ὁ μὲν περὶ τῆς θεοσεβείας, καὶ τῆς τῶν ὅλων ἀληθείας γνῶσις οὐ τοσούτον· τῆς παρὰ τῶν ἀνθρώπων ἀνων διδασκαλίας δείται ὅσον ἄφ α αὔτης ἔχει τὸ γνώριμον· μόνον ουχι γὰρ· καθ’ ἡμέραν τοῖς ἔργοις κέκραγε· καὶ ἱλίου λαμπρότερον· ἐἀυτὴν διὰ τῆς χριστοῦ χῦ διδασκαλίας ε ἐπιδείκνυται· ποθοῦντι δέ σοι ὅμως, τὰ περὶ ταύτης ἀκούσαι· φέ ρε ὦ μακάριε· ὣς ἂν οἳ οί τε ὦμεν· ὀλίγα τῆς κατὰ χριστόν χν πίστεως ἐκθώμεθα· δυναμενω μέν σοι· καὶ ἀπὸ τῶν θείων λογίων ταύτην εὔρειν φιλοκάλως δὲ ὅμως· καὶ παρ’ ἑτέρων· ἀκούοντι· αὐτάρκεις μὲν γάρ εἰ σὶν αἰ ἀγιαι· καὶ θεόπνευστοι γραφαὶ· πρὸς τὴν τῆς ἀληθείας ἀπαγγε λίαν· εἰσὶ δὲ· καὶ πολλοὶ· τῶων μακαρίων ἡμῶν διδασκάλων εἰς ταύ τα συνταχθέντες λόγοι· οἷς ἐάν τις ἐντύχοι· εἰσεταὶ μέν πως, τὴν τῶν γραφῶν ἑρμεινίαν· ἧς δὲ ὀρέγεται· γνώσεως, τύχειν δυνήσεται· ἀλλ’ ἐ πεὶ τὰς τῶν διδασκάλων συντάξεις, ἐν χερσὶν νυν οὑκ ἔχομεν· ἀναγκαί ον ἐστιν, ἃ παρ’ ἐκείνων· ἐμάθομεν ταύτα· καὶ ἀπαγγέλειν, καὶ γρά φειν σοι· λέγω δὴ· τὴν κατὰ τὸν σωτῆρα σρα 
 χριστόν χν πίστιν· ἵνα μὴ εὐτελῆ τῆς διδασ καλίαν· τοῦ καθ’ ἡμᾶς λόγου ἡγήσηται· μὴ τὲ ἀλόγον τὴν εἰς χριστόν χν πί στιν ὑπολάβοι, ὁποία διαβάλλοντες· ἔλληνες· χλευάζουσι· πλάτυ γελῶσι καθημῶν· οὑδεν ἐτερων· ἢ τὸν σταυρὸν σρὸν τοῦ χριστού χύ προφέροντες· ἐ φ’ ὧ μάλιστα· καὶ τὴν ἀναισθησίαν· αὐτῶν· οἰ κτειρήσει ἐνάντις· ὅτι τὸν σταυρὸν σρὸν διαβάλλοντες· οὑχ’ ὁρωσι τὴν τοῦ δύναμιν· πᾶσαν τὴν οἱκου μένην πεπληρωκῦαν· καὶ ὅτι· δι’ αὐτοῦ· τὰ τῆς θεογνωσίας· ἔρ γα, πᾶσι πεφανέρωται· οὑκ ἂν γὰρ εἴπερ ἦσαν· καὶ αὐτοὶ γνησίως ἐπὶ στήσαντες· αὐτοῦ· τῆ θεότητι· τον νοῦν· ἐχλεύαζον· τὸ τηλικούτον ἀλλὰ μάλλον· καὶ αὐτοὶ τούτον ἐπεγίνωσκον, σωτῆρα σρα του παντὸς· καὶ τὸν 
 σταυρόν σρόν · μὴ βλάβην· ἀλλὰ θεραπείαν· τῆς κτίσεως· γεγονέναι εἰ γὰρ τοῦ σταυροῦ στροῦ · γενομένου, πᾶσα μεν εἰδολολατρεῖα· καθῆρέθη· πᾶσα δὲ δαιμόνον· φαντασία· τῶ σημείω τούτω· ἀπελαύνεται· καὶ μόνος ὁ χριστός χς πρὸς κεινήται καὶ δι’ αὐτοῦ γινώσκεται ὁ πατήρ πήρ · καὶ οἰ μὲν ἀντιλέ γόντες· καταισχύνονται ὁ δὲ τῶν ἀντιλεγόντων ὁσημέραι τὰς ψυχὰς μετὰ πείθει· ἀφανῶς· πῶς οἱκώτως· οὑκ ἄν τις οἵποι· πρὸς αὐτοὺς· ἔτι ἀν θρώπινον· ἐστὶν ἐπινοεῖν· τὸ πράγμα· καὶ οὐ μάλλον ἐπι 
 ὁ νο λο 
 γ εῖν θεοῦ θῦ λόγον· καὶ 
 σωτῆρα σρα εἴναι του παντὸς· τὸν ἐπὶ σταυρού στρού ἀναβάντα· πάσχειν δὲ, καὶ οὕτοι μοι δοκοῦσιν ὅμοιον· ὣς εἴ τις τὸν μεν ἱλιὸν· ὑπὸ νεφῶν σκεπόμενον διαβά λλει· τὸ δὲ τουτου φῶς θαυμάζει· βλέπων ὅτι καὶ πᾶσᾶ ἡ κτήσις· ὑπὸ τούτου· κατὰ λάμπεται· ὣς γὰρ καλὸν τὸ φὼς, καὶ καλλίων ὁ τοῦ φω τὸς ἀρχιγὸς ἥλιος· οὕτω θείου πράγματος ὅντος τοῦ τὴν οἱκουμένην πάσαν· τῆς αὐτοῦ γνώσεως πεπληρώσθαι· ἀνάγκη τὸν ἀρχηγὸν· καὶ ἡγεμόνα· τού τοιούτοι κατωρθώματος, εἰναι θεον θν καὶ θεοῦ θῦ λόγον· λέγομεν οὖν ὣς ἐ φικτον ἣ μῖν πρότερον διελλέγξαντες, τὴν ἀπίστων ἀμαθίαν· ἵνα τῶν· τῶν ψευδῶν· διἐλλεχθέντων, λοιπόν ἡ ἀλίθεια· δι’ ἑαὐτῆς ἐπιλάμψει· καὶ θαρρῆς· καὶ αὐτὸς· ὦ ἄνθρωπε ἄνε · ὅτι ἀλήθεία· πεπίστευκας· και τὸν χριστόν χν γινώσκων οὑκ ἤπατήθης· πρέπειν δὲ σοὶ· ἡγούμαι φιλοχρίστω ὅντί· τὰ περὶ χριστοῦ χῦ 
 διἀλέγεσθαι· ἐπεὶ καὶ πάντων· τιμιωτέραν· τὴν περιτούτου γνώσιν καὶ πίστιν· ἡγεισθαι σὲ πεπίστευκα· ἐξαρχῆς μεν, οὑκην κακία· οὑ δὲ γὰρ· οὑδενὺν· ἐν τοῖς ἀγίοις ἐστὶν· οὑδ’ ὅλως κατ’ αὐτοὺς ὑπάρχει αὐτῆ· 
 ἄνθρωποι ἄνοι δὲ ταύτην ὕστερον ἐπὶ νοεῖν· ἥρξαντο· καὶ καθ’ ἑαὐτοὺς· ἀνατυπού σθαι· ὅθεν δὴ, καὶ τὴν τῶν εἰδώλων· ἐπίνοιαν, ἑαὐτοῖς ἀνεπλάσαντο τὰ ουκόντα· ὣς ὅντα λογιζόμενοι· ὁ μὲν γὰρ· τοῦ παντὸς δημιουργὸς καὶ πὰν βασιλεὺς θεὸς θς , ὁ ὑπερέκεινα· πάσης οὑσίας· καὶ ἀνθρωπίνης ἀνίνης 
 ἐπὶ νοίας ὑπάρχων· ἀτὲ δὴ ἀγαθὸς· καὶ ὑπὲρ καλὸς ὣν διὰ τοῦ ἱδίου λόγου· τοῦ σωτῆρὸς σρς ἡμῶν· ἰησοῦ ἰῦ 
 χριστοῦ χῦ · τὸ 
 ἀνθρώπινον ἀνινον γένος· κατιδίαν ἱκονα πε ποίηκε· καὶ τῶν ὅντων αὐτὸν· θεὁρήτην καὶ ἐπιστήμ ε ο να, διὰ τῆς πρὸς αὐτὸν ὁμοίωσεως· κατὰ σκεύασε· δοὺς αὐτῶ· καὶ τῆς ἱδεί ας ἀϊδιότητος· ἔννοιάν τε· καὶ γνώσιν· ἵνα τὴν ταυτότητα σώ ζον· μὴ τε τῆς περὶ θεοῦ θῦ φαντασίας ποτὲ ἀπόστη, μὴ τε τῶν ἀγίων συζύσεως ἀπὸ πυδύσει· ἀλλ’ ἔχων τὴν τοῦ δεδωκότος χάριν, ἔχων καὶ τὴν ἱδείαν ἐκ τοῦ πατρι πρι κοῦ λόγου δύναμιν, ἀγάλλεται καὶ συνόμει λεῖ τῷ θεῷ θῷ ζῶν τὸν ἀπήμονα· καὶ μα κά ριον· ὅντως· καὶ ἀθάνατον βίον· οὑδὲν γὰρ ἔχων ἐμπόδιον· εἰς τὴν τοῦ πατρός πρς · εἰκόνα τὸν θεον θν λόγον, οὗ καὶ κατικόνα γέγονεν· ὑπερ ἐκπλήττεται· κατὰ νοῶν τὴν δι’ αὐτοῦ εἰστο πὰν πρόνειαν· ὑπεράνω μεν τῶν αἰσθητῶν· καὶ πάσης σῶ ματηκῆς φαντασίας γινόμενος· πρὸς δὲ τὰ ἐν οὐρανοίς οὐνοίς θεῖα καὶ νοη τὰ· τῆ δυνάμει· τοῦ νοῦ· συμβαπτόμενος· ὅτε γὰρ· οὑ συνομειλῆ τοῖς σώμασιν· ὁ νους ὁ τῶν ἀνθρώπων ἀνων · οὑδέ τι τῆς ἐκ τούτων· ἐπεὶ θυμίας· με μιγμένον ἔξωθεν ἔχει· ἀλλ’ ὅλος ἐστὶν· ἄνωθεν ἐαὐτῶ συνὼν· ὣς γέγο νεν· ἐξαρχῆς τὸ τεδη τὰ αἰσθητὰ, καὶ πάντα τὰ ἀνθρώπινα ἀνινα διὰ βὰς ἄνω μετάρσιος γίνεται· καὶ τὸν λόγον· ἱδὼν· ὁρᾶ ἐν αὐτῶ καὶ τον τοῦ λόγου πατέρα πρα · ἱδόμενος· ἐπι τῆ θεορία· τούτου· καὶ ἀνακυνούμενος ἐπὶ τὸν πρὸς τούτον πόθον· ὣσπερ οὖν· καὶ τῶν πρώτων· τῶν ἀνθρώπων ἀνων γενό μενον· ὃς καὶ κατὰ τὴν τῶν ἐβραίων γλῶτταν· ἀδαμ ὁνομάσθη· λέ γουσιν αἰ ἱεραὶ γραφαὶ, κατατην ἀρχὴν· ἀνεπαίσχυντο· παρρησία· τὸν νουν ἐσχηκέναι πρὸς τὸν θεόν θν · καὶ συνδιαιτᾶσθαι· τοῖς ἀγίοις ἀγγέ λλοις ἐν τῆ τῶν νοητῶν· θεορία· ἣν εἴχεν ἐν· ἐκείνω τῶ τόπω· ὃν καὶ ὁ ἀγιος· ὁ μωϋσὴς τροπικῶς· παράδισον· ὁνόμασεν· ἱκανὴ δὲ· ἡ τῆς ψυχῆς· καθαρότητος ἐστι καὶ τὸν θεὸν θν · δι’ ἐαὐτῆς· κατοπτρίζε ζ σθαι· καθὰ περ καὶ ὁ κύριος κς φύσι· μακαριοι οἰ καθαροὶ, τῆ καρδία· ὅτι αὐτοὶ τὸν θεον θν ὅψονται· οὕτω μεν οὗν ὁ δημιουργὸς· ὣσπερ εἴρηται τὸ τῶν ἀνθρώπων ἀνων 
 γένος κατεσκεύασε· καὶ μένειν· ἡθέλησεν· οἰ δὲ ἄνθρωποι ἄνοι · κατολιγορήσαν τες τῶν κρειττώνων· καὶ ὁκνήσαντες, περὶ τὴν τούτων· κατάλυψιν, τὰ ἐγγυ τέρω μάλλον ἐαὐτῶν· ἐζήτησαν· ἐγγύτερα δὲ τούτοις ἦν· τὸ σώμα καὶ αἰ τούτου αἰσθήσεις· ὅθεν τῶν μὲν νοητῶν ἀπέστησαν· ἐαὐτὸν τὸν νοῦν· ἐαὐτοὺς δὲ κατάνοοῦντες· καὶ τού τε σώματος· καὶ τῶν ἄλλων· αἰσθητῶν ἀντιλαμβανόμενοι· καὶ ὣς ἐνιδίοις ἀπατώμενοι, εἰς τὴν ἐαὐτῶν ἐπιθυμίαν· τῆ του ὅφεως συμβούλῆ ἐπέπεσον· τὰ ἴδια προτ η ι μήσαντες, τοῖς πρὸς τὰ θεία θεωρίας· ἐνδιατριψαντες δὲ τούτοις· καὶ τῶν ἐγγυτέρω μὴ ἁποστή ναι· θέλοντες· ταῖς μεν τοῦ σώματος· ἡδοναῖς· συνέκλυσαν, ἐαὐτῶν τὴν ψυχὴν, τετἀραγμένην· καὶ πεφυρμένην πᾶσης ἐπιθειμίας· τὲλεον δὲ ἐπελάθοντο· τῆς ἐξαρχῆς αὐτῶν παρὰ θεοῦ θῦ δυνάμεως· τοῦτο δ’ ἄν τις ἵδοι· καὶ ἐκ τοῦ πρώτου πλασθέντος ἀνθρώπου ἀνου ἀληθὲς· ὣς αἰ ἱεραὶ πε ρὶ αὐτοῦ λέγουσι γραφαί. κακεῖνος γὰρ ἐὼς μὲν τὸν νοῦν εἶχε πρὸς τὸν θεὸν θν 
 καὶ τὴν τούτου θεωρίαν, ἀπεστρέφετο τὴν πρὸς το σώμα θεωρίαν ὁτὲ σδὲ συμβουλία· τοῦ όφεως· ἀπέστημεν· τῆς προς τὸν θεὸν θν · θεὁρείας καὶ δι ἀνοίας· ἐαὐτον δὲ· κατὰ νοεῖν· ἣρξατο· τηνικαύτα καὶ εἰς ἐπιθυμί αν· τοῦ σώματος ἐπεσον· καὶ ἐγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἥσαν· καὶ γνώντες ἡσχύνθησαν· ἐγνωσαν δὲ ἐαὐτοὺς γυμνοὺς· οὓ τοσούτον ἀπὸ τοῦ ἐνδύ ματος· ἀλλ’ ὁτι γυμνοὶ· τῆς τῶν θείων θεωρίας γεγόνασι· καὶ πρὸς τὰ ἐνάντια· τὴν διἄνιαν· μετήνεγκαν· ἀπὸ στάντες γὰρ τῆς πρὸς τὸν ἔνα καὶ ὅντα θεὸν θν λέγω κατανοήσεως· καὶ του πρὸς αὐτὸν πόθου, λοι πὸν εἰς διαφόρους, καὶ εἰς τὸ κὰτα μέρους· ἐπιθειμίας ἀνέβη σαν τοῦ σώματος· εἰτα οἱα φιλεῖ γίνεσθαι, ἐκάστου καὶ πολλῶν φιλείαν λαβοντες ἥρξαντο· καὶ τὴν πρὸς αὐτὰς σχέσιν ἔχειν· ὣσ τε καὶ φοβεῖσθαι· ταύτας καταλύψαι· ὅθεν δῆ καὶ διλίαι καὶ φό βοι· καὶ ἡδοναι· καὶ θνητὰ φρονεῖν· τῆ ψυχῆ πρὸς γέγονεν· οὑ θέλουσα γὰρ ἀπὸ στεῖναι· τῶν ἐπὶ θυμιῶν· φόβηται· τὸν θάνατον· καὶ τον χω ρισμὸν· του σώματος· ἐπιθυμοῦσα· δε πάλιν· καὶ μὴ τυγχάνουσα τῶν ὁμήων, ἐμαθε φονεύειν καὶ ἀδικεῖν· πῶς δὲ καὶ ταύτα ποιεῖ· εὔλογον καταδύναμιν· σημάναι· ἀπὸ στᾶσα· τῆς τῶν νοητῶν θεωρίας, καὶ ταῖς κατὰ μέρος· τοῦ σώματος· ἐνεργειαις χρωμένη· καὶ ή σθησα· τῆ του σώματος θεωρία· καὶ ἱδούσα· καλὸν ἐαὐτῆ εἴναι τὴν ειδονὴν· πλανηθήσα· κατὲχρήσατο· τῶ του καλοῦ· ὁνόματι· καὶ ἐ νόμησεν· εἴναι τὴν ηδονὴν· αὐτο τὸ ὅντως καλὸν ὣσπερ εἴ τις την δι ἄνοιαν παρὰ πληγεὶς· καὶ ἀπαι·τῶν ξίφος· κατὰ τῶν ἀπάντων τῶν· νο μίζοι τοῦτο εἴναι τὸ σοφρονεῖν· ἐρασθήσα δὲ τῆς ἡδονῆς ποικίλως αυτὴν ἐνεργεῖν ἣρξατο· οὕσα γὰρ τὴν φύσην· εὐκήνυτως, εἰ καὶ τὰ καλὰ· ἀπὲστράφη· αλλὰ του κεινεῖσθαι· οὑ παύεται· κεινεῖται οὗν οὑκετι μὲν κατὰ ἀρετῆν· οὑδὲ ὣστε τὸν θεὸν θν ὁρὰν· αλλατα μὴ όντα· λογιζομένη τὸ ἐαὐτῆς δυνατὸν· μετὰ ποιεῖ· κατὰ χρωμένη· τούτω εἴς ὰς ἐπενόη σεν· ἐπὶ θυμίας· ἐπεὶ καὶ αὐτεξούσιως γέγονε· δύναται γὰρ ὣσπερ πρὸς τὰ καλὰ νεύειν, οὕτω καὶ τὰ καλὰ· ἀπὸ στρέφεσθαι· ἀπὸ στρεφομένη δὲ τὸ καλὸν· πάντως· τὰ ἐναντία λογίζεται· παύσασθαι γὰρ καθόλου τὸ κεινείσθαι ου δίναται· τῆ φύσει οὔσα ὣς προεἴπον εὐκίνητος· καὶ γινώσ κουσα· τὸ αὐτἔξούσιον· ἐαὐτῆς· ὅρα ἐαὐτὴν δύνασται· κατ’ ἀμφότερα τοῖς τοῦ σώματος· μέλεσι χρᾶσθαι· εἴς τὲ τὰ ὅντα καὶ τὰ μὴ όντα · ὃντὰ δὲ ἐστι τὰ καλὰ· οὑκ οντὰ δὲ φαύλα ὃντὰ δὲ φιμὴ τὰ καλὰ, καθότι· ἐκ τοῦ όντως θεοῦ θῦ τα παραδείγματα ἔχει· οὑκ οντὰ δὲ· τὰ κὰ κα λέγων, καθ’ ὅτι ἐποὶνοιαῖς· ἀνθρώπων ἀνων , οὑκ όντα· ἀναπέπλάσται· ἔχον τος γὰρ τοῦ σώματος· ὁφθαλμοὺς· εἰς τὸ τὴν κτήσην ὅραν· καὶ διὰ τῆς παναρμονίου ταύτης συντάξεως γινώσκειν τὸν διμιουργόν· ἔχοντος δἓ· καὶ ἀκοἣν· εἰς ἐπακρόασην· τῶν θείων λογίων· καὶ τῶν τοῦ θεοῦ θῦ νόμον ἔχόντος δὲ καὶ χείρας· εἴς τὲ τὴν τῶν ἀναγκαίον· ἐ νεργείαν· καὶ ἔκτάσιν· τῆς πρὸς τὸν θεὸν θν εὐχῆς· ἡ ψυχῆ ἀπὸ στᾶσα· τῆς πρὸς τα καλὰ θεωρίας, καὶ τῆς ἐν αὐτῆς· κοινήσεως· λοιπὸν πλανωμένη, κεινεῖται· πρὸς τὰ ἐνάντια· εἴτα τὸ δυνατὸν ἐαὐτῆς ὣς προεἰπον ὁρώσα, καὶ τούτω καταχρωμένη· ἐνενόησεν ὅτι καὶ εις τὰ ἐναντία δύναται· κινεῖν τα τοῦ σώματος μέλη· καὶ διὰ τού το, ἀντι τοῦ τὴν κτήσην ὁρᾶν· εἰς ἐπὶ θυμείας τὸν ὁφθαλμὸν· ἀπὸ στρέφει· δεικνύουσα ὅτι καὶ τούτο δύναται· καὶ νομίζουσα· ὅτι ἄπαξ κινουμένη· σώζει τὴν ἐαὐτῆς ἀξίαν· καὶ οὑχ ἁμαρτάνει· ποιούσα· οὑ δύναται· οὑκ ειδεία· ὅτι οὑχ’ ἁπλῶς κινεῖσθαι, ἀλλ’ εἰς ἃ δει κίνεισθαι γέγο νε· τοῦτου χάριν, καὶ ἀποστολικῆ· φωνῆ παρεγγύα· πάντὰ ἐξέστιν, ἀλλ’ οὑ πάντα συμφέρει· ἀλλὰ τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἡ τόλμα, οὑκ εἰς τὸ σὺμφέρον καὶ πρεπον· ἀλλεις τὸ ἀδυνατον σκοπήσασα, τὰ ἐναντία ποιεῖν ἣρξατο· ὅθεν καὶ τὰς χείρας· εἰς τὸ ἐναντίον κινοῦμένη, φονεύειν πεποίηκε· καὶ την ἀκοὴν· εἰς παρακοὴν παρήγαγε· καὶ τὰ ἄλλ’ὰ μέλη εἰς τὸ μηχεύειν, ἀντινομίμου τεκνογονίας· καὶ τὴν μὲν γλώτταν, ἀντι εὔφυμείας εἰς φ β λασ φημίας· καὶ λιδορίας καὶ ἐπιορκίας, τὰς δὲ χείρας· αὔ πάλιν· εἰς το κλέπτειν· καὶ τύπειν τοὺς ὁμοίους ἀνθρώπους ἀνους · καὶ τὴν μεν ὅσφρησιν· εἰς ὀδμῶν ἐρωτικῶν ποικίλίας· τοὺς δὲ πόδας· εἰς ὁξύτητα, τοῦ εκχαιαι αἷμα· καὶ τὴν γαστέραν· εἴς μέθην καὶ κόρον ἀπλήρωτον· ἀπερ πάντα· κακία καὶ ἀμαρτία ψυχῆς ἐστιν· αἰτια δὲ· τούτων οὑδεμία, ἀλλ’ η τῶν κρειττό νων· ἀπὸ στροφῆ· ὣς γὰρ ἂν· ἢνίοχος· ἐπιβὰς· ἴπποις· ἐν σταδίω, κατὰ φρονήση μὲν τοῦ σκοποῦ· εἰς ὃν ἐλαύνειν αὐτὸν προσεῖκει, ἀπὸ στραφεῖς δὲ τούτων ἄπλως ἐλαύνει· τὸν ἵππον· ὣς ἃν δύνηται· δύναται δὲ ὣς βούλεται· καὶ πολλάκις μὲν, εἰς τοὺς ἀπάντων·τας ὁρμ ᾶς ᾶ · πολλάκις δὲ, καὶ κατακρημνὸν· ἐλαύνει φερόμενος· ὅπου δ’ ἂν ἐαὐτὸν τῆ ὀξύτητη τῶν ἱππῶν φέρει· καὶ νομίζει· ὁτι οὕτως· τρέχων οὑκ έσφαλη· τοῦ σκο ποῦ· πρὸς γὰρ μόνον τὸν δρόμον· ἀπὸ βλέπει· καὶ οὑχ’ ὁρα· ὅτι ἔξω τοῦ σκοποῦ γέγονεν· οὕτῶ καὶ ἡ ψυχῆ· καὶ ἀπὸ στραφήσα τὴν πρὸς θεὸν θν ὁδὸν· καὶ ἐλαύνουσα παρὰ τὸ πρέπον, τοῦ σώματος μέλη· μάλλον δὲ καὶ αὐτῆ μετ’ αὔτων ὑφ’ ἐαὐτῆς ἐλαυνομένη, ἀμαρτάνει· καὶ τὸ κακὸν· ἐ αὐτοῦ πλαττει οὑχ’ ὁρώσα ὁτι πεπλάνηται· τῆς ὁδοῦ· καὶ ἔξω γέγονε τοῦ τῆς ἀληθείας σκόπου, εἰς ὃν ὁ χρηστοφόρος ἀνὴρ, ὁ μακάριος παῦλος ἀπὸ βλέπων· ἔλεγε· κατὰ σκοπὸν διῶκῶ· εἰς τὸ βραβεῖον· τῆς ἄνω κλήσεως ἰησοῦ ἰῦ 
 χριστοῦ χῦ · σκοπῶν γοῦν τὸ καλὸν ἄγιος, οὑδέποτε, τὸ κακὸν· ἐποὶεῖ ἐλλήνων μεντοι οῦν τινες· πλανηθέντες, τῆ ὁδοῦ· καὶ τὸν χριστόν χν οὑκ έγνωτες, ἐνυποστάσει καὶ καθ’ ἐαὐτην· εἴναι τὴν κακεῖαν· ἀπεφήναντο αμαρτάνοντες· κατὰ δύο ταύτα· ἢ τὸν δημιουργὸν· ἀποστεροῦν τες· τοῦ εἴναι ποιητὴν τῶν ἀπάντῶ, οὑκ ἂν εἴη των ὃντῶν κύριος κς , ἤ γε κα τ’ αὐτοὺς ἡ κακία· ὑπὸ στάσιν ἔχει· καθ’ ἐαὐτὴν καὶ οὐσίαν· ἢ πάλην· θέλον· τες αὐτὸν ποιητὴν· εἴναι τῶν ὅλων· ἐξανάγκης καὶ τοῦ κακοῦ δώσουσιν εἴναι· ἔν γὰρ τοῖς ούσι· καὶ τὸ κακὸν· κατ’ αὐτούς ἐστι· τοῦτο δὲ ἄτοπον καὶ ἀδύνατον· ἄν φανεῖη, οὑδὲ γὰρ ἐκ τοῦ καλοῦ τὸ κακὸν, οὑδὲ ἐν αὐτῶ· ἐστὶν οὑδὲ δι’ αὐτοῦ· ἐπὶ οὑκέτι καλὸν ἂν εἰή· μεμιγμένην ἔχον τὴν φύσιν· ἢ αἴτιον γενόμενον κακοῦ· οἱ δὲ ἀπὸ τῶν αἰρέσεων ἐκπε σόντες, τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας· καὶ περὶ τὴν πίστιν ναυαγή σαντες· καὶ οὑτοὶ μεν· ὑπόστασιν τοῦ κακοῦ· παρὰ φρονούσην εἴναι· ἀνα πλάττονται δὲ αὐτοῖς· παρὰ τὸν ἀληθεινὸν χριστοῦ χῦ πατέρα, θεὸν θν ἔτερον· καὶ τού τον ἀγέννητον· τοῦ κακοῦ ποιητὴν· καὶ τῆς κακίας· ἀρχηγὸν, τὸν καὶ κτήσεως δημιουργὸν· τοῦτους δι εὐχερῶς ἄν τις ἐλέγξεεν· ἔκ τε τῶν γραφῶν· καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς ἐν ἀνθρώποις ἀνοις διανοίας ἀφῆς· καὶ ταύτα· ἀνα πλασάμενοι· μαίνονται· ὁ μὲν οὖν θεὸς θς · καὶ σωτὴρ σὴρ ἡμῶν
 ἰησοὺς ἰς 
 χριστός χς , ἐν τοῖς ἐαὐτοῦ εὐαγγελίοις· φήσι βαιβαιών τὰ μωϋσέως· ρήματα· ὅ· κύριος κς ὁ θεὸς θς εἶς ἐστι· καὶ ἐξομολογοῦμαί σοι· πάτερ περ 
 κύριε κε τοῦ οὐρανοῦ οὐνοῦ καὶ τῆς γῆς κύριος κς πῶς ἂν ἄλλος· εἴη θεὸς θς · παρὰ τοῦτον· ποῦ δὲ καὶ ἐσται, ὁ κατ’ αὐτοὺς θεὸς θς , τὰ πάν τα· τοῦ μόνου· καὶ ἀληθυνοῦ θεοῦ θῦ , πληρούντος κατὰ τὴν τοῦ οὐρανοῦ οὐνοῦ 
 καὶ γῆς περίλιψιν· πῶς δὲ καὶ ἄλλὸς ἂν εἴη· ποιητῆς· ὣν αὐτὸς ὁ θεὸς θς · καὶ 
