Ἡ ὁ μὲν περὶ τῆς θεοσεβείας καὶ τῆς τῶν ὅλων ἄλλων ἀληθείας γνῶσις, οὐ τοσοῦτον τῆς παρὰ παρὰ τῆς τῶν ἀνθρώπων διδασκαλίας διδασκαλείας δεῖται, ὅσον ἀφ’ ἑαυτῆς ἔχει τὸ γνώριμον γνώρισμα · μόνον γὰρ οὐχὶ μόνον οὐχὶ γὰρ μονουχὶ γὰρ καθ’ ἡμέραν τοῖς ἔργοις κέκραγε ἀλλὰ , καὶ ἡλίου λαμπρότερον λαμπρoτέραν ἑαυτὴν διὰ τῆς αὐτῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ διδασκαλίας ἐπιδείκνυται καὶ μετά τινα · ποθοῦντι δέ σοι ὅμως τὰ περὶ ταύτης ἀκοῦσαι, φέρε, ὦ μακάριε, ὡς ἂν οἷοί τε ὦμεν ὀλίγα τῆς κατὰ Χριστὸν πίστεως ἐκθώμεθα. δυναμένω δυναμένων μέν σοι καὶ ἀπὸ τῶν θείων λογίων ταύτην εὑρεῖν· φιλοκάλως δὲ ὅμως, καὶ παρ’ ἑτέρων παρὰ τέρων ἀκούοντι· αὐτάρκεις μὲν γὰρ εἰσιν αἱ ἅγιαι ἅγιοι ἄγει ἅγιε καὶ θεόπνευστοι θεόπνευστ αι οι θεόπνευσται γραφαὶ πρὸς τὴν τὴν τῆς ἀληθείας ἀπαγγελίαν ἐπαγγελίαν ἀπαγγέλ ίεται ίεν · εἰσὶ δὲ καὶ [ καὶ ] πολλοὶ τῶν μακαρίων ἡμῶν διδασκάλων διδασκαλίων εἰς διδασκάλων διδασκαλίων ταῦτα ταῦτ’ συνταχθέντες συντιθέντες συνταλθόντες λόγοι· οἷς ἐάν τις ταῦτα ταῦτ’ ἐντύχοι, εἴσεται μέν πως πάντων τὴν τῶν γραφῶν ἑρμηνείαν ἑρμεινίαν ἑρμενείαν , ἧς δὲ ὀρέγεται γνώσεως τυχεῖν δυνήσεται. ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐπεὶ τὰς τῶν διδασκάλων συντάξεις συστάξεις συντάξ εω ει ς συντάξεως συντάξ εις αι συντάξ ω ι ς ἐν σο χερσὶ νῦν οὐκ οὐκ ἔχομεν, ἀναγκαῖόν ἐστιν ἃ παρ’ ἅπερ ἐκείνων ἐκείνοις ἐμάθομεν ἐμάθωμεν , ταῦτα καὶ ἀπαγγέλλειν ἀπαγγέλειν ἀπαγγέ λ ειν ἐπαγγέλλειν ἀπαγγέλ λ ειν παραγγέλλειν καὶ γράφειν σοι· λέγω δὴ τὴν κατὰ τὸν σωτῆρα Χριστὸν πίστιν· ἵνα μήτε μὴ μήτ’ εὐτελῆ τις τὴν τῆς τοῦ καθ’ ἡμᾶς λόγου λόγος διδασκαλίαν δι α δασκαλιν διδασκαλίαν τοῦ καθ’ ἡμᾶς λόγου ἡγήσηται ἡγήσεται ἡγήσ ε η ται , μήτε μὴ τὲ μήτ’ ἄλογον ἄλοιγον τὴν εἰς τὸν Χριστὸν πίστιν πίστοιν ὑπολάβη ὑπολάβοι ὑπολάβῃ ὑπολά βοι ὑπολάβειν · ὁποῖα διαβάλλοντες Ἕλληνες χλευάζουσι καὶ πλατὺ γελῶσι καθ’ ἡμῶν ὑμῶν · οὐδὲν ἕτερον, ἢ τὸν τὸ σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ τοῦ χριστοῦ σταυρὸν τοῦ χριστοῦ προφέροντες προσφέροντες προσφέροντες προ σ φέροντες · ἐφ’ ὧ μάλιστα καὶ τὴν ἀναισθησίαν αὐτῶν οἰκτειρήσειεν οἰκτηρήσειεν οἱ κτητήσει οἱ κτητήσει ἐν οἰκτηρήσειεν ἄν τις· ὅτι τὸν σταυρὸν διαβάλλοντες ἐφ’ ὧ μάλιστα καὶ τὴν ἀναισθησίαν αὐτῶν οἰκτειρήσειεν ἄν τις· ὅτι τὸν σταυρὸν διαβάλλοντες , οὐχ ὁρῶσι τὴν τούτου τοῦ δύναμιν πᾶσαν τὴν οἰκουμένην πεπληρωκυῖαν· καὶ ὅτι δι’ αὐτοῦ τὰ τὰ τῆς θεογνωσίας τῆ ς γνωσίας ἔργα πᾶσι πεφανέρωται· οὐκ ἂν γὰρ εἴπερ ἦσαν καὶ αὐτοὶ γνησίως ἐπιστήσαντες ἐπὶ στήσαντες ἐπιστάντες ἐπἐστήσαντες αὐτοῦ τῆ θεότητι τὸν