Ἀκούσατε ἀδελφοὶ πάντες οἱ χρι στιανοὶ· τί λέγουσιν οἱ προφῆται· ὅτι ἐγώ εἰμὶ ὁ θεὸς θς , καὶ πάλιν λέγει· αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος κς ἀ γαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῆ, ὅτι τὴν ἁγίαν κυριακὴν εὐηγγελίσατο ὁ ἀρχάγγελος γα βριὴλ, τὴν θεοτόκον θκον τὴν σύλληψιν· καὶ τὴν ἁγίαν κυριακὴν ὤφθη ὁ θεὸς θς τῶ μωυσῆ ἐν τῆ βάτω· καὶ τὴν ἁγί αν κυριακὴν, ἐδέξατο τὸ βάπτισ μα ἐκ χειρὸς τοῦ προδρόμου, καὶ τὴν ἁγίαν κυριακὴν, ἐποίησεν ὁ κύριος κς τὴν ἀνάστασιν, καὶ τὴν ἀγίαν κυριακὴν μέλλει ὁ κύριος κς τοῦ κρίναι τὸν κόσμον ὅλον· καὶ πρὸ τοῦ να καταβῆ ὁ κύριος κς ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ἁ γία κυριακὴ πρώτη ἡμέρα ἑλέ γε τον· ὁμωυσῆς παρέδωκεν τοῖς ἑβραίοις τὸ σάββατον· καὶ φυ λάττουσιν· αὐτὸ καὶ οὐ παρα βαίνουσιν· ἀφ οὗ δὲ κατέβη ὁ κύριος κς ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπλήρωσε τὸν παλαιὸν νόμον, φυλάττομεν αὑτήν· ὥσπερ οὖν ἔστιν ὁ κύριος κς ἐν τῶ κόσμω, οὕτως καὶ ἡ ἁγία κυριακὴ εἰς τὰς ἡμέρας ὅλας τῆς ἑβδομάδος, καὶ ὅστις τι μᾶ τὴν ἁγίαν κυριακήν, τὸν θεὸν θν τιμᾶ· ὅτι ὁ κύριος κς ἐστὶν ἡ κυρι ακὴ· ὁ τιμῶν τὴν ἁγίαν κυ ριακὴν, τοῦ παραδείσου οἰκη τῆς γίνεται· ὁ τιμῶν τὴν ἁγί αν κυριακὴν, τῶν ἀγγέλων γίνεται συνόμιλος, ὁ τιμῶν σνζ falsch eingebundene Lage des folgenden Textes (Ephraem syrus, De paenitentia) von f. 297r–302v. σν αὐτὴν, μετὰ τοὺς μάρτυρας ἀ γάλλεται· ὁ τιμὼν αὐτὴν, εὐλο γημένος ἐστὶν ὁ οἶκος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ἐνεργήματα αὐτοῦ· ὁ τιμῶν αὐτὴν, φίλος τοῦ θεοῦ θυ γί νεται· ὁ τιμὼν αὐτὴν, ὁ κύριος κς τιμᾶ αὐτὸν· καἰ δίδει ὁ θεὸς θς εἰς αὐτὸν· πλῆθος, σίτου καὶ οἴνου καὶ ἐ λαίου· καὶ εὐλογήμενος ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος ἄνος ἐκεῖνος, ὁ τιμὼν τὴν ἁγίαν κυριακὴν· καὶ τὰ πάντα αὐτοῦ εὐλογημένα εἰσίν· ὁ τιμῶν αὐτὴν, μέγαν φίλον ἔχει τὸν θεὸν θν · καὶ ὁ τι μῶν αὐτὴν, κληρονόμος γίνεται, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν οὐνων · καὶ τί εἴπων οὐκ ἔστιν ἄλλη μεγαλειότε ρη καὶ τιμιώτερη τῆς ἁγίας κυρι ακῆς, ὅτι ὑψηλότεροι καὶ τιμη ότεροι καὶ μεγαλοτέρα ὑπάρχει τῶν οὐρανῶν οὐνων · ἀκοῦσατε ἀδελφοὶ, τί ὤφελος ἔχει ὁ τιμὼν αὐτήν· ὁ δὲ μη τιμὼν αὐτὴν τὴν ἁγίαν κυ ριακὴν, ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ θυ εὑρίσκεται· ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν οὐκ ἔχη μέρος εἰς τὸν παράδεισον· ὁ μὴ τιμῶν αὐτὴν, οὐκ ἔστι φίλος τῶν ἁγίων· ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν, μη σιτὸς ἐστὶ θεῶ θω καὶ ἀνθρώποις ἀνοις · ὁ μὴ τιμῶν αὐτὴν, τὸν διάβολον ἔχει φίλον καὶ τὸν θεὸν θν ἀντίδικον· ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν, φίλος δαιμόνων ὑπάρχει· ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν, οὐκ ἔχει μέρος ἐν τῆ ἐκκλησία· ὁ μὴ τιμων αὐτὴν, ἐ πικατάρατος ἐστὶν ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ μὴ τιμῶν αὐτὴν, πολλὴν ἐμπόδιος γίνεται εἰς αὐτὸν· ὁ μὴ τιμῶν αὐτὴν, οὐ κ ἔχει τί ὤφελος εἰς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ· καὶ εἴτις ἀκούση τὸ σή μαντρον τοῦ σαββάτου καὶ τῆς ἁγίας κυριακῆς, καὶ οὐκ ἔρχεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν χωρὶς να ἔχει ἀσθένειαν μεγάλην, ὅσα ἔργα ἐρ γάζεται ἐπικατάρατα εἰσίν· ἐ ν γὰρ τῆ ἁγία κυριακὴ, οὐκ ἔχει ἄνθρωπος ἄνος ἐξουσίαν κἂν τοῦ περιπα τεῖν· καθὼς λέγει ὁ ἀπόστολος· μὴ δεὶς περιπατεῖ ἐν δόλω μὴδεὶς δικάζεται· μὴδεὶς μνησικακεῖται· ἀλλὰ εἰσέρχεσθαι εἰς τὴν ἐκκλησίαν μετὰ καθαροῦ συνειδότος· ἵνα λάβη μισθὸν ἐκ θεοῦ θυ καὶ ζωὴν αἰώ νιον· ὁ μὴ τιμὼν τὴν ἁγίαν κυ ριἀκὴν, οὐκ ἔχει μέρος μετὰ τοὺς ἀποστόλους, οὐκ ἔχει με τοὺς ὁσί ους, ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν, ποτὲ ἀγα θὸν πράξαι οὐ δύναται εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ· ὁ μὴ τιμὼν αὐτὴν, φίλους ἔχει τοὺς ἰουδαίους, ὅτι αὐτοὶ ποτὲ οὐκ ονομάζουν τὴν ἁγίαν κυριακὴν· εἴ τις εἰσέρχεται τὴν ἁγίαν κυριακὴν ἐν τῆ ἐκκλη σία καὶ ἔχει ἔχθραν με τὸν σύν τεκνον αὐτοῦ, ἢ μετὰ ἄλλον χριστιανὸν, ἐπικατάρατος ἐστίν· καὶ ἐὰν λάβη δῶρον ἢ ἁγίαν δωρε ὰν, ὥσπερ να λάβη τίς πῦρ καὶ βάλλη αὐτὸ ἐν τῆ ἄλωνι αὐτοῦ πε πλησμένην οὗσαν πᾶσαν τὴν γε ωργίαν αὐτοῦ, καὶ κατακαύσει καὶ ἀπολέσει αὐτὴν, οὗτος καὶ ὁ τὴν ἁγίαν δωρεὰν λαμβάνων ἀνάξιως, φλογίζη καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σώμα, καὶ εἴ τις οὐκ ἔρχεται τὴν ἁγίαν κυριακὴν εἰς τὴν ἐκκλη σίαν, ἄνδρες τὲ καὶ γυναῖκες, ἱε ρεῖς, μοναχοί· διάκονοι· μικροὶ τὲ καὶ μεγάλοι, με τὸν ἀντικεί μενον ἔχωσι τὸ μέρος· ὅτι τὰ χορεύματα καὶ τὰ συνεργήμα τα εἰσὶ τοῦ διαβόλου· εἴ τις εἰστή κει εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ ὁμιλεῖ ἢ φλυαρεῖ τὰ μὴ δέοντα, να τὸν εὐγάνουσιν ἔξω ἐκ τοῦ ναοῦ να ποιεῖ καὶ μετανοίας· ρ · δια τὶ λέ γεται ἐκκλησία· δια τὶ κλὺ τὰς σνα ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ἠκούσατε ὅ τι ἤλθασι τινὲς ἄνθρωποι ἄνοι δύο εἰς τὴν ἐκ κλησίαν να προσεύξονται· ε ἶχεν δὲ ὁ εἷς, καθαρὰν καρδίαν· καὶ ὁ ἄλλος εἶχε κακὴν· ἀνέβη δὲ τοῦ ἑνὸς ἡ πρὸσευχὴ εἰς τὸν θεὸν θν καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ· ἀνέβη δὲ καὶ τοῦ μαχομένου ἡ προσευχῆ εἰς τὸν θεὸν θν καὶ οὐ προσε δέχθη αὐτὴν ὁ θεὸς θς · ἀλλὰ ἀπέστειλεν ἄγγελον ἀνελεήμονα καὶ ἐπά ταξε τὸν ἄνθρωπον ἄνον ἐκείνον· καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ πάντα ὅσα εἷχεν ἐνέπρησεν αὐτὰ· καὶ λέγει ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· διὰ τί οὐκ εἶχες καθα ρὰν ψκαρδίαν καὶ συνήδεισιν· ὕπαγε ὡς ἔπραττες, οὕτως ἀπολάμβανε· οὐκ οἴδας ἐλεηνὲ ἄνθρωπε ἄνε ὅτι ὁ ἔχων κακίαν κατά τινος καὶ οὐ διαλλαγηθῆ, ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ θυ ἐστὶ· ἐὰν βάλει τίς ἄνθρωπος ἀνος πῦρ εἰς τὸν κόλπον αὐτοῦ, καὶ οὐχὶ ἐκκαύσει τὰ ἱμάτια αὐτοῦ; οὕτως καὶ ὁ ἔχων κακίαν καὶ λάβη δῶρον, κέη ὅλον τὸ σῶμα αὐτοῦ· τῶ δὲ θεῶ θω ἡμῶν πρέπει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων, ἀμὴν: