Ուր վարդապետութիւն իցէ եւ լուսաւորութիւն եւ աստուածապաշտ կրօնից ճառք, չգտանի ուրեք անդ արարած ինչ բնութիւն` որ ազդիցէ, այլ միայն անարար բնութիւնն Եթէ 'ի մկրտութեանն լուսաւորութեանն, եւ եթէ յանճառ խորհուրդսն` չէ իշխանութիւն հրեշտակի լուսաւորել եւ սրբել, այլ տէրունական իշխանութեանն սրբոյ եւ անարար բնութեանն: Յորժամ 'ի մարգարէսն խօսի, չխօսի արարած ինչ բնութիւն, այլ ախն անարար. ըստ այնմ, եթէ որպէս խօսեցաւ 'ի բերան սրբոց իւրոց մարգարէից` որ յաւիտենիցն էին: Բայց յորժամ 'ի վշտաց ապրեցուցանել իցէ, առաքէ աստուած հրեշտակս. կամ յառիւծուց ապրեցուցանել, կամ 'ի հրոյ փրկել, լինին այնպիսի փրկութեան սպասաւոր հրեշտակք. որպէս եւ Պաւղոս ասէ, թէ ո՞չ ամենեքեան ոգիք հարկաւորք են 'ի պաշտօնն առաքելութեան, վասն այնոցիկ որ ժառանգելոցն են զփրկութիւն: Իսկ հոգին սուրբ անդր երեւի, յորժամ զխորհուրդսն կատարել իցէ, յորժամ զճոխութիւն վարդապետութեանն պարգեւել իցէ, յորժամ զմկրտութեան զանճառ խորհուրդսն բաւանդակել: եւ մի' ուրեք զմիտս խարխարիցէ ջրովն եւ հոգւովն զսրբութիւնն ընդունել: Զի եթէ 'ի լուսաւորութիւն մկրտութեանն, ասեն, անարար բնութիւնն գայցէ, ջրոյն` որ արարած է, զի՞նչ պէտք իցեն. եւ ընդէ՞ր իսկ, ասեն, փրկիչն զանարար բնութիւնն ընդ արարեալ բնութեանն յօդեաց. եթէ ոչ մկրտեսջիք, ասէ, 'ի ջրոյ եւ 'ի հոգւոյ, ոչ մտանէք յարքայութիւնն երկնից: Եւ ո՞ ո'չ գիտիցէ, թէ ջուրն արարած է. բայց թէ որո'վ բանիւ, եւ յո'ր սակս ջուրն արարած` ընդ անարար հոգւոյն յօդիցի, հա'րկ է յանդիման կացուցանել: Աղաչեմ, մի' ձանձրանայք զլսելն, եւ յշտեմարանս մտացդ զմփոփեա' զիմաստս խօսիցս, զի մի' վայրապար առ լսելեօքդ հոսեսցին. որպէս ջուր ընդ վայր ծաւալեալ` չմտանէ ընդ երկիր, եւ չարբուցանէ զանդս. այլ յորժամ յառու անկանիցի, եւ ընդ կորիսն գնայցէ` չծախի ընդ վայր, այլ զանդսն ոռոգանէ. եւ այժմ մի' ցրուեսցին բանքս, այլ ոռոգանիցեն զանդս մտաց ձերոյ իմաստք բանիցս: Բազում ինչ ետ աստուած մարդկան. եւ ինքն այնու` զոր ետն, չէ կարօտ. այլ քանզի մահկանացու բնութիւնս չէ բաւական ընդունել զաներեւոյթ պարգեւսն, երեւելի իրօք ընդելացուցանէ ընդ այնօիսի ինչ: Կարէր կենարարն առանց ջրոյ տալ թողութիւն մեղաց, եւ բաւական էր հոգւոյն յայտնութիւնն լուանալ զյանգուցեալն, մաքրել զաղտեղին, սրբել զպիղծն, յորդէգրութիւն ածել զտարագիրն. այլ քանզի բնութիւն մարդկան զերեւելեացս իմն կղկղայ, թէ եւ սակաւաւոր եւ նուազագոյն է մտացն աչօք ընդունել զաստուածականսն, դիւրին ինչ երեսօք վասն սոցա որ չկարեն այնչափ 'ի վեր ամբառնալ` եւ զաներեւոյթսն տեսանել, տանի հասուցանէ յայն, եդ առաջի երեւելի ինչ օրինակ, զի յայտնի հաստատութեամբ աչացն` առնուցուն հաւանութիւն ոգիքն աներեւոյթ: Այսպիսի' ինչ. աստուած յորժամ զերանելին Ահարովն զեղբայրն Մովսէսի առ` իւր 'ի քահանայութիւն, ասէ, զգեցո' դմա պատմուճան ծաղկեայ 'ի խառնուածոյ նարօտից, գործեալ 