 πατήρ πήρ τοῦ χριστοῦ χῦ εστι κύριος· κακατὰ τὴν σωτῆρος σρς φωνὴ ς ν εἰ μὴ άρα ὣς ἐν ὶσοστασίω καὶ τῶν τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ θῦ , τὸν φαύλον· δύνασθαι· γενέσθαι κύριον; οἱποιεν· ἀλλ’ ἐ ὰν τοῦτο λέγωσιν, ὅρα· εἰς ὅσην· ἀσέβειαν· ἐμπύμπτουσιν· ἐν γὰρ τοῖς τα ἵσα δυναμένοις, τὸ ὑπερἐχὸν· καὶ κρύττον οὑκὰν εὐρεθείη· καὶ γὰρ εἰ μὴ θέλοντος· τοῦ ἐτέρου, τὸ ἔτερον ἐστὶν, ἵση ἀμφοτέρον ἡ δύναμις μὲν, ὁτι νίκωσιν ἀλλήλων· τὴν βουλήσιν· ἐν τῶ εἴναι· ἀσθένεῖα δὲ· ἀμ φοτέρων· ἐστὶν, ὅτι μὴ βουλομένοις αὐτοῖς· παρὰ γνῶμην ἀπὸ βαίνει τὰ πράγματα· ἔστι· γὰρ καὶ ὁ ἀγαθὸς· παρὰ γνῶμην· τοῦ φ αυ λου· ἔ καὶ ὁ φαύλος παραβούλησην· τοῦ ἀγαθοῦ· ἄλλως τε καὶ τούτο γὰρ ἄν τοῖς αὐτοῖς εἴποι· εἰ τὰ φαινόμενα· ἐργα τοῦ φαύλου ἐστι, τι τὸ ἔργον τοῦ ἀγαθοῦ· φαίνεται γὰρ οὕδεν· πλὴν μόνης· τῆς τοῦ διμὴουργοῦ κτήσεως τι δὲ καὶ τοῦ εἴναι τὸ ἀγαθὸν· γνώρισμα· οὑκόντων αὐτοῦ· ἔργον· ὁ δημιουρ γὸς· γινώσκεται· πῶς δὲ ὅλως· καὶ δύο ἐναντία· ἂν εἴή ἀλλήλων· πὼς δὲ ὅ λως· ἢ τι τὸ διαιροῦν ἐστὶ· ταύτα ἵνα χωρὶς ἀλλήλων γένωνται· εἴναι γὰρ αὐτὰ ἀμα· οὑ δύνατον· δια τὸ ἀναιρετικὰ ἀλλήλων εἴναι· ἀλλ’ οὐδὲν ἐτερον, ἐτέρω δυνηθεῖη· εἴναι· διὰ τὸ ἄκμητον καὶ ἀνόμιον αὐτῶν τῆς φύσεως· οὑκοῦν ἐκ τρήτου· τὸ διαἰροῦν φανήσεται· καὶ αὐτὸ θεός θς · ἀ λλα ποίας ἃν, εἴη καὶ το τρίτον φύσεως· ποτερὸν τοῦ καλοῦ· ἢ τοῦ φαύ λου ἄδηλον φανίσεται, τῆς γὰρ ἀμφοτέρων εἴναι αὐτὸ, ἀδύνατον· σαθρᾶς δὴ τοίνυν· τῆς τοιαὐτῆς· διἀνοίας· αὐτῶν φαινομένης ἀνάγκη τὴν ἀλήθειαν διἀλάμπειν τῆς ἐκκλησιαστικῆς γνώσεως ὅτι τὸ κακὸν, οὑ παρὰ θεοῦ θῦ · οὑδὲ ἐν θεῶ θῶ · οὕτε ἐξ ἀρχῆς γέγονεν· οὕτε ουσία τῖς ἐστὶν αὐτοῦ· ἀλλὰ ἄνθρωποι ἄνοι κατὰ στέρησιν· τῆς τοῦ καλοῦ φαντασίας, ἐ αὐτοῖς ἐπινοεῖν· ἤρξαντο· καὶ ἀνἀπλάττειν, τὰ οὑκ όντα· καὶ ἅπερ βούλονται· ὣς γὰρ ἄν τις ἥλίου φαίνοντος· καὶ πάσης τῆς γῆς φωτὶ τούτου κα τὰ λαμπομένης· καμύων τοὺς ὁφθαλμοὺς, σκότος ἐαὐτῶ· ἐπινοη οὑκ όντος σκότοὺς· καὶ λοιπὸν, ὣς ἐν σκότει· πλανώμενος· περὶ πατῆ· πολλάκις, πίπτων καὶ κατὰ κρημνῶν ὑπάγων· νομίζων οὑκ εἴναι φῶς ἀλλὰ σκότος· δοκῶν γὰρ βλέπειν οὑδ’ ὅλως ὁρᾶ· οὑτω καὶ ἡ ψυχῆ τῶν ἀνθρώπων ἀνων · καμύσασα· τὸν ὁφθαλμὸν, δι’ οὓ τὸν θεὸν θν ὁρᾶν δύναται, ἐαὐτῆ τὰ κακὰ· ἐπενόησεν· ἐν οἷς κινουμένη, οὑκ ἤδεν ὅτι δοκού σα τι ποιεῖν, οὑδεν ποιεῖ· τὰ οὑκ οντα γὰρ· ἀναπλάτταιτε, καὶ οὑχ’ ὁποία γέγονεν· τοὶαὐτῆ καὶ διἔμεινεν, ἀλλ’ ὁποίαν· ἐνέφυρεν· ἐαὐτὴν τοιαὐτῆ καὶ φαίνεται· γεγονε μὲν γὰρ· εἰς τὸ ὁρὰν τὸν θεὸν θν , καὶ ὑπ’ αὐτοῦ φωτίζε σθαι· αὐτῆ δὲ ἀντὶ τοῦ θεοῦ θῦ , τὰ φθάρτὰ· καὶ τὸ σκότος ἐζήτησεν, ὥς ποῦ· καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἐγγράφως φισην· ὁ, θεός θς τὸν ἄνθρωπον ἄνον · ἐποίησεν εὐθῆ· αὐτοί ἐζή τησαν· λογισμους πολλοὺς· κακίας δὴ οὖν εὔρεσις καὶ ἐποίνοια· ἐξ ἀρ χῆς· τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις , οὕτω γέγονε· καὶ πέπλασται· πῶς δὲ καὶ εἰς τὴν τῶν εἰδώ λων μανίαν· καταβεβίκασιν· ἤδη λέγειν ἀναγκαίον· ἰνα γινώσκεις ὅτι ὅλως· ἣ τῶν εἰδώλων μανίαν· κα τα ταβεβίκασιν, ἤδη λέγειν· ἀναγκαίον· ἵνα γινώσκεις· ὅτι ὅλως· ἥ τῶν εἱδώλων εὔρεσις· οὕκ ἀπὸ ἀγαθοῦ, ἀλλ’ ἀπὸ κακίας γέγονε· τὸ δὲ τὴν ἀρχὴν ἔχων κακὴν ἐν οὑδε νί ποτε καλὸν κριθείη· ὅλον φαύλον ὃν· οὐκ ἀρκεσθήσα γοῦν· τῆ τῆς κακίας ἐπινοία· τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἡ ψυχὴ, κατ’ ὀλίγον καὶ εἰς τὰ χείρονα ἐαὐ τὴν· ἐξάγειν· ἥρξατο· μαθούσα γὰρ διἀφορὰς ἡδονῶν, καὶ ζωσαμένη τὴν τῶν θείων λήθην· ἡδομένη δὲ, πρὸς τὰ τοῦ σώματος· πάθη, καὶ πρὸς μόνα· τὰ παρόντα, και τας τούτων· δόξας ἀπὸ βλέπουσα, ἐνό μισε μήδεν ἐτι πλέον· εἴναι· τῶν βλεπομένων· ἀλα μόνα· τὰ πρὸς καιρὰ· καὶ σωματικὰ, εἴναι τὰ καλὰ· ἀπὸ στραφεῖσα δὲ, καὶ ἐπελα θομένη· ἐαὐτὴν· κατ’ εἰκόνα· εἴναι τοῦ ἀγαθοῦ θεοῦ θῦ , οὑκέτι μὲν, δια τῆς ἐν αὐτῆ· δυνάμεως· τὸν θεὸν θν λόγον· καθ’ ὃν καὶ γέγονεν ὁρᾶ· ἔξω δὲ ἐαὐτῆς γενομένη, τὰ οὑκόντα· λογίζεται· καὶ ἀνατυπούται· ἐπικρύ ψασα γὰρ ταῖς ἐπιπλοκαῖς· τῶν σωματικῶν· ἐπιθυμιῶν τὸ ἐν αὐτῆ κά τοπτρον· δι’ οὓ μόνον· ὁρὰν, ἠδύνατο· τὴν εἰκόνα τοῦ πατρός πρς · οὑκέτι μὲν ὅρα ἃ δεῖ ψυχὴν νοεῖν· παντι δὲ περιφέρεται, καὶ μόνα ἐκεῖνα ὁρᾶ· τὰ τῆ αἰσθήσει πρὸς πίπτοντα· ὅθεν δὴ, πάσης σαρκικῆς ἐπιθυμίας γέμουσα, καὶ ἐν ταῖς τούτων δόξαις· ταραττομένη, λοιπὸν· ὃν ἐπελάθετο τῆ διανοία θεὸν θν , τοῦ τον ἐν σωματικοῖς· καὶ αἰσθητοῖς· ἀναπλάτται· τοῖς φαινομένοις τὴν τοῦ 
 θεοῦ θῦ προσηγορίαν· ἀνατειθήσα, καὶ μόνα ταύτα δοξάζουσα· ἃ· αὐτὴ βού λεται· καὶ ὣς ἡδέα ὅρα· προήγειται τοίνυν· αἰτεῖα· τῆς εἰδώλολατρείας ἡ κακία μαθόντες γὰρ οἰ ἄνθρωποι ἄνοι , τὴν οὑκούσαν· ἐαὐτοῖς κακίαν ἐπινοεῖν· οὕτω κα` τοὺς οὑκόντας θέους ἐνεαυτοῖς ἀνεπλάσαντο· οἷον δὲ εἴ τις εἰς βυ θὸν καταδὺς· μὴκέτι· μὲν· βλέπει· τὸ φῶς, μὴ δὲ τὰ ἐν τῶ φωτὶ φαινό μενα· δια τὸ τῶν ὁφθαλμῶν· αὐτοῦ πρὸς τὸ κάτω νεῦμα· καὶ τὴν τοῦ ὕδατος ἐπικειμένην· ἐπίχυσιν αὐτῶ· τῶν ὅντων· εἴναι τὰ κυρια, οὕ τω· καὶ οἱ πάλαι τῶν ἀνθρώπων ἀνων · παρὰφρονες, κατὰ δύντες· εἰς τὰς τῶν σαρκῶν· ἐπιθυμίας, καὶ φαντασίας· καὶ ἐπιλαθόμενοι· τῆς περὶ θεοῦ θῦ ἐννοίας καὶ δόξης· ἀμυδρῶ τῶ λογισμῶ· μαλλον δὲ ἀλογια χρησάμενοι· τὰ φαινόμενα θεοὺς· ἐνετυπόσαντο, τὴν κτίσιν· παρατὸν κτήσαντα δοξάζοντες· καὶ τὰ ἔργα μάλλον· ἐκθειάζοντες, ἡπὲρ τὸν τούτον αἴτιον καὶ δημιουργὸν δεσπό την θεόν θν · ὣσπερ δὲ, κατὰ τὸ προλέχθεν· παράδειγμα· οἱ εἰς τὸν βυθὸν· καταδυόμενοι, ὁσο μάλλον· ἐπικατὰ βαίνουσι, τοσούτον· καὶ εἰς τὰ σκοτεινότερα· καὶ βαθύτερα· ὅρμωσιν· οὕτω καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων ἀνων · πέπονθε γένος· οὐ γὰρ ἀπλὴν ἔσχον· τὴν εἰδωλολατρείαν· οὑδὲ ἀφ’ ὧν· ἥρξαντο· ἐν τούτοις καὶ διἔμειναν· ἀλλ’ ὃσὸν τοῖς πρώτοις· ἐνεχρόνηζον, τοσούτον ἐαὐτοῖς· καινότερον· ἐφεύρισκον· δεισιδαιμονίας· καὶ κόρον μὴ λαμβά νοντες τῶν πρώτων, ἄλλοις πάλιν· ἐνεπίμπλαντο· κακοῖς· προκώπτον τες· ἐν τοῖς αἰσχύστοις, καὶ πλεῖω αἰ αὐτῶν ἐπεκτείνοντες τὴν ἀσέβειαν τοῦτο δὲ καὶ ἡ θεία γραφῆ· μαρτύρεται λέγουσα· ὅταν ἔλθη ἀσεβῆς εἰς βάθος κακῶν καταφρονεῖ· ἄρτι γὰρ ἀπὲπίδησεν ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀνων 
 ἀπὸ τοῦ θεοῦ θῦ · καταβαίνοντες· ταῖς ἐννοίαις· καὶ τοῖς λογισμοῖς οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · πρώτοις οὐρανώ οὐνώ · καὶ ἡλίω· καὶ σελήνη· καὶ τοῖς ἄστροις· την τοῦ θεοῦ θῦ τι μὴν· ἀνέθηκαν· ἐκείνους· οὑ μονον θεοὺς· εἴναι νομήσαντες, ἄλλα καὶ τῶν ἄλλων· τῶν μετ’ αὐτοὺς· αἰτίους· τυγχάνειν· εἴτ’ ἐπικατὰβαίνοντες τοῖς κοτεινοῖς λογισμοῖς, αἰθέρα καὶ τὸν ἀέρα· καὶ τὰ ἐν τῶ ἀέρι προ σηγόρευσαν· θεοὺς προβαίνοντες δὲ τοῖς κακοῖς ἤδη· καὶ τὰ στχεία καὶ τὰς ἀρχὰς, τῆς τῶν σωμάτων συστάσεως· τὴν θερμὴν· καὶ τὴν ψυχρὰν, καὶ τὴν ξηρὰν· καὶ τὴν ὑγρὰν οὑσίαν, θεοὺς ἀνύμνησαν· ὣς δὲ οἰ τέλεον· πεσόντες περὶ τὴν γὴν· ἰλυσσωνται δίκην· τῶν ἐν τη χέρσω· κοχλίῶν· οὕτως οἱ ἀσεβέ στατοι τῶν ἀνθρώπων ἀνων πεσόντες· καὶ καταπεσόντες, ἀπὸ τῆς περὶ θεοῦ θῦ φαν τασίας, λοιπὸν καὶ ἀνθρώπους ἀνους , καὶ ἀνθρώπων ἀνων μορφὰς· τῶν μὲν ἐτι ζώντων, τῶν δὲ καὶ μετα θάνατον, εἰς θεοὺς ἀνέθηκαν· ἐτι δὲ καὶ χειρονα βουλόμενοι· καὶ λογιζόμενοι ἥδη· καὶ εἰς λίθους· καὶ ξύλα· καὶ ἔρπετα, ἐνυδρά τε· καὶ χερσαία καὶ εἰς τὰ τῶν ἀλόγων ἂν ἡμέρα ζωὰ· τῆν θείαν· καὶ ὑπὲρ κόσμιων τοῦ θεοῦ θῦ προσηγορίαν· μετήνεγκαν· πᾶσαν τιμὴν αὐτοῖς, θεοῦ θῦ ἀπὸ νέμοντες, καὶ τὸν ἀλυθεινὸν καὶ ὥντὸς θεὸν θν · τὸν τοῦ χριστοῦ χῦ ἀποστρεφόμενοι· εἰθε δὲ κἂν μέχρη τούτων εἰστήκη τῶν ἀφρώνων· ἡ τόλμα, καὶ μη περαιτέρω· προβαίνοντες ἔαὐτοὺς· ταῖς ἀσεβεῖαις ἐνέφυρον· τοσούτον γάρ τινὲς· κατὰ πεπτώκασι τῆ διἀνοία καὶ ἐσκοτείσθησαν τὸν νοῦν· ὡστε καὶ τα μηδόλως· μὴ δαμως· ὑπάρχοντα· μηδὲ ἐν τοῖς γενομένοις φαι νόμενα, ὅμῶς ἐαὐτοῖς· ἐπὶ νοήσαι· καὶ θεοποιήσαι· λογικὰ· γὰρ ἀλόγοις· ἐπιμίξαντες, καὶ ἀν ό μοι· ὡτυ φύσει ἐν εἴραντες· ὡς θεοὺς θρησκεύουσιν· οἵὰ εἰσὶν οἱ παρ’ αιγιπτύοις· κυνοκέφαλοι· καὶ ὁνοκέφαλοι καὶ ὁφιοκέφαλοι· καὶ ὁ παρὰ λίβυσι· κρύοκέφαλος· ἀμμῶν· ἄλλοι δὲ τὰ μέρη τῶν σωμάτων κεφαλὴν· καὶ ὥμῶν καὶ χεῖρα· καὶ πόδα καθ’ ἑαὐ τὰ· διἐλόντες· ἔκαστον εἰς θεοὺς· ἀνέθηκαν· καὶ ἐξεθείασαν· ὣσπερ οὑκαρκούμενοι· ἐξ ὁλοκλήρου τοῦ σώματος· ὅλου τὴν θρησκεῖαν ἐχειν ἐπὶ τείνοντες δὲ τὴν ἀσέβειαν· ἔτεροι· τὴν πρόφασιν· τῆς τούτων ευρέ σεως, καὶ τῆς ἐαὐτῶν· κακίας, τὴν ἡδονὴν· καὶ τὴν ἐπιθειμίαν· θεο ποιήσαντες, προσκυνο ύ ῦ σιν· οἵὸς ἐστι παραὐτοῖς· ἔρως, καὶ ἡ ἐν πάφω ἀφροδίτι· οἱ δὲ αὐτῶν· ὣσπερ φιλοτιμοῦμενοι· τοῖς χείροσιν· ἐτόλμησαν· τοὺς παρ’ αὐτῶν ἄρχοντας· ἢ καὶ τοὺς τούτων παίδας, εἰς θεοὺς ανα θ ῆ ή ναι· ἢ δι ἀτιμὴν τῶν ἀρξάντων· ἢ δι ἀφόβον· τῆς αὐτῶν τυραννί δος· ὣς ὁ ἐν κρύτη· παραὐτοις· περιβόητος ζεὺς· καὶ ὁ ἐναρκαδία ἐ ρμ ῆς καὶ παρὰ μεν ἰνδοῖς διόνυσος· παραδ’ αἰγιπτίοις ἵσις καὶ ὁσίρις καὶ ὤρος· καὶ ὁ νὺν ἀδρυάνου· τοῦ ρωμαίων· βασιλέως· παιδικὸς ἀντίνοος ὃν καὶ περεἱδότες ἄνθρωπον ἄνον , καὶ ἄνθρωπον ἄνον · οὐ σεμνόν· ἀλλὰσελγεῖας· πλήρη, δια φόβον· τοῦ προστάξαντος, σεύουσην· ἐπιδὴμείσας· γὰρ ἀνδ ρι ανὸς· τῆ χώ ρα· τῶν αἰγυπτίων, τελευτήσαντα· τὸν τῆς ἡδονὴς· αὑτοῦ ὑπηρέτην ἄντινοὸν, ἐκέλευσε θρησκεύεσθαι· αὐτὸς μὲν καὶ μετὰ θάνατον· ἐ ρων τοῦ παιδὸς, ἐλέγχων· δ’ ὅμως καθ’ ἑαὐτοῦ, καὶ γνώρισ’μα· κατὰ πᾶ σης εἰδολολατρεῖας· παρέχων, οτι οὑκάλως· ἐφευρέθη· παρὰ τοῖς 
 ἀνθρώποις ἀνοις αὐτῆ· ἣ δὲ ἐπιθειμίαν· τῶν πλασαμένων, καθὼς ἡ σοφία τοῦ θεοῦ θῦ , προμαρτύρεται· λέγουσα· ἀρχη πορνεῖας· ἐπινοὶα εἰδόλων· καὶ μή μοι θαυμάσης, μὴδὲ μακρὰν πίστεως, νομίσης· εἶναι τὸ λεγόμενον· ὁποῦ γε· καὶ οὑ πολλω πρότερον· ἢ τάχα· καὶ μεχρι νῦν· ἡ ρω μαίων σύγκλητος· τοὺς πόποτε αὐτῶν, ἔξ ἀρχη ἄρξαντας· βασιλέας ἣ πάντας· ἢ οὺς ἃν αὐτοὶ· βούλωνται· καὶ κρίνωσι, δογματίζοσιν· ἐν θέοις εἶναι· καὶ θρησκεύεσθαι· θεους γράφουσιν· οἳα μὲν γὰρ ἀπεχθάνον ται· τούτους· ὣς πολεμίους· τὴν φύσην ὁμολο γ όσι, καὶ ἀνθρώπους ἀνους · ὁνομά ζουσιν· οὓς δὲ καταθυμίους· ἔχουσι· τούτους· δι’ ἀνδραγαθίαν· θρησ κεύεσθαι· προστάσσουσιν· ὣσπερ· ἐπεξουσίας ἔχοντες, τὸ θεοποιεῖν· αὐτοὶ ἄνθρωποι ἄνοι ὅντες, καὶ εἴναι· θνητοὶ μὴ ἀρνούμενοι· ἔδει δὲ· θεοποι ούντας αὐτοὺς· εἴναι θεοὺς· τὸ γὰρ ποιοῦν· τοῦ ποιἡμένου κρείττον εἰναὶ δεῖ· καὶ ὁ κρίνων· τοῦ κρηνομένου· ἐξανάγκης ἄρχει· καὶ ὁ διδοὺς πάντως, ὅ μὲν ἔχει χαρίζεται· τῶν δὲ λαμβανῶντων κρήττων· καὶ μείζων ἐστ ὶ ί ν· ὣσπερ οὖν και καὶ πᾶσης βαασιλεὺς· εἰπὲρ οὗν· οὓς θέλουσιν αὐτοὶ· τοῦτους θεοὺς δογματίζουσιν· εἶναι· ἔδει καὶ αὐτοὺς πρώτον ειναι θέουσι· ἀλλὰ τὸ θἄμαστόν τούτό ἐστὶν· ὅτι ἀπὸ θνήκοντες· ὣς ἄνθρωποι ἄνοι 
 ἐλέγχουσι· τὴν ἐαὐτῶν περὶ τῶν θεοποιηθέντων· ὑπ αὐτῶν· ψήφον εἴναι ψευδῆ· τοῦτο δὲ τὸ ἔθος· οὑ καινὸν· οὑδὲ ἀπὸ τῆς ρωμαίων· ἥρξατο βουλῆς· ἀλλ’ ἦν ἀνωθεν· προγινόμενον, καὶ πρὸς μελετώμενον, ἐπὶ τὴν τῶν εἰδόλων ἐννοίαν· καὶ γὰρ οἱ πάλαι· παρ’ ἕλλἠσιν· διἀβεβοημένη θεοὶ ζεὺς, καὶ ποσειδῶν· καὶ ἀπόλλων, καὶ ἥφαιστος, καὶ ἔρμης· καὶ ἐν θηλεῖαις, ἤρα καὶ δημ ή τρα καὶ ἄθηνα· καὶ ἄρτ ε μης, ταῖς θήσεως· τοῦ πα ρα τοῖς ἔλλησι ἱστορουμένου· διαταγαῖς, ἐκρύθησαν λέγεσθαι θέαι· καὶ οἱ μὲν διἀταξάμενοι ὣς ἄνθρωποι ἄνοι · ἀπὸ θνήσκοντες· θρηνοῦντες· οὓς δεδίετάξα ν το, οὑτοι ὡς θεοὶ· πρὸς κυνοῦνται· ὢ πολλῆς ἐναντιότητος καὶ μανίας· τὸν διἀταξάμενον· εἰδότες· οὓς διετάξατο· προτιμώσι καὶ ἡθε μέχρις εἰδώλων· εἰστῆκει τοῦτων, ἡ εἰδομανίαν, καὶ μὴ εἰς θηλί αν· κατέφερον· την θείαν προσηγορίαν· καὶ γὰρ καὶ γυνέκας, ἃς ού δὲ εἰς κοινὴν· περιπραγμάτων συμβουλείαν· λαμβάνειν· ἄσφαλες· ταύ τας τῆ τοῦ θεοῦ θῦ τιμὴ, θρησκεύουσι καὶ σεύουσι· ὣς αἰ μὲν· παραθυσέως διαταγείσαι ὣς προ εἰρήκαμεν· παραδ’ αἰγυ πτ ίοις, ἵσις καὶ κόρη καὶ νεω τέρα· καὶ παράλλοις· ἀφ ρ οδίτη, τὰ γὰρ τῶν ἄλλων· ὁνόματα· οὑδε λέγειν εὐαγες ἣγοῦμαι· πάσης χλεύης ὅντα μεστὰ. πολλοὶ γὰρ ου μόνον· ἐν τοῖς πάλαι· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς· χρόνοις, ἀπὸ βαλόντες φίλτατα καὶ ἀ δελφοὺς καὶ συγγενοῖς· καὶ γυνέκας, πολλαὶ δὲ καὶ ἄνδρας ἀπὸ βάλοῦσαι· οὓς πάντας ἡ φύσις ἤλεγξεν εἴναι θνητοὺς ἀνθρώπους ἀνους , τούτους καὶ ταύτας δι ἀτο πολὺ· περὶ αὐτῶν· πένθος ἀναζωγράφῆσαντες· καὶ θυσίας ἀνα σπλάσαντες, ἀνέθηκαν· οὓς οἱ μεν διατὴν πλάσιν, καὶ τὴν τουτεχνήτου, φιλοτιμίαν, θεοὺς ἐθρήσκευσαν· πράγμα πάσχοντες· οὑ κατὰ φύσην οὓς γὰρ οἱ γονεὶς· ὣς μὴ όντας θεοὓς κατὰ φύσιν οὓς θεοὺς ἐθρή νησαν· οὑκ ἀν γὰρ εἰπὲρ ἤδεισαν αὐτοὺς· θεοὺς ὣς ἀπὸ λλoμένους ἔκόψαντο· τούτου γὰρ χάριν, οὑ μόνον· οὑ νομήζοντες αὐτοὺς· εἰναι· θεοὺς, ἀλλα μὴ δόλως· ὑπάρχειν, ἐνεικόνει· τούτους· ἐτυπώσαντο· ἵνα του μὴ κἐτι εἶναι την διὰ τῆς εἰκόνος· δόκυσην· ὁρώντες, παρὰμυ ωῶνται, τοῦτοῖς ὅμως οἱ ἄφρονες· ὣς θεοῖς εὔχονται· καὶ τὴν τοῦ ἀλη θηνοῦ θεοῦ θῦ τιμὴν, τούτοις· περιτιθέασιν· ἐν γοῦν αἰγύπτω· εἰςἐτι καὶ νῦν, ὁ περὶ· ὁσίρεως· καὶ ὤρου· καὶ τύφωνος· καὶ τῶν ἄλλων θρήνος τῆς ἀπὸ λεῖας· ἐπιτελεῖται· καὶ τὰ ἐν δωδώνι χαλκεῖα· καὶ οἰ ἐν κρύτη κο ρύβαντες, τι δὶαν μὴ είναι θεὸν· ἐλέγχουσυν, ἀλλ’ ἄνθρωπον ἄνον · καὶ τούτων ἐκ πατρὸς πρς 
 ὡμωβόρου· γένόμενον· καὶ τὸ γε θαυμαστὸν· ὅτι καὶ ὁ πάνυ· παρ’ ἕλλησι σοφὸς καὶ πολλὰ· καυχησάμενος· ὣς παρὰ θεοῦ θῦ · διἀνοηθεὶς ὁ πλάτων, εἰς τὸν πειραία μετασοκράτους κατέρχεται· τὴν ἀνθρώπου ἀνοῦ τέχνη πλασθεῖσαν ἄρτέμειν πρὸς κυνήσων· ταύτας δὲ· καὶ τὰς τοὶ αὔτας· τῆς εἰδωλομανίας· εὐρέσις· ἄνωθεν καὶ προπόλλου πρὸ ἐδίδασκεν· ἣ γραφὴ λέγουσα· ἀρχὶ πορνειας ἐπινοία εἴδωλον· εὐρέσις δὲ αὐτῶν· φθορὰ ζωῆς· ἣν ἀπαρχῆς, οὕτε εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται· κενοδοξία· γὰρ ἀνθρώπων ἀνων · ἣλθεν εἰς τὸν κόσμον· καὶ διατούτο, συντόμον τέ λος· αὐτῶν ἐπένοήθη· ἀώρω γὰρ πένθει τρυχόμενος πατήρ πήρ , τοῦ ταχέως ἀ φερεθώτος· τέκνου· εἰκόνα ποιήσας· τὸν τε νεκρὸν ἄνθρωπον ἄνον νῦν ὣς ζώντα ἐτήμησε, καὶ παρέδωκε· τοῖς ὑπὸ χειρίοις· μυρτυρία· καὶ τελέτας· εἴτε ἔν χρόνω κρατυθέν, τὸ ἀσεβὲς· ἔθος, ὣς νόμω ἐφυλάκ τ θ η· καὶ τυράνων ἐπιταγαῖς· ἐθρησκεύετο· γλυπτὰ· οὓς ἐνόψει μὴ δυνάμενοι· τίμαν ἄνθρωποι ἄνοι 
 διατο μακρὰν· οἱκειν, τὴν πόρρωθεν ὅψιν ἀνατυπωσαμέν ε ο ι· ἑμφανεῖ εἰκόνα του τετημὴμένου· βασιλέως· ἐποίησαν· ἱνα τὸν ἀπόντα ὣς πα ρόντα· κολακεύουσι· διὰ τῆς σποδὴς· εἰς ἐπίτασιν, δεθρησκείας· καὶ τοὺς ἀγνωοὓντας· ἡ τοῦ τεχνήτου· πρὸετρἔψατο· φιλοτιμία· ὅ μεν γὰρ ἵσως τω κρατοῦντι· βουλόμενος ἀρέσαι, ἐξεβιάσατο τῆ τέχνη τὴν ὁμοιόιτητα ἐπι τὸ κάλλιον· τὸ δὲ πλήθος· ἐφἑλκόμενον δι ἀτὸ εὔχαρι τῆς ἐργασίας τὸν προὁλίγου τιμηθέντα ἄνθρωπον ἄνον · νῦν σέβασμα· ἔλογήσαντο· καὶ τούτο ἐγεγόνει· τῶ βίω· εἰς ἔνεδρον· ὅτι ἢ συμφορὰ· ἢ τυραννίδι· δουλεύσαντες 
 ἄνθρωποι ἄνοι , τὸ ἀκοίνώνοιτον· ὅνομα, λίθοις καὶ ξύλοις· περιέθηκαν· τοἱαὐ τῆς· τοίνῦν τῆς εἰδώλων εὐρέσεως ἐπὶ μάρτυρει· τῆ γραφῆ· παρατοῖς 
 ἀνθρώποις ἀνοις , ἀρξαμένης· καὶ ἀναπλασθεήσης ὥρα λοιπόν σοι καὶ τὸν καταὐ τῆς ἔλεγχον ἀπὸ δείξαι· οὑ τὁσούτον· ἔξωθεν, ὅσὸν ἄφῶν οὓτοὶ περὶ αὐτῶν φρονούσι τεκμηρία· λαμβάνοντες· εἰ γάρ τις τῶν παραὐτοῖς· λεγομένον θεῶν, ἱνα πρώτων ἀπὸ τούτων τῶν κάτω ἄρξομαι· λάβοι τὰς πρά ξεις, εὐρείσει μὴ μόνον οὑκείναι αὐτοὺς θεοὺς, ἁλλὰ και τῶν ἀνθρώπων ἀνων · τοὺς αισχί στους γεγονότας· οἷον γὰρ οἳόν ἐστὶν· ἱδεῖν· τοὺς παρὰ ποιηταῖς τοῦ δι ό ς ἔρωτας, καὶ τὰς ἀσελγείας· οἳον ἐστὶν αὐτὸν ἀκούειν· ἀρπάζοντα μεν τὸν γαν νυ 
 μήδειν· καὶ τὰς κλοπιμαίας· ἐργαζόμενον μοιχεῖας· δεδιότα δὲ καὶ δειλι ώντα, μὴ πὰραγνώμην· αὐτοῦ τὰ τῶν τρωῶν ἀπόλειται τύχει· οἳόν ἐστὶν ἵδεῖν αὐτὸν ἀχθόμενον· ἐπι τῶ θανάτω· τοῦ υὶἔος αὐτοῦ σαρπηδώνος καὶ βουλόμενος αὐτὸν βοηθήσαι καὶ μὴ δυνάμενον· καὶ ἐπὶ βουλευόμενον μὲν, ὑπὸ τῶν λεγόμενον θεῶν· ἀθ ην ας λέγω καὶ ἥρ ας · καὶ ποσ ει δῶνος· βοηθούμενον δὲ, ὑπὸ θέτιδος γυναικὸς· καὶ τοῦ ἐκατὸν τάχειρος αἰ γαιώνος, καὶ νικόμενον· ὑπὸ ἡδονων· δουλευοντα δὲ γυνεξὶ· και δι αὐτὰς ἐναλόγοις ζωοῖς τετράπουσί τε καὶ πτήνοις ταῖς φαντασίαις· παρα κυνδυνεύοντα· καὶ πάλιν, αὐτὸν μὲν κρυπτόμενον διὰ τὴν ἐπιβουλῆν τοῦ 
 πατρὸς πρς τὸν δεκρόνον· ὑπ αὐτοῦ· δεσμευόμενον κάκεινον· ἀπὸ τέμνοντα τον πατέρα πρα 
 ἀρα οὖν· ἄξιον· τοὶούτον· ὑπὸ νοεῖν· θεὸν· τὸσαύτα δράσαντα· καὶ διαβλη θέντα ἂ μὴ δὲ οἱ κοινοι ρῶμαίων· νόμοι· καὶ τοὺς ἀπλῶς ἀνθρώπους ἀνους ἐπιτρέπουσι· ποι εῖν· ἵνα γὰρ ἐκ πολλῶν· ὀλίγα· μνημονεύσω· δι ἀτὸ πλήθος, τὶς ἱδων αὐτοῦ τὴν εἰς σ ε μέλην· κα λήδαν· καὶ ἀλκμήνην· καὶ ἀρτέμ η ι ν· καὶ λ η τω, καὶ μαί αν· καὶ εὔρώπην καὶ δαν α ἣν· καὶ ἀντιώπην, παρανομὴ· καὶ φθορὰν· ἤ τίς ἱδὼν τὴν εἰς τὴν ἱδίαν· αὐτοῦ ἀδελφὴν· ἐπὶ χείρησιν και τόλμὰν· ὅτι τὴν αὐτὴν ἀδελφὴν εἶχε καὶ γινέκα· οὑκ ἂν χλευάσιε, καὶ ζημιώση θανάτω· ὅτι μὴ μόνον· ἐμοίχευσεν· ἀλλα καὶ τοὺς· ἐκ τῆς μοιχείας· γενομένους· αὐτῶ παίδας θεοποιήσας· ἀνέ θηκεν· ἐπικάλιμμα· τῆς παρὰ νομίας αὐτοῦ· τὴν τῆς θεοποιίας· αὐτοῦ φαντα σίας κατὰ σκευάζων· ὣν εἰσι διόνυσος, καὶ ἡρ άκ λης· καὶ διόσκοροι· καὶ ἐ ρμ ῆς· καὶ πέ ρ σευς, καὶ σωτεῖρα· τίς ἱδὼν τὴν τῶν λεγώμενον· θεῶν ἀκατάλλακτων τὸν πρὸς ἐαὐτοὺς· ἔριν ἐνιλίω· τῶν ἐλλήνων· καὶ τῶν τρώων χάριν· οὐ κατὰ γνώσεται τῆς ἀσθενεῖας αὐτῶν· ὅτι διὰ τὴν πρὸς ἀλλήλους φιλονεικίαν· καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἀνους πα ρώξυναν· τις ἱδων, ὑπὸ μὲν διὁμήδους τιτρωσκομένους· ἄρε εα καὶ ἀφροδίτην, ὑπὸ δὲ ἡράκλεως· τὴν ἥραν καὶ τὸν ὑπὸ χθόνιων· ὃν καλούσι· θεὸν ἀϊδ ω νέα· καὶ δυ ον υσον μὲν ὑπὸ πέρσεως, ἀθηνᾶν· δὲ ὑπὸ ἀρκάδους· καὶ τὸν ἢφαίστον ριπτόμενον καὶ χωλαίνωντα· οὑ καταγνώσεται τῆς φύσεως, καὶ ἀποστραφήσεται μὲν, τοῦ λέγειν αὐτοὺς· ἐτί εἴναι θέοὺς· φθαρτοὺς· δὲ καὶ πάθη· τοὺς αὐτοὺς ἀκούων· οὑδὲν ἄ λλων· ἤ ἀνθρώπους ἀνους αὐτοὺς, καὶ ἀνθρώπους ἀνους ἀσθενεῖς· ἐπιγνώσεται· καὶ μᾶλλον τοὺς τρώσαντας· ἢ τοὺς τρωθέντας· θαυμάσειεν· ἢ τίς ἱδων ἄρεως· πρὸς ά φροδήτην· μειχεῖαν, καὶ τὸν ἡφ αί στου κατ’ ἀμφοτέρων· κατασκευαζόμενον δόλον· καὶ τοὺς ἄλλους λεγομένους θεοὺς, ἐπιθέαν· τῆς μοιχεῖας· ὑπὸ τοῦ ἡφ αί 
 στου καλουμένους· καὶ αὐτοὺς ἐρχομένους· καὶ ὡρώντας αὐτῶν τὴν ἀσέλγειαν· οὑκ ἂν γελάσιε, καὶ καταγνώσηται· τῆς φαυλότητος αὐτῶν· ἢ τίς οὑκ ἂν γελάσιε, ὅρῶν τὴν ἡρ ακ λέος· πρὸς τὴν ὄμφάλην· ἐκ μέθης· παρὰ φροσύ νην· καὶ ἀσωτίαν· ταῖς γὰρ καθ’ ἡδονὴν· αὐτῶν πράξεις· καὶ τοὺς παραλό γους αὐτῶν ἔρωτας· καὶ τὰς ἐν χρυσῶ καὶ ἀργύρω· καὶ χαλκῶ· καὶ λίθοις καὶ ξυλοις θεοπτίας καὶ θεοπλασίας· οὓδὲ ἐλε γ χειν· μετὰ σπουδῆς τῶν πραγμά των· καὶ ἀφ’ ἑαὐτῶν ἐχόντων το μύσος, καὶ δι’ ἐαὐτῶν ἐπιδεικνύμενον το τῆς πλάνης γνώρισμα· ἐφοἳς μάλιστα καὶ οἰκτιρήσειεν ἄν τις τοὺς ἀπα τῶμενους· ἐν αὐτοῖς, τῆ γὰρ ἐαὐτῶν γυνεκὶ μισοῦντες· τὸν ἐπιβάντα μοίχος, τοὺς τῆς μοιχείας· διδασκάλους· θεοποιοῦντες· οὑκ αισχύνονται· καὶ ταῖς ἀδελφαῖς αὐτοὶ· ουκ επιμίσγόμενοι, τοὺς τὸ ποιήσαντας· πρὸς κυνούσι καὶ ὁμολογοῦσιν· εἶναι κακὸν· τὴν παίδοφθορίαν· τοὺς δὲ επὶ· ταύτη διἀβα λλόμενο υ ς· θρησκεύουσι· καὶ ἃ μὴ δὲ ἐν ἀνθρώποις ἀνοις · εἴναι ἐπὶ τρέπουσιν οἱ νό μοι, ταύτα τοῖς ὑπ’ αὐτῶν· ὁνομαζόμένοις, εἶναι θέοις ἐπὶ τιθέντες, οὐ κ ἐρυθρύωσιν· ὅτι τὰ μεν ὁμοια τοῖς ποσὶ πατούσι καὶ καίουσι, τὰ δὲ τούτων μερη θέους· προσὰγορεύουσι· καὶ ἃ προὀλίγου εἰς χρῆσιν εἴχον, ταύτα διὰ παρὰφροσύνην· γλύψαντες· σέβουσιν· οὑχ’ ὁωρώντες, οὑδε λογιζόμενοι· τὸν σύνολον· ὅτι ου θέους· ἀλλὰ τὴν τέχνην· τοῦ γλύψαντος πρὸς κυνούσιν αὐτοὺς ἀγωράσαντες· μισθοῦ παρὰ τοῦ γλύψαντος· πολλάκις δὲ καὶ αὐτὸς ὁ λίθος ἔως μὲν ἀξύστος· ἣν καὶ ὕλη ἄργη, ἐπι τὸσούτον ταύτα πατούσι καὶ τού τοις εἰς ὑπερεσίας· ἐαὐτὸν, πολλάκις καὶ τὰς ἀτιμοτέρας χρώνται· ἐπεὶδὰν ὁ τεχνήτης· εἰς αὐτὰ· τῆς ἱδείας ἐπιστήμης· ἐπιβάλη· τὰς συμμετρῖας· καὶ ἄνδρὸς ἡ γυναικὸς, εἰς τὴν ὕλη σχήμα· τυπώση, τὸτε δὴ χάριν ὁμολο γήσαντες· τῶ τεχνήτι· λοιπὸν ὣς θεοὺς· πρὸς κυνοῦσιν· ὁ γὰρ ἄγαλματο ποιὸς, ὣσπερ ἐπιλαθόμενος, ὣν αὐτὸς εἰργάσατο· τοῖς ἱδίοις, ἔργοις προσεύχεται, καὶ ἃ προὅλίγου κατέξεε, καὶ κατέκοπτε, ταύτα μετὰ τὴν τέχνην θέους, προσαγορεύει· ἔδει δὲ εἴπερ, ἣν θαυμάζειν ταύτα τὴν τοῦ ἐπιστήμονος τέχνην· ἀπ ὸ ο δέχεσθαι· καὶ μὴ τὰ ὑπ’ αὐτου· πλασθέντα τοῦ πεποιηκότος, προτιμᾶν· οὐ γὰρ ἡ ὕλη τὴν τέχνην, ἀλλ’ ἡ τέχνη τὴν ύλην ἐκόσμησε· καὶ ἐθεοποίησέ· πολλῶ οὖν μ ά ᾶ λλον ἣν δικαιώτερον, τὸν τε χνίτην αὐτοὺς προσκυνεῖν· ἥπερ τὰ ὑπ’ αὐτοῦ· πεποιἡμένα· ὅτι τε καὶ πρὸ ὑ πἥρχε, τῶν ἐκ τέχνης· θέῶν· καὶ ὅτι ὡς ἠβουλήθησαν οὕτῶ καὶ γεγόνασι· νῦν δὲ παράγγωνισάμενοι τὸ δίκαιον· καὶ τὴν ἐπιστημὴν, καὶ τὴν τέχνην ἀτι μάσαντες, τα μετἐ· πιστήμῆς καὶ τεχνήτης· γεγονότα πρὸς κυνού καὶ τοῦ ποιήσαντος· ἀνθρώπου ἀνοῦ ἀπὸ θνήσκοντ ε ο ς τὰ ὑπ’ αὐτοῦ· γενόμενα, ὥς ἀθάνατα· τιμῶσιν· ἃ εἰ μὴ τύχοι· ἐν τοῖς καθ’ ἡμέραν· ἐπὶ μελείας· πάντως· τῶ χρόνω, δι ἀτην φύσην· ἀφανίζονται· πῶς δὲ, οὑκ ἄν τις αὐτοὺς· οἱκτειρήσιε· καὶ κατὰ τούτο, ὅτι βλέποντες, αὐτοὶ τοὺς μὴ βλέποντας· πρὸς κυνούσι· καὶ ἀκούωντες αὐτοὶ, τοὺς μὴ ἀκούων τας πρὸς κυνούσι· καὶ προσεύχονται· καὶ ἔμψυχοὶ· καὶ κατὰ φύσην λογοι κοὶ ὅντες οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · τοὺς μηδόλους· κοινοῦμενους, ἀλλὰ καὶ ἀμψύχους ὄντας, ὣς θεοὺς πρὸς ἀγορεύουσι· καὶ τὸ γε θαυμαστὸν· ὅτι οὓς αὐτοὶ φυλάττου σιν· ὑπ’ἐξουσίαν ἔχοντες, τούτοις ὣς δεσπόταις· κελεύουσι· καὶ μή τι νομήσις· ταύτα με λέγειν· ἄπλως ἢ ψεύδεσθαι· καταὐτῶν· ἐστι μὲν γὰρ καὶ τοῖς ὁφθαλμοῖς· ἡ πίστις ἀπαντῶσα τούτων· καὶ παρέστι· τοῖς βου λομένοις· ὁρὰν τὰ τοιαὔτα· κρείττων δε μαρτυρία· περὶ τούτων· ἐστι, πα ρὰ τῆς θείας γραφῆς, προδιδασκούσης· ἄνωθεν· καὶ λεγούσης τὰ εἴδω λα· τῶν ἐθνῶν· ἀργύριον· καὶ χρυσίον· ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων ἀνων · ὁφθαλμοὺς· ἔχου σι· καὶ οὑκόψονται· στόμα ἔχουσι· καὶ οὑ λαλήσουσιν· ὦτα ἔχουσι· καὶ οὑκα κούσονται· ρίνας ἔχουσι· καὶ οὑκοσφρανθησονται· χεῖρας ἔχουσι καὶ οὑ ψη λαφήσουσην· πόδας ἔχον· καὶ οὑ περιπατήσουσην· οὑ φωνίσουσην ἐν τῶ λαριγγῦ αὐτῶν· ὅμοὶ αὐτοῖς γένοιντο· οἱ ποιούντες αὐτά· οὑδὲ πρὸ φητικῆ· τουτων· ἀπέστη μέμψης, ἀλλ’ ἔτι· καὶ ἐν τούτοις ὁ κατ’ αὐτῶν· ἔλεγ χος· λέγοντος· τοῦ πνεύματος πνς · αἰσχυνθήσονται οἱ πλασσοντες θεὸν θν , καὶ γλύφον τες παντες μάταια καὶ πάντες· ὅθεν ἐγένοντο· ἐξηράνθησαν· καὶ κῶ φοι ἀπ’ ἀνθρώπων ἀνων · συναχθήτωσαν πάντες, καὶ στήτωσαν ἄμα· ὅτι ὥξυνε τεκτων σήδηρων· καὶ τερέτρω· ἐρύθμισεν αὐτὸ, καὶ ἔστησεν αὐτὸ τῶ βραχίωνι τοῦ ἱσχύος αὐτοῦ· καὶ πεινάσει· καὶ ἀσθενεῖσει· καὶ οὑ μὴ πεῖν εἰδωρ· ξύλων γαρ ἐκλεξάμενος τέκτων· ἐστησεν αὔτο· εν μέτρω· καὶ εν κόλλη. 
 ε ρύθμισεν αὐτὸ, καὶ ἐποίησεν αὐτὸ, ὣς μορφὴν ἀνδρὸς· καὶ ὣς ὁραι ώτητα ἀνθρώπου ἀνου · ἔστησεν αὐτὸ ἐν οἴκω· ὅ έκοψεν ἐκ δρυμοῦ· ξύλον ὁ καὶ φυ τεύσεν ὁ κύριος κς , καὶ ἡἐτος· ἐμήκυνεν· ἰνα ἣ άνθρωπος άνος εἰς καῦσιν· καὶ λαβῶν· ἀπ’ αὔ του θερμάνθῆ· καὶ καύσαντες· ἐπεψαν ἄρτους ἐπ’ αὐτῶ· τὸ δὲ λοιπὸν, εἰργάσαιτο· εἰς θεοὺς, καὶ προσεκύνησαν· αὐτοὺς· οὑ τὸ ἡμυσὺ αὐτοὺς· κατέκαυσεν· ἐν πυρὶ· καὶ ἐπὶ τοῦ ἡμίσεος αὐτοῦ· κρέας ὁπτήσας, ἔφαγε καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ θερμάνθεις· εἴπεν ἡδυ μοὶ ὅτι ἐθερμάνθην· καὶ εῖ δον πὺρ· τὸ δὲ λυπὸν· προσεκύνει· λέγων· ἐξελοῦμαι· ὅτι θεός θῦ μου εἰ σὺ· οὑ κέγνωσαν· φρονήσαι, ὅτι ἀπῆμαυρώθησαν· τοῦ βλέπειν· τοῖς ὁφθαλμοῖς αὐτῶν· καὶ τοῦ νοῆσαι· τῆ καρδία· καὶ οὑκὰν ἐλογίσα ν το· ἐν τῆ καρδία αὐτῶν οὑδὲ ἀνελογίσαντο ἐν τῆ ψυχῆ αὐτοῦ ὣν· οὑδὲ ἔγνων τῆ φρονήσει· ὅτι τὸ ἡμισὺ αὐτοῦ κατέκαυσεν· ἐν πυρὶ· καὶ ἐπἐψεν· ἐπὶ τῶν ἀνθράκων αὐτοῦ· ἄρτους· καὶ ὀπτήσας κρέας ἔφαγε· καὶ τὸ λοιπὸν· αὐτοῦ· εἰς βδέλυγμα ἐποίησε· καὶ πρὸς κυνοῦσιν αὐτὸ· γνῶτε ὅ σπόδὸς· ἣ καρδία αὐτῶν· καὶ πλανώνται· καὶ οὑδεὶς δύναται· ἐξελέσθαι τὴν αὐτῶν ψυχὴν· ἵδεται καὶ οὑκέ ρειται· ὅτι ψεῦδος· ἐν τῆ δεξιᾶ μου· πῶς οὖν οὑ παραπάσι κρίθειεν, καὶ πα ρα τῆς θείας γραφὴς· ἀσεβεῖας κατῆγορούμενοι, ἢ πῶς οὑκ ἂν εἶεν κα δαίμονες, οἱ οὑτω φανερῶς· ἐλεγχόμενοι· τὰ ἄψυχα· θρησκεύοντες, αντὶ τῆς ἀληθεῖας· ποῖα δὲ τούτοις ἐλπις· ἢ τίς ἂν αὐτοῖς· γένοιτο συγγνώμη· πεπιθόσι ἐπι τὰ ἄλογα· καὶ ἀκίνητα, ἃ ἀντὶ τοῦ ἀληθηνοῦ θεοῦ θῦ σευουσι εἴθε γὰρ εἴθε, κἂν χωρὶς· σχήματος αὐτῆς τοῦ θεοὺς· ἔπλαττεν· ὁ τεχνή τής· ἵνα μὴ· τῆς ἀνεσθησίας, φανερὸν ἔχωσι τὸν ἔλεγχον· ὑπέκλεψαν γὰρ ἂν τὴν ὑπόνοιαν· τῶν ακαιραίων· ὣς αἰσθομένων τῶν εἰδόλων· εἰ μὴ τὰ σύμβολα· τῶν αἰσθήσωω ς ν · οἱὸν ὁφθαλμοὺς· καὶ ρίνας· καὶ ὡτα· καὶ στόμα καὶ χείρας· εἶχον ἀκινήτως· κεῖμενα· πρὸς τὴν τῆς αἰσθήσεως χρήσιν καὶ τῶν αἴσθητῶν ἀντίληψιν· νῦν δὲ ἔχοντες· οὑκέχουσι· καὶ στηκοντες· οὑ στήκουσιν· καὶ καθεζόμενοι οὐ καθέζονται· οὐ γὰρ ἔχουσι τούτων τὴν ἐ νεργειαν· ἀλλῶς ὁ πλάσας· ἡθέλησεν· οὕτω καὶ μένουσι κείμενοι· θεοῦ θῦ μὲν γνω ρισμα· μὴ δὲν παρέχοντες· ἄψυχοι δὲ καθόλου, μόνον ἀνθρώπου ἀνου τέχνη φαινό μενοι τεθέντες· εἰ δὲ καὶ οἱ τῶν τοῖούτων ψεύδοθεων κίρυκες· καὶ μάντις ποιήται λέγω· καὶ συγγραφῆς ἀπλῶς θεοὺς αὐτοὺς εἶναι· συγγραφήκησαν ἡδύναντο· γὰρ· ἄλλα μὴ καὶ τὰς πράξεις αὐτῶν· πρὸς ἔλεγχον ἀθεότυ τος· καὶ αἴσχροποιοῦ πολειτήας· ἄναγεγραφήκεισαν· ἡδύναντο γὰρ μόνω· τῶ τῆς θεότητος· ὁνόματι, την ἀλήθειαν· ὑφαρπάσαι· μάλλον δὲ τοὺς πολλοὺς, ἀπὸ τῆς ἀληθεῖας· πλανὴσαι. νῦν δὲ ἔρωτὰς· καὶ ἀσελγείας διηγούμενοι το ῦ δ ιὸς· καὶ παιδοφθορείας τῶν ἄλλων· καὶ ζηλοτυπίας πρὸς ἡδονὴν· τῶν θειλειῶν· καὶ φόβους· καὶ δειλίας· και τὰς ἄλλας· κακίας· οὑδεν ἄλλὸ, ἢ ἐαὐτοὺς ἐλέγχουσιν· ὅτι οὐ μόνον· οὑ περὶ θεῶν διηγοῦνται ἀλλ’ οὐδὲ περὶ ἀνθρώπων ἀνων σεμνῶν· περὶ αἴσχρῶν καὶ τοῦ καλοῦ μακρὰν ὅντων μυθολογοῦσιν· ἀλλ’ ἵσως· περὶ τοῦτων· οἱ δυσσεβεῖς; ἐπὶ τὴν ἱδιότητα· τῶν ποιητῶν καταφεύξονται· λέγοντες, τῶν ποιημάτων ἱδιον εἴναι χαρὰ κτ ή ῆ ρα· τα μὴ ὅντα πλαττεσθαι, καὶ ψεύδεσθαι παραμύθον, εἰς ἡδονὴν τῶν ἀκουώντῶν· οὑ χάριν· καὶ τὰ περὶ θεῶν· αὐτοὺς πεποιἡκέναι· φήσουσην ἀλλ’ αὐτη· καὶ πάντων μάλλον· ἡ πρόφασις αὐτοῖς, ἐωλος δειχθήσεται· ἄφων αὐτοί περιτοὑτων ἔχουσι δόξαν· καὶ προτίθενται· εἴ γὰρ τὰ παρὰ ποιηταῖς· ἐστὶ πεπλανημένα· καὶ ψευδῆ· ψευδῆς ἃν εἴη· καὶ αὐτῆ ἡ παρὰ τοῦ διὸς· καὶ κρόνου· καὶ ἥρας· καὶ ἄρε ω ς· καὶ τῶν ἄλλων· ὁνομασίᾳ· ἵ σως γὰρ ὣς αὐτὶ φησι καὶ τὰ ὁνόματα· πέπλασται· καὶ οὑκέστι μεν· ὅλως ζεὺς· οὑδὲ κρόνος, ουδ’ ἄρης. πλάττονται δὲ τούτους, ὣς ὄντας οἳ ποιηταὶ, πρὸς ἀπάτην· τῶν ακουώντων· πλατον δὲ τῶν ποιἡτῶν· τα μὴ οντα, πῶς ὣς ὅντας· αὐτοὺς· θρησκεύουσην· ἢ ἵσως γὰρ ἂν πάλιν φήσωσι, τὰ μὲν· ὁνό ματα οὑ πλάττονται· τὰς δὲ πράξεις ψεύδονται· κὰταὐτων· ἀλλὰ καὶ τοῦτο οὑδεν ἧττον· πρὸς ἀπὸ λογεῖαν· αὐτῶν οὑκάσφαλές· εἰ γὰρ τὰς πράξεις ἐψεύσαντο· ἐψεύσαντο· πάντως καὶ τὰ ὁνόματα· ὣν καὶ τὰς πράξεις· εἴναι διήγήσαντο· ἢ εἰ ἀληθεύουσι· περὶ τὰ ὁνόματα· ἀληθεύουσι· καὶ περὶ τὰς πράξεις ἐξανάγκης· ἀλλῶς τε· οἱ εἰναι τούτους θεοὺς· μυθολογήσαντες, ἵσασιν ἀληθῶς· καὶ ἀδει θεοὺς πράττειν, καὶ οὑκ ἂν ποτε τὰς ἀνθρώπων ἀνων θέοις· πρὸς γράψει ἐν ἐννοίας, ὡσπερ οὑδε τὸ τοῦ πυρὸς εργῶν, τῶ ὕδατι τις αν ἀναθύσει· τὸ μὲν γὰρ καίει· τὸ δὲ ἐμπάλιν· τὴν οὑσίαν· ἐχει ψυχρὰν· εἰ μὲν οὖν αἰ πράξεις εἰσι θεῶν ἄξίαι, θεοὶ· ἂν εἶ ἔν. καὶ τοῦτων ἐργάται· εἰ δὲ ἀνθρώπων ἀνων ἔστι· καὶ ἀνθρώπων ἀνων · οὑ καλῶν τὸ μοιχεύειν· καὶ τὰ πρὸ ειρημένα ἔργα 
 ἄνθρωποι ἄνοι · ἂν εἶ ἐν οἱ ταύτα πράξαντες· καὶ οὑ θεοὶ· καταλλήλους γὰρ· ταῖς οὑσίαις· τὰς πράξεις· εἴναι χρῆ· ἵνα καὶ ἐκ τῆς ἐνεργεῖας· ὁ πράξας μαρ τυρηθῆ· καὶ ἐκ τῆς οὑσίας· ἡ πράξις γνωσθήναι δυνήθη· ὣσπὲρ οὖν εἴ τῖς διἀλεγόμενος· περὶ ὕδατος· καὶ πυρὸς· καὶ τὰς τούτων· ἐνεργείας ἀπαγγέλων· οὑκ ἂν εἴπε, τὸ μὲν ύδωρ καὶειν· τὸ δὲ πὺρ ψυχεῖν, οὑδεί τις· περι· ἱλίου· καὶ γῆς διηγεῖτο· ἔλεγεν ἃν· τὴν μὲν γὴν φωτίζειν τὸν δ’ ἥλιον βοτάνας καὶ καρποὺς· σπείρασθαι, ἀλλὰ καὶ λέγων· πᾶσαν παραπλη ξίαν· ὑπὲρέβαλεν· οὕτως· οἰ παρ’ αὐτοῖς· συγγραφεῖς, καὶ μάλιστα· ὁ πάντων ἐξοχότατος· ποιητῆς, εἴπερ ἥδεισαν θεοὺς· εἰναι τὸν δίαν· καὶ τοὺς ἄ λλους· τοὶαὐτὰς· αὐτοῖς περὶ ἔθηκαν· πράξεις, αἳ μὴ εἶναι· θεοὺς· αὐτοὺς ἐλέγχουσιν· ἀλλαμάλλον ἀνθρώπους ἀνους , καὶ ἀνθρώπους ἀνους οὑ σώφρωνας· ἢ εἰ ἐψεύσαντο ὣς ποιηταὶ, καὶ σὺ τούτων· κατὰ ψεύδη· διατι μὴ· καὶ επι τῆς ἀνδρεῖ ας· ἀσθένιαν· ἀντι δὲ ἀσθένιαν αν ἀνδρεῖαν· ἐπλάσαντο· ἐδει γὰρ, ὣσ πὲρ ἐπι τοῦ διὸς· καὶ τῆς ἥρας· οὕτω καὶ τοῦ μεν ἀχ ιλ λέως ἀσθενεῖαν κατὰ ψεύσασθαι, τ τοῦ θερσίτου· δύναμιν θαυμάσαι· καὶ τοῦ μὲν ὀ δυσσέος, ἀσυνεσίαν διαβαλεῖν, τοῦ δὲ νέστορος· παρὰ φροσύνην πλάσασθαι· καὶ τοῦ μὲν· διὁμήδους καὶ ἔκτορος· γυναικίας πρά ξεις· τῆς δ’ ἔκάβης· ἀνδρεῖας· μυθολογήσαι· ἐπι πάντων γὰρ ὣς αὐτοὶ λέγουσιν, ἐδεῖ τοὺς ποὶητὰς πλάττεσθαι καὶ ψεύδεσθαι· νῦν δὲ· τοῖς μὲν 
 ἀνθρώποις ἀνοις · τὴν ἀλήθειαν ἐφύλαξαν· τῶν δε λεγωμένων· θεῶν, οὑκεφο βήθησαν· κατὰ ψεύδεσθαι· καὶ τούτο γὰρ ἄν τις αὐτῶν εἴποι ὅτι ἔν μὲν ταῖς περιασελγεῖαις αὐτῶν πράξεσι· ψεύδονται· ἐν δαὶ τοις ἐπαίνοις ὅτὰν πατέρα πρα θεῶν καὶ ὕπατον, καὶ ὁλύμπιον, καὶ ἐν οὐρανῶ οὐνῶ · βασιλεύον τα λέγουσι· τούτον δὲ οὐ μόνος ἐγῶ· ἀλλα καὶ πὰς· ὅστις ἐλέγξιε κατ’ αὐτῶν· εἴναι τὸν λόγον· πάλιν γὰρ ταῖς πρώταις ἀπὸ δεῖξεσιν· ἥ ἀλήθεια, κατ’ αὐτῶν φανήσεται· αἰ μεν γὰρ πράξεις, ἀνθρώπους ἀνους εἴναι αὐτοῦς· ἐλέγχουσι· τἀ δὲ εγκώ μια· ὑπὲρ τὴν ἀνθρώπων ἀνων ἐστὶ φύσιν· ἐκάτερον δὲ τούτων, ἀκατάλληλων· ἐστὶ· πρὸς ἐαὐτὸ· οὕτε γἂρ τῶν ἐν οὑρανοίς οὑνοίς · ἵδιον ἐστὶ τοὶαὐτὰ πράττειν, οὕτε τοὺς τα τοὶαὔτὰ· πράττοντας, ὑπὸ νοεῖν, ἣ ὅτι τὰ μὲν· ἐγκώμια ψευδῆ· καὶ κεχαρισμένα· τυγχάνει, αἰ δὲ πράξεις· ἀληθεύουσι· κατ’ αὐτῶν καὶ τοῦτο ἀληθὲς, ἐκ τῆς συνηθείας· ἄν τις· ἐπιγνώσεται· οὑδεὶς γὰρ ἐ γ κωμιάζων τινὰ· κατειγορεῖ τῆς τούτου πολειτεῖας· ἀλλὰ μάλλον· οἳς εἴσὶν αἰ πράξεις αἴσχραὶ, τούτοὺς διὰ τὸν· ἐκ τούτων ψό γον ἐπαίρουσι· τοῖς εγκωμίοις· ἵνα τῆ τούτων ὑπὲρ βολῆ, τοὺς ἀκούων τας· καὶ θαυμάζοντας· ἀπατήσαντες, ἐπὶ κρύψωσι· τὴν ἐκείνων παρὰ νομίαν· ὣσπέρ οὖν εἰ ἐγκωμιάσαι τινὰ τις· πρὸ θέμενος· μὴ εὐρήσ κοι μεν· ἐκ πολιτήας· μὴ δὲ ἐξαρετῆς· τῆς ψυχῆς· τὴν πρόφασιν τῶν ἐ γ κωμίων, διὰ τὴν ἔν τούτοις αἰσχύνην, ἄλλως δὲ αὐτοὺς· ἐπαίροι τὰ ὑπὲρ αὐτοὺς αὐτοῖς χαριζόμενος· οὕτῶ καὶ οἱ πἀρ’ αὐτοῖς· θαύμα στοι ποιήται· δυσῶπούμενοι· επὶ ταὶς αἰσχραῖς πράξεσι τῶν λεγῶ μένων· παρ’ αὐτοῖς θεῶν· τὸ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἄνον αὐτοῖς προσῆψαν ὄνομα· οὑκ εἰδότες, ὅτι οὐ ταῖς ὑπὲρ ἄνθρωπον ἄνον · ὑπὸ νοίαις· ἐπισκιάσουσιν αὐτῶν· τὰ 
 ἀνθρώπινα ἀνινα · ἀλλὰ μάλλον τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις · αὐτῶν ἐλαττώμασι· τὰς θεοῦ ἐννοίας μὴ ἀρμόζειν αὐτοῖς· διἐλέγξουσι· καὶ ἐγῶ γε νομίζω, καὶ παραγν ῶ ώ μιν αὐτοῖς εἰρεῖσθαι τὰ τούτων πάθη· και τὰς τούτων· πράξεις· ἐπειδῆ γὰρ τὴν 
 θεοῦ θῦ · ἀκοινῶνοιτως· ὣς ἥπεν ἡ γραφῆ· προσηγορεῖαν· καὶ τῆμιν, τοῖς οὑκούσι θέοις, ἀλλ’ ἀνθρώποις ἀνοις · θνητοῖς· ἐσπούδάζον ἀναθείναι· καὶ μέγα καὶ δυσσεβὲς ἣν· τὸ ὑπ’ αὐτῶν· τολμώμενον· τούτου ἔνεκεν· καὶ ἀκοντες ὑπὸ τῆς ἀληθείας· ἥναγκάσθησαν, τὰ τούτων· ἐκθέσθαι πάθη· ἵ να τοῖς μετὰ ταύτα τὰ τούτων πᾶθη πρὸς ἔλεγχον· τοῦ μὴ εἴναι τούτους θεοὺς· ἐν ταῖς περὶ ἐαὐτῶν γραφαῖς, κείμενα, πάση φαίνηται· τις οὖν ἀπὸ λογία, τις ἀπὸ δείξις· περιτοῦ εἴναι· τοῦτους θεοὺς· γένοιταν τοῖς ἐν τούτοις δεισιδαιμονούσιν· ἐκ μὲν γὰρ τῶν λεγχθέντων· μικρω πρό τερον, ἀνθρώπους ἀνους αὐτοὺς, καὶ ἀνθρώπους ἀνους οὑ σεμνοὺς ὅντας· ὁ λόγος ἀπέδειξεν· εἰς ἐκεῖνο δὲ τάχα· τραπήσονται· καὶ μέγα φρονήσουσιν, ἐπὶ τοῖς εὑ ρεθείσι· τῶ βίω· τοῦτω χρησίμοις· ὑπ’ αὐτῶν· λέγοντες· διαταὔτα αὐτοὺς· καὶ θεοὺς ἡγεῖσθαι, ὅτι τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις · χρήσοιμοις γεγόνασι· ζεὺς μὲν γὰρ λέγεται· πλαστικὴν· τέχνην· ἐσχηκέναι, πο σει δῶν δὲ τὴν τοῦ κυβερνή τοῦ· καὶ ἥφ ευστ ον· χαλκευτικὴν· ἀθ η να δὲ, τὴν ὑφαντικῆν· καὶ ἀπό λλ ων · μεν τὴν μουσικὴν· ἀρτέμις δὲ τὴν κυνηδεγὲτικὴν· καὶ ἥ ρα , στολισμον δὴ μήτρα γεοργίαν· καὶ ἄλλοι ἄλλας, ὣς οἱ στοροῦντες· περὶ αὐτῶν· διὴγήσαν το· ἀλλὰ ταύτας καὶ τὰς τοιαὔτας· ἐπιστήμας, οὑκ αὔτοις μόνοις· ἔδει τοὺς ἀνθρώπους ἀνους ἀναθεῖναι, ἀλλὰ τη κοινῆ· τῶν ἀνθρώπων ἀνων φύσει· εἶς ἣν ἀτενίζοντες 
 ἄνθρωποι ἄνοι , τὰς τέχνας· ἐφευρίσκουσι· τὴν γὰρ τέχνην καὶ οἰ πολλοὶ· λέγουσι· φύσε ως· αὐτὴν εἶναι μίμημα· εἶ τοινῦν ἐπὶ στήμονες, περὶ ἃς· ἐσπούδα σιν τέχνας γέγοναι· οὑ διὰ τούτο· καὶ θεοὺς αὐτοὺς· ανάγκη νόμήζειν ἀλλὰ μάλλον· ἀνθρώπους ἀνους · οὑ γὰρ ἐξ αὐτῶν αἰ τέχναι· ἀλἐν ταύταις καὶ αὐτοὶ, τὴν φύσιν· ἐμιμήσαντο· ὅντες γὰρ ἄνθρωποι ἄνοι 
 καὶ τὴν φύσιν· δέκτοικοι ἐπιστή· μης, κατὰ τὸν περὶ αὐτὸν τεθέντα ὅρον· οὐδεν θαυμαστὸν, εἰ τῆ ἀνθρωπίνη ἀνθρωπίνη 
 διανία· καὶ αὐτοὶ· εἰς τὴν ἐαὐτῶν· φύσιν ἀπὸ βλέποντες, καὶ ταύτης ἐπὶ στήμην· λαβόντες, τὰς τέχνας ἐπὲ νόησαν· ἤ εἰ διὰ τῶν τεχνῶν τὰς εὐρέσις, θεοὺς αὐτοὺς ἄξιον· ἀγορεύεσθαι· λέγουσιν ὥρα, και τοὺς τῶν ά λλων τεχνῶν εὐρετὰς· θεοὺς ἀναγορεύειν, καθ’ ὁν λόγον· κἀκοινοι· τῆς τοὶ αὐτῆς· ὁνομασίας· ἡξιώθησαν· γράμματα· γὰρ ἐφευρον· φοίνι κες· ποίησὶν δὲ ἥρωϊκην ὁμήρος· καὶ διἀλεκτηκὴν μεν ζήν ω ν ὁ ἐλεάτης· ρητορικὴν δε τέχνην, κόραξ ὁ συρρακούσιος· καὶ καρπον μελισσων· ἀ ρι σταῖος· σίτου δὲ σπορὰν· τρ ι πτόλεμος· καὶ νόμους μὲν λυκουργὸς· ὁ σπαρτιάτης, καὶ σόλων ὁ ἀθηναίος· τῶν δὲ γραμματι κῶν· τὴν σύνταξιν· καὶ ἀριθμοὺς· καὶ μέτρα καὶ στάθμια, παλ α μή δης ἐφεῦρεν· ἄλλοι δὲ ἄλλα· καὶ διάφορα, τῶ βίω τῶ τῶν ἀνθρώπων ἀνων , ἀ πεῖγγειλαν χρήσιμα, κατὰ τὴν ἱστορησάντων· μαρτυρίαν· εἴπερ οὖν αἰ ἐπιστημαι θεοποιοῦσι, καὶ διὰ ταύτας εἰσὶ θεοι γλυπτοὶ· ἀνάγ κοι· καὶ τοὺς ὕστερον· ἐκεῖνων· ἐφευρέται· τῶν ἄλλων· γινομενους· εἶναι κα τ’ αὐτοὺς θεοὺς· ἢ εἴ μὴ τοῦτους· ἀξιούσι· τῆς τοῦ θεοῦ θῦ τῆμῆς, ἀλλ’ ἀνθρώπους ἀνους 
 ἐπὶ γινώσκουσιν, ἀκολουθον καὶ τὸν δίαν· καὶ τὴν ἥραν καὶ τοὺς ἄλλους· μὴ ὅνομάζεσθαι θεοὺς ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς· ἀνθρώπους ἀνους γεγενῆσθαι· πιστεύειν καὶ κατὰ το περὶ ττὸν· ὅτι μὴ δὲ σεμνοὶ γεγόνασιν· ὣς καὶ ἀπ’ αὐτῆς τῆς τῶν ἀγαλμάτων· γλυφῆς οὑδὲν ἄλλο· ἢ ἀνθρώπους ἀνους αὐτοὺς ἐλέγχουσι· τινα γὰρ ἄλλον αὐτοῖς γλύφοντες, ἐπιβάλλουσι μορφὴν, ἢ τὴν ἀρρένων καὶ γυναικῶν· καὶ τῶν ἐτι κατωτέρω τούτων· καὶ ἄλογων ὅντων τὴν φύσιν· πετεινῶν παντοίων· τετραπόδων· ἡμερών τε καὶ ἀγρύων καὶ ἐρπετῶν ὅσα γῆ κα θάλαττα· καὶ πᾶσα τῶν ὑδάτων ἡ φύσις φέ ρει· εἰς γὰρ τὴν τῶν παθῶν καὶ ἡδονῶν· ἀλογίαν, πεσόντες οἱ ἄνθρωποι ἄνοι · καὶ πλέον οὑδὲν ὁρώντες, ἢ ἡδονας καὶ σαρκὸς· ἐπιθυμίας· ὣς ἐν τούτοις· τοῖς ἀλόγοις· την διἀνίαν ἔχοντες· ἐν ἀλόγοις καὶ τὸ θείον· ἀνεπλάσαντο· κατὰ τὴν ποικιλίαν ἐαὐτῶν· καὶ θεοὺς τοσούτους γλύψαντες· τετραπόδων τε γὰρ εἰκώνες· καὶ ἐρπετῶν εἰσὶ παρ’ αὐτοῖς· καθῶς καὶ ὁ τῆς θείας καὶ ἀληθοὺς· εὐσεβεῖας· ἐρμηνεύς φησιν· ἐματαιώθησαν· ἐν τῆς διαλογῖσμοῖς αὐτῶν· καὶ ἐσκοτίσθη ἢ ασύνετος· αὐτῶν καρδία φασκὸντες εἴναι σοφοὶ, ἐμωράνθησαν· καὶ ἣλλάξαντο· τὴν δόξαν· τοῦ ἀφθαρτοῦ θεοῦ θῦ · ἐνομοιώματι· εἰκόνος φθαρτοῦ 
 ἀνθρώπου ἀνου · καὶ πετεινῶν· καὶ τετραπόδων· καὶ ἐρπετῶν· διὸ καὶ παρέδω κεν αὐτοὺς, εἰς πάθη ἀτιμίας· προπαθόντες γὰρ τὴν ψυχὴν· ταῖς ἡδωνῶν ἀλογίαις· ὣς προἴπον, ἐπὶ τὴν τοὶαὐτην· θεὸπλαστείαν· κατέπεσον· καὶ πεσόντες· λοιπον· ὣς παροδοθέντες, ἐν τῶ ἀπὸ στραφήναι τὸν θεὸν θν αὐτοὺς οὕτως ἐν αὐτοῖς κυλίονται· ἐναλόγοις· τὸν τοῦ λόγου πατέρα πρα 
 θεὸν θν · απεικά ζουσι· περιὸν οἵ παρ’ ἕλλησι· λεγόμενοι· φιλόφοι καὶ ἐπὴστήμόνες, ἐλεγχό μενοι μεν, οὑκαρνόυνται ἀνθρώπων· εἰναι, καὶ ἀλόγων μορφὰς καὶ τύπους· τοὺς φαινομενους· αὐτῶν θεοὺς· ἀπὸ λογούμενοι, δὲ λέγοσι, διὰ τού το αὐτοὺς ἔχειν ἰνα διὰ τούτων, τὸ θεῖον αὐτοῖς· καὶ ἀποκρήνηται· καὶ φαί νηται· οὑκάλλως γὰρ αὐτὼν· τὸν ἀὁράτον δύνασται γνώναι, ἣ διὰ τῶν τοιούτῶν· ἀγαλμάτων καὶ τελετῶν· οἳ δὲ ἔτι τούτων· σοφώτεροι και βαθύτερα· λεγειν· νομίζοντες φασι διατούτο ταύτα· κατασκεύασθαι· καὶ τετυπῶσθαι· πρὸς ἐπίκλησιν· καὶ ἐπὶ φάνειαν, θείων· ἀγγέλων καὶ δυνάμε ων· ἱνα διατούτων· ἐπὶ φαινόμενοί, γνωρίζωσιν· αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ θεοῦ θῦ γνώ σεως· καὶ εἶναι τούτους· ὣσπερ γράμματα τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις · οἳς ἐντυγχάνοντες· δύ νανται· γινώσκειν· περὶ τῆς τοῦ θεοῦ θῦ · καταλύψεως· ἀπὸ τῆς δι’ αὐτῶν· γινομένων· τῶν θεῖων ἀγγέλων· ἐπιφανίας· ταύτα μὲν, οὕτως ἐκοίνοι· μυθολογοῦσιν οὑ γὰρ θεολογούσι μὴ γένοιτο· ἔὰν δε τις· ἐξετάσις· τὸν λόγον· μετ’ ἐπιμελίας εὑρήσι τούτων, οὑκ έλαττον τῶν προτέρον· δειχθέντων· τὴν δόξαν· ἱναἱ ψευδη. εἰποὶ γὰρ ἄν τις πρὸς αὐτοὺς· παρελθὼν, ἐπ’ ἀληθεία κρινούσης πῶς ἀπὸ κρίνεται 
 θεός θς · ἢ γνωρίζεται θεὸς θς διὰ τούτων· ποτερὸν διατὴν περικειμένην· αὐτοῖς ὕλην, ἣ διὰ τὴν εν αὐτοὶς μορφῆν· εἰ μὲν γὰρ διὰ τὴν ὑλὴν· τις ἡ χρία· τῆς μορφῆς· καὶ μη πρὶν· πλαθήναι ταύτα· διαπάσης αὐτῶν ὑλης· ἐπὶ φαίνεσθαι· τὸν θεόν θν · μάτην δὲ, καὶ τοὺς ναοὺς· οὗτοι περι ἐτείχεισαν· σὺγκλείοντες· ἐνα λίθον· ἢ ξύλον ἢ χρυσου μέρος· πάσης τῆς γῆς· πεπληρωμένης τῆς τοῦτων οὑσίας· εἰ δὲ ἥ ἐπικειμένη μορφῆ· αἰτία γίνεται τῆς θείας ἐπὶ φανείας, τις ἡ χρεῖα τῆς ὕλης τοῦ χρυσοῦ καὶ τῶν ἄλλων· καὶ μὴ μάλλων· δι’ αὐτῶν τῶν φύσι ζώων· ῶν εἰσὶ μορφαὶ τὰ γλύμματα· τὸν θεὸν θν ἐπὶ φαίνεσθαι· καλλίων γὰρ ἂν· ἣ περὶ θεοῦ θῦ 
 δόξα κατὰ τὸν αὐτὸν· λόγον ἐγεγόνει· εἰ διἀζώων· ἐμψυχὼν λογικὸν τὲ· καὶ ἄ λογον· ἐπαιφαίνετο· καὶ μὴ ἐναψυχοῖς· καὶ ἀκινήτοῖς· προσεδοκάτο· ἐφ’ οἳς μαλιστα· καθ’ ἐαὐτῶν· ἀσέβειαν ἐργάζονται· τὰ γὰρ φύσει ζῶα· τὲτραποδά τε καὶ πετεινὰ· καὶ, ἑρπετὰ, βδελυττόμενοι· καὶ ἀπὸ στρεφόμενοι, ἢ διὰ τὴν ἀγρυότητα· ἢ διὰ τὴν παρύαν, ὅμως τοὺς τούτων· τύπους· ἐν λίθοις· καὶ χρυ σω γλύψαντες· θεὸποιούσιν· ἔδει δὲ αὐτὰ· μάλλον τὰ ζῶντα θρησκεύειν· ἢ τοὺς τούτων τύπους· ἐν τούτοις πρὸς κυνεῖσθαι· ἢ τάχα τούτων μὲν οὕδεν οὑτὲ ἡ μορφῆ· οὑτὲ ἡ ὕλη αἱτία· τῆς τοῦ θεοῦ θῦ · παρουσίας· ἐστί μονη δὲ, ἡ μετ’επιστημῆς· τέχνη, τὸ θεῖον· ἐκκαλεῖται, ἀτὲ δῆ τῆς φύσεως μίμη μα· αὐτῆ τυγχάνουσα· ἀλλ’ εἰ διὰ· τὴν ἐπιστημην· ἐποὶ φητᾶ· τὸ θειον τοῖς γλύ μμασι, τὶς πάλιν· ἡ χρεία τῆς ὕλης· οὕσης τῆς ἐπὶ στημῆς ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις · εἴ γὰρ ὅλως διατὴν τέχνην· ἐπὶ φαίνεται ὁ θεός θς , καὶ διἀτούτο θρησκεύονται ὣς θεοὶ τὰ γλύ ματα, ἔδει τοὺς ἀνθρώπους ἀνους τῆς τέχνην ὅντας ἀρχηγοὺς· προσκεινύσθαι· καὶ θρυσ κεύεσθαι· ὅσω καὶ λόγικοὶ· καὶ τὴν ἐπὶ στήμην ἔχουσιν· ἐν ἐαυτοῖς· περὶ δὲ τῆς δευτέρας αὐτῶν, καὶ θ βαθυτέρας δήθεν ἀπὸ λογίας· καὶ ταῦτα ἄν τις ἀκο λουθῶς εἴποι· εἰ οὐ διὰ τὴν αὐτοῦ τοῦ θεοῦ θῦ · ἐπὶ φανεῖαν· ταῦτα ὑμῖν πεποίηται ὣ ἕλληνες· ἀλλὰ διὰ τὴν ἀγγέλων ἐκει παρουσίαν· διατί· τὰ ἀγάλματα· δι’ ὧν ἐπι καλεῖσθαι τὰς δυνάμεις, ποιεἴτε κρείττονα· καὶ ὑπὲρ αὐτὰς· τὰς ἐπικληθείσας δυνάμεις· χάριν γὰρ τῆς παρὰ θεοῦ θῦ κατὰ λήψεως, γλοφόντες, τὰς μορφὰς ὣς φατὲ, αὐτοῦ τοῦ θεοῦ θῦ · τὴν τιμὴν· καὶ πρὸσηγορίαν· τοῖς γλύμμασι· περιτιθετε· πρᾶγ μα πάσχοντες· οὑκ εὐαγές· ὁμολογοῦντες γὰρ· ὑπεραίρειν· τὴν τοῦ θεοῦ θῦ δύναμην τῆς τῶν ἀγαλμάτων· σμικρότητος, καὶ διὰ τούτο μὴ τολμώντες· τὸν θεὸν θν δι’ αὐτῶν, τὰς δὲ ὑλας δυνάμεις ἐπικαλείσθαι, αὐτοὶ ταύτας· ὑπερβάντες οὓ τὴν παρουσίαν· ἐφοβήθητε, τούτου τὴν προσηγορίαν, τοῖς λίθοις· καὶ ξύλοις ἀνεθήκατε· καὶ θεοὺς· ἀντιλίθον· καὶ τέχνης ἀνθρώπων ἀνων ὀνομάζεται· καὶ πρὸς κυνεῖτε· εἴ γὰρ καὶ ως γράμ μ ατα εἰσὶν ἡμῖν ταύτα· ὣς ψεύδεσθαι τῆς ἐπὶ θεὸν θν θεωρίας ου δίκαιον· τὰ σημαίνοντα, τοῦ ση μαινομένου· πρὸ τιμαν· οὑδὲ γὰρ, εἰ γράφει τῖς τὸ βασιλεως· ὅνομα· ἀκυνδύνως ἔχει τὸ γράμμα· προτιμαν τοῦ βασιλέως· ἀλλ’ ὁ τοιοὕτος θάνατον μὲν ἔχει τὴν ζη μίαν· τὸ δὲ γράμμα· τῆ τοῦ γράψαντος· ἐπιστήμη τετύπωται· οὕτω καὶ ὑμεῖς εἴπερ ἐρρωμενον· εἴχετε τὸν λογισμὸν· οὐκ ἂν τὸ τηλικούτον· τῆς θεότητος γνώρισ μα· εἰς ὕλην κατὰ φέρεται· ἀλλὰ καὶ τὸ γλύμμα· οὑκ ἂν πρὸ ἐτιμήσατε τοῦ γλύψαντος ἀνθρώπου ἀνου · εἰ γὰρ καὶ ὅλως· ὣς γράμματα σημαίνουσιν· τὴν τοῦ θεοῦ ἐπιφάνειαν· καὶ διατούτο ὣς θεὸν θν σημαίνοντα, θεοποιίας εἰσιν ἄξια, ἀλλὰ γοῦν τὸν ταύτα γλύψαντα· καὶ χαράξαντα, φημὶ δη, πάλιν· τὸν τεχνίτην· πολλῶ πλέον ἐδεῖ θεοποὶειθήναι· ὣς δει μάλλον· ἐκεῖνων δυνατώτερον, καὶ θεώτερον· ὑ πάρχοντα· ὅσω κατατὴν αὐτοῦ βούλησην· ἐξέσθη καὶ τετύπωται· εἰ τοί νῦν τὰ γράμματα θα ύ ματος εἰσὶν ἄξια· πολλῶ πλέον ὁ γράψας, ὑπαι ρέροι· τῶ θαύματι· διατὴν τέχνην· καὶ τὴν τῆς ψυχῆς· ἐπιστήμην· οὐκ οὖν εἰ μὴ, διἀτούτο· θεοὺς αὐτοὺς· ἄξιον νομίζειν, πάλιν αὐτοὺς ἄν τις· ἐροὶτο· το περὶ της τῶν εἰδώλων μανίας, τὴν αἰτίαν τῆς τοιαὐτῆς αὐτῶν μορφῆς παρ’ αὐτῶν ἀξιῶν μαθεῖν· εἰ μὲν γὰρ ὅτι ἀνθρωπό ἀνό μόρφον ἐστι τὸ θεῖον, διὰ τούτο οὓτω τετύπωται· διὰτι καὶ ἀλόγων αὐτῶ· τύπους περιτυθέασιν· εἰ δε ζὼν· ἀλόγων αὐτῶ· τύπους περιτιθέασιν· εἰ δε ζὼν ἄλογων ἐστι· ὁ τούτου τύπος· διἀτὶ· καὶ ζωῶν λογικῶν· αὐτῶ περιτιθέασι γλυφας· εἶ δὲ τὸ συναμ φότερον ἐστι, καὶ εξαμφοτέρον· κατειλήφασι τὸν θεόν θν · ὅτι τε ἀλόγον· καὶ λογι κον ἐχει τοὺς τύπους· τί διαἰροίσι τα σηνημένα· καὶ χωρίζουσι· τὴν ἄλογων καὶ ἀνθρώπων ἀνων γλυφήν· καὶ οὐ πάντοτε· ἐξαμφότέρον αὐτῶν γλύφουσιν, ὁποία τα παρατοῖς μύθοις ἐστι πλάσματα· ἡ σ κ ύλα· καὶ ἡ χάρ υ βδις· καὶ ὁ ἱπποκενταύρος· καὶ ὁ παρ’ αἰγυπτίους· κυνοκέφαλος ἄνο υ βις· ἐδει γὰρ ἡ μονους αὐτοὺς γράφεσθαι διφυεῖς, ἡ μίαν αὐτῶν ἐχῶντον· μορφὴν, μὴ καὶ τὴν ἄλλην ἀναπλάττεσθαι· κατ’ αὐτῶν· καὶ πάλιν· εἴ ἀρρενικῶν· τούτων, εἰσὶν αι μορφαὶ, διατί καὶ θηλιῶν· αὐτοῖς περιτιθέασι· τύπους· εἰ δὲ θυλυκῶν εἰσὶ διὰτι· καὶ ἀρρενικῶν κατ’ αὐτῶν ψεύδονται· τὰς μορφὰς· εἰ δὲ πάλιν το συναμφό τερον ἣν· ἐδει μὴ διαἰρεῖσθαι, ἀλλαμφότέρα· συνάπτεσθαι· καὶ γίνεσθαι κατατοὺς λεγομενους· ἔρμαφροδίτους· ἵνα μὴ μόνον, ἀσέβειαν καὶ συκοφαντίαν ἀλλὰ καὶ γέλω·τας αυτῶν, ἡ δείσὺδαιμονία· τοῖς ὡρώσι· παράσχη· καὶ ὅλως εἰ σώματο εἴδες τὸ θείον ὑπὸ λαμβάνουσιν· ὣστε καὶ γαστέρα· καὶ χείρας καὶ πόδας· καὶ πάλιν αὐχένα· καὶ στίθος, καὶ τὰ ἄλ λ α· τὰ πρὸ γένεσιν 
 ἀνθρώπων ἀνων μέ λη· ἐπινοεῖν αὐτῶ· καὶ ἀναπλάττειν· ὅρα εἰς ὅσην ἀσέβειαν· καὶ ἀθεότητα κατὰ πέπτωκε· τούτων ὁ νοῦς· ὣστε τὰ τοὶ αὐτὰ· ἐπὶ νοειν περὶ τοῦ θείου ἀκολοῦθεῖ· γὰρ αὐτῶ· καὶ τα ἀλλὰ τοῦ σώματος· πάντεῖς πάσχειν· ὣστε καὶ τέ μνεσθαι· καὶ διαἰρεῖσθαι, καὶ πάλιν· ἐξόλου φθεῖρεσθαί· ταῦτα δὲ καὶ τὰ τοὶαὐτὰ, οὑκ ἴδια θεοῦ θῦ · ἀλλὰ μάλλον τῶν ἐπι γῆς σῶμάτων ἐστίν· ὁ μὲν γὰρ 
 θεὸς θς · ἀσώματος ἐστὶ καὶ ἄφθαρτος· καὶ ἀθάνατος· οὑδενὸς εἰς ὅτιοὓν δεόμενος· ταύτα δὲ· καὶ φθαρτα· καὶ σωμάτων εἰσὶ τοίποι· καὶ τῆς παρ’ αὐτῶν· ἐπιδεόμενα· χρείας, ὣσπὲρ καὶ πρότερον εἴρηται· πολλάκις γὰρ ὁρώμεν, ἀνα καὶνούμενος· τοὺς παλαιωθέντας· καὶ οὓς ὁ χρόνος· ἢ ὑἐτὸς· ἢ ἄλλόο τι τῶν επι γῆς ζώντων· ἡφάνισε· τούτους ἀναπλαττομένους· ἔφω ἄν τις αὐτῶν καταγνώσεται· τῆς παρὰ φροσύνης, ὅτι ὣν αὐτοὶ ποιήται τυγχάνουσι, τού τους θεοὺς ἀναγορεύουσ· καὶ οὓς αὐτοὶ· ταῖς τέχναις περικοσμούσιν, ἔνεκα τοῦ μὴ φθαρῆναι, παρατούτων αὐτοὶ· σωτηρίαν σριαν αἰτοῦσιν· καὶ οὓς ουκ αγνοούσι· δεομενοὺς· τῆς αὐτῶν· ἐπιμελίας, παρατούτων αὐτοὶ· τὰς ἐαὐτῶν χρείας· ἀξιοῦσιν· ἀπὸ πληρούσθαι· καὶ οὓς ἐν μικραῖς· οἱ κοισμοῖς κατακλείουσι· τοῦτοῦς οὐρανού οὐνού · καὶ γῆς ἀπάσης· δεσπότας, οὑκ αἰσχήνονται καλοῦντες· οὑ μόνον δὲ· ἐκ τοῦτων ἄν τις αὐτῶν τὴν θεό τητα· καταμάθοιν, ἀλλὰ· καὶ ἀφ’ ὧν· ἐν αὐτοῖς· τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· ἐ στὶν· ἀσύμφωνὸς ἡ δόξα· εἰ γὰρ αὐτοὶ· θεοὶ εἰσὶν ὣς λέγουσι, καὶ περὶ αὐ τῶν· φιλοσοφούσι, τίνι τις πρόσθηται τούτων· καὶ ποίους ἂν αὐτῶν· κρινη κυριωτέρους· ἵνα ἢ τὸν θεὸν θν θαρρήση· πρὸς κυνῶν, ἢ ὡς φασὶν ἐν αὐτοῖς· μὴ διστάζη· γινώσκων τὸ θείον· οὑ γὰρ οἰ αὐτοὶ παραπᾶσὶν· ὁνο μάζονται· θεοὶ· ἀλλ’ όσα· κατὰ το πλήστον· ἐστὶν ἔθνη, τοιούτοι καὶ θεοὶ ἀναπλάττονται· ἐστι δὲ ὅπου καὶ μί ἀχωρὰ· καὶ μία πόλις, περὶ αὐτὰς στασιά ζουσι· περὶ τῆς τῶν εἰδῶλων· δυσιδαιμονίας· φοίνικες γὰρ· τοὺς πάρ’ αὶ γυπτίους· οὐκίσασι· λεγομένους ἔοὺς οὑδὲ αἰγύπτιοι τὰ αὔτα τοῖς παρὰ φοίνιξι, πρὸσκυνούσιν· εἰδωλα, καὶ σκύθαι μὲν τοὺς περσῶν· πέρσαι δὲ τοὺς σύρων, οὐ παραδέχονται θεούς· ἀλλα καὶ πελάγις μὲν, τοὺς ἐν θράκη θέ οὓς διἀβάλλουσι· θρακες δὲ, τοὺς παρα θηβαίων· οὑ γινώσκουσιν· ἰνδοὶ δὲ, κατὰ ἀρ ρ άβων, καὶ ἄρραβες· κατ αἰθιώπων, καὶ αἰθίοπες· κα ταὐτῶν· ἐν τοῖς εἰδώλοις· διαφέρονται· καὶ σύροι μὲν, τὰ κυλικῶν, οὐ σέβουσι· καππαδώκων δε τὸ γένος· ἄλλους· ὁνομάζουσι θεοὺς παρὰ τούτους· καὶ βυθινοὶ· μὲν ετέρους· ἀρμένιοι δὲ ἄλλοὺς· ἐν ἐαὐτοὺς ἀνέπλά σαντο· καὶ τί μοι χρεῖα πολλῶν· ἠπειρώται, παρὰ τοῦς ἐν ταῖς νήσοις, ἄλλους θεοὺς· ἄλλους προσκυνούσι· καὶ ὅλως· ἐκάστη πόλις, καὶ κώμη τοὺς ἐκ γειτόνων οὑκ εἰδυὰ θεοὺς, τοὺς ἐαὐτῆς προκρείνει· καὶ μόνους εἶναι τούτους νομίζει θεοὺς· παρὰ γὰρ τῶν ἐναιγύπτω· μυσαρῶν· οὑδε λέγον εστι πάσιν ἐπ’ ὁφθαλμῶν ὅντων, ὅτι καὶ ἐναντίας· καὶ μαχομένας· ἀλλήλαις ἔχουσι· τὰς θρησκείας αἰ πόλεις· καὶ αἰ ἐκ γειτώνων· ἀεῖ σπουδάζουσι, κατὰ τῶν πλησίον, τὰ ἐνάντια σέβειν· ὁ γοῦν παρ’ ἐτέροις προσκυνούμενὸς θεὸς κροκόδειλος, οὕτὸς παρατοῖς πλησίον· βδέλυμα νομίζεται· καὶ ὁ παρατ’έροις· λέων ὣς θεός· θρησκευόμενος· τοῦτον οἱ άστει,γήτονες οὑ μόνον οὑ θρησκεύουσιν, ἀλλὰ καὶ εὐρόντες, ἀπὸ κτένουσιν ὡς θηρίων καὶ ὁ πἀράλλοις, ἀνατεθεῖς ἵχθὺς οὕτως ἐνάλλω· ἀλίσκεται· ὁθεν δὴ πόλεμοι· και στάσεις, καὶ πᾶσα φώνων· πρόφασις καὶ πᾶσα τῶν παθῶν ἢδονὴ· παρὰυτοῖς ἐστι· καὶ τό γε θαυμαστὸν, ὅτι ὣς οἱ ἱστορήσαντες· ἐξη γούνται, παρ’ αἰγυπτύον· οἱ πέλασγι· μαθόντες τῶν θεῶν τὰ ὁνόματα· ουκ ἴσασιν οὕτοι· τοὺς παρ’ αγυπτύους θεοὺς· ἄλλα ἄλλους· παρ’ ἐκείνους θρησκεύουσι καὶ ὅλως πάντων τῶν ἐν ἰδώλοις μανέντων ἐθνῶν, διαφορὸς ἐστὶν ἡ δόξα· καὶ ἡ θρησκεῖα· καὶ οὑ τὰ αὔτα· παρὰ τοῖς αὐτοῖς ὐερίσκεται· καὶ εἰκώτος γὲ τοῦτο πάσχουσιν· ἐκπεσόντες γὰρ ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν ἕνα θεόν θν · κατανοή σεως· εἴς πολλὰ· καὶ διἀφορὰ. καταπεπτώκασι· καὶ ἀπὸ στραφέντες τὸν ἀληθῶς· τοῦ πατρὸς πρς λόγον, τον πάντων σωτῆρα σρα 
 χριστόν χν , εἰκότως εἰς πολλὰ τὴν διά νοιαν, ἔχοσι ρεμβόμένην· καὶ ὣσπερ οἰ τὸν ἥλιον ἀπὸ στραφέντες καὶ ἐν σκοτινοῖς· γενόμενοι τόποις· πολλὰς ἀνόδους κυκλεύουσιν ὁδοὺς, καὶ τοὺς μὲν παρόντας· οὑχ’ ὁρώσι· τοὺς δε μὴ όντας· φαντάζονται· ὡς παρόν τας, καὶ βλέποντες οὑ βλέπουσι· τὸν αὐτὸν τρόπον, οἱ τὸν θεὸν θν ἀπὸ στρα φέντες, καὶ σκοτισθέντες· τὴν ψυχὴν, ῥεμβόμενον· ἔχουσι τὸν νοῦν· καὶ τα οὑκόντα· ὣς μεθύοντες, καὶ μὴ ὡρὸντες· φαντάζονται· ταύτα δὲ, οὑ μικρὸς· ἔλεγχός ἐστι· τῆς ἀληθοὺς· ἀθεότητος αὐτῶν· διαφόρων γὰρ ὥντων· καὶ πολλῶν, καταπόλιν καὶ χώραν θεῶν, καὶ τοῦ ἐτέρου· τὸν τοῦ ετέρου, ἀναιροῦντος θεὸν· οἱ πάντες· παρὰ πάντων· ἀναιροῦν ται· καὶ γὰρ οἱ παράλλοις· νομιζόμενοι θεοι· τῶν παράλλοις λεγομένων θεῶν· γίνονται θυσίαι· καὶ σπονδαὶ· καὶ ἄλλων αἰ θυσίαι, ἄλλων ἔμ παλιν εἰσι θεοὶ· αἰγύπτιοι δὲ τὸν βοῦν, καὶ τὸν ἄπιν, μόσχον ὅντα σέβου σι· καὶ τούτους ἄλλοι τῶ διι θύουσι· κἂν γὰρ μὴ αὐτοὺς ἐκεῖνους, οὓς ἀνατεθύκασι θυσωσιν ἀλλὰ τὰ ὅμοια θύοντες, τὰ αὔτὰ πρὸς ἄγειν δοκοῦσι· λίβες πρόβατον· ὁ καλοῦσιν· ἄμμωνα, θεὸν ἔχουσι· καὶ τούτοις πολλοῖς παρἑτέρων· εἰς θυσίαν σφάζεται· ἱνδοὶ, τὸν δυόνυσον· θρησκεύουσι, συμ βολικῶς· οἱνὸν αὐτὸν· ὁνομάζοντες· καὶ τούτον τοῖς ἄλλοις σπένδουσιν ἐτεροι ἄλλοι· τοὺς ποταμοὺς· καὶ κρήνας, καὶ πᾶντων μάλιστα· αἰγυπτιοι τὸ ὑδωρ, προτετιμήκασι· καὶ θεοὺς ἀναγορεύουσι· καὶ ὅμως ἄλλοι· καὶ αὐτοὶ δὲ, οἱ ταύτα θρησκεύοντες· αἰγυπτιοι· τοὺς τῶν ἄλ λ ων· ῥύπους, καὶ τοὺς ἔαὐτῶν· ἀπὸ νίπτονται τοῖς ὑδασι· καὶ το λύψανον, μετὰ ἀτιμίας· ἐκρύπτουσι σχέδων πᾶσα ἡ τῶν αἰγυπτίων εἰδολομανία, τῶν παρ’ ἄλλους θεῶν ἐπιθυσι α· ὥστ’ ἂν αὐτοὺς· καὶ παρ’ αὐτῶν ἐκείνων· χλευάζεσθαι ὅτι μη θεοὺς· ἀλλὰ τὰ τῶν ἄλλῶν· ἐτι τε καὶ παρ’ αὐτοῖς· ἀπὸ τροπιάσματα· καὶ θυσίας ὃνται θεὸποιοῦωται· ἣδη δὲ τινες, εἰς τὸ σαύτην ἀσεβεῖαν καὶ παρὰ φρο σύνην· ἐξηνέχθησαν, ὣς καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ἀνους ὣν εἰσι τύποι καὶ μορφαὶ τοῖς παρ’ αὐτοῖς ψευδοθέοις, κατὰ σφάτειν· καὶ θυσίας προσάγειν· καὶ οὑ χ’ ὁρῶσιν· οἰ κακοδαίμωνες· ὅτι τὰ σφαγιζόμενα θῦματα· ἀρχέτυπά εἰσὶ τῶν ὑπ’ αὐτῶν· πλασθέντων· καὶ πρὸς κυνουμένων θεῶν· καὶ οἷς προσάγουσι τοὺς ἀνθρώπους ἀνους · σχέδων γὰρ τὰ ὅμοία τοῖς ὁμοίοις· ἢ μαλλον· τὰ κριττονα· τοῖς ἐλάττοσι προσάγουσιν· ἔμψυχα γὰρ τοῖς ἀψύχοις θύουσι· καὶ λογικὰ τοῖς