Խօսեցաւ աստուած իմաստնովք, խօսեցւ եւ տգիտօք, զի երկուքումբք զիւր զօրութիւնն ցուցանիցէ. որսորդօքն, զի զտարապարտ բանիցն ճարտարութիւն անվարժ լեզուօքն խոտիցէ, եւ իմասնովք, զի խորագիտութեամբն զխորամանգութիւնն պարզեսցէ. եւ պարիսպ պատեալ զհաւատսն` ամրացուսցէ զմարդն: Եւ զոր ինչ 'ի տգէտսն եւ 'ի բանիբունսն գործեաց, զնոյն եւ 'ի թագաւորս. եւ թէ զիա'րդ իցէ, լո՛ւր: Կարող էր կենարան 'ի սկզբան քարոզութեանն, եւ յառաջնում նուագին ածել զթագաւորս 'ի հնազանդութիւն քարոզութեանն, եւ պատերազմակիցս յրուցանել աստուածպաշտութեանն, որպէս եւ այժմս են. այլ չարար, զի մի' ընդ կարծիւք զճշմարտութիւնն արկանիցէ, թէ մարդկան պաշտպանուբ, եւ ո'չ աստուծոյ զօրութեամբ հաստատեցաւ եկեղեցի: Մերկացոյց զնա 'ի մարդկեղէն օգնականութենէ, եւ զգեցոյց զերկնաւոր զօրութիւնն: Մինչեւ ցկարի աստուածապաշտ ցԿոստանդինոս` երեսուն եւ հինկ թագաւորք մի ըստ միոջէ կացին Հոռոմոց, եւ ընդհաւատոցն հնազանդուբ չկամեցան մտանել. զի ուսցից, թէ շնորհքն ո'չ մարդկեղէն ինչ զպրութիւն առնուն յանօթ, այլ զիւրն ունի բնակաւոր: Եւ քանզի զամենայն աշխարհ ետես 'ի մոլորութեան, զի մի' դարձեալ որ պատճառիցինն զպատճառս մեղաց, ասիցեն` թէ զտգէտս եւ զանկարծս կարաց խաբել, եւ զթագաւորս եւ զիշխանս ո'չ եղեւ ձեռնհաս 'ի մատնեակ արկանել, վառ է զբանն, ածէ զթագաւորս ընդ լծով աստուածպաշտութեանն, եւ առաջնորդէ ամենայն զգաց 'ի մի միաբանութիւն ճշմարտութեանն. զի յյտնի լիցի, եթէ թագաւորն թագաւորաց եւ տէրն տերանց` դոյզն քարոզուբ զռաւել մեծութիւն երկնաւոր իմաստութեանն եցոյց: Ընթերցան այսօր անունք առաքելոցն, քարոզեցան ձկնորսքն, հռչակ հարւ տխմարացն բանք, որ զամենայն խրատս ընծայեցուցին աշխարհի: Եւ մի'տ դիր օրութեանն. առաջին, ասէ, երկոտասանիցն` Սիմոն էր, որ անուանեցաւն Պետրոս, վէմն եկեղեցւոյ, հիմն աստուածպաշտութեան: ԶՍիմոն անուն` 'ի հօրէ եւ 'ի մօրէ ունէր, եւ Պետրոս 'ի կենարարէն անուանեցաւ. դու ես, ասէ, Պետրոս, որ թարգմանի վէմ, եւ 'ի վերայ այդր վիմի շինեցից զեկեղեցի իմ: Ամենայն եկեղեցական քարոզութիւն 'ի վերայ վիմի հաստատեալ կայ, եւ ամենայն հերձուածական մոլորութիւն 'ի վերայ զաղփաղփուն կաւոյ. ա'յլ է վէմն հաստատուն` որ զշինուածն 'ի վեր ունի, եւ ա'յլ է հողն զաղփաղփուն` որ չհանդարտէ շինողացն. նա եւ ինքն իսկ անձինն չհանդարտէ. զափղփաղփում են բանքն, ցուրտ են խօսքն, ստգտանաց են կրօնքն. քանզի մարդկեղէն խորհուրդքն եւ սխառնեցան 'ի հաւատսն այ. եւ ջանայ կաւն զվէմն խարխարել, այլ չմատնի 'ի պարտութիւն վէմն. դրունք, ասէ, դժոխոց ոչ յախէահարեսցեն զնա: Նման են աշակերտքն հերձուածողաց` կաւագործաց, որ զաղիւսն արկնիցեն. քանզի նոքա զկաւոյն կնատութիւնն յարդիւ իմն ամոքեն, եւ այնպէս առնեն կարծրագոյն զլոյծն , եւ երեւի հաստ` փուտն: Երեւի հաստ, մինչեւ վնասակար ինչ 'ի վերայ չիցէ հասեալ. ապա թէ անձրեւ կամ հեղհեղ, կամ հյուր, կամ այլ ինչ 'ի դիմի հարկանիցի, չկայ յակաստանի: Վասն այնորիկ մարգարէն առ այնոսիկ` որ յերկրաւոր իրս ինչ վստահ լինիցին, եւ համարին թէ չլինիցի վատթար ինչ անտի` բարբառի, թէ այսպէս ասէ տէր, էջ 'ի կաւ, եւ կոխեա ընդ յարդի, եւ կարծրացո քան զաղիւս, եւ հուր կերիցէ զքեզ: Յանդիմանէ զայնոսիկ, որ 'ի մարմնաւոր ինչ եւ յերկրաւոր իրս վստահ իցեն, եւ առանց պարտութենէ ինչ զօրութիւն համարեսցին: Եկեղեցւոյ հիմն` վէմն, եւ հերձուածողաց` Յերուսաղէմն: Կամեցաւ մարգարէն ցուցանել, մանաւանդ աստուած իսկ մարգարէիւն, եթէ որպիսի ինչ եկեղեցի է` որ 'ի վերայ վիմի հաստատեալ է, եւ որպիսի ինչ հրէական փարախեալս, որ չկայ 'ի կայի եւ 'ի հաստատութենէ, ասէ ցԵզեկիէլ մարգարէ, առ դու ինձ աղիւս մի, եւ դրոշմեա զԵրուսաղէմ, եւ պատեա զնովայւ պատնէշ: Վասն է՞ր աղիւս. զի ուսանիցիս զկերպարանս աղիւսոյն եւ զվիմի. Յերուսաղէմ յաղիւսոյ վերայ կայր, եւ եկեղեցւոյ հիմն` վէմն է: Մանաւանդ թէ եւ զեկեղեցի` վէմ կոչեմք, չստեմք. եւ ո'չ զվէմն յորոյ վերայ կայ` ուրանամ. վէմ է եւ եկեղեցի, քանզի զհաստատուն վէմն ունի զՔրիստոս. եւ միւս վէմ, զՊետրոս` որ դաւանութեամբն առ զանուն. դու ես, ասէ, Քրիստոսն որդի աստուծոյ կենդանւոյ: Բայց զայն կմիմ ճշգրտել, եթէ ընդէ՞ր Յոհաննէս աւետարանիչ` որ այնչափ առաւելութեամբ լի էր, որ զաւետարանական անձրեւս յանձն ամփոփեաց` որդին որոտման որ զամենայն մինագամայն զյորդութիւն շնորհացն յինքն կորզեաց, 'ի սկզբան աւետարանին չեկն 'ի Պետրոսի բարբառն. չասաց, թէ 'ի սկզբանէ էր որդի. եւ ո'չ, եթէ 'ի սկզբանէ էր միածինն. այլ զորդւոյ եւ զմիածնի թողեալ զյորջորջումն, 'ի բանն եկն. 'ի սկբանէ էր բանն եւ բանն էր առ աստուած, եւ աստուած էր բանն: Պետրոս` ոչ զի բանն կոչեաց, երանեցաւ, այլ զի որդի դաւանեաց. իսկ ընդէ՞ր արդեօք երանելին Յոհաննէս զերանութեանն եթող, եւ 'ի բանն ընթացաւ: Առաքեալքն գիտէին զինչ քարոզէին. եւ որք 'ի նոցանէն ընդունելոցն էին, չհհանդարտէին առաւելութեան բանիցն: Քանզի սկիզբն քարոզութեանն եւ բանն յարժանիս եւ յանարժան լսելիս հնչէր, զի մի մարդկեղէն մտօք զաստուածեղէն վարդապետութիւնն ախտեղացուցանիցեն, որդի լուեալ, հայր եւ մայր 'ի մտաց ստեղծանիցեն, եւ թանձրութիւն, եւ զայլ եւս մարմնոյ կարիս. վասն այնորիկ 'ի բանին յորջորջումն գայ, որ կարողն էր անդէն 'ի սկզբան բարբառոյն` զանկարեկանն մեկնել: Եւ տե'ս որպիսի' ինչ կարգ 'ի կիր արկանէ. սանդուխս հաստատեաց, եւ ընդ բազում որոշս հանէ զմեզ 'ի գլուխ որդւոյն յորջորջումն. ո'չ թէ զայն ինչ ուրացաւ, այլ դիպող ժամանակի պահ է: 'Ի սկզբանէ էր, ասէ, բանն. զի զանկարեկանն ուսուցանիցիս եւ զծննդեանն ազատ սեպհականութիւնն. քանզի բանի հանապազորդ միտքն են հայր: 'Ի սկզբանէ, ասէ, էր բանն. նա եւ կոչէր իսկ ո'չ առանձինն, եթէ չէր ուրուք բանն` բան: Եւ ո՞յր իցէ բանն: Էր, ասէ, 'ի սկզբանէ առ աստուած, եւ աստուած էր բանն: Նախ զանկարեկան ծննդեանն մեկնէ. եւ ապա զանձինն ունելոյ առ հայր ցուցանէ զանքակութիւնն, զբնութեանն միութիւն, զկամացն եւ զազդեցութեան: Եւ աստուած էր բանն: Այնու զպատիւն կրկնակի` ասէ: Եւ առաջի այն կայ, թէ ո'չ բանից կարդաց ինչ պէտք են, այլ արդեանց հաւաստեաց: 'Ի սկզբանէ էր բանն, զանկարեկան ծնունդն յայտ առնէ: Եւ բանն էր աստուած, զանքակ միութիւնն: Եւ աստուած էր բանն, զանեղծն պատիւն: Նա էր 'ի սկզբանէ առ աստուած: Կրկնէ, զի զնոյն միտս հաստատեսցէ: Եւ քանզի բանն կոչեաց եւ բանս որ առ մեզ ոչ ինչ այնչափ յայտ առնէ զօրինակ ճառելոցն, յայտնագոյն յարդարէ զբանն, եւ ցուցանէ զնա միանգամայն աստուած. եւ բան, եւ արարիչ. եւ ամենայն ինչ նովաւ եղեւ: