εἴ τις εἰσέρχεται τὴν ἁγίαν κυριακὴν ἐν τῇ
 ἐκκλησίᾳ καὶ ἔχει ἔχθραν με τὸν σύντεκνον
 αὐτοῦ ἢ μετὰ ἄλλον
 
 χριστιανόν, ἐπικατάρατος ἐστίν. καὶ ἐὰν λάβῃ
 δῶρον ἢ ἁγίαν δωρεάν· ὥσπερ να λάβῃ τίς πῦρ
 καὶ βάλλῃ αὐτὸ ἐν τῇ ἅλωνι αὐτοῦ πεπλησμένην
 οὖσαν πᾶσαν τὴν γεωργίαν αὐτοῦ, καὶ κατακαύσει
 καὶ ἀπολέσει αὐτήν, οὕτως οὗτος καὶ ὁ τὴν ἁγίαν δωρεὰν λαμβάνων ἀνάξιως
 φλογίζῃ καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σώμα. καὶ εἴ τις οὐκ ἔρχεται τὴν ἁγίαν κυριακὴν εἰς
 τὴν ἐκκλησίαν, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, ἱερεῖς,
 μοναχοί, διάκονοι, μικροί τε καὶ μεγάλοι, με
 τὸν ἀντικείμενον ἔχουσι ἔχωσι τὸ μέρος, ὅτι τὰ χορεύματα καὶ τὰ
 συνεργήματα εἰσὶ τοῦ διαβόλου· εἴ τις εἱστήκει
 εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ ὁμιλεῖ ἢ φλυαρεῖ τὰ μὴ
 δέοντα, να τὸν ἐκβάλλουσιν εὐγάνουσιν ὐ für β, γ für κ und ν für λλ ἔξω ἐκ τοῦ ναοῦ, να ποιεῖ καὶ μετανοίας
 ρ · διὰ τί λέγεται ἐκκλησία; διὰ
 τὸ τὶ 
 κλεῖν κλὺ τὰς
 
 ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων. ἠκούσατε, ὅτι ἤλθασι
 τινὲς ἄνθρωποι δύο εἰς τὴν ἐκκλησίαν να
 προσεύξονται· εἶχεν δὲ ὁ εἷς καθαρὰν καρδίαν
 καὶ ὁ ἄλλος εἶχε κακὴν· ἀνέβη δὲ τοῦ ἑνὸς ἡ
 πρὸσευχὴ εἰς τὸν θεὸν καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ,
 ἀνέβη δὲ καὶ τοῦ μαχομένου ἡ προσευχὴ εἰς τὸν
 θεὸν καὶ οὐ προσεδέχθη αὐτὴν ὁ θεὸς, ἀλλὰ
 ἀπέστειλεν ἄγγελον ἀνελεήμονα καὶ ἐπάταξε τὸν
 ἄνθρωπον ἐκείνον καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ
 πάντα, ὅσα εἷχεν, ἐνέπρησεν αὐτὰ· καὶ λέγει ὁ
 ἄγγελος πρὸς αὐτόν· διὰ τί οὐκ εἶχες καθαρὰν
 καρδίαν καὶ συνήδεισιν; ὕπαγε, ὡς ἔπραττες,
 οὕτως ἀπολάμβανε. οὐκ οἶδας, ἐλεηνὲ ἄνθρωπε,
 ὅτι ὁ ἔχων κακίαν κατά τινος καὶ οὐ διαλλαχθῇ διαλλαγηθῆ ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ ἐστὶ; ἐὰν βάλῃ βάλει τίς ἄνθρωπος πῦρ εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ
 καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, οὕτως καὶ ὁ
 ἔχων κακίαν καὶ λάβῃ δῶρον καίῃ κέη ὅλον τὸ σῶμα αὐτοῦ. τῷ δὲ θεῷ ἡμῶν
 πρέπει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων, ἀμήν.