ἀκινήτοις· πρὸς ἄγουσι· σκύθαι γὰρ οἱ καλούμενοι, τοὺς απὸ ναυάγιων· καὶ ὅσους ἂν λαβωσου· τῶν ἐλληνῶν· εἰς θυσίας ἀναφέρουσι· τὸ σούτον ἀ σεβοῦντες, κατὰ τῶν ὁμογένων ἀνθρώπων ἀνων · καὶ οὑτὼς· ἐλέγχοντες τῶν θεῶν τὴν ὁμότητα· ὅτι οὓς· ἣ πρόνοια· ἀπὸ θαλάσσης· ἐκ κυνδύνων διἔσω σε· τούτους αὐτοὶ κατασφάτουσι· μονον οὑχὶ, κατατῆς προνοίας γενό μενοι, ὅτι τὴν ἐκεῖνης· εὐεργεσίαν· τῆ ἐαὐτῶν· θηριώδη ψυχῆ, κατὰ κρύπτο ν υ σιν· ἄλλοι δὲ τῶ ἄρεῖ, ἐπειδ’ἂν· ἐκ πολέμων· ἐπανέλθωσι· καὶ νίκας φέρωσι, τηνικαὔτα εἰς ἔκατοντάδας διἐλόντες, καὶ ἀφεκά στης· ἔνα λαμβάνοντες, τοσούτους· κατὰ σφάζουσιν· ὅσους· ἂν κα ταμίαν· ἐκατοντάδα· ἐκλέξωνται· οὑ μόνον δὲ σκύθαι, διὰ τὴν ἐν βαρβάροις· ἐμφυτον αὐτοῖς ἀγρυότητα· τὰ τοιαὔτα· μυσαρα δρώ σιν· ἀλλ’ ἴδιόν ἐστι τῆς τῶν εἰδώλων· καὶ δαιμόνων· κακίας· τοῦτο τὸ δράμα· καὶ γὰρ καὶ αἰγύπτιοι· ἔθυον μὲν· καὶ πάλαι· τὴ ἥρα τοὶ αὐτα σφάγια· φοίνικες δὲ καὶ κρίταὶς, ἐν ταῖς τεκνωθυσίαις· ἐαὐτῶν· τον κρόνον ἱλάσκοντο· καὶ οἱ πάλαι δὲ ῥωμα ί ῖ οι, τὸν καλούμενον λα τιάριον· δί ανθροποθυσίαις, ἐθρήσκευον· καὶ ἄλλοι ἄλλως· καὶ πάντες ἄπλῶς, ἐμίαινον· καὶ εμιαίνοντο· εμιαίνοντό μεν αὐτοὶ δρῶντες, τὰ φοινικὰ· ἐμίαινον δὲ, τοὺς ἐαὐτῶν ναοὺς, τοὶαὐταῖς· καπνίζοντες οὑσίαις· ἀπὸ δὴ τούτων, τα κατὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀνους · εἰς πλήθος ἔφθασεν· ὁρών τες γὰρ ἐν τούτοις· τοὺς παρ’ αὐτοῖς· ἡδομένους δαὶμονας, εὐθέως καὶ αὐτοὶ, τοῖς τοιοὕτοις· πλημμελίμασι τοὺς ἐαὐτὸν θεοὺς ἐμιμήσαν το· ἴδιον ηγούμενοι· κατώρθωμα, τὴν πρὸς τὰ κρύ ο ττονα· ὣς αὐτοὶ νομίζουσι μίμησιν· ἐνθεν ἀνδροφονίαις μεν· καὶ τεκνοκτονίαις· καὶ πᾶσαις ἀσελγίαις ἣττήθησαν· οἰ ἄνθρωποι ἄνοι καὶ γὰρ σχεδὸν πᾶσα πόλις, πάσαις ἀσελγίαις· ἐστι· μὲστῆ δι’ ὁμοιότητα τρώπων, τῶν παρ’ αὐτοῖς θεῶν γινο μένοι· καὶ οὑκέστι σώφρῶν ἐν τοῖς εἰδώλοις· εἰ μη μόνος, ὁ παρ’ αὐτοῖς ἐπασελγεῖα· μὰρτυρούμενος· γυναίκες οὖν ἐν εἰδώλοις· τῆς φοινί κης πᾶλαι προἐκαθέζετο· ἀπὰρχόμεναι· τοῖς ἐκεῖ θεοῖς ἐαὐτῶν μι σθαρνίαν· νομίζουσαι· τῆ πορνεία· τὸν θεὸν ἐαὐτὸν· ἵλάσκεσθαι, καὶ εἴς εὐμένιαν· ἀγειν αὐτὸν διὰ τούτων· ἄνδρες δὲ τὴν φύσην ἀρνούμενοι, καὶ μὴ κέτης εῖναι· θέλοντες ἄρρενες· τὴν γυναικῶν· πλάττονται φύσιν· ὣς ἐκ τούτων· κατὰ θύμια· καὶ τιμὴν, τῆ μητρή μρή · τῶν παρ’ αὐτοῖς λεγωμένων θεῶν ποιοῦντες· πάντες δὲ όμοῦ· τοῖς αἰσχύστοις· βιούσι· καὶ τοῖς χείροσιν ἐαὐτοῖς· ἀμιλλωνται· καὶ ὣς εἴπεν ὁ ἅγιὸς τοῦ χριστοῦ χῦ διάκονος· παύ λος, αἰ τὲ γὰρ θήλιαι, αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρήσιν, εἰς τὴν παρὰ φύσιν· ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρρενες, εν ἄρσεσι· τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι· ταύτα δὲ, καὶ τὰ τοὶ αὐτὰ· πράσσοντες, ὁμολο γου σι, καὶ τοὺς λεγομένους αὐτῶν θεοὺς· τοιούτον· ἐσχηκέναι· τὸν βίον· ἐκ μὲν γὰρ δίὸς τὴν παιδοφθορίαν· καὶ τὴν μοιχείαν· ἐκ δ’ ἀφροδίτης· τὴν πορνείαν καὶ ἐκ μὲν ρέας, τὴν ἀσέλγειαν· ἐκ δὲ ἄρ ε ος τοὺς φόνους· καὶ ἐξάλλων· ἀλλα τοιαὐτὰ μεμαθήκασιν· ἀοὶ νομοι μὲν κολάζουσι· πᾶς δὲ σώφρων ἀνὴρ ἀπὸ στρέφεται· ἄρ’ οὐν ἄξιον· ἐτὶ τούτους· νομίζειν, εἴναι θεοὺς τοὺς τοὶαὐτα ποὶούντας καὶ μη μάλλον· τῶν ἀλόγων ἀλογωτέρους ἢγεισθαι τουτους διὰ τὴν ἀσέλγιαν· τῶν τρόπων· ἄρ’ ἄξιον· τοὺς θρησκεύον τας αὐτοὺς· νομίζειν ἀνθρώπους ἀνους · καὶ μὴ μᾶλλον ὣς ἀλόγων ἀλογωτέρους καὶ ἄψυχων· ἀψυχοτέρους· οἳ κτείρειν· εἰ γὰρ ἐλογεῖζοντο, τῆς ἐαὐτῶν ψυχῆς τὸν νοῦν· οὑκ ἂν ἐν τούτοις καταπ τ ε πτωκεισαν· ὅλοι πρήνεις· καὶ τῶν ἀληθυνὸν· ἢρνοῦντο, τοῦ χριστοῦ χῦ 
 πατέρα πρα 
 θεὸν θν · ἀλλ’ ἰσως οἱ ἐπἀναβεβηκώτες τούτων, καὶ περι τὴν κτήσιν· επτοήμένοι· δυσωπούμενοι· τοῖς παραὐτῶν βδελυγμά· τῶν ἐλέγχοις, εὐκατάγνωστα μὲν· καὶ εὐελεκτα· παραπάσιν ὅντα ταύτα, οὑκαρνήσονται· καὶ αὐτοὶ· ἐκεῖνων δὲ· ἄσφαλῆ· τὴν δόξαν αὐτοῖς· καὶ ἀναντήρητον· εἶναι οἰήσονται, τὴν πρὸς τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου μερη θρησκεῖαν· καυχησονται γὰρ, οὑχ’ ὡς λίθους καὶ ξύλα· καὶ μορφὰς ἀλόγων καὶ ἀνθρώπων ἀνων · πτηνών τε· καὶ ερπετῶν· κατετραπόδων ἄπλῶς· ἀλλ’ ἥλιον· και σελήνην, καὶ πάντα τὸν κατ’ οὐρανον οὐνον κόσμον, καὶ γὴν αὐ πάλην· καὶ σύμπασαν· τοῦ ὑγροῦ· τὴν φύσην, μὴ δύνασθαι· τινας απὸ δεῖξαι, μὴ εἰναι και τούτους φύσει θεοὺς, πάσιν ὅντος φανεροῦ, ὅτε οὓ τε ἄψυχα, οὓτε ἄλογα τυγχάνει· ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνθρώπων ἀνων · ὑπὲραίρει φύσην· τῶ τὰ μὲν ἐν οὐρανοῖς οὐνοῖς · τὰ δὲ· ἐπι τῆς γῆς· κατοικεῖν ἄξιον οὖν καὶ περὶ τούτον εἰδεῖν· καὶ διἐρευνήσαι· πάντῶς γὰρ καὶ ἐπὶ τούτοις, εὐρήσει ὁ λόγος τὸν ἐλεγχὸν· ἀληθει· καταὐτῶν· πρὶν δὲ ἡμᾶς· ἰδεῖν καὶ τῆς αποδείξεως· ἀρ ξασθαι, ἄρκει τὴν κτήσην· αὐτὴν κατ’ αὐτῶν, μονονουχι· βοήσαι καὶ δείξαι τὸν αὐτῆς ποιητὴν· καὶ δημήουργὸν θεὸν θν , τὸν κατ’ αὐτῆς καὶ τοῦ πάντὸς βασιλεύοντα· τὸν πατέρα πρα τοῦ κυρίοῦ κῦ ἡ μεν ἰησού ἰύ 
 χριστού χύ · ὃν ἀποστρέφονται μὲν, οἱ δοκησί σ οφ οὶ· τὴν δὲ παρ’ αὐτοῦ γενομενην· κτήσην· πρὸς κυνοῦσι· καὶ θεοποιοῦσι καὶτοι προσκυνούσαν καὶ αὐτῆν, καὶ ὁμολό γ σαν, ὃν ἐκεῖνοι δι’ αὐτὴν ἀρνοῦνται κύριον κν · οὓτῶ γὰρ τοὺς ἀνθρώπους ἀνους · εἰς τὰ ταύτης μέρη κεχηνότας, καὶ θεοὺς νομίζοντας· ταύτας, δυσωπεύση ἃν καλῶς· αὐτοὺς, ἡ τῶν ἡμερον πρὸς ἄλληλα χρῆα γνωρίζει δὲ καὶ σημένει. τὸν καὶ αὐτὸν ὃντα κύριον κν καὶ ποιητὴν· τὸν τοῦ λόγου πατέρα πρα , τῆ ἀναντηρρήτω· προστάξει τῆς εἰς αὐτῶν ὑπακοης· ἧ φησι καὶ ἡ θεῖα· νομοθεσία· οἱ οὐρανοί οὐνοί διηγούνται δόξαν θεοῦ θῦ · ποίἡσιν δε χειρῶν αὐτοῦ αναγγέλλει τὸ στερέωμα· πίστις δὲ τούτων οὑ καφανὴς, ἀλλὰ καὶ λίαν ἐναργῆς· τοῖς τὸν ὁφθαλμὸν· τῆς διἀνοίας μὴ πάντη πεπειρωμένων· ἔχουσιν, εἰ γὰρ τις· καθ’ ἐαὐτὰ· τὲ μέρη τῆς κτήσεως· λάβοι· καὶ ἔκαστον ἱδία νοήση, οἷον ἤλιον καθ’ ἐαὐτὸν μόνον· καὶ σελήνην χωρὶς· καὶ γῆν αὖ· καὶ ἀἐρὰ· καὶ τὴν θερμὴν· καὶ ξηρὰν· καὶ ὑγρὰν οὑσίαν· διελῶν, ἀπὸ τῆς πρὸς ἄλλὴλα συνάφης· ἔκαστον ἐκλάβοι· καθ’ἐαὐτὸ, καὶ ἱδεία· θεωρείσιεν· ευρήσει πάντως μὴ δὲν ἱκα νούμενον ἐαὐτῶ· ἀλλὰ πάντα· τῆς ἀλλήλων χρεῖας δεόμενα· καὶ ταῖς παρ’ ἀλληλων· ἐπικουρίαι συναιστάμεναι ἥλιος μεν γὰρ· τῶ σύμπαντι 
 οὐρανώ οὐνώ , συμπεριφέρεται· καὶ ἐμπεριἔχεται· καὶ ἔκτος· τῆς ἐκεῖνου κυκλο φορείας, οὑκ ἄν ποτε γένοιτο· σελήνει δὲ καὶ τὰ ἀλλὰ ἄστρα, μαρτυροῦσι τὴν παρὰ τοῦ ιλιου, γενομένην αὐτοῖς· ἐπικουρίαν γῆ δε πάλιν, οὑκ ἄνευ υετῶν τοὺς καρποὺς· ἀποδιδούσα· φαίνεται· οὑδὲ υἱὲτοὶ χωρὶς τῶν νεφελῶν χρεῖας, οὑκ ἃν κατὰ βαίεν· ἐπὶ γῆς· ἀλλ’ οὐδε νέφη· χωρὶς τοῦ ἀἔρος κα θ’ ἐαυτὰ· ἂν φανειὴ· καὶ συσται ἡ ποτέ· ὅτε ἀὴρ, οὐχ ὑφ’ ἑαὐτοῦ· ἀλλ’ ὑπο μεν· τοῦ αἰθερος διακαίεται· υπο δε τοῦ ἡλίου· κατὰ λαμπόμενος φαίνεται, καὶ πηγαὶ μὲν· καὶ ποταμοὶ· οὑκ ἀνεύ τῆς γῆς· συστησονταί ποτὲ γῆ δὲ, οὑκ ἀφ’ ἑαὐτῆς· ἐρειρησται· ἀλλ’ επι μεν· τῆ τῶν ὑδάτων οὑσία συνέστηκεν· ἐμπεριἔχεται δὲ καὶ αὐτῆ κατὰ το μέσον σὺν δὲ θεῖσα τοῦ παντὸς· ἡ τὲ θάλασσα· καὶ ὀ ἔξωθεν· περιρρέων· την σὺμ πασαν γὴν μέγας ὡκεανος· ὑπὸ ανέμων κινεῖται· καὶ φέρεται· ὅποὐ δἂν αὐτόν ἡ τῶν ἀνέμων πρὸς ρησι βία· καὶ αὐτοὶ δὲ οἰ ἄνεμοι οὑκεν αὐτοῖς· ἀλλὰ κατὰ τοὺς· περιτούτων εἰπόντας ἐκ τῆς πρὸς τὸν ἀέρα· τοῦ αἰθέρος· διακαύσεος· καὶ θερμότητος· ἐν αὐτῶ· τῷ ἀέρι συνήστανται· καὶ δι’ αὐτοῦ· πανταχοῦ πνέουσι· περιγὰρ τῶν τεσσά ρων στ ο ιχείων· ἐξ ὧν καὶ συνέστηκεν· ἡ των σῶμάτων· φύσις· τὴν θερμὴν λέγω· καὶ τὴν ψυχρὰν ξηράν τε· καὶ ὕγρὰν οὑσίαν, τις τοσούτον ἀπέστραπται τὴν διάνοιαν· ὡστε μὴ εἰδέναι· ὁτι ὅμου μεν ταύτα συνημμένα σὺ νίσταται· διαὶρούμενα δὲ, και καθ’ ἑαὐτα· γινόμενα, λοιπὸν καὶ ἀλλή λων εἰσὶν, ἀναιρετικὰ· ταύτα κατὰ τὴν τοῦ πλαιονάζοντος, ἐπικρά τειαν· θερμόν τε γὰρ, ὑπὸ ψυχροῦ· πλεονάσαντος ἀναιρεῖται, καὶ ψυ χρὸν πάλιν, ὑπὸ τὴς θερμῆς ἀφανίζεται· δυνάμεως· ξηρόν ται· αὔ ὑπὸ τοῦ ὔγροῦ· διὑγραίνεται, καὶ τούτο· ὑπὸ τοῦ ἑτέρου ξηραίνεται· ὣς οὖν ταύτα ἂν εἶέν θεοι, δεόμενα· τῆς παρ’ ἑτέρων· ἐπικουρίας· ἢ πῶς παρατούτων· αἰτεῖσθαι προσήκε, καὶ αὐτῶν ἀπαιτοῦντων, παρ’ ἀλλήλων· τὴν εἰς ἐαὐτα χρείαν· εἰ γὰρ περὶ θεοῦ θῦ λόγος ἐστὶ· μὴ δενὸς αὐτὸν ἐπιδέα εἶναι· ἀλλ’ αὐτάρ καὶ πλήρη ἐαὐτοῦ· καὶ ἐν αὐτῶ τὰ πάντα· συστήκειν· καὶ μάλλον αὐτὸν· τοῖς πάσιν· ἐπιδιδόναι· πῶς ἥλιον καὶ σελήνην, καὶ τ’ ἄλλα μέρη τῆς κτήσεως· οὑκ ὄντα· τοὶαὐτα ἀλλὰ καὶ λιπόμενα· τῆς ἀλλήλων χρήας, ἀναγορεύειν· ἄξιον θεοὺς· ἀλλ’ ἱσως διαιρούμενα μὲν, καὶ καθ’ ἑαυτὰ· λαμβανόμενα· ἐπὶ δέι· εἴναὶ αὐτα καὶ αὐτοὶ συνομολογούσι· τῆς ἀπὸ δείξεως· ἐπ’ ὀφθαλμεν· οὔσης· ὁμοῦ δὲ πάντα συνάπτοντες· καὶ ὣς ἔν ἀπὸ τελούντες μεγα σόμα, τὸ ὅλον θεὸν εἶναι φήσουσι· συστάντος γὰρ τοῦ ὅλου, θεὸν εἶναι φήσουσι· οὑκετι μεν ἐξωθεν αὐτῆς χρεῖα γενήσεται· ἐαὐτο δὲ τὸ ὅλον ἵκανὸν· καὶ αὐτάρκες· γενήσεται· πρὸς πάντα, λέξουσιν, οἱ δοκήσήσοφοι· ἵνα καὶ ἐντεύθεν· ἐλεγχθώσιν· οὕτως δὲ ὁ λόγος, καὶ μάλλον αὐτῶν· τὴν ἀσέ βειαν· οὑκέλαττον τῶν πρὸσθεν, ἀποδεῖξει· εἰ γὰρ τὸ καθ ἔκαστον συνάφθὲν, τὸ ὅλον ἀναπληροὶ· καὶ τὸ ὅλον· ἐκ τῶν κάθεν, συνίστα ται, τὸ ὅλον ἄρα ἐκ μερῶν συνέστη· καὶ ἔκαστον· τού ὅλου μέρους τυγχάνει· τοῦτο δὲ· τῶν περι θεοῦ θῦ · ἔννοιων, πολλυπόρρωθεν· καθέστηκεν ἀλλ’ αὐτὸς· τῆς πάντων συστάσεως ἐστὶ ποιὴτῆς· θεα γὰρ ὅσην ἀσέ βειαν κατὰ τοῦ θείου· ταύτα λέγοντες· ἐξηγοῦνται· εἶ γὰρ εκ μερῶν συνέστη κε, παντῶς αὐτὸς ἐαὐτοῦ· ἀνόμοιος φανήσεται· καὶ ἐξ ἀν ὁμοίων ἐχῶν τὴν συμπλήρωσην· εἶ γὰρ ἤλιος ἐστὶν, οὑκ ἔστι σελήνη· καὶ η ἴ σελήνη ἐστὶν, οὑκ ἔστι γῆ· καὶ ει γῆ τυγχάνει, οὕκαν εἴη θάλασσα· καὶ οὕτως· ἐφεκάστου λαμβάνων ἄν τις, ευρήσει τὴν ἀτοπεῖαν, τοῦ τοιούτου αὐτῶν λόγου· τού τὸ ἂν τις καὶ ἐκ τοῦ καθ’ ἡμᾶς· ἀνθροπίου· σώματος· ἰδων· καταγνοί η τούτων·, ὣς γὰρ ὁ ὁφθαλμὸς· οὑκ ἔστιν ἀκοὴ· οὐδὲ ἡ ἀκοὴ χειρ, οὐδ’ ἡ γά στὴρ ἐστι στέρνα· οὐδὲ αὖ πάλιν· ὁ αὐχῆν ἐστι ποὺς· ἀλλ’ ἔκαστον τούτων· ἱδίαν ἔχει τὴν ἐνεργείαν· καὶ ἐκ τούτων διαφόρων· ὅντων, ἐν συνίσταται σῶμα· συνημμένα μεν ἔχόν τὰ μέρη, κατατὴν χρείαν· διαἰρούμενα δὲ· κατὰ τὴν 
 χρείαν χρόνου παρουσίαν· ὅτὰν ἡ φύσις, ἡ συνάξασα· ταῦτα διέλη· ὣς προστάξας θεὸς θς βούλεται, οὑτῶ συγγνώμην· δ’ ὁ λόγος· ἐχέτω παρ’ αὐτοῦ τοῦ κρήττονος· ει τα μέρη τῆς κτήσεως· συνάπτοντες εις ἐν σώμα, ἀναγορεύωσι θεὸν θν · ἀνάγκη αὐτὸν· μὲν καθ’ ἑαὐτὸν· ἀνόμοιὅν εἴναι ἐαὐτῶ ὣσπὲρ ἐδείχθη· διαἰρεῖσθαι· δὲ πάλιν, κατατὴν τῶν μερῶν· εἰς τὴν μερί ζεσθαι· γενομένην φύσιν καὶ ἄλλως δ’ ἄν τις· αὐτῶν ἐλέγξη· τὴν ἀθεό τητα· κατὰ τὴν τῆς ἀληθείας· θεωρίαν· εἰ γὰρ ὁ θεὸς θς ἀσώματος ἐστι καὶ ἀόρατως, καὶ ἄψαυστως· τυ φύσει· πῶς σώμα· τὸν θεὸν θν · ἐπινοοῦ σι, καὶ τὰ φαινόμενα· τοῖς ὁφθαλμοῖς· καὶ ὣν ψ ευ αύομεν· τῆ χειρὶ, θρησ κευουσι τῆ τοῦ θεοῦ θῦ τιμῆ· καὶ πάλιν· εἰ ὁ περὶ θεοῦ θῦ κρατει λόγος, δύνα τον αὐτὸν εἰναι κατὰ πάντα· καὶ μὴ δὲν μὲν αὐτοῦ κρατεῖν, αὐτὸν δὲ τὸν πάντων· κρατεῖν· καὶ δεσπόζειν· πῶς οἱ τὴν κτίσιν· θεὸποιοῦντες, οὐχ’ ὁορ ώ ῶ σιν· αὐτὴν ἐκτὸς οὔσαν τούτοι· τοῦ παρὰ θεοῦ θῦ ὅρου· ἡλίου μὲν γὰρ ὑπὸ γὴν· γενομένου, τὸ φῶς ἡ γῆ σκιάζει μὴ ὁράσθαι· σελήνην δὲ μὲ θη μέραν· ὁ ἥλιος· ἐπικρήπτει· τῆ τοῦ φωτὸς λαμπηδώνι· καὶ γῆς μὲν τοὺς καρποὺς· θάλασσα βλάπτει, τὸ πῦρ δὲ, εἰ γένοιτό τις ὑδάτων· πλη μμήρα σβένυται· καὶ χειμωνα μεν· ἐἂν, παραγγωνίζεται· θέρος δὲ τὸ ἔὰρ· ὑπὲρβήναι· τοὺς ὅρους· οὑκεπιτρέπει· καὶ αυτὸ πάλιν, ὑπὸ τοῦ μετὸπώρου· κωλυώμενον· τὰς ἱδίας ὥρας· ἐξέρχεσθαι· εἴπερ οὖν ἥσαν θεοὶ, ἐδει τούτους, μὴ ὑπάλλη· ἥττᾶσθαι· καὶ ἐπὶ κρύπτεσθαι· ἀλλὰ πάντοτε· ἀλλήλους· σηνήναι· καὶ κοινὰς ἄμα τὰς ενεργείας· ἀ ποτελεῖν· ἔδη μεθημέραν· καὶ μετανύκτα· ἢλιὸν ὅμου· καὶ σελίνην καὶ τὸν ἄλλὸν τῶν ἀστέρον χορὸν, ἵσον ἔχειν τὸ φῶς· καὶ τοῦτὸ πᾶσι λάμ πειν· καὶ πάντα παραὐτῶν· καταυγάζεσθαι· ἔδει θέρος ὁμοῦ· καὶ χει μωνα· καὶ ἔάρ· καὶ μετόπορον· ἀπαραλλάκτος· καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ· συνίστα σθαι· ἔδει τὴν θάλασαν· ταῖς πυγαῖς· ἐπιμίσγεσθαι, καὶ κοινὸν ἀνθρώποις ἀνοις 
 τὸ πόμα παρέχειν· ἔδει νηνεμίας· καὶ τῶν ἀνέμων τὰς πνοὰς· ἐν ταύ τῶ γίνεσθαι· ἐδει τὸ πῦρ ὅμοῦ καὶ τὸ ὑδωρ, κοινὴν καὶ μίαν ἀνθρώποις ἀνοις , τὴν χρεῖαν παρέχειν· οὐδὲ γὰρ οὑδε βλάβειν ἀν τις ἐξαυτῶν ὑπέμεινε θεῶν ὅντων· κατ’ αὐτοὺς· καὶ μὴ δὲν· ἐπὶ βλάβη· ἐπ’ ὠφελεῖα· δε μ ά ᾶ λλον πάντα ποιοὔντων εἰ δε ταύτα γίνεσθαι· ἀδύνατον, διατὴν πρὸς ἄλληλα· ἐναντιότητα πῶς οἱον τε ταύτα· ἀλλήλοις ἐνάντια· καὶ μαχόμενα, καὶ μὴ δυνά μενα· ἀλλήλοις συστῆναι, ἔτι θεοὺς ὁνομάζειν, ἢ θεοῦ θῦ θρησκεύεσθαι· τιμαις· τὰ δὲ πρὸς ἔαυτα· ἀσύμφωνον· τὴν φύσιν· ἔχοντα· πῶς ἂν ἀλλήλοις· εὐχομένης· εἰρήνην παρέχειεν· καὶ ὁμονίας αὐτῶν γένοιτο πρυτάνις· οὔτε οὖν ἤλιος εἰκώτος, οὑτε σελύνη οὑτὲ ἀλλὸ τι μερος· τῆς κτήσεως· πολλῶ δὲ πλέον οὑδὲ τὰ ἐν λίθοις· καὶ χρυσῶ καὶ ταῖς ἄλλαις ὑλαις ἀγάλματα· οὑδὲ οἰ παρὰ ποιηταῖς· μυθολογούμενοι· ζεὺς καὶ ἀ ἀπόλλων καὶ οἳ ἄλλοι· εἶεν ἀληθῶς θεοὶ, ὣς ὁ λόγος· ἀπέδειξεν· ἀλλὰ τα μὲν αὐτὰ· μέρη τῆς κτήσεως ἐστι· τὰ δὲ αὐτῶν ἄψυχα τυγχάνει· τὰ δὲ, μό νον ἄνθρωποι ἄνοι θνητοὶ γεγόνασι· διὸ· καὶ ἱ περὶ ταύτα θρησκεια· καὶ θεοπία οὑκ εὐσεβεῖας· ἀλλὰ θεότητος· καὶ πᾶσης ἀσεβεῖας ἐστι διήγησης καὶ μεγάλης· πλάνης ἔλεγχος, ἀπὸ τῆς· πρὸς τὸν ἔνα· καὶ μόνον ἀληνὸν 
 θεὸν θν γνώσεως· λεγω δὴ τὸν τοῦ χριστοῦ χῦ 
 πατέρα πρα · ὅτι τοίνυν· ταὔθα οὕτῶς ἐχει ἐλέγχεται καὶ δεδεκται· ἣ παρὰ τοῖς ἔλλησιν εἰδόλολατρεεῖαν· πάσης ἀθεότητος· οὕσα μεστῆ· καὶ οὐκ ἐπωφελεῖα ἀλλ’επ’ἀπολεία· τῶ βί ω τῶν ἀνθρώπων ἀνων εἰσενεχθήσα· φερε λοιπὸν, ὣς ἐξ ἀρχῆς ὁ λόγος ἐπη· γγήλατο, τῆς πλάνης διἐλεγχθήσεις· τὴν τῆς ἀληθείας· ὁδὸν ὁδεύσω μὲν· καὶ θεωρήσωμεν· τὸν ἡγεμόνα καὶ διμὴουργὸν· τοῦ παντὸς, τὸν τοῦ πατρός πρς λόγον, ἱνὰ διαὐτοῦ, καὶ τὸν τούτου πατέρα πρα 
 λό θεον θον 
 κατανοή σωμεν· καὶ γνώσιν ἔλληνες· ὅσον τῆς ἀληθείας ἐαὐτοὺς ἀπεσχοί νησαν· τὰ μὲν πρὸ εἰρημένα· οὑδὲν ἐτερον· ἡ πλάνη τῶ βίω διηλέχθη· ἥ δὲ τῆς ἀληθείας· ὁδὸς πρὸς τὸν ὅντως ὃντὰ θεόν θν · ἐξει τὸν σκοπὸν· πρὸς δὲ, τὴν ταύτης γνώσιν, καὶ ἄπλανῆ κατάλιψιν, οὐκάλλων ἐστὴν ἡμῖν χρεῖα, ἀλλ’ ἠμῶν αὐτῶν· ὁ διὣσπὲρ ἐστὶν· αὐτὸς ὁ θεος θς · ὑπερά νω πάντων· οὑτῶ καὶ ἡ πρὸς τούτων· ὁδὸς πόρρωθεν· ἢ ἐξωθεν ἡμῶν ἐστιν· ἄλλεν ἡμῖν· ἐστηκε· καὶ ἀφ’ ἡμῶν· εὐρῆν τὴν ἀρχῆν δυνατὸν καθῶς καὶ μῶϋσῆς· ἐδιδασκε λέγων· τὸ ρήμα της πίστεως ἔντος τῆς καρδίας σου· ἐστὶν· ὅπερ καὶ ὁ σωτήρ σήρ σημαίνων· καὶ βαιβαί ὼν· ἔλεγεν· ἡ βασιλεῖα τοῦ θεοῦ θῦ ἔντὸς ἡμῶν ἐστὶν· ἐνδον γὰρ ἐν ἐ αὐτοῖς· ἔχοντες τὴν πίστην· καὶ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ θῦ , δυνάμεθα ταχέως· νοήσαι καὶ θεωρήσαι· τὸν τοῦ παντὸς· βασιλεα τοῦ πατρὸς πρς 
 
 σωτήριον σριον λόγον· καὶ μὴ προ προφασιζέσθωσαν ἔλληνες· οἱ τοῖς εἱδώ λοις θρησκεύοντες· μὴ δ’ ἄλλος τις αὐτὸν ἀπλῶς ἀπατάτω· ὣς τὴν τοὶαύτην· ὅδον οὑκέχων· καὶ διατούτο· τῆς ἀθεότητος αὐτοῦ πρόφασιν· εὐρίσκων πάντες γὰρ εἰς ἐαὐτὴν· ἐπιβεβήκαμεν· καὶ ἔ χομεν, εἴ καὶ πάντες· αὐτὴν ὁδεύην· ἀλλὰ παρὸδεύην· ἐκβαίνοντες θέλουσι, διἀτὰς ἔξωθεν αὐτοὺς· ἐλκούσας· ἡδονὰς· τοῦ βίου· καὶ εἰ τις ἄν ἔροιτο· τίς ἄ ἂ ν εἴη αὕτη· φημὶ δη· τὴν εκάστου ψυχὴν εἰναὶ· καὶ τὸν ἐν αὐτῆ· νοῦν· δι’ αὐτοῦ γὰρ μόνου· δύναται θεὸς θς · θεωρεῖσθαι καὶ νο εἴσθαι· ἔλτος εἰ μὴ ὣσπὲρ τὸν θεὸν θν · ἣν νήσαντο, οὕτω καὶ ψυχὴν εὔχην παραιτήσονται· οἱ ἀσεβεῖς· εἰκώτος τούτο πρὸς τῶν ἄλλων· λέγοντες· οὑ γὰρ ἔχόντων ἐστι νοῦν· ἀρνίσθαι· τὸν τούτων ποιητὴν· καὶ δημηουργὸν θεὸν θν · ὅτι μὲν· οὖν ἔκαστος ψυχὴν ἀνθρώπων ἀνων ἔχει· καταυτὴν λογικὴν, καὶ τούτο· ἀ ναγκαίον ἐστι δεῖξαι δι’ ὁλίγων· διὰ τοὺς ἀκεραίους· ἐπι μάλιστα· τινες ἀπὸ τῶν αἰρέσεων ἀρνούνται· καὶ τούτο· οἱόμενοι δε πλέον εἴναι τὸν 
 ἄνθρωπον ἄνον , ἥ το φαινόμενον εἴδος τοῦ σώματος· ἵνα ταύτης δειχθήσεις φανερώτερον· δι’ αὐτῶν τὸν κατὰ τον εἰδώλον· ἔλε γ χον, ἔχειν δυνει θώσιν· πρωτὸν μὲν οὖν οὑ μικρὸν γνῶρισμα, τοῦ λογικὴν, εἰναὶ, τὴν τῶν 
 ἀνθρώπων ἀνων ψυχὴν, ἐκ τοῦ πρὸς τὰ ἄλογα· διἀλάττειν· αὐτὴν διὰ τούτο γὰρ ἐκεῖ να μὲν· ἄλογα καλεῖν· ἡ φύσις εἰῶθεν· ἐπεὶ δὴ τῶν ἀνθρώπων ἀνων τὸ γένος ἐστὶ λογι κόν· ἐπει τὰ δὲ καὶ τούτο πρὸς ἀπόδειξιν· οὐτο τύχὸν ἂν εἴὴ· ἐκ του μό νον τὸν ἄνθρωπον ἄνον , τὰ ἔξωθεν αὐτοῦ λογίζεσθαι· καὶ κρήσει· τὸ κρείττον τῶν λογισμὸν· ἔρεισθαι· τὰ μὲν γὰρ ἄλογα, μόνατα παρόντα βλέπει· καὶ πρὸς μόνα· τὰ ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρμα· κἂν μετὰ ταύτα· τὴν βλάβην· ἔχει καὶ ὁ δὲ 
 ἄνθρωπος ἄνος , οὑ πρὸς τὰ βλεπόμενα· ὅρμα· ἀλλὰ τῶ λογισμω· τὰ δίὰ τῶν ὁ φθαλμων· ὡρώμενα κρεῖνει· πολλάκις γοῦν ὁρμήσας καὶ κράτειται τῶ λογισμῶ· καὶ λογισάμενος, πάλιν· ἐπελογίσατο· καὶ αἰσθάνετο· ἔκαστος ἥ τῆς ἀληθείας γένοιτο φίλος· ὅτι ἄλλος· παρατὰς σωματικὰς· αἰ σθήσης, ἐστὶν ὁ τῶν ἀνθρώπων ἀνων νοὺς διὰ τοῦτο γοῦν ὣς ἄλλος ὣν αὐτων τῶν αἰ σθήσεω ς ν γίνεται κριτῆς· καὶ ῶν ἐκεῖναι ἀντιλαμβάνονται, ταῦτα οὓτος διακρίνει καὶ ἀναμιμνήσκει, καὶ δείκνυσην αὐταῖς, τὸ κρείττον ὁφθαλμοῦ μεν γὰρ ἐστὶ· μόνον τὸ ορὰν· καὶ ὥτων· τὸ ἀκούειν· καὶ στό ματος· τὸ γεύεσθαι· καὶ ῥινος ὁδμῶν· ἀντιλαμβάνεσθαι· καὶ χειρῶν τὸ ἄπτεσθαι· ἀλλὰ δεὶ ὁρὰν· καὶ ἀκούειν· καὶ ὣν ἄπτεσθαι δει καὶ γεύεσθαι καὶ οδμᾶσθαι· οὐκέτι των αἰσθήσ ε ῶν ἐστὶν· ἀλλὰ ψυχῆς· καὶ τοῦ ταύτης νοῦ διακρίναι· ἀμέλει καὶ ξίφους· λαβέσθαι δύνατε ἡ χεῖρ· καὶ δη λητηρίου· γεύσασθαι τὸ στόμα· ἀλλ’ οὐκ εἷδεν ὅτι βλάπτει ταύτα, εἰ μὴ ὅ νους διακρίνει· καὶ ἔοικέ γε τὸ τοιουτον, ἴνα ἐπὶ εἰκόνος αὐτὸ θεω ρήσωμεν· λύρα καλῶς κατὰ σκευασμένη, τῶ ταύτης κρατοῦντι μουσικῶ μετ’ ἐπιστημῆς· ὣς γὰρ αἰ ἐν τυλύρα νευραὶ, ἐκάστη μὲν ἔχει τὸν ἱδίον· φθόγγον· ἡ μὲν βαρῦν· ἡ δὲ ὁξὺν· ἡ δε μέσον ἡ δὲ ὁξύτονων ἡ δὲ ἀλλον· ἡ διάκριτως δέ ἐστὶν ἡ τουτων ἀρμονία· καὶ διἄγνωστως, ἡ σύνθεσις, χωρὶς τοῦ ἐπὴστήμονος τὸτε γὰρ· καὶ ἡ ἀρμονία αὐτῶν δύκνυται· καὶ ἡ σύνταξις αὐτῶν ὁρθὴ· ὅταν ὁ κατέχων· τὴν λύραν πλή ξη τὰς νευρὰς, καὶ ἀρμοδίως· ἐκάστης ἄψηται· τούτον τὸν τρόπον, καὶ τὸν αἰσθήσεων· ἐν τῶ σώματι· ὣς λύρας· ἣρμωσμένων· ὁτὰν ὁ ἐ πιστήμων· νοὺς αὐτῶν· ἡγεμονεύη· τὸτε καὶ διακρεῖνει ἡ ψυχη, καὶ οἵ δεν· ὅ ποιεῖ· καὶ πράττει· τούτο δὲ, μόνον ἵδιον ἀνθρώπων ἀνων ἐστι· καὶ τούτο· ἔ στι τὸ λογικὸν· τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων ἀνων · ὡ χρωμένη, διαλάττει· τῶν ἀλόγων· καὶ δείκνυσιν ὁτι ἀληθῶς· ἄλλη παρὰ τα φαινόμενα· ἐστὶ· πολλάκις γοῦν κινοῦμένου τοῦ σώματος· ἐπιγῆς· τὰ ἐν οὐρανοίς οὐνοίς · φαντάζεται· καὶ θε ωρεῖ· ὁ ἄνθρωπος ἄνος · καὶ πολλάκις· τοῦ σώματος· ἡρεμούντος· καὶ υσυχά ζοντος· καὶ καθεύδοντος. κινεῖται ἔνδον ὁ ἄνθρωπος ἄνος · καὶ τα ἐξωθεν ἐαὐ θεωρεῖ· χωρὰς ἀπὸ δημῶν· καὶ περὴ πατῶν· καὶ ἀπάντων· τοῖς γνω ρίμοις· καὶ πολλάκις διατούτων, τὰς μεθ’ ἡμέρας· πράξεις ἐαὐτοῦ μαν τευόμενος καὶ προγινώσκων τοῦτο δὲ, τί ἂν εἴη ἔτερον· ἢ ψυχῆ λογικὴ ἐν ἣ λογίζεται· καὶ νοειτὰ· ὑπὲρ αὐτὸν ὁ ἄνθρωπος ἄνος · καὶ τουτο δἂν εἶῆ· πρὸς ἀπ ὸ ό δειξην ἀκρηβή τοις· ἐτὶ πρὸς ἀνέδιαν· τῆς ἀλογίας τετρα μμένοις· πῶς τοῦ σώματος· θνητοῦ· καταφύσην ὅντος· λογίζεται 
 ἄνθρωπος ἄνος τὰ περὶ ἀθανασίας· καὶ πολλάκις ἐαὐτῶ τὸν θάνατον, ὑπὲρ ἀρετῆς πρὸς καλήται· ἣ πῶς προσκαιροῦ τοῦ σώματος· ὅντος, τὰ αἰώνια φαντάζεται ἄνθρωπος ἄνος · ὣστε τῶν μὲν ἐμποδῶν καταφρὁνεῖν· εἰς ἐκεῖνα δε τὸν πόθον ἔχειν· τὸ μεν οὖν σῶμα· οὐκἂν αὐτὸ περὶ αὐτοῦ, τοὶαὐ τὰ λογίσεται· καὶ οὐκἂν· τὰ ἔξωθεν· ἐαὐτοῦ λογίζοιτο· θνητὸν γαρ καὶ πρὸς καιρόν· ἐστὶν· ἀνάγκη δὲ ἔτερον· εἴναι, τὸ τα ἐναντία· καὶ παρὰ φύσιν· τοῦ σώματος· λογιζόμενον· τι οὖν ἂν εἶη τούτο· πάλιν ἡ ψυχὴ· λογικὴ καὶ ἀθανατος· καὶ γὰρ οὑκέξωθεν, ἀλλ’ ἐνδόθεν αὐτῆ· τῶ σώματι· ὣς ὁ μουσικως· τῆ λύρα· ἐνήχει· τὰ κρείττονα· πῶς δὲ πά λιν· κατὰ φύσιν ὥν ὁ ὁφθαλμ υσων μος εἰς τὸ ὁρὰν· καὶ ἡ ἀκοὴ· εἰς τὸ ἀκού ειν· τὰ μὲν ἀπὸ στρέφονται, τὰ δὲ αἰρούνται· τίς γὰρ ὁ τὸν ὀφθαλμων· τοῦ ὀρὰν· ἀπὸ στρέφων, ἢ τίς τὴν ἀκοεῖν· κατὰ φύσην οὑσαν ἀκού στὴν· ἀπὸ κλειεῖ· τοῦ ἀκούειν· ἢ τίς τὴν γεῦσιν, καφύσην οὑσαν γευστι κὴν· κωλύει πολλάκις· τῆς φυσικῆς ὀρμῆς τίς δὲ τὴν χεῖρα κὰτὰ φύσην· οὑσαν εἰς τὸ ἐνεργεῖν· ἐπέχει τοῦ ψ ε α ύειν τινὸς· τις δὲ τὴν ὅσφρύσιν· καὶ αὐτὴν, εἰς τὸ ὀδμάσθαι· γενομένην· ἀπὸ στρέφει· τοῦ μὴ αντιλαμβάνεσθαι· τίς ὁ ταύτα· κατὰτων φυσικον· τοῦ σώματος ἔνεργῶν· ἢ πῶς τὸ σώμα τὴν φύσην ἀποστραφὲν, ἐπὶ στρέφει· τοῦ πρὸς τὰς ἐτέρου συμβουλίας· καὶ πρὸς τὸ ἐκείνου· νεύμα· ἡνιόχειται ταύτα γὰρ οὑδὲν ἔτερον ἢ ψυχὴν λογικὴν ἀπὸ δείκνυσην· ἡγεμονεύου σαν τοῦ σώματος· οὑδὲ γὰρ ἐαὐτὸ· τὸ σῶμα· πέφυκεν ελαύνειν, ἀλλ’ ὑ φετέρου ἄγεται καὶ φέρεται· ὣσπερ οὐδ’ ἵππος ἐαὐτὸν· ὑπὸ ζεύγνησιν· ἄ λλ’ ὐπὸ τοῦ κρατούντος· ἐλαύνεται· διὰ τούτο γοῦν· καὶ νόμοι ἐν ἀνθρώποις ἀνοις 
 τα καλὰ μεν πράττει· τὴν δε κακίαν· ἀπὸ στρέφεσθαι· ἀκριτα τοῖς δὲ ἀ λόγοις· ἀλόγιστα· τὰ κακα· καὶ ἀκριτα μένει· ἅτε δὴ τῆς λογοικότητος καὶ τῆς κατὰ λόγον· διανοίας, ἐκτὸς τυγχάνουσιν· εἶναι μὲν οὖν ψυχὴν ἐν ἀνθρώποις ἀνοις λογικὴν· ἐκ τῶν πρὸ ηρημένων· νομίζω δὲ δείχθαι ὁτι δὲ· καὶ ἀθάνατος· γέγονεν· ἡ ψυχῆ, καὶ τοῦ τὸ ἀναγκαίον· εἰδέναι ἐν τῆ ἐκκλησιαστικὴ· διδασκαλία· πρὸς ἔλεγχον, τῆς των εἰδώλων αἰρέ σεων· γένοι τὸ δ’ ἄν· ἣ περὶ τούτων γνώσις· ἐγγυτέρω μάλλον ἐκ τῆς περὶ τοῦ σώματος γνώσεως· καὶ ἐκ τοῦ πρὸς τὸ σώμα, διἀλλάττειν αὐτὴν· εἴ γὰρ ἄλλην αὐτὴν ὅ λόγος· ἀπέδειξε· παρατὸ σώμα· ἐστι δὲ τὸ σώμα φύσει θνητὸν, ἀνάγκη· τὴν ψυχὴν ἀθάνατον εἶναι, τῶ μὴ εἴναι· κατὰ τὸ σῶμα· καὶ πά εἶ ἡ ψυχὴ τὸ σώμα κεινει ὡς δέδεικται· καὶ οὐχ υπὸ ἄλλων αὐτῆ κεινεῖται ἀκολουθὸν ἐστιν· ὑφ’ ἑαὐτῆς· κινουμένην· τὴν ψυχὴν καὶ μετα τὴν εἴς γὴν· ἀπό θεσιν· τοῦ σώματος, κεινεῖσθαι· πάλιν ἀφ’ ἑαὐτῆς· οὑ γὰρ ἡ ψυχὴ εστὶν· ἡ αποθνήσκουσα, ἀλλὰ διατὴν ταύτης· ἀναχώρησιν, ἀποθνῆσκει τὸ σώμα· εἰ μὲν οὖν καὶ αὐτῆ, ὑπὸ τοῦ σώματος ἐκεῖνεῖτο, ἀκόλουθον· ἦν ἀναχωρούντος· τοῦ κινοῦντος, ἀπὸ θνὴσκειν αὐτὴν· εἰ δ’ οἱ ψυχῆ κ ει ι 
 νειτο σώμα, ἀνάγκη μάλλον αὐτὴν ἐαὐτὴν κινεῖν· ἐαὐτῆ δε κινουμένη ἐξανάγκης καὶ μετὰ τὸν τοῦ σώματος θάνατον, ζὴν· ἡ γὰρ κίνησις τῆς ψυχῆς, οὑδεν ἔτερον· ἐστὶν ἢ ζωὴ αὐτῆς· ὣσπὲρ ἀμέλει καὶ τὸ σώμα τὸ τε ζὴν λέγομεν, ὁτε κεῖνεῖται· καὶ τὸτε θάνατον αὐτοῦ εἰναι, ὀτὲ τῆς κινήσεως παύεται, τοῦτο δὲ, καὶ ἀπὸ τῆς ἐν σώματι καθάπᾶξ ἐνεργεί ας αὐτῆς, φανερότερον· ἄν τις ἵδοι εἶ γὰρ καὶ ὅτε τῶ σώματι ἐπιβέ βεικε καὶ συνδέδαιται τούτω· οὑ κατὰ τὴν σώματος σμι κρότητα συστέλλεται· καὶ συμμετρεῖται, ἀλλὰ πολλάκις· ἐπὶ κλίνης τοῦτου κει μένου· καὶ μὴ κεινουμένου· ἀλλ’ ἐν θανάτω· κοιμωμένου αὐτῆ κατὰ τὴν ἔαὐτῆς δύναμειν γρηγορεῖ· καὶ ὑπὲρ ἐκβαίνει· τὴν του σώματος φύσιν· καὶ ὣσπερ· ἀπὸ δημούσα· τοῦτου μένουσα· ἐν τῶ σώματι· τὰ ὑπὲρ γῆν φαντάζεται· καὶ θεωρεῖ, πολλάκις δὲ· καὶ τοῖς ἔξω των γηΐνων σωμάτων ἀγίοις· καὶ ἀγγέλοις συναντα, καὶ πρὸς αὐτοὺς ἀφείκνηται τῆ του νοῦ· θαρρούσα· καθαρότητι· πῶς οὑχὶ μάλλον καὶ πολλῶ πλέον· ἀ πολυθεῖσα· τοῦ σώματος, ὁτὲ ο σῦνδήσας αὐτὴν βούλεται θεὸς θς φα νερωστέραν· ἔξει, τὴν τῆς ἀθανασίας γνώσιν· εἰ γὰρ καὶ σῦνδὲ θησα σώματι, τὴν ἔκτος του σώματος ζωὴν ἔζη· πολλω μάλλον· καὶ μετα θάνἀτον· του σώματος, ζήσεται· καὶ οὑ παύσεται· τοῦ ζῆν δι ὰ τὸν οὕτως αὐτὴν· ποιήσαντα θεὸν θν , διωτοῦ ἐαὐτοῦ λόγου τοῦ 
 κυρίου κυ ἡμῶν ἰησοῦ ἰῦ 
 χριστοῦ χῦ · κατὰ τούῦτο γαρ καὶ ἀθάνατα· καὶ αἰώνια· λογίζεται καὶ φρονεῖ· ἐπει καὶ ἀθάνατος ἐστι· καὶ ὡσπερ τοῦ σῶματος, θνητοῦ τυγχάνοντος· θνητὰ· καὶ αἰ τοῦτο· θεωρούσιν αἴσθησεις, οὑτῶς ἀθάνατα· θεωρούσαν, καὶ λογιζομένην· τὴν ψυχήν· ἀνάγκη καὶ αὐτὴν ἀθάνατον εἶναι καὶ ἀεὶ ζῆν· αἰ γαρ· περὶ τῆς ἀθανασίας· ἐννοίαι καὶ θεωρίαι οὑδέποτε· αὐτὴν ἀφηισι μένουσαν, ἐν αὐτῆ· καὶ ὣσπὲρ ἔκκαυμα ἐν αὐτῆ γινόμεναι, πρὸς ἀσφάλειαν τῆς ἀθανασίας· διατοῦτο γοῦν· καὶ τοῖς περὶ θεοῦ θῦ θεωρίας ἔχει τὴν ἔννοιαν· καὶ αὐτ ῆ ὴ ἔχει τὴν αἴννοιαν· καὶ αὐτῆ ἐαὐτῆς γίνεται ὁδὸς· οὑκέξωθεν, ἀλλ’ ὲξ αυτῆς λαμβάννουσα· τὴν τοῦτοῦ θεοῦ θῦ λόγου γνώσιν καὶ κατάλυψειν· λέγομεν οὖν καθάπερ εἶρηται πρότερον· ὣσπερ τὸν θεόν θν · ἠρνήσαντο· καὶ ἄψυχα σέβουσιν· οὑτῶ καὶ ψυχὴν, οὑκ έχειν λογικὴν νομίζοντες· αὐτόθεν ἔχουσι ν τῆς παρὰ φροσύνην· τὴν ἐπιτιμίαν· ἔν ἀλόγοις, κατὰ ἀριθμούμενοι· καὶ διὰ τούτο, ὣς ἄψυχοι· ἐν ἀψύχοις· ἔχον τες· τὴν δεισὶδεμονίαν, ἐλέους καὶ χειραγωγίας εισῖν ἄξιοι· εἶ δε ψυχὴν ἄ ξιούσιν· ἔχειν· καὶ επι τῳ λῳγικῷ μέγα φρονούσιν· εἰκώτος· τούτο ποὶοὔν τες διὰ τι· ὣς μὴ ἔχοντες ψυχὴν· παρὰ λόγον τ ω ο λμῶσι, καὶ οὐχ’ ἃ δει φρονεῖν, φρονούσην· ἀλλὰ κρείττονας καὶ τοῦ θείου ποιούσιν· ψυχην γὰρ ἀθάναντων ες ἔχοντες, καὶ μὴ βλεπομένην αὐτοῖς, τὸν θεὸν θν ἐν τοῖς βλεπομένοις· καὶ θνητοῖς· ἀπεικάζουσιν· ἢ διἁ τί ὣσπερ ἀπέστησαν ἀπὸ τοῦ θεοῦ θῦ οὕτως οὑ κατὰ φεύγουσι πάλιν πρὸς αὐτὸν· δύνανται γὰρ ὣς ἀπὲστράφησαν, ἀπὸ τοῦ θεοῦ θῦ τῆ διἀνοία τὸν θεὸν θν , καὶ τὰ οὑκόντα ἀ νεπλάσαντο· εἰς θεοὺς, οὕτως ἀναβήναι· τῶ ναῶ τῆς ψυχῆς, καὶ πά ἐπιστρέψαι πρὸς θεὸν θν , ἐπιστρέψαι δὲ δύναντε· ἐὰν ὃν ἐνεδύσαντο ρύ πον πάσης ἐπιθυμίας· ἀπώθωνται· καὶ τὸ σούτον· ἀπονίψονται· ἕως ἂν ἀπώθωνται, παντὸ συμβεβικὸς· ἀλλότριον· τῆ ψυχῇ· καὶ μόνην αὐτὴν, ὣσπερ γέγονεν· εἰς ἀπὸ δείξωσιν· ἵν’ οὔτως ἐν αὐτῆ θεωρήσαι τὸν τοῦ πατρός πρς λόγον, καθ’ ὅν καὶ γεγόν ασ ιν· ἐξ ἀρχῆς· δυνηθῶσι· κατ’ εἰ κόνα· γὰρ θεοῦ θῦ · πεποίηται· καὶ καθ’ ὁμοίωσιν· γέγονεν, ὣς ἡ θεια σημαί νει γραφὴ· ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ θῦ λέγουσα· ποιήσωμεν ἄνθρωπον ἄνον · κατ’ εικόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν· ἡμετέραν· ὅθεν καὶ ὅτε πάντα· τὸν ἐπυχυθέντα ρυπὸν τῆς ἀμαρτίας· ἀφ’ ἑαὐτῆς· ἀπὸ τύθεται, καὶ μόνον τὸ κα τεικόνα· καὶ καθ’ ὁμοίωσιν καθαρὸν φυλάττει, εἰκότως διἀλαμπρη θέντ ε ο ς τούτου, ὣς ἐν κατόπτρω θεωρεῖ· τὸν λόγον τοῦ πατρὸς πρς τὴν εἰκόνα καὶ ἐν αὐτῶ· τὸν πατέρα πρα οὓ καὶ ἐστὶν εἰκῶν, ὁ πατὴρ πὴρ λογίζεται· ἢ εἰ μὴ αὐτάρκης ἐστὶν· ἡ παρὰ τῆς ψυχῆς· διδασκαλία, διὰ τὰ επιθολούντα· ταύτης ἐξωθεν τὸν νοῦν· καὶ μὴ ὁρὰν αὐτὴν τὸ κρειττον, ἀλλ’ ἐστί πάλιν· καὶ ἀπο των φαινωμαίνων· τὴν περὶ θεοῦ θῦ · γνώσιν κατὰ λαβεῖν· τῆς κτήσεως, ὣσ περ γράμμασι· διὰ τῆς τάξεως· καὶ ἀρμονίας, τὸν ἐαὐτῆς δεσπότην καὶ ποιητὴν, σημαινούσής· καὶ βωόσης· ἀγαθὸς γὰρ ὣν· καὶ φιλ άνθρωπος άνος · ὁ θεὸς θς , καὶ κηδόμενος τῶν ὑπ’ αὐτοῦ· γενόμενον ψυχῶν· ἐπειδὴ ἀόρα τος· καὶ ἀκατάλυπτος· ἐστὶ τὴν φύσιν, ἐπἔκεινα πάσης γενητῆς οὑσίας ὑπάρχων· καὶ διατούτο ἔμμελε τὸ ἀνθρώπινον ἀνινον · γένος· ἀτυχεῖν τῆς περὶ αὐτοῦ γνώσεως· τῶ τὰ μὲν· ἐξουκόντων· εἰναι· τὸν δὲ ἀγέννητον τούτου ἔνεκε τὴν κτήσιν, οὕτω διεκόσμησεν τῶ ἐαὐτοῦ λόγω ὁ θεὸς θς 
 ἵν’ ἐπεὶ δὴ τὴν φύσιν ἐστὶν ἀόρατως, ἣαν ἐκ τῶν ἐργῶν· πολλάκις ὁ τεχνήτης· καὶ μὴ ωρόμενος· γινώσκυται, καὶ οἳον τι λέγουσι, περὶ τοῦ ἄγαλμα τὸ ποιοῦ φειδίου· ὣς τὰ τούτου δημὴουργήματα, ἐκ τῆς πρὸς ἄλλήλα των μερῶν· ἀναλογίας· ἐμφαίνειν· καὶ μη παρόντα· φειδίαν τοῖς ὡρώσιν· οὑτῶ δὴ νοεῖν ἐκ τῆς τοῦ κόσμου τάξεως, τὸν τοῦτου ποι ἡ τὴν· καὶ διμηουργὸν θεὸν θν · καὶ τῆς τοῦ σώματος· ὁφθαλμοῖς οὑ θεωρεῖ ται· οὑ γὰρ κατεχρήσατο· τῆ ἀοράτω φύσει αὐτοῦ ὁ θεός θς · μή τις τοῦτο προφασιζέσθω, καὶ παντελὸς· ἄγνωστον· ἐαὐτὸν τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἀφῆκεν ἀλλ’ ὣς πρὸ εῖπον, οὕτῶ διεκὸσμησε· τὴν κτήσιν· ὣστὲ καὶ μὴ ωρώμενον αὐτὸν τῆ φύσει, ὅμως ἐκ τῶν ἔργων· γινώσκεσθαι· κατούτο, οὑ παρεμοῦ φημὴ, ἀλλ’ ἀ φ’ ὣν παρὰ τῶν θεολόγων ἀνδρῶν ἔμαθὸν· ὣν εἰς ἐστην· ὁ παύλος· ρωμαίοις μὲν γὰρ γράφων, οὕτως τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ· ἀπὸ κτήσεως κόσμου, τοῖς ποιήμασι· νοούμενα· καθοράται· λυκὰ ὁσι δὲ, παρρὶσιαζόμενος· καὶ λέγων καὶ ἡμεῖς ὁμοιώπαθεις· ἕσμεν ἄνθρωποι ἄνοι · εὐαγγελιζόμενοι· ὑμᾶς ἀπὸ των ματαίων τούτων· ἐπιστρέφειν ἐπὶ θεὸν θν ζώντα· ὃς ἐποίησε τὸν οὐρανόν οὐνόν , καὶ τὴν γῆν· τὴν θάλασαν· καὶ πάντὰ· τὰ ἐν αὐτοῖς· ὃς ἐν ταῖς παρωχημένοις γενεαῖς εἴασε πάντα τὰ ἔθνη· πορεύεσθαι· ἐν ταῖς ὁδοὶς αὐτῶν· καὶτοιγὲ, οὑ καμάρτυρον· ἐαὐτὸν ἄφῆκεν· ἀγαθουργῶν· οὐρανό οὐνό θεν ἡμῖν υἱετοῦς δι δοὺς· καὶ καιροὺς· καρποφόρους· ἔμπιπλων τροφῆς· καὶ εὐφροσύν ης· τὰς καρδίας αὐτῶν· τίς γὰρ ὁρῶν οὐρανού οὐνού κύκλον, καὶ τὸν δρό μον ἡλίου καὶ σελήνης, καὶ των ἄλλων ἀστέρον τὰς θέσις· καί τὰς περιπολήσεις ἐναντίας μὲν καὶ διαφόρους· γιγνομένας, ἐν δὲ τῆ διἀφορᾶ, ὁμοίαν· τὴν τάξαν· σωζομένην· παραπάντων, οὐκενθυμεῖται ὅτιουκ αὐτὰ· ἐαὐτὰ, ἀλλ’ ἔτερος τις, ὁ διακόσμῶν αὐτὰ ποιητῆς· τίς δὲ ὁρῶν, ἥλιον· μὲν ἀνατέλλοντα· μεθ’ ἡμέραν· σελήνην δὲ, φαί νουσα· κατὰ νύκτα· καὶ φθίνουσαν· καὶ πληρουμένην· ἀπαράλλακτως κατὰ τὸν τῶν ἡμερῶν ἵσον πάντως ἀριθμὸν· καὶ τῶν ἄστρων, τὰ μὲν διἀτρέχοντα· καὶ ποικίλους ἐναλαττοντα δρόμους· τὰ δὲ ἄπλῶς κινού μενα· οὑκ ἂν ἔνοιαν λάβη· ὅτι πάντως· ἐστὶν ὁ κυβερνῶν· ταύτα δι μιουργὸς· τις ὅρων τὰ ἐνὰντια τῆ φύσει· συνημένα· καὶ συμφώνον ἔχον τα τὴν ἁρμο῀νίαν· οἳὸν τίς ἱδων πυρ ψυχρῶ καὶ ξηρὸν· ὑγρῶ κεκραμμένον καὶ ταύτα· μὴ ἀντιστατοῦν· πρὸς ἀλλήλα· ἀλλ’ ἓν ἀπὸ τελοῦντα· ὣς ἔ ξενὸς τὸ σώμα, οὑκ ἂν ἐνθυμὴθειη, ἐξωθεν εἶναι τούντων· τὸν ταύ τα συνάψαντα· τις δὲ ἱδων χειμώνα παραχωροῦντα· ἔἀρι· καὶ ἔἀρ θέ ρι, καὶ θέρος μετὸ πόρω· καὶ ὅτι· ἐνάντια· ταύτα τῆ φύσει· τὸ μεν γὰρ ψυχεῖ· τὸ δὲ καίει, τὸ δὲ τρέφει· τὸ δὲ φθίνει· ὅμως τὰ πάντα, ἵσην καὶ ἄβλαβῆ τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἀπὸ τελοῦντά τὴν χρῆσιν· οὐκ ἂν εννοήσιεν, ὅτι ἐστι τίς κρεί ττων τούτων, ὁ τὴν ἱσότητα παρέχων πάσιν καὶ κυβερνον τὰ πάντα· κὰν μὴ βλέπει τούτον· τίς ὁρῶν· ἐν ἀέρι· τὰς νεφέλας, ὑπὸ βασταζομένας· καὶ ἐν νεφέλαις τὴν τῶν ὑδάτων· δὲ θύσαν βαρύτητα, οὑκ ἔννιαν λαμβά νει· τοῦ ταύτα δήσαντος, καὶ προστάξαντος· γενέσθαι ἢ τίς ὁρῶν αὐτὴν τὴν γὴν· βαρυτάτ ην ην· οὔσαν τῆ φύσει· ἐπὶ τὸ ὑδωρ· ἐδρασθεῖσαν· καὶ ἀ κείνητον μένουσαν,’ ἐπὶ τὸ φύσει· κινούμενον· οὑ διὰ νοηθήσεται· εἶναι τινὰ τὸν ταύτα· διαταξάμενον θεόν θν . τίς ἱδὼν τὴν κατὰ καιρὸν τῆς γῆς καρποφορίαν· καὶ οὐρανόθεν ὑετοὺς, καὶ ποταμῶν ἐπὶρροίας· καὶ πηγῶν ἀναβλύσεις· καὶ ζωὼν· ἐξ ἀνομοίων γονὰς· καὶ ταύτα οὑκ ἀεὶ; ἀλ’λἀ κατὰ καιροὺς· ὁρισμένα γινόμενα· καὶ ὅλως· τίς κατανοήσας· εν ἀνομοίοις· καὶ ἐναντίας· τὴν ἵσην· καὶ ὁμοίαν· ἀποτελουμένην· τάξιν παρ’ αὐτων οὑκ ἂν ἐνθυμήθείη· ὅτι εστὶ μία δύναμις· ἣ ταύτα· διἀκοσμησαμένη καὶ διἔπου· ὣς ἃν αὐτῆ δοκῆ μένου· καλῶς· αὐτὰ μὲν γὰρ καθ’ ἑ αὐτὰ μεν γὰρ καθ’ ἑαὐτὰ, οὑκ ἂν συσταίη· καὶ φανήναι ποτὲ δυνήθειη διατὴν πρὸς ἀλλήλα· τῆς φύσεως· ἐναντιότητα· τὸ μὲν γὰρ ὕδωρ φύσει βαρύ· καὶ κατὸ ρέον ἐστὶν· αἰ δὲ νεφαίλαι κούφαι· καὶ των ἔλαφρῶν καὶ τῶν ἀνωφερῶν· τυγχάνουσι· καὶ ὅμως τὸ βαρύτερον· ὕδωρ· ὁρώμεν ἐν ταῖς νεφέλαις· βασταζόμενον· καὶ πάλιν, ἡ μὲν γῆ βαρυτάτη ἐστὶ, τὸ δ’ αὐ πάλιν· ὕδωρ· κουφότερον ἔστι ταύτης· καὶ ὅμως ὑπὸ των ἐλάφρο τέρον τὸ βαρύταταν· βαστάζεται, καὶ οὑ κατὰ φαίρεται, ἀλλ’ ἔστηκεν ἀκίνητος· ἡ γῆ· καὶ τὸ μὲν ἄρρεν οὑ ταυτό ἐστὶ τὸ θηλει· καὶ ὅμως εἰς ἓν συνάγεται· καὶ μία· παρὰμφοτέρων·, ἐπιτελεῖται γένεσις, τοῦ ὁμοί ου ζώου· καὶ συνελόντα φάναι, τὸ ψυχρὸν· τῶ θερμῶ· ἐναντίον ἐστὶ· καὶ τῶ ὕγρων τῶ ξηρῶ· μά χεται· καὶ ὅμως· συνελόντα, οὑ στασιάζει· πρὸς ἐ αὐτά· ἀλλ’ ἐξ ὁμονοίας· ἐν σώμα, καὶ τὴν πάντων· γένεσιν, ἀπὸ τελούσην οὑκ ἂν οὖν μαχόμενα· καὶ ἐναντία· ὅντα τῆ φύσει· ἐαὐτὰ συνήγαγον εἰ μὴ κρήττων ἦν καὶ κύριος· ὁ σὺν δήσας αὐτὰ· ὣ καὶ αὐτὰ τὰ στι χοία, ὣσπερ δούλα· δεσπότη, ὑπακούὸντα· εἴκει καὶ· πειθεται· καὶ οὓ κ εῖς τὴν ἐαὐτοῦ φύσιν ἔκαστον σκοποῦν, ἀντιμάχεται πρὸς τὸ ἔτερον ἀλλὰ τὸν συνδήσαντα κύριον κν γινώσκοντα· ὁμόνοιαν ἔχουσι πρὸς ἐαὐ τά· 