νοῦν, ἐχλεύαζον ἐχ λ εύαζον τὸ τηλικοῦτον· ἀλλὰ μᾶλλον καὶ αὐτοὶ τοῦτον ἐπεγίνωσκον σωτῆρα τοῦ παντός, καὶ τὸν σταυρὸν μὴ βλάβην, ἀλλὰ θεραπείαν τῆς κτίσεως κτήσεως κτ η ί σεως γεγονέναι γέγοναῖ . εἰ καὶ γὰρ τοῦ σταυροῦ γενομένου γινομένου γενόμενος γιν νομένου γενομένου ἀλὰ θεραπείαν τῆς πᾶσα μὲν εἰδωλολατρεία εἰδωλολατρία καθῃρέθη· πᾶσα δὲ τῶν δαιμόνων φαντασία τῷ σημείῳ τούτῳ τούτου ἀπελαύνεται· καὶ μόνος ὁ Χριστὸς προσκυνεῖται· καὶ δι’ αὐτοῦ γινώσκεται ὁ πατήρ· καὶ οἱ μὲν ἀντιλέγοντες καταισχύνονται· ὁ δὲ τῶν ἀντιλεγόντων ἀντιλεγόντων λεγόντων λεγόντων ὁσημέραι ὁς ἡμέραι ὡσειμέραι ὡ ὁ σημέραι ὡς ημέραι ὡς ἡμέραι ὡς ἡμέραι ὁσημέραι τὰς ψυχὰς ἀφανῶς μεταπείθει μεταπείθει ἀφανῶς · πῶς εἰκότως γὰρ οὐκ ἄν τις εἴποι πρὸς αὐτούς· ἔτι ὅτι ἀνθρώπινόν ἀνθρώπινός ἐστιν ἐπινοεῖν ἐπινοεῖν ἐστι νοεῖν τὸ πρᾶγμα· καὶ οὐ μᾶλλον ὁμολογεῖν ἐπι ὁ νο λο γ εῖν θεοῦ λόγον καὶ τὸν σωτῆρα εἶναι τοῦ παντὸς τὸν τ’ ἐπὶ τοῦ τοῦ σταυροῦ ἀναβάντα ἀναματίαν · πάσχειν πάσχει ν δὲ καὶ δέ γε οὗτοι μοι [ μοι ] δοκοῦσιν ὅμοιον, ὡς εἴ τις τὸν μὲν ἥλιον ὑπὸ ἐπὶ νεφῶν σκεπόμενον διαβάλλοι διαβάλλει , τὸ δὲ τούτου φῶς θαυμάζοι θαυμάζει · βλέπων ὅτι καὶ πᾶσα ἡ κτίσις κτήσις ὑπὸ τούτου καταλάμπεται, ὡς γὰρ καλὸν καλλὸν τὸ φῶς, καὶ καλλίων καλίων καλλίον κάλλιον καλλείων ὁ τοῦ φωτὸς ἀρχηγὸς ἥλιος, οὕτως οὕτος οὕτω θείου πράγματος προστάγματος προστάγματος πράγματος πρᾶγμα ὄντος τὸ τοῦ τὴν οἰκουμένην πᾶσαν ἅπασαν οἰκουμεν, πᾶσα τῆς τὴν αὐτοῦ ἑαυτοῦ γνώσεως πεπληρῶσθαι· ἀνάγκη τὸν ἀνὰ κατ’ ἀρχηγὸν καὶ ἡγεμόνα τοῦ τοιούτου τού τοιούτοι τοῦτον ὄντυ τοῦ τοιούτοιούτου κατορθώματος εἶναι θεὸν καὶ καὶ θεοῦ λόγον. λέγομεν λέγωμεν οὖν λέγομεν οὖν ὖν ὡς ἐφικτὸν ἡμῖν πρότερον διελέγξαντες διε λέξ αντες διελλέγξαντες τὴν τῶν ἀπίστων πιστῶν πιστῶν ἀπίστων ἀμαθίαν, ἵνα τῶν τῶν ψευδῶν διελεγχθέντων διλλεχθέντων διελεχθέντων ἐλεγχθέντων λοιπὸν ἡ ἀλήθεια δι’ ἑαυτῆς αὐτῆς ἑ αυτῆς αὑτῆς ἐπιλάμψῃ ἐπιλάμψει ἐπιλάμψοι ἐπιλάμψ ει η ἐκλάμψη · καὶ θαρρῇς καὶ αὐτός, ὦ ἄνθρωπε, ὅτι ἀληθεία πεπίστευκας· καὶ τὸν Χριστὸν γινώσκων γινώσκον οὐκ ἠπατήθης ἠπατήθες πατήθες ἠπατήθη ς ἠπατήθεις · πρέπειν δέ σοι ἡγοῦμαι καὶ φιλοχρίστω ὄντι, τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ διαλέγεσθαι· ἐπεί, καὶ τῶν πάντων τιμιωτέραν τὴν περὶ τούτου τούτων γνῶσιν καὶ τὴν πίστιν ἡγεῖσθαί σε τῶν σοι [ σοι σε ] πεπίστευκα. Ἐξ ἀρχῆς μὲν ουν οὖν οὐκ ἦν κακία, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ νῦν ἐν τοῖς ἁγίοις ἐστίν, οὐδ’ ὅλως κατ’ αὐτοὺς ὑπάρχει αὕτη. ἄνθρωποι δὲ ταύτην ταύτης ταύτην δ’ ὕστερον ἐπινοεῖν ἐπινοεῖ ἤρξαντο, καὶ καθ’ τί οὐκ οὔσης τῆς κακίας ἐξ ἀρχῆς οἱ ἄνθρωποι αὐτὴν ἐπενόησαν, καὶ καὶ ἑαυτῶν ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς ἀνατυποῦσθαι ἀντιτυποῦσθαι ἀνα ἀντι τυποῦσθαι ἀνετυπώσαντο ἀνατυποῦνται · δια ὅθεν δὴ καὶ τὴν τῶν ὅλων εἰδώλων ἐπίνοιαν ἑαυτοῖς ἀνεπλάσαντο, τὰ οὐκ ὄντα ὡς ὄντα λογιζόμενοι. ὡς ὁ μὲν γὰρ τοῦ παντὸς δημιουργὸς καὶ παμβασιλεὺς θεὸς, ὁ ὑπερέκεινα ὑπερεπέκεινα ὑπ ὲρ ἐ ερε πέκεινα πάσης οὐσίας καὶ ἀνθρωπίνης ἀνθρωπίνης καὶ ἀνθρωπίν οι η ς καὶ ἐπινοίας ἐπινοίας ὑπάρχων· ὁ ὑπερέκεινα πάσης οὐσίας καὶ ἀνθρωπίνης ἐπινοίας ὑπάρχων δημιουργὸς καὶ παμβασιλεὺς ἅτε δὴ ἀγαθὸς καὶ ὑπέρκαλος ὑπέρκαλλος καὶ ὤν, διὰ τοῦ ἰδίου λόγου τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· τὸ τὸ τὸν ἀνθρώπινον γένος γένος γένος γένος ἀνθρώπινον κατ’ κατὰ τὴν ἰδίαν εἰκόνα εἰκόνα ἰδίαν πεποίηκε· καὶ τῶν ὄντων αὐτὸν θεωρητὴν καὶ τὴν ἐπιστήμονα, διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν θεωρητὴν καὶ ἐπιστήμονα, διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν ὁμοιώσεως ὁμοιότητος κατεσκεύασε κατασκεύασε · δοὺς αὐτῶ καὶ τῆς ἰδίας ἀϊδιότητος ἔννοιαν ἔνοιαν ἔννοιάν τε καὶ τὴν γνῶσιν· ἵνα τὴν ταυτότητα σώζων, ἐσκεύαστο ὁ ἄνθρωπος τῶν ὄντων θεωρητὴς καὶ ἐπιστήμων διὰ τῆς πρὸς θεὸν ὁμοιότητος. ἔσται τοῖς ἀνθρώποις ἔννοια καὶ γνῶσις παρὰ θεοῦ τῆς αὐτοῦ ἀϊδιότητος, καθ’ ἃς μήτε τῆς περὶ τοῦ θεοῦ φαντασίας ποτὲ ἀποστῇ ἀφίσταται , μήτε τῆς τοῖς τῶν ἁγίων συζήσεως συζητήσεως ζητήσεως ἀποπηδήση ἀποδήση αποδηση ἀποπηδήση ἀπο πη δήση ἀποπ ο η δᾷ · ἀλλ’ ἔχων τὴν τοῦ δεδωκότος δεδοκότος χάριν, ἔχων καὶ τὴν ἰδίαν ἐκ τοῦ πατρικοῦ λόγου λέγον λο ῦ ύ γου δύναμιν, ἀγάλληται ἀγάλλεται γάλλεται ἀλλάγε καὶ συνομιλῇ συνομιλεῖ συνόμειλεῖ συνομιλεῖν συνομιλεῖ ν συνομολογεῖ μιλεῖ χάριν, ἔχων καὶ τὴν ἰδίαν ἐκ τοῦ πατρικοῦ λόγου καὶ συνο τῷ θείῳ θεῷ ὁ ἄνθρωπος ἐξ ἀρχῆς γέγονεν ἑαυτῷ συνὼν ὅλος· mens humana ut à principio conditio fuit · ζῶν τὸν ἀπήμονα καὶ μακάριον ὄντως καὶ [ καὶ ] τὸν ἀθάνατον βίον βίον ἀθάνατον . οὐδὲν γὰρ ἔχων ἐμπόδιον ἐμπόδιον ἔχων εἰς τὴν περὶ τοῦ θείου θεοῦ χριστοῦ χῦ θεοῦ θῦ θεοῦ γνῶσιν θεωρεῖ μὲν ἀεὶ ἀεὶ διὰ τῆς αὐτοῦ ἑαυτοῦ καθαρότητος τὴν τοῦ πατρὸς πνεύματος εἰκόνα, τὸν θεὸν λόγον, οὗ καὶ [ καὶ ] κατ’ εἰκόνα κατικόνα κατὰ τὴν εἰκόνα κατεικόνα γέγονεν γέγον · ὑπερεκπλήττεται ὑπερ ἐκπλήττεται ὑπὲρ ἐκπλήττεται δὲ κατανοῶν κατὰ νοῶν κατ’ νόον τὴν τὴν τὰ δι’ αὐτοῦ δι’ αὐτοῦ τὴν τὴν δι’ αὐ τοῦ τὴν εἰς τὸ πᾶν πρόνοιαν· ὑπεράνω ὑπὲρ ἄνω μὲν τῶν αἰσθητῶν ἀγαθήτων ὁρατῶν , καὶ πάσης σωματικῆς σωματος φαντασίας γινόμενος γινόμενο ν ς γινόμενος φαντασίας · πρὸς δὲ τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς θεῖα καὶ νοητὰ τῇ δυνάμει τοῦ νοῦ τῶν σρι συναπτόμενος συμβαπτόμενος γινόμενος πρὸς δὲ τὰ ἐν οὐρανοῖς · ὅ τε ὅτι γὰρ οὐ συνομιλεῖ τοῖς σώμασιν ὁ νοῦς σώμα ον ὁ ὁ τῶν ἀνθρώπων· οὐδέ τι τῆς ἐκ τούτων ἐπιθυμίας μεμιγμένον ἔξωθεν ἔχει ἔχη · ἀλλ’ ὅλος ὅλ ω ο ς ὅλως ἐστὶν ἄνω ἄνωθεν ἑαυτῷ συνὼν ὡς γέγονεν ἐξ ἀρχῆς, τότε δὴ τὰ αἰσθητὰ ἐσθητὰ αἰσθητὰ καὶ πάντα τὰ τὰ τὰ ἀνθρώπινα διαβὰς μετάρσιος γίνεται, καὶ τὸν λόγον ἰδὼν ὁρᾷ ἐν αὐτῷ καὶ τὸν τοῦ λόγου πατέρα. ἡδόμενος ἐπὶ τῇ τούτου θεωρίᾳ θεορίᾳ τούτου θεωρίᾳ τούτου καὶ ἀνακαινούμενος ἀνακινούμενος τοῦ ἀνακινουμένου ἐπὶ τῷ τὸν τ ὸν ῶ πρὸς τοῦτον πόθῳ πόθον πόθ ον ω , ὥσπερ οὖν καὶ τὸν τῶν τ ῶν ὸν τῶν πρῶτον πρώτων τῶν ἀνθρώπων τῶν ἀνθρώπων τὸν πρῶτον γενόμενον γενομένων ὡς · ὃς καὶ κατὰ τὴν τῶν Ἑβραίων γλώτταν γλῶττ α γλῶσσαν · Ἀδὰμ Ἀδὰμ ὠνομάσθη ὀνομάσθη , λέγουσιν αἱ ἱεραὶ γραφαὶ κατὰ τὴν τὴν ἀρχὴν ἀνεπαισχύντῳ ἀνεπαισχύντο ἀν ἐπαισχύν την ἀν αι ε παισχύντῳ ἀν αι ε παισχύντῳ παρρησίᾳ παρρησίας παρ ρ ησίᾳ τὸν νοῦν ἐσχηκέναι πρὸς τὸν θεὸν καὶ συνδιαιτᾶσθαι τοῖς ἁγίοις τοὺς ἁγίους ἀγγέλλοις ἀγγέλοις ἀγγέλους ἐν τῇ τῶν νοητῶν θεωρίᾳ, ἣν εἶχεν ἐν ἐκείνῳ τῷ τό τόπῳ, ὃν καὶ ὁ ἅγιος ὁ ἅγι ος ὁ Μωυσῆς τροπικῶς προπικῶς παράδεισον παράδεισσον ὠνόμασε· ἱκανὴ δὲ καὶ ἡ διὰ τῆς ψυχῆς καθαρότης ἐστὶ καὶ τὸν θεὸν δι’ ἑαυτῆς αὐτῆς ὁ θεὸς κατοπτρίζεσθαι ἐνοπτρίζεσθαι κατοπτρίζεται , καθάπερ καὶ καὶ καθάπερ ὁ κύριος φησί · μκάριοι μακάριοι γὰρ οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται . Οὕτω μὲν οὖν ὁ δημιουργός, ὥσπερ εἴρηται, τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος κατεσκεύασε κατεσ χ κ εύασθαι κατεσκεύασε καὶ μένειν ἠθέλησεν ἠθέλεν μένειν ἠθέλησεν μένειν · οἱ δὲ ἄνθρωποι, κατολιγωρήσαντες κατολιγορήσαντες κατωλοιγωρίσαντες κατωλιγωρήσαντες τῶν κρειττόνων καὶ ὀκνήσαντες ὀκνήσαν περὶ τὴν τὴν περὶ τούτων κατάληψιν, τὰ ἐγγυτέρω ἐγγύτερον μᾶλλον ἑαυτῶν ἑαυτὸν ἑαυτ ὸ ῶ ν ἐζήτησαν· τὰ ἐγγύτερα δὲ τούτοις ἦν τῷ ἀνθρώπῳ τὸ σῶμα καὶ αἱ τούτου τούτων τούτων τούτου αἰσθήσεις · ὅθεν τῶν μὲν νοητῶν ἀπέστησαν ἑαυτῶν αὐτὸν αὐτ ὸ ω ν ἑαυτὸν ἐαὐτὸν ἑαυτ ὸ ῶ ν τὸν νοῦν· ἑαυτοὺς δὲ κατανοεῖν κατὰ νοεῖν ἤρξαντο ἤρξατο ἑαυτοὺς δὲ κατανοεῖν ἤρξαντο ἑαυτοὺς δὲ κατανοεῖν ἤρξαντο . ἑαυτοὺς δὲ κατανοοῦντες κατανοοῦντες δὲ ἑαυτοὺς καὶ τοῦ τε σώματος τοῦτ’ σώματα καὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν ἀντιλαμβανόμενοι καὶ ὡς ἐν οὖν ἐν ἐν οὐοὐ τοῖς ἰδίοις ἀπατώμενοι, εἰς τὴν ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν τῇ τοῦ ὄφεως συμβουλῇ ἔπεσαν ἐπέπεσον ἔπεσον