Եւ արդ յորժամ տեսանիցես զհերձուածողն կերպարանս կրօնից նման եկեղեցւոյ, մի' տեսլեամբն պատրիցիս, այլ զճշմարտութիւնն քննեա: Նա եւ կախարդքն եգիպտացւոց նմանեցուցանէին գործոցն Մովսէսի, այլ կերպրանք էին, եւ ո'չ ճշմարտութիւն: Ընկեաց Մովսէս զգաւազանն 'ի գետին, եւ եղեւ վիշապ. ընկեցին եւ կախարդաքն զգւազանս, եւ եղեւ վիշապ. կերպարանք հասարակեցին, բայց ճշմարտութիւնն ընտրութիւն եցոյց 'ի միջի, քանզի գաւազանն Մովսէսի եկուլ զգաւազանս նոցա. զի ցուցցէ, եթէ ստութիւնն կլանի 'ի ճշմարտութենէն: Եւ զի գիտասցես, եղբայր, թէ ամենայն հերձուածողական հակառակութիւն, որ ընդդէմ առաքելոցն բանից 'ի պատերազմ ճակատիցի, յայնց կախարդաց համար է, լո՛ւչ Պաւղոսի. որ կամին աստուածպաշտութեամբ կեալ 'ի Քրիստոս Յիսուս, հալածեսցին. բայց մարդք չարք եւ կախարդք յառաջ եկեսցեն 'ի չարիս, մոլորեալք, եւ մոլորեցուցանիցեն. որպէս Յանէսն եւ Յամրէսն հակառակ կացին Մովսէսի, նոյնպէս եւ նոքա հակառակ կան ճշմարտութեանն. մարդք ապականեալք մտօք, անփորձք 'ի հաւատս: Մի'տ դիր հաստատութեամբ. մարդս չարս եւ կախարդս զհակառակորդս բանին ճշմարտութեան կոչէ: Ընդէ՞ր կախարդք. քանզի պատրեն զտխմար լսելիս. զի բանք խաբեբայից` կախարդութիւն են պատրելոցն: Զոր օրինակ, եղբարք, որ զականջս վասն մարմաջելոյն քորիցեն, դիւր թուի քորելն. եւ իբրեւ կարի յաճախիցեն, վէրս առնեն եւ խնուն լսելիքն 'ի յաճախութենէն, նոյնպէս եւ բանք հերձուածողացն զառաջին ողոքանք թուին լսելեացն, եւ յետոյ խնուն զգայունսն. վասն որոյ եւ առաքեալ ասէ, եթէ 'ի ժամանակս յետինս քակեսցին ոմանք 'ի հաւատոց, ըստ մարմաջելոյ լսելեացն իւրեանց: Զի՞նչ իցէ մարմաջել լսելեացն. պատրել իբրեւ յառասպելեաց: Ամենայն ինչ հերձեւածողացն առասպելք են. վասն որոյ եւ Պաւղոս ասէ, եթէ դարձուսցեն լսելիս ՛ի ճշմարտութենէն, եւ յառասպելս կործանեսցին: Յո՞ր առասպելս: ՛Ի յԱրիոսին, ՛ի մակեդոնին, ՛ի մոնտանոսին, ՛ի մանինեցւոցն, եւ յայլոց նոյնպիսեաց. քանզի յամենեքին յառասպելս հատեալ են, եւ ճշմարտութեանն հակառակ կան: Եւ չասաց միայն զհակառակն կալ, այլ եւ զքակումն: Բայց ո՛չ եկեսցեն յառաջ, քանզի անմտութիւն նոցա յայտնի լիցի ամենեցուն. որպէս եւ նոցայն եղեւ: Զգուշալի առհաւատչեայս ունիմք զբարբառ առաքելոցն: Երաշխաւոր նմանէ ընդ իմ`փարատել զցայս բժիշկն ոգւոց: Մի' այսուհետեւ պատրեսցին զձեզ կերպարանք հերձուածողացն, որ ձաղեն զաստուածպաշտութիւնն. քանզի եւ ՛ի մէջ հրէիցն բազումք զկերպարանս աստուածպաշտութեան ունէին, այլ չգոյր ՛ի նոսա նախանձ ճշմարտութեան. զորս Եսայի անջրդեյ պարտիզի նմանեցուցանէ եւ տերեւալից ծառոյ՝ յորում ո՛չ գուցէ պտուղ: Եղիցին, ասէ, իբրեւ զբեւեկնի թոթափեալ ՛ի տերեւոյ, եւ իբրեւ զպարտեզ անջրդի: Պարտեզ անջրդի եւ հերձուածողացն ժողովուրդ. չոռոգանի ՛ի ջրոյն կենդանութեան, զորմէ ասէ կենարարն, թէ որ հաւատայ յիս, որպէս ասենգիրք, գետք յորովայնէ նորա բղխեսցեն ջրոյ կենդանութեան. զայն ասէր Յիսուս վասն հոգւոյն սրբոյ, զոր ընդունելոց էին հաւատացեալք: Տե՛ս զիա՛րդ են պարտէզ անջրդի. չասաց` թէ իբրեւ զպարտէզ, որ ո՛չ ճանաչիցէ զջուր, այլ թէ իբրեւ զանջրդի: Ասեն, թէ է հոգի սուրբ, այլ չունին. քարոզեն, այլ չվայելեն ՛ի պարգեւս հոգւոյն. քանզի չբնակէ հոգին սուրբ յանձինս ապախտաւորս: Մինչ աստուածպաշտութիւն իցէ ՛ի մարդն, հոգին սուրբ բնակէ. եւ յորժամ աստուածպաշտութիւնն հեռանայ, եւ հոգին սուրբ հեռանայ: Եւ հարկ է վճիռ իսկ տալ, եթէ ամենայն ոգիք մարդկան՝ կամ հոգի սուրբ առնուն յետ շնորհացն, կամ այս պիղծ: Եւ չասեմ, թէ հոգին սուրբ մարգարէութիւնս կամ առաքելութիւնս գործէ վ մարդն. այլ թէ չունիցի ոք հաւատս, քանզի պարգեւք հոգւոյն հաւատքն են, չունի զհոգին սուրբ: Թէպէտ եւ դոյզն ոք աշխարհական իցէ, եւ կարի իսկ ՛ի կրսերաց, եւ միայ զհաւատն Քրիստոսի ունիցի, հոգի սուրբ գոյ ՛ի նմա. ո՛չ ոք կարէ ասել տէր զՅիսուս, եթէ ոչ հոգւովն սրբով. եւ հարկ է կամ ՛ի հոգւոյն սրբոյ լուսաւորել ոգւոյ, կամ յասոց պղծոց մտանել ընդ իշխանութեամբ: Եւ ո՞ իցէ`որ զայս ասիցէ: Յորժամ Սաւուղ արքայ անօրինեցաւ, եւ յամարձակեցաւ յանմատոյց խորհուրդն մտաբերել, որ չէր օրէն նմա մատուցանել. որ երբեմն կոտորէր զվհուկս եւ զգէտս, ապա եւ ինքն ՛ի գէտս ապաստան եղեւ. եւ զի՞նչ ասեն գիրք. հոգի տն վերացաւ ՛ի Սաւուղէ, եւ նեղէր զնա այս պիղծ: Պարտէզ զնջրդի են հերձուածողք, եւ ո՛րչափ տնկեսցեն տունկս, չեն յուսալի: Որ զայ բարբառոյն զհետ ո՛չ երթիցէ, այլ զիւրոց մտաց, թէպէտ եւ տնկիցէ տունկ, անհաւատութեան տունկ է. եւ վկայէ Եսայի, թէ ամենայն որ զբանն աստուծոյ չունիցի, թէպէտ եւ տնկիցէ ինչ, չէ յուսալի եւ հաւատարիմ: Զոր օրինակ է տունկ հաւատոց, նոյնպէս գոյ եւ տունկ անհաւատութեան. ամենայն տունկ հերձուածողացն` անհաւատութեան տունկ են, քանզի խորհուրդքն ծնանին. եւ ամենայն աւետարանական եւ առաքելական ուղիղ փառաւորութիւն` տունկ է հաւատոց, եւ սերմ յուսալի: Վասն այնորիկ եւ կենարարն ասէր զհրէիցն, թէ թո՛յլ տուք զնոսա. ամենայն տունկ`որ ո՛ճ ՛ի հօրէ իմմէ տնկեալ իցէ, խլեսցի՛: Եւ զիա՞րդ տնկեաց հայրն երկնաւոր. մարգարէիւք, առաքելօք. եւ որպէ՞ս տնկեաց սատանայ. հերձուածողօք, ամբարշտօք: Խլեսցի' տունկ ամբարշտութեան, եւ մի' գտցի վայր ՛ի տեղի սատանայի. ամենայն ինչ որ ընդդիմանայ Քրիստոսի զօրութեանն` եւ յառնիցէ, քակտի. խաւար, որ ընդ լուսոյ հակառակի, ՛ի լուսոյն հալածական լինի: Բայց եկեսցուք յայն`որ առաջի կայ: