γωνίᾳ τοῦ παραδείσου
 ἰδόντες τὴν ἀνομίαν ἐδράμομεν ἐπ’ αὐτούς·
 καὶ ἰδόντες 
 συγγινομένους αὐτοὺς ἐκείνου μὲν οὐκ ἠδυνήθημεν ἐγκρατεῖς γενέσθαι
 διὰ τὸ ἰσχύειν αὐτὸν ὑπὲρ ἡμᾶς καὶ ἀνοίξαντα τὰς θύρας 
 ἐκπεπηδηκέναι,
 ταύτης δὲ ἐπιλαβόμενοι ἐπηρωτῶμεν, τίς ἦν ὁ
 νεανίσκος, 
 καὶ οὐκ ἠθέλησεν ἀναγγεῖλαι ἡμῖν.