 φύσει μὲν ὅντα ἐνάντια· τῆ δὲ τοῦ κυβερνούντος βουλήση, ἐγεγόνει τούτων μία κράσις, πῶς ἄν τὸ βαρὺ τῶ ἐλαφρῶ· ἢ τὸ ξηρὸν τῶ ὑ γρῶ· ἢ τὸ περίφερες· τῶ ὀρθῶ· ἢ τὸ πῦρ τὸ ψυχρὸν· ἢ ὅλως ἡ θάλα σσα τῆ γῆ· ἢ ὁ ἥλιος· τῆ σελήνη· ἢ τὰ ἄστρα· τῷ οὐρανῷ οὐνῷ · καὶ ὁ ἀὴρ ταῖς νεφέλαις ἐμίγη· καὶ συνήλθεν, ἀνομοίου οὔσης, τῆς ἐκάστου πρὸς τὸ ἐτέρον φύσεως· ἔμελλε γὰρ· καὶ μεγάλη, στάσις, γίνεσθαι πρὸς αὐτὰ τοῦ μεν καίοντος, τοῦ δε ψύχοντος· καὶ τοῦ μὲν, βαρέως· κάτω· τοῦ δὲ κούφου, ἐκ των ἐναντίων· ἄνω ἔλκοντος· καὶ τοῦ μεν ἡλίου φωτίζ ω ο ν τος· τοῦ δὲ ἀέρὸς· σκοτί·ζοντος· καὶ γὰρ τὰ ἄστρα ἐστασίασαν ἄν πρὸς ἐαὐτὰ· ὅτι τὰ μέν, ἀνωτέρω, τὰ δὲ, κατωτέρω· τὴν φύσιν ἔχει· καὶ ἥ νυξ δὲ, οὑκ ἂν παρεχώρησε· τῆ ἡμέρα, ἀλλ’ ἐμέν ἔπαντῶς μαχομένη πρὸς αὐτὴν· και στασιάζουσα· τοῦτῶν δὲ γινομένων, λοιπὸν· ἣν ἱδεἰν· οὑκέτι κο῀σμον, ἀλλὰ κοσμίαν· οὑκέτι τάξιν ἀλλ’ άτὰξίαν· οὑ κέτι σύστασιν· ἀλλὰ ἀσύστατον· τὸ ὅλον· οὑκετι μέτραν, ἀλλὰ ἀμετρεῖ αν· τῆ γὰρ ἐκάστου στάσει καὶ μάχη· ἢ πάντα· ἀνηροῦντο, ἥ τὸ κράτοῦν μόνον ἐφαίνετο· καὶ τοῦτὸ πάλιν· τὴν τοῦ παντὸς· ἀκο σ μίαν ἐδεῖκνυε μόνον, τῆ των ἄλλων χρεῖα, ἀνάρμοστον· τὸ ὅλον ἐποίει· ὣσπὲρ ει καὶ μόνος ποὺς καὶ μόνη χεῖρ αὐπὸ μεῖνασα· οὑκ ἂν ἔσωσεν ἐν άλλω τὴν τοῦ σώματος δόξαν· ποίος γὰρ κόσμος ἦν εἰ μόνος ἥλιος ἔφαινεν· ἢ σε λήνη μόνη περιἐπόλει· ἢ νυξ μόνη ἧν· ἢ ἡμέρα· ἀεῖ ετύγχανεν· ποία δὲ πά λιν ἦν αρμονία· εἰ μόνος ἣν ὁ οὐρανὸς οὐνὸς , χωρὶς τῶν ἅστρων· ἢ τὰ ἄστρα· χωρὶς τοῦ οὐρανού οὐνού · τί δὲ καὶ χρήσιμον· εἰ μόνη θάλασα ἣν· καὶ εἰ μόνη γῆ, χωρὶς ὑδά των καὶ τῶν ἄλ λ ων τῆς κτίσεως μερῶν ἔκειτο· πῶς δ’ ἂν καὶ ἄνθρωπος ἄνος 
 ἔφάνη, ἢ ὅλως ζῶον ἐπὶ γῆς· των στιχεῖων πρὸς ἐαὐτὰ στασιαζόντων καὶ ἔνος ὅντος· τοῦ κρατοῦντος· καὶ μὴ δυναμένου, πρὸς τὴν τῶν σωμάτων· σύστασιν ἄρκειν· οὑκ ἂν γὰρ· ἐκ μόνου θερμοῦ, ἣ μόνου ψυ χροῦ· ἢ μόνου ὑγροῦ· ἢ ξηροῦ, συνέστη τί τῶν ὅλων· ἀλλ’ ἦν ἄτακτα παν τ 
 καὶ ἀσύνθετα· καθόλου· ἀλλ’ οὐδ’ ἂν· αὐτὸ τὸ δοκοῦν κρατεῖν· ἠδυνή θη συστήναι· χωρὶς τῆς των ἄλλων· ἐπικουρίας· οὓτω γὰρ καὶ νὺν συ νέστηκεν· ἐπι οὑκατὰξία· ἀλλὰ τάξι ἐστὶν· ἐν τῶ παντὶ, καὶ οὑκ ἀμετρία· ἀλλὰ συμμετρεῖα· καὶ ουκακὸς μία, ἀλλακὸς μία, καὶ κόσμου, πὰν ἀρ μόνιος σύνταξις· ἀνάγκη λογίζεσθαι· καὶ λαμβάνειν· ἔννοιαν· τοῦ ταύτα· συναγαγόντος· καὶ συσφίξαντος, καὶ συμφωνίαν· ἐργασ ὰν άμένου 
 πρὸς αὐτὰ δεσπότου· κἂν γὰρ, μὴ τοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾶτε, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς τάξεως· καὶ συμφὼνίας· των ἐναντίων· ἐννοεῖν ἐστὶ· τὸν τούτ ω ο ν ἄρ χοντα· καὶ κοσμήτορα· καὶ βασιλέα· ὣσπερ γὰρ πόλιν· ἐκ πολλῶν καὶ διαφόρων ἀνθρώπων ἀνων συνεστώσαν· μικρῶν καὶ μεγάλων· πλουσίων αὖ καὶ πένητων, γερόντων· καὶ νεωτέρον καὶ ἀρρένων τε· καὶ θηλεῖῶν· εἴ θεωρήσαι· μεν εὔτακτως· οἱκουμένην· καὶ τοὺς ἐν αὐτῆ ν · διἀφόρους μεν ὃντας, ὁμονοούντας δὲ πρὸς ἐαὐτοὺς· καὶ μ ὴ ή τε των πλουσίων κατὰ τῶν πενήτων· ὁρμωμένων, μήτε τοὺς μεγάλους· κατὰ τῶν μικρῶν· μὴτε τοὺς νέους κατὰ τῶν γερόντων γιγνωμένους, ἀλλὰ πάντας· κατὰ τὴν ἱσομοιρίαν εἰρηνεύοντας· εἰ ταύτα· βλέπομεν, παντὸς ἐνοούμεν ὅτι ἄρχοντος· παρουσία· τὴν ὁμόνιαν· πρυττανεύει· κἂν, μὴ ὁρώμεν αὐτὣν· ἡ μὲν γὰρ ἀταξία, ἀναρχίας ἐστὶ γνώρισμα· ἡ δὲ· τάξις τον ἡγεμονεύοντα· δείκνυσι· καὶ γὰρ καὶ τὴν ἐν τῷ σώματι· τῶν μελλῶν· πρὸς ἐαυτὸν συμφωνίαν· ἣ ὁρώντες· ὅτι οὑ μάχεται· ὁ ὁφθαλμὸς· τῆ ἀκοῆ· οὑδὲ ἡ χεῖρ τῶ ποδὶ στασιάζει· ἀλλὲκαστον· τὴν οικοίαν· ἀπὸ τελει· χρείαν· ἀστασιάστως ἐννοουμεν ἐκ τούτου πάντως, εἶναι ψυχὴν ἐν τῶ σώματι· τὴν τούτων· ἡ γεμονεύουσα· κἂν μὴ βλέπομεν αὐτὴν· οὕτως ἐν τῆ τοῦ παντὸς τάξει καὶ ἀρμονεῖᾳ· τὸν τοῦ παντὸς· ἣγέμονα νοεῖν· ἀνάγκη θεόν θν · καὶ τούτον, ἔνα καὶ οὑ πολλοὺς· καὶ ἡ τάξις δὲ αὐτῆ· τῆς διακοσμήσεως· καὶ ἢ τῶν πάντων· μεθ’ὁ ὁμονοίας· ἀρμονία, οὑ πολλοὺς· ἀλλ’ ἔνα τὸν αὐτῆς 
 ἀρχὸ ἄρχον ντα· καὶ ἡγεμόνα δύκνυσι λόγον· οὑκ ἂν γὰρ εἴπερ ἢσαν πολλοὶ τ ε ῆ ς κτήσεως ἄρχοντες· ἐσώζετω τοὶαὐτῆ τάξις τῶν πάντων· ἀλλ’ ἦν ἄτακτα πάντα πάλιν· διὰ τοὺς πολλοὺς· ἔλκοντος ἐκάστου πρὸς τὴν ἐαὐτοῦ βούλησιν τὰ πάντα καὶ μαχομένου πρὸς τὸν ἔτερον· ὣσπὲρ γὰρ ἐλέγομεν, τὴν πόλυθεότυτα· ἀθεότητα· εἰναῖ· οὓτως ἀνάγκη τὴν πολυαρχίαν, ἀναρ χίαν εἶναὶ· ἐκαστου γὰρ, τὴν τοῦ ἐτέρου· ἀρχὴν ἀναιρούντος· οὑδεῖς ἐ φαίνετο λοιπὸν· ὁ ἄρχων· ἐκεῖ πάντως· ἀταξία γίνεται· καὶ ἐμπάλιν ἣ τῶν πολλῶν· καὶ διἀφόρων μία τάξις· καὶ ὁμόνοια, ἔνα καὶ τὸν ἄρχον τα δεικνυσι· καθάπερ, εἴ τι πορρώθεν· ἄκουει λύρας· ἐκ πολλῶν καὶ διαφόρων χόρδων συγκειμένης· καὶ θαυμάζει τούτων τῆν ἀρμονοείαν τῆς συμφωνίας ὅτι μη μόνον ἡ βαρία τὸν ἥχον· ἀπὸ τελεῖ, μὴδε μόνη ἡ ὀξύα· μὴ δὲ μόνυ ἡ μέση· ἀλλὰ πάσαι, κατὰ τὴν ἵσην αντίστασιν· ἀλλήλαις συνειχούσι· καὶ παντῶς ἐκ τούτων· ἐννοεῖ· οὑχ’ ἐαὐτὴν· κινειν τὴν λύραν· ἀλλ’ οὐδὲ ὑπὸ πολλῶν, αὐτὴν τύπτεσθαι, ἐνα δὲ εἶναι μουσικὸν· τὸν ἐκάστης νεύρας ἤχόν πρὸς τὴν ἐναρμόνιον· συμφωνίαν· κεράσαντα τὴ ἐπὶ στιμὴ· κἂν μη τούτον βλέ πει· οὑτῶ παναρμονίου οὕσης· τῆς τάξεως, ἐν τω κόσμω παντὶ, καὶ μήτε τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω μὴτε των κάτω· πρὸς τὰ ἄνω στὰσιαζόντων ἀλλὰ μίας τῶν πάντων· ἀπὸ τελουμένης· τάξεως· ἐνα καὶ μὴ πολλοὺς νοειν· ἀκόλουθον ἐστι τὸν ἄρχοντα· καὶ βασιλέα· πάσης κτήσεως· των τὸ ἐαὐτοῦ φωτὶ, τὰ πάντα· κατὰ λάμποντα· καὶ κινούντα· οὑδὲ γὰρ πολλοὺς· εἴναι δεῖ· καὶ νομίζειν· τοὺς τῆς κτήσεως ἄρχοντας καὶ ποιητὰς ἀλλὰ πρὸς εὐσέβειαν ἀκρυβὴ· καὶ ἀλήθειαν, ἐνα τὸν ταύτης διμὴ οὑργὸν, πιστεύειν· προσήκει· τούτο καὶ τῆς κτήσεως αὐτῆς, ἔμφανῶς δεικνυούσης· γνώρισμα γὰρ ἄσφαλὲς, τοῦ ἔνα τὸν ποιητὴν· εἶναι τοῦ παν τὸς ἐστι τούτο· τὸ μὴ πολλοὺς· ἀλλ’ ἐνα εἶναι τονκὸς μον· δεῖ γὰρ εἰπὲρ ἡσαν πολλοὶ θεοὶ· πολλοὺς εἰναι καὶ διἀφόρους τοὺς κόσμους· οὑτἓ γὰρ ἔπρεπε· τοὺς πολλοὺς· τὸν ἔνα κὸσ μον· κατὰ σκευάζειν· οὕτε τὸν ἐ να κόσμον ὑπὸ πολλῶν· ποιεῖσθαι· διά τὰ ἐκ τούτων· δυκνύμενα ἀτοπα πρώτος μὲν ὅτι εἶ υπὸ πὸλλῶν· ὁ εἰς ἐγεγόνει κὸσμος, ἀσθένια τῶν ποι ἡσάντων· ἣν· ὅτι ἔκ πολλῶν· ἐν ἔργων· ἀπὲ τελέσθη· καὶ ἐκ τούτου γνώ ρισμα· οὓ τὸ τύχον ἣν τῆς ἀτελοὺς· ἐκάστου πρὸς το ποιεῖν· ἐπιστήμεις εἰ γὰρ ἤρκει εἷς οὑκ ἂν οἱ πολλοὶ, τὴν ἀλλήλων· ἀνεπλήρουν· ἔλλειν· ἐν θεῶ θῶ δὲ λέγειν εἴναι τί ἐλλειπες, ἀσεβες· οὑ μόνον, ἀλ λ ὰ· καὶ πέρα τῶν ἀθεμίτων ἐστι· καὶ γὰρ καὶ τεχνήτην· ἐνθρώποις ἐνοις , οὑκ ἄν τις εἴπη τέλειον, ἀλλ’ ἀσθενεῖ, εἰ μὴ μόνος αλλὰ· μετὰ πολλῶν· ἀποτελείη· τὸ ἔργον· εἴ δὲ ἔκαστος μεν ἡδύ νατο τὸ ὅλον ἀπὸ τελέσαι· οἱ πάντες δὲ ἣργάσαντο, διὰ τὴν τοῦ γενο μένου· κοινωνοίαν γελοῖον μὲν ἂν εἶη τὸ τοὶούτον· εἰ διὰ δόξαν· ἔκαστος εἰργάσατο, ἵνα μὴ ὣς ἀδύνατος· ὑπὸ νοηθῆ· κενοδοξίαν δὲ πάλιν· λέ γειν ἐν θέοις, τῶν ἀτοπωτάτων· ἐστὶν· ἐπειτα εἰ ἐκαστος ἱκανὸς ἣν πρὸς τὴν τοῦ ὅλου δημηουργίαν· τίς ἣ χρεῖα· τῶν πολλῶν ἐνὸς αὐτάρκους γι γνομένου· πρὸς τὸ πὰν, ἄλλωςτε, ἀσεβὲς καὶ ἄτοπον· ἂν φανείη· εἴ τὸ μὲν, ποίημα· ἐν τύγχάνει, οἱ δὲ ποιήσαντες· διἀφοροι καὶ πολλοί· λόγου ὄ ντος φυσικοῦ· τὸ ἓν καὶ τέλειον· τῶν διἀφόρων· κρείττον εἶναι· καὶ τοῦτό δὲ ἱστέον· ὅτι εἰ ὑπόπολλων ὁ κὸς μος· ἐγεγόνει· ἀδιἀφόρ ὰ ᾶ ς· εἴχε καὶ τὰς κινήσεις· καὶ ἀνομοίους ἐαὐτῶ· πρὸς ἔκαστον γὰρ τῶν ποιημάτων ἀπό βλέπων· διαφόρους εἶχε καὶ τὰς κινήσις· ἐν δὲ τῆ διαφορὰ καθὰ περ εἶρηται πρότερον· πάλιν·ἣν ἀκοσμία· καὶ τοῦ παντὸς ἀταξια· ἔ πειδ ὴ ὺ · οὑδὲ ναὺς· ὑπὸ πολλῶν· κυβερνόμένη· κατ’ ὀρθὸν· πλεύσηται· εἰ μὴ εἴς ταύτης, τοὺς οἱ ἀκας· κρατρείη κυβερνήτης· οὑδὲ λύρα· ὑπὸ πολλῶν κρουομένη, συμφωνον· ἀπὸ τελεσει· τὸν εἴχον· εἰ μὴ εἶς ὁ ταύτην πλήσσων εἴη τεχνήτης· οὑκοῦν μίας οὕσης· τῆς κτήσεως· καὶ ἔνος ὅντος κόσμου· καὶ μίᾶς· τῆς τούτου τάξεως, ἐνα δει νοεῖν· εἶναι καὶ τὸν ταύτης δὴ μιουργὸν καὶ βασιλέα κύριον κν · διὰ τούτο γὰρ καὶ αὐτὸς ὁ δἡμηούργὸς καὶ ἔνα τὸν σύμπαντα· κόσμον πεποίηκεν· ἵνα μὴ τῶν πολλῶν συ στάσυ, πολλοὶ· καὶ οι δ ι η μιουργοὶ· νομίζοιντο· ἀλλ’ ἑνὸς ὅντος τοῦ ποὶή ,ματος, εἰς καὶ ὁ τούτου· ποιητὴς, πιστεύηται· καὶ οὐχ’ ὅτις εἰς ἐστὶν· ὁ δημιουργὸς· διατούτο, καὶ εἰς ἐστὴν· ὁ κὸσμὸς· ἠδύνατο γὰρ ἄλλοὺς κὸσμους ποιῆσαι· ὁ θεὸς θς , ἀλλ’ ὅτι εἶς ἐστὶν· ὁ κὸσμὸς ὁ γενόμενος, ἀνάγ κη· καὶ τὸν τούτου δημὴουργὸν· ἔνα· πιστεύειν εἶναι· τίς δ’ ἂν· εἴή οὑτος· καὶ τούτο γὰρ ἀναγκα ί ῖ ον· μαλλιστα δηλ ώ ῶ σαι καὶ λέγειν· ἵνα μὴ τῆ περὶ τουτὸν ἀγνοία· πλανηθή τίς, καὶ ἔτερον ὑπὸ λάβη· καὶ εἰς τὴν αὐτὴν πάλιν τοῖς προτερον· ἀθεότητα· ἐμπέση· νομήζω δὲ, μὴ δένα περὶ τούτου διάνοιαν· ἀμφίβολον ἔχειν· εἰ γὰρ δὴ τοὺς παραποιηταῖς, λεγομένους· θεοὺς· μὴ εἶναι θεοὺς· ὁ λόγος· ἔδειξε· καὶ τοὺς θεοποιοῦντας· τὴν κτήσιν πλανωμένους ἤλεγξε· καὶ καθόλου· τὴν εἰδώλολατρείαν τῶν ἔ θνῶν, ἀθεότητα· καὶ ἀσέβειαν οὕσαν ἀπέδυξεν· ἀνάγκη πᾶσα τοῦ τῶν ἀναιρούμένων· λοιπὸν παρ’ ἡμῖν· εἶναι, τῆν ευσεβ εῖ η θρησκείαν· καὶ καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν εἶναι πρὸς κυνούμενὸν καὶ κυριττόμενὸν, τούτον μόνον εἶναι θεὸν θν ἀληθῆ· τὸν καὶ τῆς κτήσεως κύριον, και πάσης· ὑπὸ στάσεως διμιουργὸν· τίς δὴ οὕτός ἐστὶν, ἀλλ’ ἢ· ὁ πανάγιος· καὶ ὑπὲρ ἐπέκεινα πάσης γένη τῆς ουσίας ὁ τοῦ χριστοῦ χῦ 
 πατήρ πὴρ · ὅστις καθάπερ· ἄριστος κυβερνήτις τῆ ἱδία σοφία καὶ τῷ ἱδίω λόγῳ· τῷ κυρίῳ κῳ ἡμῶν καὶ σωτῆρι σρι 
 χριστῷ χῷ , τὰ πανταχοῦ διακυβερνὰ σωτηρίως σριως · καὶ διακοσμεῖ· καὶ ποιεῖ· ὣς ἂν αὐτῶ καλῶς ἔχεῖν δοκ ή ῆ · ἔχει δὲ καλῶς ὣς γέγονε, καὶ ωρώμεν· γινόμενα· ἐπειδὴ· καὶ τούτο βούλεται· και τοῦτο οὑκ ἄν τις ἀπιστήσιεν· εἴ μὲν γὰρ ἄλογος ἦν τῆς κτήσεως κίνησις· καὶ ἀπλῶς ἐφέρετο· τὸ πᾶν καλῶς ἄν τις καὶ τις λε γομένοις· ἠπίστησεν· εἰ δε λόγω καὶ σοφία· καὶ ἐπὶ στήμη συνέστηκε, καὶ παντικόσμω διὰ κεκόσμηται, ἀνάγκη τὸν ἐπὶ κείμενον· καὶ διακοσ μήσαντα· τούτον, οὑκ ἀλλον εἶναι τινὰ ἡ λόγον θεοῦ θῦ , λόγον δε φιμὴ, οὑ τὸν εκάστω· τῶν γενομένων· συμπεπλεγμένον, καὶ συμπεφυκότα ὃν δὴ καὶ σπερματικὸν, εἰ ῶ ώ θασι· τινὲς καλεὶν· ἄψυχον ὅντα· καὶ μὴ δὲν λογηζόμενον· μὴ τε νοούντα, ἀλλὰ τῆ ἔξωθεν τέθνη μόνον ἐνερ γούντα, κατὰ τὴν τοῦ ἐπιβάλλοντος· αὐτὸν ἐπ η ι στῆμὴν· οὑδὲ οἳον· ἔχει το λογικὸν γένος· λόγον· τὸν ἐκ συλαβῶν· συγκείμενον· καὶ ἔν ἀέρι σημαι νόμενον· ἀλλὰ τὸν τοῦ ἀγαθοῦ· καὶ θεοῦ θῦ τὸν ὅλων ζώντα· καὶ ἐνεργῆ θεὸν θν , αὐτολόγον λέγω· ὃς ἄλλὸς μέν ἐστὶ τῶν γενητῶν· καὶ πάσης τῆς κτήσεως ἴδιος δὲ καὶ μόνος τοῦ ἀγαθοῦ· πατρὸς πρς ὑπάρχει λό γ · ὁς τὸ δὲ τὸ πᾶν διἐ κόσμησε· καὶ φωτίζει· τῆ ἐαὐτοῦ προνοία· ἀγαθοῦ γὰρ πατρός πρς · ἀγαθὸς λό γ · ὑπάρχων αὐτὸς τὴν τῶν πάντων, διἐκόσμησε· διὰ τάξιν· τὰ μὲν ἐναντία· τοῖς ἐναντίοις· συνάπτων· ἐκ τούτων· δὲ μίαν διακοσμῶν· ἀρμονίαν· οὕτως 
 θεοῦ θῦ δύναμις· καὶ θεοῦ θῦ σοφία ὢν, οὐρανόν οὐνόν μὲν περιστρέφει, γῆν δὲ ἀναρ τήσας, καὶ ἐπὶ μήδενὸς· κειμένην, τῶ ἱδίω νεύματι· ἥδρασε· τού τῳ φωτιζόμενος· ὁ ήλιος, τὴν οἱκουμένην· καταὐγάζει· καὶ σελήνη μεμετρημένον· ἔχει τὸ φὼς· διὰ τούτο· καὶ τὸ ὑδῶρ· ὑπὸ νεφαίλων κρέμαται· καὶ υἱὲτοὶ· τὴν γὴν· ἐπὶ κλύζουσι· καὶ ἡ μὲν θάλασα περὶ ὁρίζεται· ἣ δὲ γῆ· παντοίοις φυτοῖς· κομᾶ· καὶ χλοὴ φορεῖ· καὶ εἴ τις ἄ πιστος ζητοίη περιτῶν λεγομένων, εἰόλως ἐστὶ λόγος θεοῦ θῦ , μαίνειτο μὲν ὁ τοιοὑτος· ἀμφιβάλλων, περιλόγου θεοῦ θῦ · ἔχει δι ὁμῶς ἐκτων ὁρωμένων· τὴν ἀπόδειξιν ὅτι πάντα λόγω θεοῦ θῦ · καὶ σοφία συνέστηκε· καὶ οὑκ ἂν ἡδράσθη τί τῶν γενομένων, εἰ μη λόγω ἐγεγόνει, καὶ λό γ 
 τῶ θεῖω· καθάπερ ἐλέγχθη· λόγος δὲ ὣν· οὐ κατὰ τὴν ἀνθρώπων ἀνων ὁμοιό τητα ὣσπερ εἰπὸν ἐστι συγκείμενος· ἐκ συλαβὼν· ἀλλὰ τοῦ ἐαὐτοῦ 
 πατρός πρς εἴκῶν ἐστὶν ἀπαράλλακτως· ἄνθρωποι ἄνοι μὲν γὰρ ἐκ μερῶν συγκεῖμενει ἐκ τοῦ μὴ όντος· γενόμενοι· συγκεῖμενὸν· ἔχουσι· καὶ διὰ λυόμενον τον ἐαυ τὸν λόγον· ὁ δὲ θεός θς ὣν ἐστὶ· καὶ οὑ σύνθετος· ἄλλεἰς καὶ μονογενῆς θεός θς 
 ὁ ἐκ πατρός πρς · οἱα πηγῆς· ἀγαθῆς· ἀγαθὸς πρὸ ἐλθῶν· τὰ πάντα διακοσμεῖ καὶ συνέχει· ἥ δὲ αἰτία δι’ ἧν ὁ λόγος· ὁ τοῦ θεοῦ θῦ λόγος, τοῖς γενομένοις ἐπὶ βέβεικεν, ἐστὴν ἀληθῶς θαυμαστῆ καὶ γνωρίζουσα· ὅτι· οὑκἀλλῶς ἔπρεπεν ἢ οὕτω γενέσθαι· ὣσπὲρ καὶ ἔστὶ, τῶν μεν γὰρ γεννητῶν ἔστιν ἡ φύσης· ἅτε δὴ ἐξουκον τῶν· ὑπὸ στάσα, ρευστή τις καὶ ἀσθενῆς καὶ θνητῆ· καθ’ ἑαὐτὴν· συγκρινομένει· τυγχάνει· ὅ δὲ τῶν ὅλῶν θεός θς · ἀγαθὸς καὶ ὑπὲρ καλλὸς τὴν φύσιν ἐστί· διο καὶ φιλ άνθρωπος άνος ἐστὶν· ἀγαθῶν γὰρ, περιούδενὸς· ἂν γένοι τὸ φθόνος· ὅθεν οὑδε· τὸ εἶναι τι φθονεῖ· ἀλλὰ πάντας· εἶναι βούλεται· ἵνα καὶ φιλανθρωπεύεσθαι δύνηται ὅρων οὖν, τὴν γένητὴν· πᾶσαν φύσιν, ὅσον κατατοὺς ἴδίους λόγους αὐτῆς· ρεύστην οὕσαν καὶ δυ ἀλλυομένην, ἵνα μὴ τούτο πάθη καὶ πάλιν εἴς τὸ μει εἴναι· ἀναλυθῆ τὸ ὅλον· τοῦ τοῦ ἔνεκεν τῶ ἐαὐτοῦ· καὶ ἀϊδίῳ λό γ 
 ποιήσας τὰ πάντα· καὶ οὑσιώσας τὴν κτίσιν, οὑκαφ’ἡκεν αὐτὴν, τῆ ἐ αὐτῆς φύσει φέρεσθαι· καὶ χειμάζεσθαι· ἵνα μὴ καὶ κυνδυνεύση πάλιν· εἰς τὸ μὴ εἴναι· ἀλλ’ ὠς ἀγαθὸς· τῶ ἐαὐτοῦ λόγω· καὶ αὐτῶ ὅντι θεῶ θω 
 τὴν σύμπασαν· διακυβερνᾶ· καὶ καθίστησιν· ἵνα τῆ τοῦ λόγου· ἡγεμονοία καὶ προνοία· καὶ διακοσμήσει, φωτιζόμενη· ἡ κτίσις, βεβαίως διὰ μέ νὴν δυνήθῆ· ἅτε δὴ τοῦ ὅντος ὅντὸς ἐκ πατρός πρς λόγου μετὰ λαμβά νουσα, καὶ βοηθουμένη· δι’ αὐτοῦ εἰς τὸ εἴς τὸ εἴναι· μὴ ἄρα πάθη ὅπερ ἃν ἔπαχθεν· εἰ μὴ ὁ λόγος αὐτὴν ἐτήρει· λέγω δὲ, τὸ μὴ εἴναι· ὃς ἐστι γὰρ εῖκων θεοῦ θῦ τοῦ ἁὀράτου, προτότοκὸς· πάσης κτήσεως· ὅτι δι’ αὐτοῦ· καὶ ἐν αὐτῶ συνέστηκε τὰ πάντα· τὰ τὲ ὅρατα· καὶ αὐτὸς ἐστιν ἡ κεφαλὴ· τῆς ἐκκλησίας· οἵ τῆς αληθεῖας διάκονοι δοιδάσ κουσιν· ἐν ἀγίοις γράμμασιν· αὐτὸς γοῦν ὁ παντοδύναμος, καὶ παντέλειος, ἄγιος ὁ τοῦ πατρός πρς λόγος, ἐπιβὰς τοῖς πᾶσι· καὶ πανταχοῦ· τὰς ἐαὐτοῦ δυνάμεις ἐφαπλώσας, καὶ φωτίσας τά τε φαινόμενα καὶ τὰ ἀόρατᾳ, πάντα εἰς εαυτοῦ δυνάμεις ἔ φαπλ ώ ῶ σας, καὶ φωτίσας· τὰ τε φαινόμενα· καὶ τὰ ἀόρατα, παντα χοῦτὰς ἐαὐτοῦ δυνάμεις· εἴς ἐαὐτὸν συνέχει· καὶ συσφίγγει· μὴ δὲν ἔρημον τῆς ἐαὐτοῦ δυνάμεως, ἀπὸ λέλοιπως· ἀλλὰ πάντα καὶ δια πάντων, καὶ ἔκαστον; ἱδία καὶ ἄθροως· ὅμου, τὰ ὅλα ζωοποιῶν· καὶ διαφυλάττων, τὰς τε ἄρχας· πᾶσης αἰσθητῆς οὑσίας, αἴπερ εἰσὶ θέρμὴ καὶ ψυχρὰ· καὶ ὑγρα· καὶ ξηρα; εἰς ἐν συγκαιραννύων, ποιεῖ· μὴ ἀντίστατειν· ἀλλὰ μίαν· καὶ συμφώνον· ἀπὸ τελεῖν· ἀρμονεῖαν δι’ αὐτὸν· καὶ τὴν αὐτοῦ δύναμιν· οὕτε το πὺρ· τῷ ψυχρῷ· μάχεται· οὓ τὸ ὑγρὸν τῷ ξήρῶ ἀλλως φίλα καὶ ἀδελφὰ· ὃντα τὰ καθ’ ἑαὐτὰ· ἐ ναντια· συνελθόντα ὅμου τα τε φαὶνόμενα· ζωὁγονοῦσι καὶ τοῦ εἶ ναι τοῖς σώμασιν ἅρχαι γίνονται· τοῦτ ο ω τῷ θεῷ θῷ λόγῳ· πειθόμενα, τα μεν ἐπὶ γῆς ζωὸγονείται· τὰ δὲ ἐν ουρανοίς ουνοίς συνείσταται· καὶ διὰ τού τον; θάλασα μεν πᾶσα καὶ ὁ μέγας ὡκεάνος ὅροὶς ἱδίοις ἔχουσι τὴν ἐαὐτῶν κίνήσιν· ἡ δὲ ξηρὰ· πᾶσα χλοηφόρει· καὶ κομᾶ· παντοὶοι τὰ καὶ διαφόροις· φυτοῖς ὣς προεἴπων· καὶ ἱνα μὴ τὸ καθέκαστον, ἔ πιφανεροῖς ὁνομάζων ἐνδεατρίβων οὑδεν ἐστὶ τῶν ὁντῶν καὶ γενο μένων· ὁ μὴ ἐν αὐτῶ· καὶ διὰυτούτο γέγονε· καὶ ἔστηκεν· ἣ φύσει· καὶ θεολό γοις ἀνὴρ· ἐν ἀρχὴ ἣν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἣν προς τὸν θεόν θν · καὶ θεός θς ἣν ὁ λό γ · πάντα δι’ αὐτοῦ· ἐγένετο· οὑδεν· ὁ γέγονεν· οἱὸν γὰρ· εἴ τις λύραν μουσικὸς ἀρμωσάμενος καὶ τὸ βαρέα· τοῖς ὁξέσι, καὶ τὰ μέσα τοῖς ἄλλοις τῆ τέχνη· συνάγαγὼν· ἐν το σημενόμενον μέλος ἀπὸ τελοιη· οὑτῶ καὶ ἡ τοῦ θεοῦ θῦ 