ἀνέπεσον · τὰ ἴδια προτιμήσαντες τῆς τοῖς τοὺς πρὸς τὰ θεῖα θεωρίας. ἐνδιατρίψαντες ἐντρίψαντες ἐνδιατρέψαντες δὲ τούτοις καὶ τῶν ἄλλων ἐγγυτέρω ἐγυτέρω ἐγγυτέρω ἐγγυτέρω ν ἐγκυτέρων ἐγγυτέρων μὴ ἀποστῆναι ἀπ’ ἐστῆναι θέλοντες· ταῖς μὲν τοῦ σώματος ἡδοναῖς συνέκλεισαν συνέκλυσαν ἑαυτῶν τὴν ψυχὴν τὸν νοῦν τὴν ψυχήν τεταραγμένην τεταραγμέν καὶ τὴν πεφυρμένην πεφυρμένοι πάσης πάσαις ἐπιθυμίας ἐπιθυμίαις ἐπιθυμ , τέλεον δὲ ἐπελάθοντο ἐπελάνθοντο τῆς ἐξ ἀρχῆς αὐτῶν παρὰ περὶ τοῦ θεοῦ δυνάμεως. τοῦτο δ’ ἄν τις ἴδοι καὶ ἐκ τοῦ τοῦ πρώτου πλασθέντος πρώτερο πλασθνιτος ἀνθρώπου [ ἀνθρώπου ἀνου ] ἀνθρώπου ἀληθές, ὡς αἱ ἱεραὶ ἱραὶ περὶ αὐτοῦ αὐτοῖς λέγουσι γραφαί λέγουσι γραφαὶ περὶ αὐτοῦ . κἀκεῖνος μὲν γὰρ ἕως μὲν τὸν νοῦν εἶχε πρὸς τὸν θεόν, καὶ τὴν τούτου θεωρίαν θεωρία , ἀπεστρέφετο ἀποστρέφετο εἶχε πρὸς τὸν θεόν, καὶ τὴν τούτου θεωρίαν, ἀποστρέφετο τὴν πρὸς τὸ σῶμα φιλίαν· ὅτε δὲ συμβουλία τοῦ ὄφεως ἀπέστη μὲν τῆς πρὸς τὸν θεὸν τὴν πρὸς θεόν, καὶ τὴν τούτου θεωρίαν, ἀπεστρέφετο τὴν πρὸς τὸ σῶμα θεωρίαν φιλίαν φιλία ν · ὅτε δὲ συμβουλία τοῦ ὄφεως ἀπέστη μὲν τῆς πρὸς τὸν θεὸν θεὸν θεωρείας καὶ θεωρίας καὶ καὶ τὴν τούτου θεωρίαν, ἀπεστρέφετο διανοίας· ἑαυτὸν δὲ κατανοεῖν ἤρξατο ἤρξαντο · τηνικαῦτα καὶ εἰς τὴν ἐπιθυμίαν ἐπιθυμίας τοῦ τ ῶ οῦ σώματος ἔπεσαν ἔπεσον ἔπεσ αν ἔπεσεν , καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν. καὶ γνόντες γνῶντες γνῶντων ᾐσχύνθησαν οὐκ οὐκ οὐκ ἔγνωσαν δὲ ἑαυτοὺς ἑαυτο αὑτοὺς γυμνούς ν , οὐ τοσοῦτον ἀπὸ ἐνδυμάτων οὐ τοσοῦτον ἀπὸ τοῦ ἐνδύματος οὐ τοσοῦτον ἀπὸ ἐνδύματος οὐ τοσοῦτον ἀπὸ ἐνδυμάτων οὐ τοσοῦτον ἀπὸ ἐνδυμάτων , ἀλλ’ ὅτι γυμνοὶ τῆς τῶν θείων θειοῦ θεωρίας γεγόνασι, καὶ πρὸς τὰ ἐναντία τὴν διάνοιαν δι’ἄνιαν μετήνεγκαν μετ νεγκαν τὸν ὃν τὸν . ἀποστάντες γὰρ τῆς πρὸς τὸν ἕνα καὶ τὸν ὄντα μόνον μόνον ὄντα θεὸν λέγω κατανοήσεως καὶ τοῦ τοῦ πρὸς αὐτὸν πόθου, λοιπὸν εἰς διαφόρους καὶ εἰς τὰς τὸ τὰ ταις κατὰ μέρος μέρους πολλὰς ἐπιθυμίας ἐπιθειμίας ἐπειθυμίας ἐνέβησαν ἀνέβησαν ἐ ἀ νέβησαν τοῦ σώματος . εἶτα οἷα φιλεῖ φιλῆ εἰ ἀφιλεῖ οἱ ἀφιλεῖ γίνεσθαι ἑκάστου καὶ πολλῶν ἐπιθυμίαν φιλεῖαν φιλίαν ἐπιθιμίαν λαβόντες λαμβάνοντες , ἤρξαντο ἤρξατο καὶ τὴν πρὸς αὐτὰς αὐτὰ σχέσιν σχέσειν σκέυσιν ἔχειν, ὥστε καὶ φοβεῖσθαι ταύτας καταλεῖψαι καταλύψαι καλεῖψαι . ὅθεν δὴ καὶ δειλίαι διλίαι δ η ει λίαι καὶ φόβοι καὶ ἡδοναὶ ἡδονειν καὶ θνητὰ θνιτὸν φρονεῖν τῇ ψυχῇ προσγέγονεν. οὐ θέλουσα γὰρ ἀποστῆναι ἀποστεῖναι ἀποστῆνειν τῶν ἐπιθυμιῶν ἐπιθιμῶν ἐπι μιῶν , φοβεῖται φόβηται ἐπι μιῶν τὸν θάνατον καὶ τὸν τ χωρισμὸν τοῦ σώματος. ἐπιθυμοῦσα ἐπιθυμοῦς ἐπιθυμοῦ δὲ πάλιν πάλειν καὶ μὴ τυν τυγχάνουσα τυγχάνους τῶν ὁμοίων ὁμήων , ἔμαθε ἔμαθεν ἔμαθον ἔμαθ ον ε ἔμαθ ο ε ν φονεύειν φονε ύ ειν καὶ ἀδικεῖν ἀδικὸν . πῶς δὲ καὶ ταῦτα ποιεῖ ποιεῖν , εὔλογον εὔλεγον εὔ κο λογον κατὰ τὴν δύναμιν σημᾶναι σημάναι σημ αίνει άναι σημεῖναι σημαίναι . Ἀποστᾶσα τῆς τῶν νοητῶν θεωρίας Ἀποστᾶσα τῆς τῶν νοητῶν θεωρίας Ἀποστᾶσα τῆς τῶν νοητῶν θεωρίας γὰρ τοῦ θεοῦ καὶ ταῖς τὰς κατὰ τὸ μέρος τοῦ σώματος ἐνεργείαις ἐνεργίαις καταχρωμένη χρωμένη , καὶ ἡσθεῖσα ἡσθήσα τῇ τοῦ σώματος θεωρίᾳ καὶ ἰδοῦσα καλὸν ἑαυτῇ εἶναι εἶναι ἑαυτῇ τὴν ἡδονήν, πλανηθεῖσα πλανηθήσα κατεχρήσατο τῷ τοῦ καλοῦ ὀνόματι ὀνόματος ὀνόματ ατι ὀνόματ ος ι , καὶ ἐνόμισεν ἐνόμησεν ἐνόμ η ι σεν εἶναι τὴν ἡδονὴν αὐτὸ τὸ ὄντως ὄντoς ὄντ ο ω ς ὄντ ο ω ς ὄντ ο ω ς τ ς καλόν. ὥσπερ εἴ τις τὴν διάνοιαν παραπληγεὶς καὶ ἀπαιτῶν ἀπατώντων ξίφος κατὰ τῶν τὸν ἀπαντώντων ἁπ άντων αντώντων ἀπαντων τῶν ἀπάντων τῶν ἁπάντων τῶν ἀπάντων ἁπάντων ἀπατώντων ἀπα ν τώντων , νομίζοιτο νομίζοι νομίζει τοῦτο το ῦτο ύτω εἶναι τὸ σωφρονεῖν · ἐρασθεῖσα ἐρασθήσα ἐραστῆσα δὲ τῆς ἡδονῆς ἀρετῆς ἡδονῆς , ποικίλως αὐτὴν ἐνεργεῖν ἤρξατο ἤρξαντο ἤρξα ν το ἤρξα ν το . οὖσα γὰρ τὴν φύσιν εὐκίνητος εὐκήνιτος εὐκήνυτως εὐκινήτως ἀ ἀ εὐ κίνητος , εἰ καὶ τὰ καλὰ ἀπεστράφη ἀπεστρέφη , ἀλλὰ τοῦ κινεῖσθαι κεινεῖσθαι οὐ παύεται. κινεῖται κεινεῖται οὖν οὐκ ἔτι οὐκέτι μὲν κατὰ κατ’ τὴν ἀρετὴν· οὐδὲ οὐδ’ ὥστε τὸν θεὸν ὁρᾶν, ἀλλὰ τὰ μὴ ὄντα λογιζομένη τὸ ἑαυτῆς δυνατὸν μεταποιεῖ, καταχρωμένη καταχρωμένος τούτῳ τοῦτο εἰς ἃς ἃν ἐπενόησεν ἐπινόημεν ἐπιθυμίας· ἐπεί, καὶ αὐτεξούσιος αὐτεξούσιως αὐτεξουσίως αὐτερουσιος γέγονε γέγονεν γέγονε ν , δύναται δυνατε γὰρ ὥσπερ ὥστε ὥσπερ a. ms. ὥστε πρὸς τὰ καλὰ τὸ καλὸν νεύειν, οὕτως οὕτω καὶ τὰ καλὰ κακὰ νεύειν, οὕτως καὶ τὰ καλὰ ἀποστρέφεσθαι ἀποστρέ σθαι φεσθαι . ἀποστρεφομένη ἀποστρεφ ό ο μεν ος η δὲ τὸ τὸ καλόν, πάντως τὰ ἐναντία λογίζεται λογίζεσθαι , παύσασθαι γὰρ γὰρ καθόλου καθ’ ὅλου τοῦ τὸ κινεῖσθαι οὐ δύναται, τὴν φύσιν τῇ φύσει οὖσα οὖ του σα οὖσαν οὖσα ν ὡς προεῖπον προ εἶπ ες ον πρωεῖπον , εὐκίνητος. καὶ γινώσκουσα τὸ αὐτεξούσιον αὐτἔξούσιον αὐτερούσιον αὐτοκίνητον αὐτεξούσιον ἑαυτῆς ἐαὐτῆς ἑ α ὐ υ τῆς αὐτῆς ἑαυτῆς αὐτεξούσιον ὁρᾷ ὅρα ἑαυτὴν δύνασθαι δύνασται δύνασαι κατ’ ἀμφότερα τοῖς τ ῆς οῖς τῆς τοῖς τοῦ σώματος μέλεσι μέρεσι χρᾶσθαι χρῆσθαι χρ ᾶ ῆ σθαι χρ ᾶ ῆ σθαι · εἴς εἴ τε του τὰ ὄντα καὶ τὰ μὴ ὄντα. ὄντα ὃντὰ δὲ ἐστι τὰ καλά καλλά , οὐκ μὴ ὄντα δὲ καὶ οὐκ ὄντα παραδείγματα τὰ φαῦλα . ὄντα δέ φημι φιμὴ τὰ καλὰ [ οὐκ ὄντα δὲ τὰ φαῦλα· ὄντα δέ φημὶ τὰ καλὰ ] , καθότι καθ’ ὅτι καίτοι καθώτι ἐκ τοῦ ὄντος ὄντως θεοῦ τὰ παραδείγματα ἔχει· οὐκ ὄντα δὲ τὰ κακὰ καλὰ λέγω λέγων , καθότι καθ’ὅτι ἐπινοίαις ἐποὶνοιαῖς ἐποινοίαις τῶν ἀνθρώπων οὐκ ὄντα οὑκ όντα οὐ κό κ ὄ ντα ἀναπέπλασται ἀναπέπλασθαι ἀναπέπλασ θ τ αι , ἔχοντος γὰρ δὲ τοῦ σώματος ὀφθαλμοὺς εἰς τὸ τὴν κτίσιν κτήσην κτῆσιν κτίσκις πίστιν κτίσιν κτίσην ὁρᾶν οἱ δὲ · καὶ διὰ ὰ τῆς παναρμονίου ταύτης συντάξεως γινώσκειν γινώσκον τὸν δημιουργόν διμιουργόν γινώσκεται ὁ δημιουργος · ἔχοντος ἔχοντες ἔχοντ ες ος δὲ καὶ καὶ ἀκοὴν εἰς ἐπακρόασιν ἐπακρόασην ἐπακρόασ ει ὴ ν τῶν θείων λογίων λογῶν , καὶ τῶν τοῦ θεοῦ νόμων νόμον , ἔχοντος ἔχοντες ἔχοντ ες ος δὲ καὶ καὶ χεῖρας, εἴς τε τὴν τῶν ἀναγκαίων ἐνέργειαν ἐνέργιαν , καὶ τὴν ἔκτασιν ἔκτασ ειν ιν τῆς πρὸς τὸν τὸν θεὸν εὐχῆς, ἡ ψυχὴ ἀποστᾶσα τῆς πρὸς τὰ καλὰ θεωρίας καὶ τῆς τοῖς προς ἐν αὐτοῖς αὐτῆς αὐτῇ ἐἁυτοῖς κινήσεως κοινήσεως , λοιπὸν πλανωμένη πλανομένην πλαν ο ω μένη κινεῖται κεινεῖται εἰς πρὸς τὰ ἐναντία. εἶτα τὸ δυνατὸν ἑαυτῆς αὐτῆς , ὡς προεῖπον, ὁρῶσα καὶ τούτῳ τοῦτο καταχρωμένη κατεχρωμένη καταχρώμενος ἐνενό ησεν εν ἐνόκαμεν ἐν ε νόησεν ἐν αν ενόησεν , ὅτι καὶ εἰς τὰ τ’ ἐναντία δύναται δύνανται κινεῖν τὰ τὴν τοῦ σώματος μέλη· καὶ διὰ τοῦτο διατοῦτο ἀντὶ τοῦ διὰ τοῦτ’ οὐν τὶ τοῦ διατοῦ το ἀντὶ τοῦ τὴν κτίσιν κτήσιν ὁρᾶν τὴς κτίσις ορον εἰς ἐπιθυμίας ἐπὶ θυμείας ἐπιθιμίας ἐπιθυμίαν ἐπιθυμί αν ας τὸν ὀφθαλμὸν ἀποστρέφει ἀπεστρέφει δεικνύουσα δεικνύουσ , ὅτι καὶ τοῦτο δύναται, καὶ νομίζουσα νομίζουσ ὅτι ἅπαξ κινουμένη σώζει σώζ ε ο ι σώζ η ει τὴν ἑαυτῆς ἑαυτ’ ἑαυτ ῶν ῆς ἀξίαν καὶ οὐχ ἁμαρτάνει ἀμαρτάνοι ποιοῦσα ὃ οὐ δύναται καὶ καὶ καὶ d(eleatur) a 2. ms. οὐκ εἰδυῖα ειδεία ἰδία εἰδεῖα ὅτι οὐχ ἁπλῶς κινεῖσθαι, ἀλλ’ εἰς ἃ δεῖ δὴ κινεῖσθαι γέγονε γέγοναι . τούτου γὰρ γὰρ δὴ χάριν χάρην καὶ ἀποστολικὴ ἀποστολου ἀποστολῆ στολικὴ παρεγγυᾶ φωνή φ αῖσθαι ω νή φωνὴ παρεγγυᾶ · πάντα πάντ’ ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει. Ἀλλὰ τῶν ἀνθρώπων ἡ τόλμα τόλμη οὐκ εἰς τὸ συμφέρον το καὶ πρέπον, ἀλλ’ εἰς τὸ δυνατὸν ἀδύνατον δυνατὸν ἀδύνατον ἀδύνατον δύνατον f. ἀδύνατον γρ(άφε) δυνατὸν σκοπήσασα σκοπίσας κοπιάσασα , τὰ ἐναντία ποιεῖν πιεῖν ἤρξατο ἤρξαντο εἴρξαντο ἤρξατο ποιεῖν · μέλη μέλλη ὅθεν καὶ τὰς χεῖρας εἰς τὸ τ’ ἐναντίον κινουμένη, φονεύειν φωνεύειν πεποίηκε πεποίηκεν ν πεποίηκε ν καὶ τὴν ἀκοὴν εἰς ἀκουεις τὴν παρακοὴν παρήγαγε παρήγαγεν ν παρήγαγε ν καὶ τὰ ἄλλα τ’ ἄλλα μέλη μέλλη εἰς τὸ τ’ μοιχεύειν μηχεύειν ἀντὶ νομίμης νομίμου νομικῆς τεκνογονίας. καὶ τὴν μὲν γλῶτταν ἀντὶ εὐφημίας εὔφυμείας εὐφημί ει ας εἰς βλασφημίας φ β λασφημίας βλασφημίαν καὶ τὰς λοιδορίας λιδορίας λοιδορίαν καὶ τὰς ἐπιορκίας εφιορκίας ἐπὶ όρας ἐπιορκείας , τὰς δὲ χ’ χεῖρας αὖ πάλιν εἰς τὸ τ’ κλέπτειν καὶ τύπτειν τύπειν πύπτειν τοὺς ὁμοίους ἀνθρώπους. καὶ τὴν μὲν μὲν ὄσφρησιν ὁ ὑφρησεν ὄσφησιν εἰς ὀδμῶν ἐρωτικῶν ποικιλίας ποικ ας κηλί λίας ποικηλίας , τοὺς δὲ πόδας εἰς τὴν ὀξύτητα ὀξύτητι τοῦ ἐκχέαι ἐκχέας εκχαιαι ἔκχαιε ἐκχέε αἷμα. καὶ τὴν μὲν γὰρ γὰρ γαστέρα γαστέραν γαστέρα ν γαστέρα ν γαστέρα ν εἰς μέθην μίθην καὶ κόρον ἀπλήρωτον, ἅπερ πάντα κακία καὶ ἁμαρτία ἁματια ἁμαρτίας τῆς ψυχῆς ἐστιν . αἰτία αἰτίαν δὲ τούτων οὐδεμία οὐδὲ μία οὐ δὲ μία οὐδεμία , ἀλλ’ ἡ τῶν κρειττόνων ἀποστροφή. ὡς γὰρ ἐὰν ἂν ἡνίοχος ἐπιβὰς τοῖς ἵπποις ἐν τῷ σταδίῳ καταφρονήσῃ καταφρονήσει κ αι α ταφρονήση μὲν τοῦ σκοποῦ, εἰς ὃν ἐλαύνειν ἑλ αὐτὸν αὐτὰ προσήκει προσεῖκει · ἀποστραφεὶς δὲ τοῦτον τούτων ἁπλῶς ἐλαύνῃ ἐλαύνει ἐλαύνειν ἐλαύν ει η τὸν μὲν εἰς τοὺς απαν ἵππον ὡς ἂν ὡς σἂν δύνηται δύναται . δύνατα δέ, ὁρμᾷ ὡς βούλεται καὶ πολλάκις μὲν εἰς τοὺς τὸν τῶν τοὺς ἀπαντῶντας ἀπαντῶν ταις ἀπάντων·τας ἁπαντῶντας ἁπάντων τὰς ὁρμᾶ ὁρμ ᾶς ᾶ ὁρμὰς ὁρμαις ὁρμᾶ ς , πολλάκις δὲ καὶ κατὰ κρημνῶν κατακρημνὸν κατακρημνῶν κατ α ὰ κρημνῶν ἐλαύνει ἐλαύνειν ἐλαύν η ει φερόμενος ὅπου δ’ ἂν ἑαυτὸν ἑαυτῷ ἑαυτ ῷ ὸν ἑαυτ ῶ ὸν τῇ τῇς ὀξύτητι ὀξύτιτι ὀξύτητη τῶν ἵππων φέροι φέρει· καὶ φέρη· καὶ φερον , νομίζων νομίζει νομίζον ὅτι οὕτως οὕτω τρέχων οὐκ ἐσφάλη τοῦ σκοποῦ. πρὸς νομίζει ὅτι οὕτως τρέχων οὐκ ἐσφάλη τοῦ σκοποῦ. πρὸς γὰρ μόνον τὸν δρόμον ἀποβλέπει καὶ οὐχ ὁρᾷ ὡρᾷ ὅτι ἔξω τοῦ σκοποῦ γέγονεν. οὕτως οὕτω καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ἀποστραφεῖσα ἀποστραφει α ἀπὸ στραφήσα τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁδὸν καὶ ἐλαύνουσα ἐλαύνος αύνουσα παρὰ τὸ πρέπον τὰ τὰ ς τοῦ σώματος μέλη· μᾶλλον δὲ καὶ αὐτὴ μετ’ αὐτῶν μετὰ τῶν ὑφ’ ἐφ’ ἑαυτῆς ἐαυτεις ἑαυτὴν αὐτὴν αὑτὴν ἑ αυτὴν ἐλαυνομένη αὐ τὴν ἐλ τῆς ἀλ αυνομένη μετὰ τῶν ὑφ’ αὐτὴν Basil. et 1. μετ’ αὐτῶν ὑφ’ ἑαυτῆς ἐλαυνομένη ἁμαρτάνει, καὶ τὸ κακὸν ἑαυτῇ ἐαὐτοῦ ἑαυτοῦ πλά πλάττει πράττει , οὐχ ἀλλ’ οὐχ’ ἀλλ’ ὁρῶσα ὁρᾶ ὡς ὅτι πεπλάνηται περιπλάνηται πεπλάνητι τῆς ὁδοῦ καὶ ἔξω γέγονε γέγονεν γέγον γέγοννε τοῦ τῆς ἀληθείας σκοποῦ, εἰς ὃν ὁ χριστοφόρος χρηστοφόρος ἀνὴρ ἀὴρ πατὴρ ὁ μακάριος Παῦλος ἀποβλέπων ἀπὸ βλέπων ἔλεγε ἔλεγεν ἔλεγον ἔλεγε ν · κατὰ σκοπὸν διώκω εἰς τὸ τὸ ν βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Ἰησοῦ υἱοῦ Χριστοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ἰησο χριστοῦ ἰησοῦ · σκοπῶν σκοπὸν γοῦν γ’οὖν γοὖν οὖν νοῦν τὸ καλὸν ὁ ἅγιος, οὐδέ ποτε τὸ κακὸν ἐποίει ποίει .