ἐξεταζέτωσαν δὲ μᾶλλον φιλομαθῶς, ἵν’
 ἐπιγνόντες ἃ πρότερον ἠγνόουν, ἀπονίψωνται
 τὰς ἑαυτῶν ἀσεβεῖς ἀκοὰς τῷ τῆς ἀληθείας
 νάματι καὶ τοῖς τῆς εὐσεβείας δόγμασιν.
 οὕτω γὰρ καὶ ἐν τῇ κατὰ Νίκαιαν συνόδῳ 
 γέγονε τοῖς περὶ
 Εὐσέβιον . Ὡς ἐφιλονείκουν ἀσεβοῦντες καὶ
 θεομαχεῖν ἐπεχείρουν, τὰ μὲν λεγόμενα παρ’
 αὐτῶν ἀσεβείας ἦν μεστά, οἱ δὲ συνελθόντες
 ἐπίσκοποι, ἦσαν δὲ πλέον ἢ ἔλαττον
 τριακόσιοι, πρᾴως καὶ φιλανθρώπως ἀπῄτουν
 αὐτούς, περὶ ὧν ἔλεγον διδόναι λόγον καὶ
 ἀποδείξεις εὐσεβεῖς. ὡς δὲ καὶ μόνον
 φθεγγόμενοι κατεγινώσκοντο καὶ πρὸς
 ἑαυτοὺς διεμάχοντο πολλὴν ὁρῶντες τῆς
 ἑαυτῶν αἱρέσεως τὴν ἀπορίαν, ἀχανεῖς μὲν
 ἔμενον οὗτοι καὶ διὰ τῆς σιωπῆς ὡμολόγουν
 τὴν ἐπὶ τῇ κενοδοξίᾳ αὐτῶν αἰσχύνην.