 σοφία· τὸ ὅλον· ὣς λύραν ἐπέχων· καὶ τὰ ἔν ἀέρι τῆς ἐπὶ γῆς συνάγα γὼν· καὶ τὰ ἐν οὐρανώ οὐνώ τοῖς ἐν ἄέρι· καὶ τὰ όλα τοῖς κατω μέρος· συνά πτων· καὶ περὶ ἄγων· τῶ ἐαὐτοῦ νεύματι· καὶ θελήματι, ἔνα τὸν κόσμον καὶ μίαν την τάξιν τούτου ἀπὸ τελεῖ, καλῶς· καὶ ἡρμωσμένως· αὐτὸς μεν· ἀκίνητος μένων παρατῶ πατρί πρί · παντα δε κινῶν τῆ ἐαὐτοῦ συστάσει ὣς ἂν ἔκαστον τῶ ἐαὐτοῦ πατρί πρί δοκῆ· τὸ γὰρ παράδοξον αὐτοῦ τῆς θεό τητος τούτὸ ἐστιν· ὅτι ἐνὶ καὶ τῷ αὐτῶ νεύματι· πάντα ὅμου· καὶ οὑκεκ διὰ στη μάτων· ἀλλὰθρώος ὅλα· τὰ τε ὅρθὰ και τὰ περιφέρη· τὰ ἀνω· τὰ μέσα τὰ κάτω· τὰ ύγρα· τὰ ψυχρὰ· τὰ θερμά· τὰ φαινόμενα· καὶ τὰ ὁράτα· περιἅγει· καὶ διακόσμει, κατατὴν εκάστου· φύσιν· ὁμοῦ γὰρ τῶ αὐτῶ νεύ ματι αυτοῦ, τὸ μὲν ὀρθὸν· ὣς ὁρθὸν· τὸ δὲ περιφερὲς περιἄγεται· τὸ· δὲ μέσον, ὣς ἐστι κινεῖται· τὸ θερμον· θερμαίνεται, καὶ τὸ ξηρὸν ξηραίνε· καὶ τα ὅλα ὣς ἔχει· φύσεως ζωοποὶεῖται, καὶ συνείσταται παραὐτοῦ καὶ θαυμαστῆ· τις ἀπὸ τελεῖται· καὶ θεῖα ἀρμονεῖα· ὡς ἀληθῶς δι’ αὐτοῦ αἰ ἵνα εκ παρὰ δείγματος· τὸ τηληκούντων· νοήθειὴ· ἔστω τὸ λεγόμενον· ὣς ἐν εἰκόνι χοροῦ μεγάλου· ὣς τοίνυν τοῦ χοροῦ· συνεστώτος· ἐκ δια φόρων ἀνδρῶν, παίδων· γὺναικων· αὖ καὶ γερόντων· καὶ τῶν ἐτι νέων· καὶ ἔνὸς τοῦ καθηγεμόνος· σημαίνοντος· ἔκαστος μὲν κατα τὴν φύσην· ἐαὐ τ · ἐαὐτοῦ· καὶ δύναμιν φωνεῖ ὁ μὲν ἀνὴρ· ὣς ἀνὴρ· ὁ δὲ παῖς, ὣς παῖς ὁ δὲ γέρων, ὣς γέρων, καὶ ὁ νέος ὣς νέος· πάντες δὲ μίαν ἀπὸ τελούσιν· ἀρ μονίαν· ἢ ὣς ἡ καθ’ ἡμᾶς ψυχῆ ἐν τῶ αὐτῶ, τὰς ἐν ἡμῖν· αισθήσεις κατὰ τὴν ἐκάστης· ἐνεργεῖαν κινεῖ· ὣστε παρόντος πράγματος· ἔ νὸς· τὰς πᾶσας· ὁμου κινεισθαι· καὶ τὸν μὲν ὁφθαλμὸν ὁρὰν· τὴν δὲ ἀκοεῖν· τὴν δὲ χεῖρα· ἄπτεσθαι· καὶ τὴν ὁσφρησην· ἀντιλαμβάνεσθαι· καὶ τὴν γεύσιν γεύεσθαι· πολλάκις δὲ· καὶ τ’ ἀλλὰ μέλη τοῦ σώματος, ὣστε καὶ τοὺς πόδας περὶ πατεῖν· ἢ ἵνα καὶ τρήτω· καὶ παραδείγματι το λεγόμενον· σημανθῆ· ἐοίκεν οἱκονομηθήσει· μάλιστα μεγάλει πόλει· καὶ οἱκονομουμένη ἐπὶ παρουσία τοῦ καὶ ταύτην· οἱκωδομήσαντος ἄρ χοντος καὶ βασιλέως· ἐκεῖνου γὰρ παρόντος· καὶ προστάσοντος· καὶ πρὸς πάντα· τὸν ὁφθαλμὸν τείνοντος· ἐπόμενοι πάντες· οἱ μὲν ἐπὶ τὴν γεοργίαν οἱ δε ἐπι τοὺς ὑδραγώγους· ὑδρευσόμενοι· σπεύδουσιν· ἄλλὸς δὲ, ἐπισι τισόμενος· προέρχεται· καὶ ὅ μεν ἐπὶ τὴν βουλὴν· βαδεῖζει· ὁ δὲ, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν· εἰσέρχεται· καὶ ὁ μὲν δικαστῆς· ἐπὶ τὸ δικάζειν· ὁ δ’ ἄρχῶν ἐπὶ τὸ θεσμοθετεῖν· καθίσταται δὲ εὐθέως, ὁ μὲν τἑχνήτης· ἐπὶ τὴν ἐργασίαν· ὁ δὲν αὐτῆς· ἐπὶ τὴν θάλασσαν· κατέρχεται· ὁ τέκτων· ἐπι τὸ τεκτονεύειν· ὁ ἱἀτρὸς· ἐπὶ τὴν θεραπίαν· ὁ οἱκοδομὸς; ἐπὶ τὴν οἱκοδόμην καὶ ὁ μὲν, εἰς τὸν ἀγρὸν βαδίξει· ὁ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ· ἀνέρχεται· καὶ οἱ μὲν, περὶ τὴν πόλιν· ἀναστρέφονται· οἱ δὲ, ἀπὸ τῆς πόλεως· εξέρχονται· καὶ πάλιν εἴς αὐτὴν ἐπανέρχεται· πάντα δὲ ταύτα, τῆ παρουσία τοῦ ἐνὸς· ἄρχοντος, καὶ τῆ τούτου διἀτάξει· γίγνονται· και συνείστανται· κατἁταύτα δὴ· καὶ ἐπι τῆς συμπάσης κτίσεως· κὰν μικρὸν· ἡ το παράδειγμα ὅμως μίζωνι· διανοία χρη νοεῖν· ὑπὸ γὰρ μίας ρίπης· νεύματι· τοῦ θεοῦ θῦ λόγου, ὁμου τὰ πάντα δεῖ ἀκόσμειται, καὶ τὰ οἱκεια· παρ’ ἑκάστου γίγνεται· καὶ πὰρὰ πάντων ὁμοῦ μία τάξις ἀπὸ τελεῖται· νεύματι γὰρ καὶ ταῖς δυνάμεσι τοῦ ἐπὶ στατοῦν τος· καὶ ἡγεμονεύοντος· τῶν πάντων θεῖου· καὶ πατρί πρί κοῦ λόγου· οὐρανὸς οὐνὸς μὲν περιστρέφεται· τὰ δι ἄστρα· κινειται· καὶ ὁ μὲν ἥλιος φαίνει· ἡ δε σελήνη περιπολεῖ· καὶ ἀὴρ μὲν ὑπαὐτοῦ· φωτίζεται· αἰθὴρ δὲ, θερμαίνεται· καὶ ἄνεμοι· πνέουσι· τὰ ὅ εἰς ὑψὸς, ἀνατεταμένα· ἵστανται· ἡ θάλαττα κυμαίνει· καὶ τὰ ἐν αὐτῆ· ζῶα τρέφεται· ἡ γῆ ἀκίνητος· μένουσα· καρπο φοροὶ καὶ ὁ ἄνθρωπος ἄνος · πλάττεται· καὶ ζη πάλιν· καὶ θνήσκει· καὶ ἀπλῶς πάντα ψυχούται· καὶ κινεῖται· τὸ πῦρ καίει· τὸ ὑδωρ· ψύχει· πηγαῖ ἀναβλύζουσι ποτὰμοι πλημμυροῦσι· καιροὶ καὶ ώραι· παραγίγνονται· υἱετοὶ· κα τέρχ ε ον ται· τά νέφη πληροῦνται· χάλαζα· γίνεται· χιὼν καὶ κρύσταλος π ι η γνυται· πετεινὰ ιπταται· ἐρπετὰ, πορεύεται· ἐνύδρα νήχεται· θα λαττα πλέεται· γῆ σπεῖρεται· καὶ κατὰ τοὺς ἱδίους καιροὺς· χλοὴ φορεῖ φυτὰ αὐξει· καὶ τὰ μὲν νεάξει· τὰ δὲ πεπένεται· τὰ δὲ αὔξον γηράσκει καὶ φθεῖνει· καὶ τὰ μὲν ἀφανίζεται· τὰ δὲ γεννάται· καὶ φαίνεται· ταύτα δὲ πάντα· καὶ ἐτι πλείω τούτων· ἄ διᾶ τὸ πλήθος· οὑκισχύομεν· ἡμεῖς λέγειν ὅ παρὰ δόξοποιὸς· τοῦ θεοῦ θῦ λό γ · φωτίζων καὶ ζωόποιον· τῶ ἐαὐτοῦ νεύματι κεῖνει καὶ διἀκοσμεῖ· ἔνατον κόσμον· ἀπὸ τελῶν· οὑκέξωθεν· ἐαὐτοῦ· καὶ τὰς ἀοράτους· δυνάμεις ἄφεὶς· καὶ γὰρ καὶ ταύτας· οἱα δῆ καὶ αὐτῶν ποιητῆς ὑπάρχων· συμπερὶ λαβῶν ἐν τοῖς ὅλοις· συνέχει πάλιν καὶ ζωὁποιεῖ· τῶ ἐαὐτοῦ· νεύματι· καὶ τῆ αὐτοῦ προνοία· καὶ σῶματα μὲν αὔξει· ψυχῆ δὲ ἡ λογικῆ· κινεῖται καὶ τὸ λογίζεσθαι· καὶ τὸ ζὴν ἔχει καὶ τοῦτο· οὑ πολλῆς· ἁπὸ δεῖξεως δεῖται, ὁρῶμεν γὰρ ταγινόμενα· οὑτῶ δῆ· πάλιν αὐτὸς, τοῦ θεοῦ θῦ λόγος· ἐνὶ καὶ ἄπλω νεύματι· τῆ ἐαὐτοῦ δυνάμει τὸν τε ὁράτον κὸσμον· και τὰς ἀὁράτους· δυνάμεις· κινει καὶ συνε χει· ἐκάστω τὴν ιδείαν· ἐνεργειαν· ἀπὸ δειδοὺς· ὣστὲ τὰς μεν θεῖας δυνά μεις· θειωτέρους κινίσθαι· τὰ δὲ ὁρατὰ· ὣσπὲρ καὶ ὁράται· αὐτο ς δὲ· ἔ πι πάντων· πρὸς δοξολογίαν τοῦ ἐαὐτοῦ πατρὸς πρς ἐργάζεται· μόνον ουχὶ διὰ των γιγνομένων· ἐργων αὐτοῦ· διδάσκων καὶ λέγων· ἐκ μεγέθους καὶ καλλονῆς· κτισμάτων· ἀναλόγος τὸν γενεσιουργὸν· θεωρεῖσθαι· ὣσ πὲρ γὰρ· ἄναβλέψαντας· εἰς τὸν οὐρανόν οὐνόν · καὶ ἱδόντας· τὸν κὸσμον αὐτοῦ· καὶ τὸ των ἄστρων φῶς· ἐστὶν ἐνθυμεῖσθαι, τὸν ταύτα· διἀκοσ μοῦντα λόγον, οὑτῶ νοοῦντας· λόγον θεοῦ θῦ , νοεῖν ἐστὶν ἀνάγκη· καὶ τῶν τοῦτοῦ πατέρα πρα 
 θεόν θν , ἐξ οὗ προιωντα, εἰκότως· τοῦ ἐαὐτοῦ πατρός πρς , ἑρμηνεὺς· καὶ ἄγγε λος λέγεται· καὶ τούτο, ἐκ τῶν καθ’ ἡμᾶς· ἴδοι τίς ἄν· εἰ γὰρ δη λόγου προϊ όντος παρὰ ἀνθρώπου ἀνου , ἐνθυμοῦμεθα· τὴν τούτου πηγὴν εἴναι καὶ τὸν νοῦν· καὶ τῶ λό γ μὲν ἐπιβάλλοντες, τὸν νοῦν σημαινόμενον· ὁρῶμεν· τῷ λογισμῷ πολλῶ πλέον· μείζονι φαντασία· καὶ ἀσύγκριτω ὑπεροχεῖ· του λόγου τὴν δύναμην ὁρῶντες· ἔννοιαν λαμβάννομεν· καὶ τοῦ ἀγαθοῦ πατρός πρς αὐτοῦ, ὣς αὐτὸς ὅ σωτὴρ σὴρ ἔφη· ὁ ἐμὲ ἑώρακὼς· ἑώρακε τὸν πατέρα πρα μου· ταύτα δὲ καὶ πᾶσα θεόπνευστως γραφῆ· φανερώτερον· καὶ καταμίζον· κυρύσσει· ἄ φ’ ὧν δὴ· καὶ ἡμεῖς· τὲ θαρρηκότες, ταύτά, σοι γράφωμεν· καὶ συ ταύ ταύταις· ἐντυγχάνων· δυνήση· τῶν λεγομένων· ἐχειν τὴν πίστην· λό γος γὰρ ἐκ μιζόνος· βεβαιούμενος, ἀναντίρρητον· ἔχει τὴν ἀπὸδει ξειν νῶθεν τοίνυν περιτῆς τῶν εἰδόλων ἀναιρέσεως· προἡσφα λιζετο, τὸν ἰουδαίων· λαὸν· ὁ θεῖος λόγος λέγων· οὑ ποιήσεις σὲ αὐτῶ εἰδώλων· οὑδὲ πάντὼς· ὅμοίωμα· ὁσα ἔν τῶ ουρανώ ουνώ ἄνω, καὶ ἐπὶιτης γῆς κάτω· τὴν δὲ αἰτίαν, τῆς τούτων· καθερέσεως, ἐτέρος σὴμαί νει λέγων· τὰ εἴδωλα· τῶν ἐθνῶν· ἀργύριον καὶ χρισίον ἔργα χειρῶν 
 ἀνθρώπων ἀνων · στόμα ἔχουσι· καὶ οὑ λαλήονσουσιν· ὁφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὑκόψονται ὣτὰ ἔχου· καὶ οὑκακούσονται· χεῖρας ἔχουσι· καὶ οὑ ψηλαφήσουσιν· πόδας ἔχουσι καὶ ου περιπατήσουσην· οὑ σεσηώπηκε δὲ· τὴν περικτήσεως δι δασκαλίαν· ἀλλὰ καὶ μάλα εἴδως, αυ τῶν τὸ κάλλος· ἵνα μή τινες τῶ κάλλει τούτων ἐβλέψαντες· οὑχ’ ὡς ἔργα θεοῦ θῦ · ἀλλος θεοὺς θρῆσκεύσωσι· πρὸς ἀσφαλίζεται τοὺς ἀνθρώπους ἀνους λέγων· καὶ μὴ ἀναβλέψας καὶ ἵδων τοῖς ὁφθαλμοῖς τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην, καὶ πάντὰ τον κόσμον· τοῦ οὐρανοῦ οὐνοῦ πλανηθεῖς πρὸς κυ νήσης αὐτοὶς· ἃ ἀπένειμε κύριος κς ὁ θεός θς σου· πᾶσι τοῖς ἔθνεσι· τοῖς ὑπὸ κάτω τὸν οὐρανόν οὐνόν · ἀπένειμε δὲ· οὑκ εῖς τὸ εἴναι θεοὺς αὐτοῖς ταύτα· ἀλλ’ ἵ να τῆ τοῦτων· ἐνεργεῖα· γινῶσκοσιν· οἱ ἀπὸ τῶν· ἐ·θνῶν· των παντῶν δη μηουργῶν· ὣσπὲρ εἴρηται· ὁ γὰρ ἰουδαίων πάλαι λαὸς, κατὰ πλείον εἴχε τὴν διδασκαλίαν· ὅτι μη μόνων· ἐκ των· τῆς κτήσεως ἐργῶν ἀλλὰ καὶ ἔκτων θεῖων γραφῶν, εἴχον τὴν περὶ θεοῦ θῦ · γνῶσιν· καὶ καθό λου δὲ· τοὺς ἀνθρώπους ἀνους · ἀπὸ τῆς περὶ τα εἴδωλα πλάνεις· καὶ ἀλόγου φαντασίας ἀφέλη· φησιν· οὑκεσονταί σοι θεοὶ ἔτεροι πλὴν ἐμοῦ οὑχ’ ὡς ὅντων δὲ θεῶν ἄλλων, κωλύει τούτους αὐτοὺς ἔχειν· ἀλλ’ ἵνα μή τις τὸν ἀληθινον ἀπὸ στραφεῖς θεόν θν , ἐαὐτῶ τὰ μὴ ὄντα· θεοποιεῖν ἄρξηται· ὁποῖοι εἰσὶν οἱ πὰρα ποίητες τὲ· καὶ σὺγγραφεύσιν· ὁνομασθέντες· καὶ δεῖχθέντες οὑκόντες θεοὶ· καὶ αὐτῆ δὲ ἡ λέξις, τὸ μὴ εἴναι αὐτοὺς θεοὺς δείκνυ σι· δη ἣς φυσὶν· οὑκεσονταί σοι· θέοὶ ἔτεροι· ὅπερ ἐπιμέλλοντος· ση μαίνεται· τὸ δὲ ἐπὶ μέλλοντι λεγόμενον, οὑκέστι πότεκ ὅτε ταύτα λέγεται· ἀροὺν ἀνελούσα, τὴν τῶν ἐθνῶν· ἢ εἰδώλων ἀθεότητα· σὲ σειώπηκεν· ἡ ἐνθεος· διδὰσκαλία· καὶ ἀπλῶς ἀφήκε τὸ τῶν ἀνθρώπων ἀνων 
 γένος, ἄμειρον τῆς τοῦ θεῖου γνώσεως· φέρεσθαι· οὑχί γὲ· ἀλλὰ καὶ πρ όά ο῀α παντὰ· τῆ διανοία λέγουσα· ἄκουε ἰσραήλ ἰήλ · κύριος κς ὁ θεός θς σου κύριος κς εἶς ἐστὶ· καὶ πάλιν· κύριον κν τὸν θεόν θν σου πρὸς κυνήσεις· καὶ αὐτῶ μόνω λὰτρεύσης καὶ πρὸς αὐτὸν· κολληθ’ἥση· ὅτι δὲ· καὶ ἡ διἀπάντων, καὶ εἰς πάντα του λόγου· πρόνοια καὶ διἀκόσμησις, ἀπὸ πᾶσης θεοπνεύστου γρα φὴς μαρτυρεῖται· ἀρκεῖ τὰ νῦν λεγόμενα· δεῖξαι· τοῦ λόγου τὴν πίστην ἡ φασιν οἱ θεολόγοι· ἄνδρες· ἐθεμελίωσας τῆν γην, καὶ διαμένει τῆ διατάξει σου· καὶ πάλιν· ψάλατε· τῷ θεῷ θῷ ἡμων ἐν κυθάρα· τῶ περιβάλλοντι· τὸν οὐρανόν οὐνόν · ἐν νεφέλαις, τῶ ἐτιμάζοντι τῆ γῆς υἱἐτον τῶ ἐξανατέλλοντι· ἐνόρεσι χόρτον· καὶ χλόην τῆ δουλοία· τῶν ἀνθρώπων ἀνων 
 καὶ διδόντι· τοῖς κτήνεσι τροφὴν· διὰ τίνος δε δίδωσιν ἤ δίος καὶ πάν τα γέγονε· δι οὑ γὰρ γέγονε, δι αὐτοῦ· καὶ ἡ τῶν πάντων ἀκολοῦθως ἐστὶ πρόνια· τις οὖν ἂν εἴη· οὓτος ἢ ὁ τοῦ θεοῦ θῦ λόγος· περὶ οὓ· καὶ ἐνετέ ρω λέγει· τῶ λόγω κυρίου κυ · οἱ ουρανοί ουνοί ἐστερεώθησαν· καὶ τῶ πνεύματι πνι · τοῦ στόμα τὸς αὐτοῦ· πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν· καὶ γὰρ τὰ πάντα ἐν αὐτῶ καὶ δι αὐτοῦ γενόμενα λέγεται· ἀφ’ ὧν καὶ ἡμᾶς· πειθει λἕγουσα αὐτὸς εἴπε καὶ ἐγεννήσαν· αὐτὸς ἐνετε ιλᾶ ίλα το καὶ ἐκτισθησαν· καθῶς καὶ ὁ πάντα· μέγας μῶϋσεις· ἐναρχῆ τῆς κὸσμοποιίας βεβαίοι τὸ λεγόμενον, ἐξηγούμενος· καὶ λέγων· καὶ εἴπεν ὁ θεος θς · ποίήσωμεν ἄνθρωπον ἄνον · κατ’ εἰκόνα· ἡμετέραν· καὶ καθ’ ὁμοίωσιν· πειδῆ καὶ τὴν οὐρανού οὐνού καὶ γῆς καὶ πάντων ὑφιστὰς γένεσιν· αὐτῶ εἴπεν ὁ πατήρ πὴρ · γενηθήτω, ὁ οὐρανός οὐνός · καὶ συναχθήτω· τὰ ὑδατα· καὶ ὁφθήτω ἡ ξηρά· καὶ ἐξαγαγέτο· ἡ γῆ βοτά νην· καὶ πάν ζῶον· ἀφ’ ὡν καὶ ἰουδαίσοὺς ἄν τις· ἐλέγξιεν· οὑ γνησίως· ἐφιστάνοντα ταῖς γραφαῖς· τινι γὰρ ἄν τις εἴποι πρὸς αὐτοὺς, ὡμειλεῖ ὁ θεὸς θς · ἵ να καὶ προστάττον λαλῆ· εἰ μὲν οὖν τοῖς γινομένοις προσὲτατε· καὶ ὡμεῖλει περιττὸς· ἦν ὁ λόγος· οὑπω γὰρ ἣν ἀλλ’ ἔμελλε γίνεσθαι· οὑδεῖς δὲ τῶ μὴ ὅντι λαλεῖ· οὑδὲ εἰς τὸ γενέσθαι· τῶ μὴδέπω γενομένω πρὸ στάττει· καὶ λαλει· εἴ γὰρ τοῖς ἐσομένοις· προσέταττεν ὁ θεὸς θς ἔδει λέγει αὐτὸν· γενοῦ ουρανέ ουνέ · καὶ γενοῦ γῆ· καὶ ἐξέλθε βοτάνη· καὶ ποιήθητι ἄνθρωπε ἄνε · νῦν δὲ, τοῦτο μὲν, οὑκ ε ποίησε, προστάττει δὲ λέγων· ποίήσωμεν ἄνθρωπον ἄνον · καὶ ἐξελθέτω βοτάνη· ἀφ’ ὧν δείκνυται· θεος θς ὣν πλισίον τινὶ· διἀλεγόμενος· περὶ τούτων· οὑκοῦν ανάγκη συνεῖναί τινα τούτω· ὣ καὶ ὅμιλων· ἐποίει τὰ ὅλα· τίς οὖν ἂν εἴῆ· ει μὴ ὁ τούτου λόγος, τίνι γὰρ ἄν τις φαίη· θεον θν ὁμηλεῖν, ἡ τῶ ἐαὐτοῦ λόγῶ· ἢ τις τοῦτω συνὴν ποιοῦντι· τὴν γένητην, πᾶσας οὑσίαν, ἢ ἡ τοῦτου σὸ φία ἡ λέγουσα· ἢνικα· ἐποὶει τον οὐρανόν οὐνόν καὶ τὴν γὴν· συμπαρ’ἥμην αὐτω· ἐν δὲ τῆ οὐρανού οὐνού καὶ γῆς ὁνομασία, πάντα τὰ ἐν οὐρανώ οὐνώ καὶ γῆ γένη τὰ σὺμ παρὰλλαμβάνει· συνὼν δὲ ὣς σοφία· καὶ ὣς λό γ · τὸν πατέρα πρα βλέπων, ἐδη μὴούργει τὸ πὰν· καὶ συνίστα· καὶ διεκόσμει· καὶ δύναμις δὲ ῶν τοῦ πατρός πρς , τὰ ὅλα εἰς τὸ εἴναι ἰσχυροποῖει· ἡ φήσει· καὶ ὁ σωτήρ σὴρ πάντα όσα· βλέπω· τον 
 πατέρα πρα ποιούντα, καγῶ ὁμοίως ποιῶ· δι’ αὐτοῦ δὲ· καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάν τα γεγονέναι, οἱ ιεροὶ· τοῦτο διδάσκουσι μαθηταὶ· καὶ ὁτι ἀγαθὸς· ἐ ξαγαθοῦ γέννημα· καὶ ἀληθηνὸς· ὑὸς ὑπάρχων, δύναμις ἐστὶ· τοῦ 
 πατρὸς πρς · καὶ σοφία καὶ λόγος· οὐ κατὰ μετοχὴν ταύτα ὢν, οὐδὲ ἔξω θεν· ἐπὶ γενομένων· τούτων αυτῶ, κατὰ τοὺς αὐτοῦ μετέχοντας καὶ σοφιζομένους· δι’ αὐτοῦ· καὶ δυνατοὺς καὶ λογικοὺς γιγνομένους· ἀλλὰ αὔ τῶσ οφί α· αὐτολόγος· αὐτοδύναμις ἰδία τοῦ πατρός πρς ἐστι· αὐτοφω νῆ· αὐτὸ αλήθ εια· αὐτοδικαι οσύ νη αὐτὸ ἀρ τὴ· καὶ μὴν καὶ χαράκτηρ· καὶ ἀπαύγασμα· καὶ οἱκῶν· καὶ συνελόντι· φάναι καρπὸς παντέλειος τοῦ πατρός πρς ὑπάρχει· καὶ μόνος ἐστὶν υἱὸς· εἴκων ἀπαράλλακτος τοῦ πατρός πρς · τίς οὖν ἐξαριθμήσιε· τὸν πατέρα πρα , ἱνα καὶ τοῦ λόγου τοῦτοῦ· τὰς δυνάμις ἐξεύροι· ἐστι γὰρ ὣσπὲρ τοῦ πατρός πρς λό γ · καὶ σοφία, οὑτῶ· καὶ τοῖς γενητοῖς συγκαταβαίνων· γίνεται· πρὸς τὴν τοῦ γεννήτορος· γνῶσιν καὶ ἔννοιαν· αὐτὸ ἀγιασμὸς καὶ αὐτὸ ζωὴ· καὶ θύρα καὶ ποιμὴν· καὶ οδὸς καὶ βασιλεῖα· καὶ ἡγέμῶν· καὶ ἐπὶ πᾶσι σωτήρ σήρ καὶ ζωόποιος· καὶ φῶς καὶ πρόνια των πάντων· τοὶούτων ἄρα ἀγαθὸν καὶ δημ η ι ουργὸν υἱὸν υν , ἔχων ἐξ ἐαὐ τ 
 ὁ πατήρ πήρ · οὐκάφανη αὐτὸν· τοι ς γενήτοις ἀπέκρυψεν· ἀλλὰ καὶ ὁσημέραι τούτον· ἀπὸ καλύπτει· τοῖς πᾶσι· διὰ τῆς των πάντων, δι’ αὐτοῦ συστά σεως καὶ ζωῆς· ἐν αὐτῶ δὲ· καὶ δι’ αὐτοῦ· καὶ ἐαὐτὸν· ἐμφαίνει· καθῶς καὶ ὁ σωτήρ σήρ φησ ή ί ν· ἐγῶ ἐν τῶ πατρί πρί · καὶ ὁ πατήρ πήρ ἐνεμοί· ὣστὲ ἐξανάγκης· εἶναι τὸν λόγον ἐν τῶ γεννήσαντι, καὶ τον γεννηθέντα, ἐν τῶ πατρί πρί αἰὡνίζειν· τοῦτον δὲ οὕτως ἐχόντων· καὶ οὑδενος· ἔξωθεν αὐτοῦ τυγχάνοντος· ἀλλὰ καὶ οὐρανοῦ οὐνοῦ 
 καὶ γῆς· καὶ πάντων τῶν ἐν αὐτοῖς· ἐξηρτημένων αὐτοῦ· ἄνθρωποι ἄνοι παρὰφρονες παραγγωνισάμενοι· τὴν πρὸς τούτων γνῶσιν· καὶ ευσέβιαν· τὰ οὑκόντα· πρὸ πρότον ὅντ α ων ετήμησαν· καὶ ἀντὶ του ὅντως ὃντὸς θεοῦ θῦ , τὰ μὴ οντα· ἐ θεοποίησαν· τῆ κτήσει· παρατὸν κτήσαντα· λατρεύσαντες· πάσχοντες· ἀ νόητον· καὶ δυσσεβες· ὁμοὶον τὸ ὣς εἶ τις τὰ ἔργα προ τοῦ τεχνηκοῦ θαυμάσιε· τά τε ἐν τῆ πόλει· διμὴουργήματα· κατὰ πλαγῆς· τον τούτὸν δη μὴουργὸν· καταπτοὴ· ἢ ως εἶ τις τὸ μὲν μουσικὸν· ὁργανον· ἐπαινοιὴ, τὸ δὲ συνθέντα· καὶ ἀρμοσάμενον· ἐκβάλλοι· ἄφρονες καὶ παντῆ πολὺ· τὸν ὁφθαλμὸν πεπειρωμένοι· πῶς γὰρ ἂν ἔγ ν ωσαν ὅλος· οἱκωδομεῖν· ἢ ναῦν τινα ἢ λυραν, μὴ οὑχὶ· τοῦ νάπηγου· ἐργασαμένου· καὶ τοῦ ἀρχιτέκτω νος· οἶκοδομήσαντος· καὶ συνθέντος τοῦ μουσικοῦ· ὣς οὖν ὀ ταὐ τὰ λογιζόμενος· τὴν ἔκπληξιν· καὶ μανίαν· κέκτηται· καὶ ὑπὲρ ἐκεῖνα πᾶσης μανίας ἐστὶν· οὕτως οὕ μοι δοκούσι· τὴν διάνοιαν ὑγιαινειν· οἱ τὸν θεὸν θν μὴ ἐπὶ γινώσκοντες· καὶ τὸν τουτου λόγον μὴ θρησκεύοντες, τὸν σωτήρα σρα · τῶν ἀπάντων, τὸν κύριον κν ἡμῶν ἰησοῦν ἰν 
 χριστόν χν · δι’ οὓ· τὰ πάντα ὁ πατήρ πήρ διὰ κοσ μεῖ· καὶ συνέχει· καὶ προνοεῖται· τῶν ὅλων· εἰς ὃν σὺ τὴν πίστην ἔχων· καὶ τὸ θε ο φιλὲς· ὣ φιλόχριστε, χαῖρε καὶ εὔελπις γίνου· ὅτι τῆς εἰς αὐτον πίστεως· καὶ εὐσεβεῖας· τῆ ἀθανασία καὶ βασιλεῖα οὑρανών οὑνών ἐστὶν ὁ καρπὸς· μόνον ἔαν κατὰ τοὺς ἔαὐτοῦ νόμους ἡ ψυχὴ· τῶν ἀγαθῶν καὶ κοσμημένη· γένηται· ὣσπερ γὰρ τοῖς κατ’ αὐτὸν· πολιτευομένοις ἐστὶ δικαίως· τὸ ἔπαθλον ζωὴ αἰώνιος, οὕτω τοῖς ἐναντίαν τὴν ὅ δὸν, καὶ μὴ τὴν· τῆς ἀρετης ἀτραπὸν· τὴν τρίβον ὁδεύουσι· αἰσχύνη μεγάλη καὶ κήνδυνος πρὸς ἐστὶν· ἀσύγγνωστος· ἐνημέρα κρήσεως τὴν γὰρ τῆς ἀληθείας· καὶ τοι γνῶντες ὁδὸν τὰ ἐναντίως· ὣν ε γνωσαν ἔπραξαν.