ΠΕΡΙ ΣΑΒΒΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: καὶ φυλά ξουσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ιηλ τὰ σάββατα ποιεῖν αὐτὰ εἰς τὰς γενεὰς αὐτῶν· διαθήκη αἰώνιος ἐν ἐμοὶ καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ ιηλ · σημεῖόν ἐστιν ἐν ἐμοὶ αἰώνιον· ὅτι ἒν ἓξ ἡμέραις ἐποίησε κύριος κσ τὸν τὲ οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· καὶ τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ κατέπαυ σε· σημεῖόν ἐστι τοῦ εἰδέναι τὴν τῆς κτίσεως ἡ μέραν· καὶ τὸ ταύτης τέλος ο ἀ κόλουθον ἦν ἕως τὰ τῆς κτίσεως ἐνηργεῖτο ἡ ἐπὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἰλημ , ἕως τότε φυλάττειν τὰ σάββατα· ἐλθούσης δὲ τῆς ἑτέρας γενεᾶς καὶ τοῦ κτιζομένου λαοῦ· κατὰ τὸ λεγόμενον· γραφήτω αὕτη εἰς γενεὰν ἑτέραν· καὶ λαὸς ὁ κτιζόμενος αἰνέσει τὸν κύριον κν · ἀνάγκη μηκέτι τὸν λαὸν τοῦτον τηρεῖν τὸ τῆς προτέρας κτίσεως τέλος, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν τῆς δευτέρας κτίσεως ζητεῖν· τίς δέ ἐστιν, ἢ καθ’ ἣν ἀνέστη ὁ κύριος κσ · ἔκτοτε γὰρ ἀρχὴν ἔσχεν ἡ καινὴ κτίσις, περὶ ἧς εἶπεν ὁ Παῦλος· ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ χω · καινὴ κτίσις· τὴν μὲν οὖν προτέραν κτίσιν ποιῶν ὁ θεὸς θσ κατέπαυσε· διὰ τοῦτο καὶ τὸ σ άββατον ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐτήρουν οἱ τῆς γενεᾶς ἐκείνης· ἡ δὲ δευτέρα κτίσις, τέλος οὐκ ἔχει· διὰ τοῦτο οὐδὲ κατέπαυσεν· ἀλ λ’ ἕως ἄρτι ἐργάζεται· ὅθεν οὐδὲ σαββατίζομεν ἡμέραν ὡς ἐπὶ τῇ πρώτῃ ἀλλὰ τὰ μέλλοντα ἐλπίζομεν σάββατα σαββάτων· ἃ οὐ τέλος λαμβάνει ἡ καινὴ κτίσις, ἀλλὰ φα νεροῦται. καὶ διόλου ἑορτάζει· διὰ γὰρ τοῦτο ἐ δόθη τὸ σάββατον τῷ προτέρῳ λαῷ· ἵνα γινώσκῃ καὶ τὸ τέλος καὶ τὴν ἀρχὴν τῆς κτίσεως· τῇ δὲ καινῇ κτίσει· οὐκ ἐνετείλατο φυλάττειν σάββατον· ἵνα τὴν μὲν ἀρχὴν ἐν τῇ κυριακῇ γινώσκῃ. ἀτελεύτητον δὲ ἐ πίστηται τὴν ταύτης χάριν· διὰ τοῦτο δὲ καὶ τὴν ἀρχὴν τουτέστι τὴν κυριακὴν ἐδή λωσεν ἵνα τὸ τέλος τῆς παρελθούσης γινώσκῃς ὁ γοῦν ἀπόστολος περὶ τῆς προ τέρας γράφων φησίν· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τ οῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς θσ τὸν υἱὸν υν αὐτοῦ· καὶ πάλιν. ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων· οὐκοῦν ἡ μὲν πρώτη πεπλήρωται καὶ τετελείωται· οὐ κ ἄλλοτε. ἢ ὡς οἱ προφῆται ἔλεγον. ἐν ταῖς ἐσχά ταις ἡμέραις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός πνσ μου· τέλος δὲ ἐχουσῶν τῶν πρώτων ἡμερῶν. ἄλλαι γίνονται ὡς ὁ Ἱερεμίας φησίν· ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέ γει Κύριος κσ · τέλος δὲ ἐχούσης τῆς πρώτης, ἀκολού θως ἑτέρας ἀρχὴ γέγονε· διὰ τοῦτο μετὰ τὸ σάβ βατον ἀνέστη ὁ κύριος κσ · οὐ γὰρ προηγουμένως ἕνεκεν τοῦ ἀργεῖν τοὺς ἀνθρώπους ανουσ ἐδίδου τὸ σάββατον ὁ θεὸς θσ ὁ λέγων· ὁδοὶ ἀεργῶν ἐστρωμμέναι ἀκάνθαις· καὶ ὁ προστάττων ἐν τοῖς Ἀριθμοῖς· καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων προσάξετε δύο ἀμνοὺς ἐνιαυσίους ἀμώμους· καὶ δύο δέκατα σεμιδά λεως ἀναπεποιημένης ἐν ἐλαίῳ εἰς θυσίαν καὶ σπονδὴν· καὶ ὁλοκαύτωμα σαββάτων ἐν τοῖς σαββάτοις ἐπὶ τῆς ὁλοκαυτώσεως τῆς διὰ παντός· καὶ πάλιν πρὸ ὀλίγων λέγει ἐν τοῖς ἀνωτέρω· καὶ ἐπιθήσεται ἐπὶ τὸ θέ λημα, λίβανον καθαρὸν καὶ ἅλας· καὶ ἔσονται εἰς ἄρτους εἰς ἀνάμνησιν προκείμενα τῷ κυρίῳ κω · τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων προτεθήσεται ἔ ναντι κυρίου κυ διαπαντὸς ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ιηλ διαθήκην αἰώνιον· εἰ γὰρ ἔμελλεν αὐ τ ῷ περὶ ἀργίας. οὐκ ἂν προτιθέναι καὶ προ σάγειν καὶ σφάζειν ἐκέλευε τοὺς Λευΐτας· εἰ γὰρ ἡ ἀργία ἁγιάζει· δηλονότι ἡ ἐργασία μολύνει· ἀλλ’ οἱ Λευῖται ἐργαζόμενοι οὐ μο λύνονται· οὐκ ἄρα ἡ ἀργία καθαρίζει· ἢ διὰ τί μόνοι οἱ Λευῗται τοῦ ἁγιασμοῦ στερίσκον ται· προσάγοντες καὶ σφάζοντες καὶ προτιθοῦν τες ἐν τῷ σαββάτῳ· τοσούτῳ γὰρ ἀπέχονται τοῦ πλημμελεῖν, ὅσῳ καὶ ἱλάσκονται ὑπὲρ τῶν προσφερόντων· οὐκοῦν οὐκ ἀργίαν σημαί ν ει τὸ σάββατον· ἀλλὰ γνῶσιν μὲν τοῦ ποιητοῦ· παῦλαν δὲ τοῦ σχήματος τῆς κτίσεως ταύτης· ὡς καὶ ἐν τῷ Ἰεζεχιὴλ διαμαρτύρετ αι λέ γων ὁ θεός θσ · καὶ τὰ σάββατά μου ἔδωκα αὐτοῖς, τοῦ εἶναι εἰς σημεῖον ἀνὰ μέσον ἐμοῦ· καὶ ἀ νὰ μέσον αὐτῶν· τοῦ γνῶναι αὐτοὺς διότι ἐ γὼ κύριος κσ ὁ ἁγιάζων αὐτούς· γνώσεως ἄρα κ αὶ οὐκ ἀργίας ἕνεκεν ἐδόθη τὸ σάββατον· ὡς εἶναι μᾶλλον τὴν γνῶσιν· ἀναγκαιοτέ ραν τῆς ἀργίας· διὰ τοῦτο ὁ κύριος κσ ἔλεγε τοῖς αἰ τιωμένοις τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τ ὸ ῷ τίλλειν στάχυας· εἰ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· ἀργοῦντας γὰρ αὐτοὺς ἐν τῷ σαββάτῳ ᾐτιᾶτο· ὅτι τὸ ἴδιον τοῦ σαββά του οὐκ ἔχετε· ὅπερ ἐστὶν ἡ πρὸς τὴν ἀλήθειαν γνῶσις· διὰ τοῦτο καὶ περὶ τὴν Ἱεριχὼ κ ελεύονται σαλπίζειν οἱ τὸν νόμον τοῦ σαβ βάτου λαβόντες ἑπτὰ ἡμέρας· ἐν αἷς ἐπτὰ καὶ τὸ σάββατον ἐμπίπτει· εἰ τοίνυν ἕ νεκα τοῦ ἀργεῖν ἐδόθη τὸ σάββατον· διὰ τί ἐργάζεσθαι προστάττονται σαλπίζοντες· ἀλλ’ ἠπίστατο ὅτι καὶ σαλπίζοντες ἐσαββά τιζον· οὐκ ἀργοῦντες, ἀλλὰ γινώσκοντες τὸν βοηθοῦντα αὐτοῖς κύριον κν · ὥσπερ καὶ ἐ π ὶ τοῦ περιτεμνομένου ὀκταημέρου· ἀνάγ κην γὰρ ἔχει καὶ τῷ σαββάτῳ περιτέμνειν, καὶ ὅμως σαββατίζει· ἐργαζόμενος μὲν, γινώσκων δὲ τὸν θεόν θν · ἀμέλει καὶ τὰς μὴ ἡμέ ρας τῶν σαββάτων· ὅμως διὰ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τὴν τῆς θεογνωσίας χάριν, σάβ βατα ὀνομάζειν εἴωθεν ὁ νόμος, μᾶλλον δὲ ὁ κύριος κσ τοῦ νόμου, ὡς ἐν τῷ Λευϊτικῷ· καὶ ἐλάλησε κύριος κσ πρὸς Μωσῆν λέγων· καὶ τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδό μου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ· κλειτὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν· καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν, καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ κυρίῳ κω · πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· καὶ μετ’ ὀλίγα· καὶ ἔσται πᾶσα ψυχὴ ἥτις ποιήσει ἔργον ἐν αὐ τῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς· πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν. σάβ βατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν· καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνὸς. ἀ πὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας· καὶ σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν· οὐκοῦν· οὐχ ἡ ἑβδόμη ἔ στὶ τὸ σάββατον, ἀλλ’ ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν, ὅτε τις ἀπ’ αὐτῶν καταπαύει· οὐδὲ ἡ ἀργία ἐστὶ τὸ σάββατον. ἀλλ’ ἡ ἐξομολόγησις καὶ τὸ τα πεινοῦν τὴν ψυχήν· οὐ γὰρ ὡρισμένως τῷ σαββάτῳ εἴρηκεν, ἀλλ’ ἁπ λῶς τῇ δεκάτῃ· ἣν συμβαίνει ἀπαντᾷν μὴ ἐν σαββάτῳ· καὶ ὅμως τὴν ἀπαντῶσαν ἡμέραν διὰ τὸν ἐξι λασμὸν, σάββατον οὐχ ἀπλῶς. ἀλλὰ σάβ βατα σαββάτων ὀνομάζει· εἰ δὲ ταύτην σάββατον ὀνομάζει· ἐν δὲ σαββάτῳ ἐργά ζεσθαι κελεύει· οὐκ ἄρα ἀργίας προηγουμέ νως ἐστὶ νόμος τὸ σάββατον, ἀλλὰ γνώσεως καὶ ἐξιλασμοῦ· καὶ ἀργίας ἀπὸ κακίας πάσης· ο ὐ διὰ τὴν ἀργίαν οὖν τὸ σάββατον δέδωκεν. ἀλλὰ πρὸς τὸ γινώσκειν αὐτοὺς τὴν κατάπαυσιν τῆς κτίσεως· ἐνετείλατο γὰρ ὁ θεὸς θσ λέγων· ἵνα γι νώσκητε ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ κατέπαυσε κύριος κσ ὁ θεὸς θσ ἡμῶν ἀπὸ τῶν ἔργων ὧν ἤρξατο ποιῆ σαι· ἤθελε δὲ αὐτοὺς γινώσκοντας τὸ τέλος ταύτης· ἀρχὴν ζητεῖν ἑτέρας· τέλος μὲν οὖν τῆς προτέρας κτίσεως ἦν τὸ σάββατον· ἀρχὴ δὲ τῆς δευτέρας, ἡ κυριακὴ· ἐν ᾗ τὴν παλαιὰν ἀνενεώσατο καὶ ἀνεκαίνισεν· ῞Ω σπερ οὖν ἐνετείλατο φυλάττειν πρότερον τοῦ σαββάτου τὴν ἡμέραν μνήμην οὖσαν τοῦ τέλους τῶν προτέρων, οὕτως τὴν κυρια κὴν τιμῶμεν· μνήμην οὖσαν ἀρχῆς δευτέρας ἀνακτίσεως· οὐ γὰρ ἄλλην ἐπέκτισεν, ἀλλὰ τὴν παλαιὰν ἀνεκαίνισε· καὶ ἣν ἤρξατο ποι εῖν, ἐτελείωσε· διὰ τοῦτο ἐν μὲν τῇ ἕκτῃ, τὰ γενόμενα συνετελέσθη· καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων· ἐν δὲ τῷ εὐαγγελίῳ ἐλθὼν ὁ λόγος φησίν· ἦλθον τελειῶσαι τὸ ἔργον· Ὁ γὰρ ἀπὸ πάν των καταπαύων, σημαίνει τινὰ δεῖσθαι τέλους, ἅπερ ἐλθὼν ἐπετελείωσε· φησὶ γὰρ ἐν τῷ κατὰ Ἰωάννην· τὰ ἔργα ἃ δέδωκέ μοι ὁ πατὴρ πηρ ἵνα τελειώσω αὐτά· αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ποιῶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ· ἀτελὲς μὲν γὰρ ἦν τὸ ἔργον εἰ ἁμαρτήσαντος τοῦ Ἀδὰμ ἀ πέθνησκεν ὁ ἄνθρωπος ανοσ · τέλειον δὲ γέγονε ζωο ποιηθέντος αὐτοῦ· διὰ τοῦτο τὴν ἐν ἓξ ἡ μ έραις κτίσιν ἀνακαινίσας, ἡμέραν τίθησι τῇ ἀνακαινίσει· ἣν διὰ τοῦ ψαλμοῦ προανα φωνεῖ λέγων τὸ πνεῦμα πνα · αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος κσ . ἀνθ’ ἡλίου γὰρ θεὸς θσ ἀνατέλλει καταυγάζων τῇ ἑκάστου ψυχῇ· διὰ τοῦτο καὶ ἐν αὐτῷ τῷ σωτηρίῳ σριω πάθει· οὐκ ἔφανεν ἥλιος· σημαίνων τέλος μὲν τῆς προτέρας κτίσεως ἀρχὴν δὲ ἑτέρας, τὴν ἐκ τοῦ σωτῆρος σρσ ἀνατέλλουσαν· ἣν ἑωρακὼς ὁ προφήτης φησίν· ἰδοὺ ἀνὴρ ἀνατο λὴ ὄνομα αὐτῷ· καὶ πάλιν· ὑμῖν δὲ τοῖς φοβου μένοις αὐτὸν· ἀνατελεῖ ἥλιος δικαιοσύνης· οὐ γὰρ πάντων ἡμέρα αὕτη· ἀλλὰ τῶν ἀποθα νόντων τῇ ἁμαρτίᾳ· ζώντων δὲ τῷ κυρίῳ κω · διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ περιτέμνεσθαι ἐκέλευσεν ὁ νόμος. καὶ ἀπαράβατος ἦν ἡ ἐν τολὴ, σημαίνουσα τὴν μετὰ τὴν ἑβδόμην ἀναγέννησιν πάντων· ἡ γὰρ περιτομὴ οὐδὲν ἄλλο ἐδήλου. ἢ τὴν τῆς γενέσεως ἀπέκδυσιν· τὸν γὰρ τῇ ἕκτῃ ἀποθανόντα, ἀπεκδιδυσκόμεθα καὶ ἀνακαινούμεθα τῇ κυριακῇ. ὅτε ὁ παλαιὸς ἀπεκδυθεὶς. ἀνεγεννήθ ει η τῇ ἀναστάσει· τοῦ το γὰρ καὶ ὁ Παῦλός φησιν ἐν τῇ πρὸς Κολασ σ αεῖς ἔν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποι ήτῳ. ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῆς σαρκ ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ χυ · συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι εἰς τὸν ᾅδην· ἐν ᾧ καὶ συνη γέρθητε· τῆς γὰρ διὰ τοῦ βαπτίσματος ἀ πεκδύσεως τύπος ἦν ἡ περιτομή· ἣν ἐν ἐκεί νοις τοῖς μέλεσιν ἐνετείλατο γίνεσθαι δι’ ὧν καὶ γεννᾶται τὸ σῶμα· ἵν’ εἰδεῖεν οἱ περιτεμνόμε νοι· ὅτι ἀπεκδύσεως παλαιότητός ἐστι σημεῖ ο πιστεύσας γὰρ Ἀβραὰμ, ἔλαβε τὴν περιτομὴν σημεῖον οὖσαν τῆς διὰ τοῦ βαπτίσματος ἀνα γεννήσεως· διὰ τοῦτο ἐλθόντος τοῦ σημαι νομένου, πέπαυται τὸ σημεῖον· ἡ μὲν γὰρ περ τομὴ σημεῖον ἦν· τὸ δέ γε λουτρὸν τῆς παλιγ γενεσίας τὸ σημαινόμενον· ὅλου γὰρ τοῦ παλαιοῦ ἀπεκδιδυσκομένου, περιττὴ ἡ διὰ τοῦ μέρους σημασία· καὶ ὥσπερ ἡ κυριακὴ ἀρχὴ κτίσεώς ἐστι καὶ παύει τὸ σάββατον. οὕτως ἡ αὐτὴ ἀναγεννήσασα τὸν ἄνθρωπον ανον , ἔπαυσε τὴν περιτομήν· ἀμφό τερα γὰρ ἐν τῇ ὀγδόῃ κατώρθωται· καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως· καὶ ἡ ἀναγέννησις τοῦ ἀνθρώπου ανου · διὰ τοῦτο ἡ ὀγδόη τὸ σάββατον ἔλυσε. καὶ οὐ τὸ σάββατον τὴν ὀγδόην· ἐν μὲν γὰρ σαββάτῳ περιετέμνετο ὁ ἄνθρωπος ανοσ · ἐν δὲ τῷ σαββάτῳ οὐκ ἤργει ἡ περιτομή· ἡ γὰρ ὀγδόη ἀρχὴ οὖσα τῆς ἀνακτίσεως, κατέπαυε τὴν πρώτην· ἡγοῦμαι δὲ καὶ δ ιὰ τοῦτο τὴν περιτομὴν δεδόσθαι· τοῦ γὰρ Ἀδὰμ ἀκούσαντος γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ, ἔθνησκε καὶ διεφθείρετο τὸ σῶμα· ὅθεν μέρος τι τοῦ σώματος καὶ τού του τὸ αἴτιον τῆς τοῦ σώματος γενέσεως προ σετάχθησαν ἐκτιννύειν· προδιδασκόμενοι τὴν τοῦ ὅλου ἀπέκδυσιν· ἵν’ ὥσπερ ἀπο διδόντες τὸ κατακριθὲν· διασωθῆναι δυνηθῶσι· καὶ ὥσπερ αἱ θυσίαι σκιαὶ ἦσαν τῶν μελλόντων, οὕτως καὶ ἡ ἐκ μέρους περιτομὴ, τοῦ ὅλου ἦν σκιά· τ οῦτο δὲ καὶ ἐν τῷ Ἰησοῦ ιυ τῷ τοῦ Ναυῆ φανε ρῶς ὁ λόγος σημαίνει· τοῦ γὰρ Ἰησοῦ ιυ κατὰ πρό σταξιν τοῦ θεοῦ θυ περιτέμνοντος τὸν λαὸν ἐν Γαλγάλοις πέραν τοῦ Ἰορδάνου, εἶπε ὁ κύριος κσ τῷ Ἰησοῦ ιυ υἱῷ υω Ναυῆ· ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ἀφεῖλον τὸν ὀνειδισμὸν Αἰγύπτου ἀφ’ ὑμῶν· καὶ ἐκάλεσε φησὶ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Γάλγαλα· εἰ γὰρ ἡ περιτομὴ ἀφαίρεσίς ἐ στι τῆς ἐν Αἰγύπτῳ γενέσεως, δηλονότι ἡ ἀ κροβυστία, Αἰγυπτιακῆς σχέσεως καὶ γενέ σεως γνώρισμά ἐστι· τοῦτο δὲ ἀφεῖλεν ὁ θεὸς θσ , ἵνα μηκέτι ὡς ἐν Αἰγύπτῳ γεννηθέντες ὦσιν, ἀλλὰ τῆς ἐπαγγελίας εἰς ἣν εἰσῆξεν αὐτοὺς ὁ κύριος κσ τέκνα λογίζωνται· τούτων δὲ ο ὕτως ὄντων, φαίνεται καθόλου ἡ περιτο μὴ δοθεῖσα, ἵνa ἀφαιρεθῇ ὁ ὀνειδισμὸς τῆς γηΐνης γενέσεως ἀπὸ τῶν Ἀβραμιαίων· καὶ μηκέτι ὑπεύθυνοι ὦμεν τῷ γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· ἀφῃρέθη γὰρ ὁ ὀνειδισμὸς τοῦ παραπτώματος· τοῦτο δὲ ἐγίνετο τότε, εἰς τύπον τοῦ διὰ Χριστοῦ Χυ βαπτίσματος· τότε γὰρ ἐκ μέρους ἐγίνετο ὡς ἐν σκιᾷ· νῦν δὲ ὥσπερ εἶπεν ὁ ἀπόστολος, ὅλην τὴν γηΐνην γένεσιν ἀπεκδιδυσκόμεθα· διὰ τοῦ λουτροῦ ἀναγεν νώμενοι· ἵνα μηκέτι κατὰ τὴν πρώτην γέ νεσιν ἀποθνήσκωμεν· ἀλλὰ κατὰ τὴν πε ριτομὴν τῆς ἀπεκδύσεως τοῦ σώματος. ἣν διὰ τοῦ λουτροῦ ἀπεκδιδυσκόμεθα, ζήσω μ ῞Ω σπερ δὲ εἶπεν ὁ κύριος κσ τῷ Ἰησοῦ ιυ ἀφεῖλον τὸν ὀνειδι σμὸν Αἰγύπτου ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ἀφ’ ὑμῶν οὕτως πολλῷ πλέον λεχθείη ἂν ἑκάστῳ τ ῶ νῦν βαπτιζομένων, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἀφεῖ λον τὸν ὀνειδισμὸν τῆς γηΐνης γενέσεως· καὶ τὸν ὀνειδισμὸν τῆς τοῦ θανάτου φθορᾶς ἀπὸ σοῦ, ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