ἄνθρωπον τυφλὸν εἰς ὅρασιν οὐ μὴ περιστήσωσιν,
 ἐν ἀνάγκῃ ἄνθρωπον ὄντα οὐ μὴ ἐξέλωνται.
 χήραν οὐ 
 μὴ ἐλεήσωσιν οὔτε ὀρφανὸν εὖ ποιήσουσιν.
 τοῖς ἀπὸ τοῦ ὄρους 
 λίθοις ὡμοιωμένοι εἰσὶν τὰ ξύλινα καὶ τὰ περίχρυσα καὶ τὰ περιάργυρα,
 οἱ δὲ θεραπεύοντες αὐτὰ καταισχυνθήσονται.
 πῶς οὖν 
 νομιστέον ἢ κλητέον αὐτοὺς ὑπάρχειν θεούς;
 Ἔτι δὲ καὶ αὐτῶν τῶν Χαλδαίων ἀτιμαζόντων αὐτά, οἵ, ὅταν 
 ἴδωσιν ἐνεὸν οὐ δυνάμενον λαλῆσαι, προσενεγκάμενοι τὸν Βῆλον 
 ἀξιοῦσιν φωνῆσαι, ὡς δυνατοῦ ὄντος αὐτοῦ αἰσθέσθαι,