'ի ծիրանւոյ 'ի կարմրոյ, եւ 'ի բեհեզէ եւ 'ի կապուտակէ: Կապուտակն եւ կարմիր եւ ծիրանի ամենեցուն յայտ է. թէ զի'նչ է բեհեզն, սպիտակ իբրեւ զկտաւ: 'Ի չորեցունց նիւթոցս երանգոյս այսոսիկ նիւթեցին եւ անգին զպատմուճանն. եւ ընդ նմին ոսկի եւ ականս պատուականս ընդելուզեալ, եւ խոյր քահանային 'ի գլուխ, եւ թիթեղն ոսկի 'ի ճակատն, որ բերէ զօրինակ հոգւոյն սրբոյ. եւ 'ի կամարի քահանային երկոտասան ակն` յականց պատուականաց, սարդիովն եւ տպազիովն եւ զմրուխտ` ասկն եւ շափիւղայն եւ յասպիս` գոճազմ եւ ակատ եւ կարկեհան` ոսկեակն եւ բիւրեղ եւ եղենգնաքար: Հրաման ետ աստուած զերկոտասանեսեան ականսն ընդելուզանել. յառաջին կարգին զսարդիոնն եւ զտպազիոնն եւ զմրուխտն. եւ յերկրորդում զասկնն եւ զշափիղայն եւ զյասպիսն. եւ յերրորդումնզգոչազմն եւ զյակատ եւ զկարկեհան. եւ 'ի չորրոդումն զոսկեակն եւ զբիւրիղ եւ զեղնգաքարն: Եւ յիւրաքանչիւր յականց վերայ զանուանս ազգացն Իսրայէլի հրամայեաց գրել. յառաջնում զազգին Ռուբենի, եւ յերկրորդում զազգին Շմաւոնի, եւ յերրորդումն զազգին Ղեւեայ. եւ զայլոցն եւս ամենեցուն մի ըստ միոջէ: Եւ հրաման տայ ածել ընդ մէջ քահանային զկամարն, եւ զվակասն զուսովքն պատեալ, եւ զլանջօքն բաժանեալ, 'ի նիւթոյ կարմրոյ եւ 'ի բեհեզոյ եւ 'ի ծիրանոյ եւ 'ի կապուտակէ: Եւ դիցես, ասէ, երկուս ակունս յուսոցն 'ի վերայ` մի ընդ աջմէ, եւ մի ընդ ահեկէ. եւ գրեսցե'ս 'ի միումն զվեց ազգաց անուանս, եւ 'ի միւսումն զայլոցն վեցից: Եւ ընդէ՞ր կրկնակի հրամայէ գրել զանուանս որդւոցն Իսրայէլի. չէ՞ր բաւական յուսոցն միայն վերայ, այլ 'եւ 'ի լանջացն եւս. վասն զաղփաղփուն մտաց նոցա` կրկին հրամայէ: Դարձեալ եւ 'ի պատմուճանին առ օձէօքն ասէ, նռնաձեւ ծաղիկս. եւ այնպէս հրամայէր քահանային մտանել յարտաքին սրբութիւնսն: Եւ զայն ամենայն վասն տխմարութեան նոցա հրամայեաց աստուած, զի գէթ այնպիսի ինչ շքով` ահագին համարեսցին զսրբութիւնսն: Բայց քահանայի պատիւ` ո'չ ծիրան եւ կարմիր եւ բեհեզ եւ կապուտակն են, այլ արդարութիւնն. որպէս եւ Դաւիթ իսկ ասէ. թէ քահանայք քո զգեզզին զարդարութիւն. այլ քանզի արդարութեան հանդերձն` մտացն աչացն եւեթ երեւի, եւ աստուծոյ դիտաւորութիւնն ո'չ այն միայն է, զի կատարելոցն յաւելուած առնիցէ, այլ զի եւ զամենեսեան առ հասարակ կեցուցանէ, յորժամ տեսանիցեն զմեծ աստուածաշուք քահանային, զմտաւ ածիցեն` թէ մէծին աստուծոյ քահանայ է: Եւ զի ցուցցէ` թէ պատմուճանն այնպիսի` ո'չ 'ի պէտս ինչ աստուծոյ պաշտամանն գործեցաւ, այլ 'ի փառս տեսօղացն, եւ չէ ինչ կարօտ այնու, այլ զմիամտութիւն ոգւոցն խնդրէ, եւ ընդ սրբութիւն սրտին ուրախ լինի, զի այն իսկ է ծիրանի արքունական` եւ ծաղիկն հաւատոց. որ զփթթեալ առաքինութիւնսն յանձին ունիցի: Հրամման ետ Մովսէսի, թէ յորժամ մտանիցէ Ահարոն 'ի սրբութիւն սրբոցն, մերկասցի զպատմուճանն` որ 'ի բեհեզէն եւ 'ի կարմրոյ եւ 'ի ծիրանոյ եւ 'ի կապուտակէ նիւթոյ իցէ, եւ ագանիցի կտաւի պատմուճան, եւ մտանիցէ 'ի սրբութիւնն: Ուր աստուած տեսանիցէ, անդ չեն ինչ պէտք կերպարանաց, եւ ո'չ պէսպէս պատմուճանաց. եւ զոր ինքն պատմուճան ետ գործել` վասն այլոց ինչ պիտոյիս, եւ զայն եւս հրամեաց 'ի բաց մերկանալ. բայց զի մի' մերկութեամբ մարմնոյն զսրբութիւնն թշնամանիցէ, հրամայէ զկտաւի պատմուճանն զգենուլ եւ կտաւի կօշիկս, զլոկն եւ զառանց պատմուճանաց: Վասն այնորիկ զլոկն խնդրէ, զի այնու ուրախ առնի աստուած, եւ ո'չ պաճուճանօքն: Բայց սակայն եղբարք թէպէտ եւ ետ զպատմուճանն Ահարոնի վասն տեսօղացն մեծարանաց, այլ տնկէ ինչ անդ եւ օրինակ զհանդերձելոց, զի ամենեւին մի' ինչ իցէ դատարկ, եւ զսիրտս այնոցիկ որ յապայն լինելոց իցեն` լուսաւորեսցէ: Առնու զպատմուճանն զայն երանելին Ահարոն, եւ զգենու իբրեւ զպարեգօտս զամենայն աշխարհս միանգամայն. քանզի եւ աշխարհս 'ի չորից բնութեանց հաստատեալ կայ, 'ի յերկրէ, ; ի հրոյ, 'ի ջրոյ, եւ հօդոյ: Յերկրէ, բեհեզն քաղցրագոյն` 'ի հանդարտ երկրէ, եւ 'ի ծովէ` ծիրանին, եւ կարմիր` 'ի հրոյ նմանութիւն, եւ կապուտակն` օդոյ. քանզի կապուտակին բազում անգամ օդք: Այլ զայս որպէս զիա'րդ եւ կամիցի ոք ընգալցի, բայց միայն աստուածապաշտ մտօք: Այլ որ ինչ առաջին կայ` զայն տեսցուք, թէ ւնդէ'ր յերկանս ետ տպաւորել զանուանս: Քանզի քահանայն մտանէր առաջի սեղանոյն, եւ ժողովուրդն արտաքոյ կայր եւ չիշխէր մօտ երթալ` տրտմութիւն էր, որ մին միայն մտեալ վայելէր 'ի սրբութեանն` եւ ամենքեան արտաքոյ կային, յարդարէ աստուած հնարս մխիթարութենէ տարակուսելոցն մտաց ակամբք գրելովք: Չկարես, ասէ, քեզէն մտանել, ես զքեզ տարայց անուամբք գրելովք յականսն: Մտանէր քահանայն, եւ բարձեալ ունէր զերկոտասանեսին ասգսն, եւ մատուցանէր զամենեսին այ: Գործ քահանային` մատուցանել զժողովուրդն այ, քանզի միջնորդ աստուծոյ եւ մարդկան է. յայ զօրհնութիւնսն ընդունի եւ տայ, եւ 'ի ժողովրդենէն զաղօթսն առնու` եւ մատուցանէ այ: Ասաց, ասէ, տէր զՄովսէս, է'ջ եւ դի'ր վկայութիւն ժողովրդեանն: Տե'ս զիա'րդ լինի միջնորդ յայ առ մարդիկ, եւ զպատգամսն աստուծոյ ժողովրդեանն պատմէ: Դարձեալ ասէ, թէ հան Մովսէս զաղօթս ժողովրդեանն առ աստուած, եւ եբեր զպատգամսն աստուծոյ առ ժողովուրդսն: Վասն այնորիկ յորժամ զկարգ քահանայութեանն մեկնէր Մաղաքիա մարգարէ, ասէ, շրթունք քահանայի պատմեն զգիտութիւն, եւ օրէնս խնդրեսցեն 'ի բերանոյ նորա, զի հրեշտակ տն ամենակալի է: Հրեշտակ ասի, ո'չ եթէ զհրեշտակաց բնութիւն ունիցի: Հրեշտակ կոչեն գիրք զպատգամաւոր պատգամացն. եւ հրեշտակք` վասն այնորիկ կոչին հրեշտակք, զի պատմեն աշխարհի զկամսն այ: Հրեշտակի անունն ո'չ բնութեանն է, այլ սպասաւորութեանն է անուն. եւ զի հասարակաց է անուն, յորժամ առաքեաց Սաւուղ առ մարրգարէն, ասէ, առաքեաց հրեշտակս` պատմել նմա զիրս թագաւորին. ը ա'յլ ուր, թէ առաքեաց Դաւիթ հրեշտակս առ Աբիգեա կին Նաբաղայ` պատմել նմա զխորհուրդս Դաւթի: