καὶ οὐκ ἦν οὐδεὶς ἐκεῖ πλὴν οἱ δύο πρεσβύτεροι 
 κεκρυμμένοι καὶ παρατηροῦντες αὐτήν.
 καὶ εἶπεν τοῖς κορασίοις 
 Ἐνέγκατε δή μοι ἔλαιον καὶ σμῆγμα καὶ τὰς θύρας τοῦ παραδείσου 
 κλείσατε, ὅπως λούσωμαι.
 καὶ ἐποίησαν καθὼς εἶπεν καὶ ἀπέκλεισαν
 τὰς θύρας τοῦ παραδείσου καὶ ἐξῆλθαν κατὰ τὰς πλαγίας θύρας 
 ἐνέγκαι τὰ προστεταγμένα αὐταῖς καὶ οὐκ εἴδοσαν τοὺς πρεσβυτέρους,
 ὅτι ἦσαν κεκρυμμένοι.
 καὶ ἐγένετο ὡς ἐξήλθοσαν τὰ κοράσια,
 καὶ ἀνέστησαν οἱ δύο πρεσβῦται καὶ ἐπέδραμον αὐτῇ
 καὶ 
 εἶπον Ἰδοὺ αἱ θύραι τοῦ παραδείσου κέκλεινται, καὶ οὐδεὶς θεωρεῖ 
 ἡμᾶς, καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ σού ἐσμεν· διὸ συγκατάθου ἡμῖν καὶ γενοῦ 
 μεθ’ ἡμῶν·