καὶ εἶπαν ἕτερος τῷ ἑτέρῳ 
 Πορευθῶμεν δὴ εἰς οἶκον, ὅτι ἀρίστου ὥρα ἐστίν· καὶ ἐξελθόντες 
 διεχωρίσθησαν ἀπ’ ἀλλήλων·
 καὶ ἀνακάμψαντες ἦλθον ἐπὶ τὸ 
 αὐτὸ καὶ ἀνετάζοντες ἀλλήλους τὴν αἰτίαν ὡμολόγησαν τὴν ἐπιθυμίαν
 αὐτῶν· καὶ τότε κοινῇ συνετάξαντο καιρὸν ὅτε αὐτὴν δυνήσονται
 εὑρεῖν μόνην.
 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ παρατηρεῖν αὐτοὺς 
 ἡμέραν εὔθετον εἰσῆλθέν ποτε καθὼς ἐχθὲς καὶ τρίτης ἡμέρας μετὰ 
 δύο μόνων κορασίων καὶ ἐπεθύμησε λούσασθαι ἐν τῷ παραδείσῳ, 
 ὅτι καῦμα ἦν·
 καὶ οὐκ ἦν οὐδεὶς ἐκεῖ πλὴν οἱ δύο πρεσβύτεροι 
 κεκρυμμένοι καὶ παρατηροῦντες αὐτήν.