Կենարարն նախատեաց զքաղաքսն. վա՛յ քեզ Քորազին, վա՛յ քեզ Բեդսայիդայ, զի թէ ՛ի Տիւրոս եւ ՛ի Սիդոն եղեալ էին զօրութիւնքն`ու ՛ի քեզ գործեցան, վաղուց իսկ ապաշխարեալ էին ՛ի խորդ եւ ՛ի մոխիր: Ասասցէ եւ այժմ աւետարանն. վա՛յ քեզ Արիոս, վա՛յ քեզ Մակեդոն, Վա՛յ քեզ Եւնոմիոս. զի թէ ՛ի Սոդոմ քարոզեալ էր քարոզութիւնն` որ ՛ի ձեզ քարոզեցաւ, թերեւս զարմանային ընդ փրկիչն, եւ փառաւորէին զբարերարն, ճանաչէին զարարիչն: Արդարեւ իսկ, եղբարք, ո՛չ ցասնուլ, այլ սուգ առնուլ պարտ է ՛ի վերայ հերձուածողացն. եւ լու՛ր գրոյն որ ասէ, թէ սուգ մեռելոյ զեւթն օեւ, եւ մորոսի եւ ամբարշտի զամենայն աւուրս: Եւ ո՛վ իցէ մորոսն եւ անմիտն, ասասցէ Դաւիթ. ասաց անզգամն ՛ի սրտի իւրում, թէ չիք աստուած: Ո՛չ միայն հեթանոսն ասէ, թէ չիք աստուած, այլ եւ նոքա. զի կերպարանօք ասեն, թէ է աստուած, եւ արդեամբք չասեն, թէ գոյ աստուած: Յորժամ ասէ հերետիկոսն, թէ աստուած է Քրիստոս, եւ բնութեամբ չահամրի աստուած, բանիւք եւեթ ասէ, եւ արդեամբք ուրացեալ է. քանզի ասէն, թէ աստուած է Քրիստոս, այլ ո՛չ բնութեամբ իբրեւ զհայր. քանզի ա՛յլ բնութիւն նորա է եւ այլ բնութիւն սորա: Յորժամ սրտիւ եւ մտօք ուրանայցէ զպատիւ աստուածութեան որդւոյն, թէպէտ եւ ասասցէ աստուած, չհամարի աստուած, քանզի ճշմարիտն նակարագիր աստուածութեան եղծանէ ապականիչ կօնիւքն: Եւ արդ`զի՞նչ իցէ առ այն ասել: Գարուն էր, որպէս կանխաւն իսկ ասացի, մարգարէութիւնն, եւ հունձք`աւետարանն: Բայց մի'ինչ օտար ձեզ բանքն թուեսցին, զոր երեկն ասացի, թէ մարգարէիցն ժամանակն գարնայնոյ եւ սերման ժամանակն էր, եւ աւետարանին`ամարայնոյ եւ հնձոց. քանզի գոն եւ այլ հունձք: Սերմանեցին մարգարէքն, եւ հնձեցին առաքեալքն յետ գալստեանն Քրիստոսի. դարձեալ`սերմանէ աստուած, եւ հնձեն հրեշտակք: Մարգարէիցն սերմանցն առաքեալքն եղեն հնձողք. եւ կենարարին քարոզութեանցն հրեշտակք լինին հնձողք: Սերմանեցին մարգարէքն զհանդերձելոցն գիտութիւն. սերմանեցին եւ զգալուստն Քրիստոսի`յառաջագոյն կարապետեալ. հնձեցին առաքեալքն Քրիստոսի: Սերմանեաց Քրիստոս յառաջագոյն զյոյս յարութեանն. սերմանեցիմ մարգարէքն եւ զհանդերձեալ գալուստն կենարարին. սերմանեաց եւ Քրիստոս զհանդերձեալ մեռելոցն յարութիւն, եւ զերկրորդ գալուստն իւր: Եւ զի առաջին սերմանցն`առաքեալքն եղեն հնձողք, եւ յերկրորդումն լինին հրեշտակք, նորին իսկ է բարբառն. ահաւասիկ էլ սերմանահան սերմանել սերմ բարի. բուսաւ ընդ նմին եւ որոմն. եւ զի ՛ի կարճոյ հատից. ՛ի ժամանակի հնձոցն ասացից ցհնձողսն, ժողովեցէ՛ք զորումն ուրոյն, եւ զցորեանն ուրոյն: Իբրեւ հարցին աշակերտքն`ոթէ զի՞նչ իցէ առակն, ագարակն, ասէ, աշխարհս է. եւ որ սերմանեացն`որդի մարդոյ. եւ սերմն բարի` որդիք արքայութեանն. եւ որոմն`որդիք չարին. եւ հունձք`վախճան աշխարհի: Եւ ո՛չ վայրապար ցուցանէ Զաքարիաս զպատիժս գերանդւոյն, զոր յոյնն մանգաղ ասէ: Տեսի, ասէ, գերանդի թռուցեալ. եւ ասեմ ցհրեշտակն` որ խօսէր ցիս. տէր, զի՞նչ իցէ այս. եւ ասէ. այս են անէծք`որ եկանեն ընդ երեսս ամենայն երկրի, եւ ծախեն զսուտն եւ զտուն նորա, եւ զամենայն զինչ եւ իցէ նորա: Ընդէ՞ր ո՛չ սուր եւ ոչ գեղարդն կամ նետ, այլ մանգաղ: Քանզի մանգաղն պահի ՛ի հունձս. եւ հնձողքն հրեշտակք առաքին եւ ժողովեն զօրայն. եւ անդ է տեսանել զամենայն տիեզերս միանգամայն հնձեալ: Եւ ուստ՞ հնձեսցեն: ՛Ի գերեզմանացն արտաքս կորզեսցեն. ո՛չ կոտորեսցեն այլ զկոտորեալսն ՛ի միմեանս յօդեսցեն: Այժմ մարմինք իբրեւ սերմանիս սերմանեալ են յանդս. որպէս եւ Պաւղես ասէ, թէ այնպէս է յարութիւն մեռելոց. սերմանի ապականութեամբ, եւ յառնե առանց ապականութեան. եւ քանզի ՛ի գերեզմանս սերմանեցան, ՛ի գերեզմանասցն հնձեսցին: Առաքեսցէ, ասէ, որդի մարդոյ զհրեշտակս իւր, եւ ժողուեսցեն զընտրեալս նորա ՛ի չորից հողմոց, ՛ի ծագաց երկնից մինչեւ ՛ի ծագս երկրի: Ճանաչիցես զբանս զայս ՛ի Դաւթի, ժողովեցէ՛ք առ նա զսուրբս նորա. զամենսեան ժողովեսցեն, եւ ՛ի մի վայր գումարեսցեն: Յառնեն ամենեքեան, բայց կէսքն իբրեւ զպատժապարտս առաջի ահեղ ատենին կարգեսցին, եւ կէսքն իբրեւ զսուրբս առաջի տն յափշտակեսցին: Զոր օրինակ ՛ի մտանել թագաւորի պատժապարտն չիշխէ յակն անկանէլ թագաւորին, եւ պատուականքն եւ մեծարոյքն ընդ առաջ ելանեն. նոյնպէս եւ որդին աստուծոյ յորժամ գանցէ յերկնից եւ երեւի, սուրբքն յափշտակն ՛ի բարձունս. եւ այնպէս թուեսցի թէ ընդ նմա իսկ գայցեն: Որպէս եւ թագաւորի ընդ առաջ ելանիցեն, եւ ընդ նմին դառնայցեն, թուի թէ ընդ նմին իսկ էին. նոյնպէս եւ սուրբքն յորժամ ընդ առաջ կենարարին յափշտակեսցին, թուեսցի թէ յերկնից իսկ ընդ նմին իջանիցեն: Եւ ո՞ իցէ այսմ վկայ: Պաւղոս. զի ինքն տէրն հրամանւ ՛ի բարբառ հրեշտակապետին եւ փողով աստուծոյ իջանիցէ յերկնից. եւ մեռեալք յարիցեն յառաջագոյն, ապա եւ մեք կենդանիքս յափշտակեսցուք ամպօք ընդ առաջ տն յօդս, եւ այնպէս հանապազ ընդ տն իցեմք: Տե՛ս, զի ընդ առաջ ելանեն, եւ ընդ նմին գան: Եւ մի՛տ դիր զարմանալեացն. յաշխարհիս որ ընդ առաջ թագաւորց երթայցեն, իւրեանք կառօք եւ իւրեանց երիվարօք երթայցեն. իսկ կենարարն ինքն առաքէ դեսպանս երկնաւորս. ո՛չ կառս եւ երիվարս, այլ կառս ապեղէնս՝ զիւրսն իսկ: Եւ ընդ այն զի՞ զարմանաս, թէ Եղիա հրեղէն կառօք վերացաւ, եւ առաքեալքն, եւ այլք մի ըստ միոջէ ամպեղէն կառօք, եւ մի'զհրեղէնն պատուականագոյն քան զամպեղենն համարեսցիս: Առաքեցան մարգարէին յայնժամ դեսպանք կառք հրեղէնք, եւ երիւարք հրեղէնք, եւ յերկնաւորացս յերկինս վերանայր. եւ իբրեւ զանիւ ՛ի ներքոյ ՛վեր ՛ի բարձունս հոլովէր. այլ յայնժամ յիրաւի հրեղէն կառիք, եւ ապա ո՛չ հրեղէն, այլ մապեղէն: Ընդէ՞ր. քանզի յայնժամ երկնաւոր ամանն ունէր ինչ կարիս երկրաւորս, զի հրեղէն կառօքն նորոգեսցի, եւ ընկենուցու զերկրաւոր ծանրութիւն, եւ առնուցու զհրեշտակական թեթեւութիւնն. քանզի այնուհետեւ ընդ հրեշտակս իսկ բնակելոց էր: Անդ դեսպան հրեղէն, եւ աստ դեսպան ամպեղէն. քանզի առանց ապականութեան յառնեն մարմինք, վասն այնորիկ եւ յամպն թեթեւ ելանեն: Եւ զի մի' թուեսցին, թէ զայն թշնամանիցեմք ինչ, եւ զայս յարգիցեմք, զայն ասացի, թէ մարգարէն հրեղէն կառօք պատուեցաւ, եւ որք Քրիստոսի ընդ առաջ յափշտակին`ամպօք վերանան. քանզի ամպք կառք են սրբոյն այ. եւ լու՛ր Դաւթի. որ հաստատեաց, ասէ, վ վերայ ջուրց զվերնայարկս իւր, եւ եդ յամպս զգնացս իւր. իւրովք կառօք մեծարէ զսուրբս. ու՛ր Եսայեայ, ահաւասիկ տէր նստեալ ՛ի վերայ թեթեւ ամպոյ, եւ եկեսցէ յԵգիպտոս: Տեսանե՛, զի իւրովք կառօքն հրամայէ պատուել զսուրբս, եւ ելանել ընդ առաջ կենարարին: