τει τρίτω τῆς βασϊλείας ἰωακεὶμ βασιλέως ἰούδα, ἦλθεν ναβουχοδονόσορ βασϊλεὺς βαβϋλῶνος εἰς ἱερουσαλὴμ ἱλημ . καὶ ἐπολιόρκ ἀ ναγκαίως πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων, καὶ τοῦ τηνικάδε βασϊλέως ἐμνημό νευσε, καὶ τὸν χρόνον ἡμᾶς ἐδίδαξεν· ΐνα ἔχωμεν εἰδέναι σαφῶς τὸν τῆς πρώτης αἰχμαλωσΐας καιρόν· ἐν γὰρ τῶ τρίτω ἔτει τῆς βασϊλείας ἰωακεὶμ τοῦ καὶ ἐλιακεὶμ· ὃς ἐβασίλευσεν μετὰ τὸν ἰωάχαζ· πατὴρ πηρ δὲ ἐγένετο τοῦ ἰωά χαμ. ὃς καὶ ἰωακεὶμ καὶ ἰεχονίας ὠνομάζετο· ἡ πρώτη ἅλωσϊς τῶν ἱε ρος ἐγένετο· καὶ αὐτὸ δὲ τοῦτο τὸ τῶν βασϊλέων μεμνῆσθαι καὶ τῶν χρόνων, τὸν προφητϊκὸν ϋποδείκνυσϊ χαρακτῆρα· οὕτω γὰρ καὶ τοὺς ἄλλους προφήτας ποιοῦντ ἐστϊν εὑρεῖν· ὅρασις γὰρ φησὶν ἣν εἶδεν ἡσαΐας υἱὸς ἀμώς· ἐν ἡμέραις ὀζίου καὶ ἰωάθαμ. καὶ ἄχαζ καὶ ἐ ίου, οἳ αν τῆς αίας· καί· ἐγένετο λό ἱερεμίαν ἐν ἡμέραις ἀμὼς βασϊλέως ἰούδα· τρϊσκαιδεκάτου ἐν τῆ β τοῦ· καὶ ἰεζεκιὴλ δὲ καὶ τῶν προφητῶν ἕκαστος ὡς τὰ τούτω τῶ προοιμίω κέχρην τῆς προφητείας· ἀπόχρη τοιγαροῦν καὶ τοῦτο τὴν ἰουδαίων παρανομίαν, καὶ δεῖξαι προφήτην, τὸν τῶ προφήτην· καὶ ἔδωκε κύριος κς ἐν χειρὶ αὐτοῦ τὸν ἰωακεὶμ βασϊλέα ἰούδα· καὶ ἀπὸ μέρους τῶν σκευῶν οἴκου τοῦ θεοῦ θυ : καὶ τοῦτο δὲ τὴν πνευματικὴν πνικην αὐτοῦ δείκνυσϊ χάριν· οὔτε γὰρ παντὸς ἦν τὰς θείας οἰκονομίας εἰ δέναι· οὗτος δὲ τοῦ θείου πνεύματος πνς ἠξιωμένος· καὶ ἔγνω σαφῶς. καὶ τοὺς ἄλλους διδάσκει· ὅτι τοῦ θεοῦ θυ τῶν ὅλων σϋγχωρήσαντος διά τε τὴν τοῦ λαοῦ καὶ τὴν τοῦ βασϊλέως παρανομίαν· καὶ τὴν πολλὴν ἀσέβειαν, ἡ πόλϊς ἑάλω· καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν ἔνια ὑπὸ τὴν τῶν πολεμίων ἐξου σΐαν ἐγένετο· καὶ λίαν δὲ ἀναγκαίως τέθεικε τό ἔδωκε κύριος κς ἐν χειρὶ αὐ τοῦ τὸν ἰωακεὶμ βασϊλέα ἰούδα· ἵνα μή τϊς ὑπολάβη οἰκεία δϋνά μει τὸν ναβουχοδονόσορ χρησάμενον. τῆς τῷ θεῷ θῳ ἀνακειμένης περϊ γενές πόλεως· μάθωσϊ δὲ πάντες ἀκριβῶς ὅτϊ τοῦ θεοῦ θυ προδε δωκότος· καὶ τὴν πάλαι φρουροῦσαν τὴν πόλιν ἀποστήσαντος χάριν, ὑπὸ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο· τοῦτο δὲ καὶ διὰ ἡσαΐου τοῦ προφή του σαφὲς ποιῶν αὐτὸς ὁ τῶν ὅλων θεὸς θς . οὕτω φησὶ· μὴ δοξασθήσεται ἀξίνη ἄνευ τοῦ κόπτοντος ἐν αὐτῆ; ἢ ϋψωθήσεται πρίων ἄνευ τοῦ ἕλ κοντος αὐτόν; διδάσκει δὲ διὰ τούτων ὡς αὐτὸς τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις ἐπϊ φέρει τὰς τϊμωρίας· κέχρηται δὲ ὀργάνοις τοῖς εἰς ταῦτ ἐπϊ τηδείοις· καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ φησὶν εἰς γῆν σενναὰρ οἶκον τοῦ θεοῦ θυ αὐτοῦ καὶ τὰ σκεύη εἰσή εν εἰς οἶκον τοῦ θησαυροῦ τοῦ θεοῦ θυ αὐτοῦ· καὶ ΐσως ἄν τϊς εἴποι· τΐ δήποτε τῶν ἀνθρώπων ἀνων ἡμαρτηκότων, τὰ ἅγια τὰ τῶ θεῶ θω ἀνακείμενα, παρεδόθη ταῦτα δϋσσεβέσϊν ἀνθρώποις ἀνοις · φασῒ δὲ ταῦτα οἱ τῶν θείων οἰκονομιῶν τὸν σκοπὸν ἀγνοοῦντες· χικὸς γὰρ ἄνθρωπος ἀνος οὐ δέχε τὰ τοῦ πνεύματος πνς τοῦ θεοῦ θυ · μωρία γὰρ αὐτῶ ἐστϊν· ὁ δὲ πνευματικὸς πνικὸς , ἀνακρίνει μὲν πάντα κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον· καὶ πέ πεισται μὲν. ὅτϊ μάτην οὐδὲν ὑπὸ τῆς θείας προμηθείας οἰκο νομεῖτε· φωτϊζόμενος δὲ ὑπὸ τοῦ θείου πνεύματος πνς · καὶ τὰς αἰτίας μανθάνει· ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὸν νῦν ζητούμενον ἔστϊ καταμαθεῖν τὸν πνευματικῶς πνικῶς νοεῖν προα νον· πολλὴ γὰρ ἐντεῦθεν οὐχϊ ἰουδαίοις μόνως, ἀλλὰ καὶ αὐτοῖς τοῖς βαρβάροις ὠφέλεια γεγένηται· πρῶ γὰρ ἐδϊδάχθησαν ἰουδαῖοι τὸ τῆς θείας φύσεως ἀνενδεές· ὡς ἐνδεόμενος ὁ τῶν ὅλων θεὸς θς ὰ ἀν προσφερόμενα δέ ἀλλ’ ἐκείνους εὐγνωμοσύνην δ ν· καὶ διδοὺς θεραπείας τε ἀντϊδόσεως ἀφορμήν· πῶς ἑτέρως ἠδϋνήθημεν ὑπὲρ ὧν εργετήθημεν ὡς δϋνατὸν ἀμείψασθαι τὸν εὐεργέτην θεὸν θν , εἰ μὴ τὰ βραχέα ταῦτα καὶ ἐντελῆ παρὰ τῶν προσφερόντων ἐδέχετο· πεῖσαι τοίνυν βουλόμενος ἰουδαίους· ὡς οὐ τὴν οἰκείαν χρείαν ἀναπληρῶν, ἀλλὰ τῆ ἐκείνων ἀσθένεια σϋγκατϊὼν. τὰς παρ’ αὐτῶν προσφερομένας θυσΐας ἐδέχετο, εἰκότως ἀποστραφεὶς αὐτοὺς καὶ αἰχμαλωσΐα παραδοὺς· καὶ τὰ ϋπ’ αὐτῶν προσενεχθέντα σκεύη δι’ ὧν αὐτὸν θεραπεύειν ἐνόμιζον, σῢν αὐτοῖς αἰχμάλωτα δέδωκα· ὁ γὰρ τοὺς λογϊκοὺς παραδοὺς τϊμωρία, τΐ δήποτε τῶν ἀψύχων ἐ φείδετο· διδάσκει δὲ αὐτοὺς καὶ δι’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων· ὅ τϊ βαβϋλωνίων τῶν βαρβάρων τῶν δϋσσεβῶν κατ’ οὐδὲν διαφέρουσιν· ἀσεβοῦσϊ γὰρ ὥσπερ ἐκεῖνοι· μᾶλλον δὲ πλέον ἤπερ ἐκεῖνοι· οἱ μὲν γὰρ οὔτε νόμον δεξάμενοι. οὔτε προφητῶν ποδηγῶν ἀπολαύ σαντες, ἀγνοία κατείχοντο· οἱ δὲ ὑπὸ μϋρίων παλαιῶν τὲ καὶ νέ ων φωτϊζόμενοι προφητῶν, καὶ μυρίων ὅσων θαυμάτων αὐτόπται γε νόμενοι, κατεφρόνουν μὲν τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ θυ · τὰ δὲ ἄψυχα εἴδωλα θεραπεύοντες διετέλουν· παρέδωκε τοίνυν τοῖς βαρβάροις τὰ σκεύη· μονονουχὶ λέγων δι’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων, ὅτϊ κατ’ οὐ δὲν τῶν βαρβάρων διαφέρετε· ὁμοίως γὰρ αὐτὰ καὶ ἡμεῖς ταῖς παρανομίαις μολύνετε· καὶ ΐσον ἐστῒν ὑμᾶς ταῦτα ἔχειν καὶ βαβϋλωνίους· ἀσέβεια γὰρ καὶ ὑμῶν κἀκείνων κρατεῖ· τοὺς μὲν ἰουδαίους ἱκανὸν ἦν τοῦτο καὶ ἐλέγξαι καὶ παιδεῦ καὶ ὠφέλειαν αὐτοῖς οὐ μικρὰν πραγματεύσασθαι· οἱ δὲ βαβυλώνιοι, ἡνίκα μὲν ἐτΐμησαν ὡς ἐνόμισαν, τὰ σκεύη, ἀνθρωπείας μὲν αὐτὰ χρήσεως πε ποιηκότες ἐκτὸς· τοῖς ὑπ’ αὐτῶν δὲ προσκυνουμένοις ἀνατε θεικότες θεοῖς, τῶν λυπηρῶν οὐδαμῶς ἐπειράθησαν, ἐπειδὴ δὲ βαλτάζαρ ὁ βασϊλεὺς χρήσασθαι τούτοις ἐτόλμησεν ἑστιώμενος, ἐκολάσθη μὲν παραυτΐκα. καὶ τὴν ἀξίαν ἔ ην· ἐδίδαξε δὲ ἅ παντας δϊὰ τῆς τϊμωρίας, πόση τοῦ θεοῦ θυ μις τῶν σκευῶν ἐκεί νων· καὶ ὅτϊ οὐκ ἄκων ἀπεστερήθη τῶν ἑ ἀλλ’ ἑκὼν αὐτὰ προέ δωκεν δϊὰ τὴν πολλὴν τοῦ λαοῦ μίαν· τοῦτο δὲ καὶ ἐπῒ τῆς κιβωτοῦ πάλαι πεποίηκεν· ἐπειδὴ γὰρ ὀ καὶ φινεὲς οἱ ἠλεὶ τοῦ ἱερίως παῖδες παράνομοι λίαν ὄντες καὶ λαβόντες εἰς ἐπϊκουρίαν τῶν ὁμοφύλων αὐτῶν τὴν ἀσέβειαν ὁ θεὸς θς οὐδεμιᾶς ἀξιώσας σφαγῆ παραδοὺς, τὴν κϊβωτὸν παραδίδωσϊ το λιν τὸν ἰσραὴλ ἰηλ παιδεύων καὶ διδάσκων ὡς οὐκ αὐτῶ ἀλλ’ αὐτῶν ἕνεκεν αὐτὴν κατεσκεύασεν· περιτ ταύτης χρεία· ἀδεῶς τὸν θεῖον παραβαίνουσϊν νό συζῆν προαιρουμένοις· ἵνα δὲ μὴ μέγα φρονήσαντ ὡς αὐτοὶ περιγενόμενοι τοῦ θεοῦ θυ · ἐνόμιζον γὰρ τὴν κ εἶναι τὸν τῶν ἰουδαίων θεὸν θν · τεκμηρίω χρώμενοι τ εἰδώλων κατάλυσϊν· καὶ πολλὴν ἐντεῦθεν ἐπϊσπάς ὡς αἰχμάλωτον λαβόντες τὸν τῶν ἰουδαίων θεὸν θν · καὶ τοῖς οἰκείοις ἀνατεθεικότες θεοῖς, παρασκευάζει μὲν τὸν ὑπ’ αὐτῶν προσκυνούμενον εἴδωλον πεσεῖν τὲ καὶ πρὸ σϋντριβῆναι· καὶ τὸ τῆς προσκυνήσεως ὑποδεῖξαι σχῆμα· γῆσαι δϊὰ τῶν πραγμάτων τὴν ἧτταν, καὶ τὴν τοῦ ἐνοικοῦντος δ ὑποδεῖξαι δουλείαν· καὶ τοῦτο οὐχ ἅπαξ· ἀλλὰ καὶ δῒς καὶ πολλά ἐπϊφέρει δὲ καὶ αὐτοῖς διαφόρους πληγὰς ἕως οὗ τὴν κιβωτ ἀπέδωσαν· καὶ ἀναθήματα δηλοῦντα τὴν τϊμωρίαν ἀνέθεσαν· διπλῆ τοίνυν καὶ τηνικαῦτα καὶ ἐπῒ τοῦ ναβουχοδονόσορ ἡ ὠφέλεια γεγένηται· οὐ γὰρ μόνον ϊουδαίους, ἀλλὰ καὶ τοὺς βαρβάρους ὠφέλησεν ἡ πρὸς βραχὺ παρὰ τοῦ θεοῦ θυ γενομένη συγχώρης καὶ εἶπεν ὁ βασϊλεὺς ἀσφα ῷ ἀρχϊευνούχω αὐτοῦ εἰσαγαγεῖν ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσΐ τῶν υἱῶν ἰσραὴλ ἰηλ · καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς βασϊ λείας καὶ ἀπὸ τῶν φορθομμὶν νεανίκους ἐν οἷς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς μῶμος; καὶ ὺς τῆ ὄψει· καὶ σϋνϊέντας ἐν πάση σοφία· καὶ γϊνώσκοντας ν καὶ σοφίαν· καὶ διανοουμένους φρόνησϊν· καὶ οἷς ἐστϊν ϊσχὺς αὐτοῖς τοῦ ἑστάναι ἐν τῶ οἴκω τοῦ βασϊλέως· καὶ τοῦ διδάξαι αὐ άμματα γλώσσαν χαλδαίων· ὁ μὲν οὖν λων θεὸς θς , ἐξελέξα τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ τὰ ἐξου μένα· ἵνα δϊὰ τούτων κα τοὺς σοφοὺς καὶ δϋνατούς· ἄνθρωποι ἀνοι δὲ σω μάτων ὥραν καὶ μέγεθος καὶ ῥώμην ζητοῦσϊν καὶ σοφίαν, οὐ τὴν ωττία κεκομψευμένην· ἔστϊ τοίνυν καὶ ἐντεῦ μαθ ῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων ἀνίνων τὸ μέσον· δηλοῖ δὲ τοῦ βασϊλέ αν· τὸ μὴ μόνον τοὺς ἄλλους αἰχμαλώτους ὑπηρέτας ἐθελῆσαι λ ν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκ τοῦ βασϊλϊκοῦ γένους ὑπάρχοντας· πλη ὅμως ἐνταῦθα ἡ ἡσαΐου πρόρρησϊς ἣν ἐζεκία προ εῖπε εῖ ἄκουσον γάρ φησὶ λόγον κυρίου κυ σαβαὼθ ὃν ἐλάλησε πρός με· ἰδοὺ αι ἔρχονται, καὶ λήψονται πάντα τὰ ἐν τῶ οἴκω σου· καὶ ὅσα συνήγαγον οἱ πατέρες πρες σου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης, εἰς βαβυλῶνα ἥξει· καὶ καταλίπωσϊν· εἶπεν δὲ ὁ θεός θς ὅτϊ καὶ ἀπὸ τῶν τέκνων σου ὧν ἐγέννησας λήψονται· καὶ ποιήσουσϊ σπάδοντας ἐν τῶ οἴκω τοῦ βα σϊλέως τῶν βαβϋλωνίων· ταύτης ἡμᾶς τῆς προφητείας ἀναμϊ μνήσκων ὁ μακάριος δανιὴλ· φησὶ προστάξαι τὸν βασϊλέα εἰσαγαγεῖν ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσΐας τῶν υἱῶν ἰσραὴλ ἰηλ καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς βασϊλείας· καὶ ἀπὸ τῶν φορθομμὶν νεανίσκους· φορθομμὶν δὲ τοὺς παρθένους ἐκάλεσεν τῆ ἑβραΐδι διαλέκτω· ὁ δὲ σΰμμαχος τὸ φορθομμὶν, ἐπι λέκτους ἑρμενεύει· καὶ δϊέταξεν αὐτοῖς ὁ βασϊλεὺς τὸ τῆς ἡμέρας καθ’ ἡμέραν ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ βασϊλέως καὶ ἀπὸ τοῦ οἴνου τοῦ· πότου αὐτοῦ καὶ ἐκθρέψαι αὐτοὺς ἔτη τρία· καὶ μετὰ ταῦτα στῆναι αὐτοὺς ἐνώπϊον τοῦ βασϊλέως· καὶ ἐγένοντο ἐν αὐτοῖς ἐκ τῶν υἱῶν ἰούδα δανιὴλ καὶ ἀνανίας· καὶ ἀζαρίας καὶ μϊσαήλ· ἐνταῦθα μὲν οὖν τὴν τοῦ βασϊλέως ἡμᾶς διδάσκει φιλοτϊμίαν· ὅτϊ οὐχ ὡς δορυαλώτοις εὐτελῆ τϊνα καὶ δουλοπρεπῆ παρεῖχεν τροφὴν· ἀλλὰ καὶ τῆς βασϊλικῆς αὐτοὺς τραπέζης ἀπολαύειν ἐκέλευσε· μετὰ βρα χέα δὲ τὴν σφῶν αὐτῶν ἐγκράτειαν καὶ φιλοσοφίαν διδάσκει· οὐ φι λοτϊμΐα χρώμενος· ἀλλ’ ὠφελείας διδασκαλία τοῖς ὠφελεῖσθαι προαιρουμένοις προτεθεικώς· ἔστϊ δὲ αὐτοῦ ἰδεῖν καὶ τὸ μέτριον τοῦ φ νήματος· εἰρηκὼς γὰρ ἄνω ὅτϊ ἀπὸ τοῦ τῆς βασϊλείας σπέρματος προσέταξεν ὁ βασϊλεὺς ἐκλεγῆναι νεανίσκους κάλλει λάμποντας καὶ μεγέθει δϊαπρέποντας· καὶ τεθεικὼς ἐνταῦθα τὰ τῶν προσώπων ὀνόματα τῆς ἰούδα φυλῆς ἁπλῶς ἐμνημόνευσε καὶ τὴν τῆς βασϊλείας σϋγγένειαν ἔκρυψε· καὶ ἐπέθηκεν αὐ τοῖς ὁ ἀρχιευνοῦχος ὀνόματα· τῶ δανιὴλ βαλτάσαρ καὶ ἀνα νία σεδράχ· καὶ τῶ ἀζαρία μισάχ· καὶ τῶ μισαὴλ ἀβδεναγώ· καὶ τοῦτο δὲ παρά τϊσϊ δεσποτεί σται δΐκαιον· ὠνού μενοι γὰρ οἰκήτας· τὰς προσηγορίας ἀμείβουσϊν· ἵνα καὶ τῆ τῆς hier fehlen mind. 2 Seiten, vielleicht mehr. Da Nummerierung der Folianten fehlt, weiß ichs nicht genau, aber wahrscheinlich sind sie nachträglich ausgefallen. Vielleicht sind die falsch eingebunden? hier setzt der Text wieder ein ἐγκεχειρισμένων· τῆς γὰρ θείας χάριτος ἀπολαύο ὤφθησαν ἀμείνω πολλῶ τῶν τῆς βασϊλϊκῆς ἀπολ των τραπέζης: καὶ ἐγένετο ἀμελασὰρ ἀναιρούμεν τὸ δεῖπνον αὐτῶν καὶ τὸν οἶνον τοῦ πόματος αὐτῶν. καὶ ἐδίδου αὐτοῖς σπέρματα· καὶ διπλοῦν ἐκαρ πώσατο κέρδος· πρῶτον μὲν γὰρ μεμάθηκεν ὡς δϋνατὸν καὶ νηστεία χρώμενον, σωματϊκὴν ῥώμην καὶ εὐπρέπειαν κτή σασθαι· ἔπειτα δὲ καὶ τὴν ἐκείνοις χορηγουμένην αὐτὸς λαμ βάνων τροφὴν, προθυμότερον αὐτοῖς ἐχορήγει τὰ ποθού μενα σπέρματα· ἐπειδὴ δὲ περὶ αὐτοῦ μόνου διεξῆλθεν ὁ δανιὴλ, ἀναγκαίως καὶ τοὺς κοινωνοὺς τῆς εὐσεβείας εἰς μέσον καλεῖ καί φησι· τοῖς παιδαρίοις τοῖς τέσσαρσϊν ἔ δωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς θς σύνεσϊν καὶ φρόνησϊν ἐν πάση γραμμα τϊκῆ σοφία· οὐ γὰρ ἡ χαλδαίων φησὶ παιδεία σϋνετοὺς αὐτοὺς ἀπέφηνεν· ἀλλ’ ἐκ θείας χάριτος καὶ σϋνέσεως καὶ σοφίας καὶ πάσης ἐπϊστήμης ἀξιωθέντες, κρείττους ἁπάντων ἀνε δείχθησαν· καὶ δανιὴλ φησὶ σϋνῆκεν ἐν πάση ὁράσει καὶ ἐνϋ πνίοις· παιδόθεν γὰρ θείας ἀποκαλύψεις ἑώρα· οὐκ ὄναρ μό νον. ἀλλὰ καὶ ὕπαρ· καὶ ἑρμηνεύειν τὲ ἠδύνατο τὰ τοῖς ἄλλοις ἀπο καλυπτόμενα· τὸ γὰρ σϋνῆκεν τοῦτο παραδηλοῖ· διδασκόμεθα δὲ καὶ ἐντεῦθεν, ὡς οὐκ οἶδεν ἡλικίας διαφορὰν ὁ τῶν ὅλων θεὸς θς · ἀλλ’ εὐσέβειαν μόνην καὶ φϊλοθεΐαν ζητεῖ· κἂν εὕρη ταύτην ἐν νέω πολλῶν τοῦτον προτΐθησϊ πρεσβϋτέρων· τοῦτο δὲ καὶ ἐπῒ τοῦ ἰωσὴφ ἔστϊν εὑρεῖν αὐτὸν πεποιηκότα. καὶ ἐπῒ σαμουὴλ τοῦ προφήτου· παιδίω γὰρ ὄντϊ κομιδῆ νέω, καὶ ἐπεφάνη· καὶ τὰς κατὰ τοῦ πρες βΰτου τϊμωρίας προαγορεύειν ἐκέλευσεν· εἰς κατηγορίαν μὲν τοῦ γεγηρακότος· ἀπόδειξιν δὲ τῆς ἐπανθούσης τῶ μειρακίω χάριτος· καὶ μετὰ τὸ τέλος τῶν ἡμερῶν ὧν εἶπεν ὁ βασϊλεὺς εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς· εἰσήγαγεν αὐτοὺς ὁ ἀρχϊευνοῦχος ἐνώπϊον τοῦ ναβουχοδονόσορ· καὶ ἐλάλησεν μετ’ αὐτῶν ὁ βασϊλεὺς· καὶ οὐχ εὑρέθησαν ἐκ πάντων αὐτῶν ὅμοιοι δανιὴλ καὶ ἀνανία καὶ ἀζαρία καὶ μϊσαήλ· καὶ ἔ αν ἐνώπϊον τοῦ βασιλέως· καὶ ἐν παντῒ ῥή ματϊ σοφίας καὶ ἐπϊστήμης ὑπὲρ ὧν ἐζήτησε π αὐτῶν ὁ βασϊλεὺς, εὗρεν αὐτοὺς δεκαπλασΐονας ὑπὲρ πάντας τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ μάγους τοὺς ὄντας ἐν τῆ βασϊλεία αὐτοῦ· ἀλλ’ ὁ μὲν ἀμελάσαρ ᾔδει τὴν τῶν ἐδεσμάτων διαφορὰν καὶ ἔμαθε πάντως τῆς θείας χά τὴν ϊσχύν· ὁ δὲ βασϊλεὺς τέως ἐγνώκει τούτων οὐδέν· γὰρ ἂν ἔμαθε· τῆς μὲν τροφῆς ὁμοίως παρ’ αὐτοῦ χορηγου ϋπὸ δὲ τοῦ ἀμελάσαρ ἀναλισκομένης· ἀλλ’ ὅμως οὐ μϊκρ καὶ οὕτως ὠφέλειαν ἐδέξατο· πάντων αὐτοὺς τῶν ἐξ ἑτέρ ἐθνῶν ἐκλεγέντων ἀμείνους εὑρὼν· κάλλει μὲν καὶ μεγέθει σώματος· σοφία δὲ καὶ σϋνέσει ψυχῆς· ῥϋθμῷ τε λόγων καὶ πά ση λογϊκῆ ἐπϊστήμη· τὰς δὲ σϋγκρίσεις οὐχ ἁπλῶς ἐποιήσατο· ἀλλ’ ἐρωτήσεις τϊνὰς προσενεγκὼν. τὴν πεῖραν ἔλαβε τῆς ἀληθείας διδάσκαλον· καὶ εὗρεν αὐτοὺς οὐχ ἁπλῶς ὑπο κειμένους· ἀλλὰ δέκα μήραις ἀμείνους ϋπάρχοντας· καὶ τέως μεμάθηκεν ὅτϊ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἐθνῶν ἰουδαῖοι σοφώ τεροι· ταῦτα εἰρηκὼς· ἐπήγαγεν καὶ ἐγένετο δανιὴλ ἕως ἔτους ἑνὸς κύρου τοῦ βασϊλέως· οὐχ ἁπλῶς δὲ τοῦτο προστέ θεικεν. ἀλλὰ τῆς προφητείας ἁπάσης τὸν χρόνον δῆλον ποι ῆσαι θελήσας, τούτου χάριν καὶ τὴν ἀρχὴν ἡμᾶς τῆς προφητείας ἐδίδαξεν. καὶ τὸ τέλος προστέθεικεν. ἵνα τῶν μεταξὺ βασϊλέ ων ἀριθμοῦντες τὰ ἔτη, μάθωμεν ἅπαντα τῆς προφητείας τὸν χρόνον· πρὸς δὲ τούτοις ἡμᾶς διδάσκει. ὅτϊ καὶ τὸν ποιησάμενον τῆς αἰχμαλωσΐας τὴν ἄφεσϊν. ἐθεάσατο κῦρον· καὶ ἐν τῶ παρόντϊ βΐω παραψυχῆς ἀπήλαυσαν. τὴν τῶν ὁμοφύλων ἐλευθερίαν ἰδών. ἐν αὐτῶ γὰρ τῶ πρώτω ἔτει τῆς βασϊλείας ὁ κῦρος ἐπανελθεῖν εἰς τὴν ἰουδαίαν τοὺς βουλομένους τῶν ἰουδαίων προσέταξεν. καὶ τὸν θεῖον ἀνεγεῖ ραι νεὼν· παρ’ αὐτοῦ τοῦ μακαρίου δανιὴλ τὴν ἡσαΐου τοῦ προφήτου πρόρρησϊν διδαχθείς· ἐκεῖνος γὰρ διαρρήδην ἐβό α λέγων· ἰσραὴλ ἰηλ οἰκοδομηθήση. καὶ ταῖς πόλεσϊ τῆς ἰουδαίας κατοικισθήσεσθε· ὁ λέγων κύρω φρονεῖν καὶ πάντα τὰ θελήματά ποιήσεις τάδε λέγει κύριος κς τῷ χριστῷ μου κύρω, οὗ ἐκράτησα τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὑπακοῦσαι, ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη καὶ πόλεις οὐ σϋγκλεισθήσονται· ἐγὼ προπορεύσομαι πρὸ προσώπου σου. καὶ ὄρη ὁμαλιῶ· πύλας χαλκᾶς συντρίψω. καὶ μοχλοὺς σϊδηροῦς συνθλάσω· θησαυροὺς σκοτεινοὺς ἀοράτους ἀποκρύφους ἀνοίξω σοι· ταῦτα μαθὼν ὁ κῦρος· τοῖς βουλομένοις τῶν ἰουδαίων τὴν ἐνεγκοῦ σαν ἐπάνοδον ἐχαρίσατο· καὶ ἡ βΐβλος δὲ τῶν παραλειπομένων, τὸν χρόνον ἡμᾶς δϊδάσκει· ἔτους γὰρ φησὶ πρώτου κύρου τοῦ βασϊλέως περσῶν· μετὰ τὸ πληρωθῆναι τὸ ῥῆμα κυρίου κυ δϊὰ στόματος ἱερεμίου, ἐξή γειρε κύριος κς · τὸ πνεῦμα πνα κύρου τοῦ βασϊλέως περσῶν· καὶ παρήγγειλε κῦρος κηρύξαι ἐν πάση τῆ βασϊλεία αὐτοῦ. ἐν λόγοις γραφῆς λέγων· τάδε λέγει κῧρος ὁ βασϊλεὺς περσῶν πάσαις ταῖς βασϊλείαις τῆς γῆς ἔδωκέ μοι κύριος κς ὁ θεὸς θς τοῦ οὐρανοῦ οὐνου · καὶ αὐτὸς ἐνετείλατό μοι οἰκοδομῆσαι αὐτῷ οἶκον ἐν Ἱερουσαλὴμ ἱημ ἐν τῆ ἰουδαία· τΐς ἐν ϋμῖν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ αὐ τοῦ κύριος κς ὁ θεὸς θς ἔσται μετ’ αὐτοῦ καὶ ἀναβήτω· τούτου χάριν καὶ ὁ μακάριος δανιὴλ, τὸν τῆς προφητείας δϊδάσκων χρόνον. ἐντέθεικε τοῖς ἰδΐ οις σϋγγράμμασϊ τὸ ἐγένετο δανιὴλ ἕως ἔτους ἑνὸς κύρου τοῦ βασϊλέως· ἡμεῖς δὲ ἐνταῦθα τὸν ἀκροατὴν δϊαναπαύσαντες τὸν ἀγαθὸν δεσπότην ϋμνήσομεν, τὸν πατάς σοντα καὶ ἰώμενον· μαστϊγοῦντα καὶ ἰατρεύοντα· τϊμωρία καὶ φιλανθρωπία φιλανα χρώμενον· αὐτῶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰ ώνων ἀμήν+ +