Եւ արդ եթէ զնոյն ասիցեմք, մի' ոք ընդ այն դժկամակ լինիցի. քանզի ո'չ եթէ այնր ինչ խնդիր է, եթէ եւեթ նորս ասիցեմք, այլ եթէ ճշմարիտ ինչ մարթի` զնոյն ասել, եւ ա'յլ ազգ մեկնել. թէպէտ եւ միաբան իցէ` բազմադիմի մեկնութիւնք են բանին: Նա եւ աստուած մի է, եւ բազում մասամբք եւ բազում օրինակօք խօսեցաւ ընդ հարս մեր մարգարէսն եւ ընդ առաքեալսն. ո'չ զի նոյն հոգի սուրբ խօսեցաւ 'ի նոսա եւ 'ի սոսա, խորշիցիմք ինչ յառաջջնոցն եւ յերկրորդէն, այլ տեսանեմք մի զօրութիւն եւ ազգի ազգի ազդմունս: Եւ յորժամ խօսիցի հայր 'ի մարգարէսն, որդի խօսի, եւ յորժամ խօսիցի որդի յառաքեալսն, հայր խօսի. եւ յորժամ խօսիցի հոգին սուրբ 'ի մարգարէսն եւ յառաքեալսն, հայր եւ որդի խօսին. չի'ք անդ բաժինք, եւ ո'չ հատանել զանհատ բնութիւնն, եւ ո'չ բաժանել զառանց բաժանելոյ թագաւորութիւնն: Կամիցի՞ս գիել` թէ զիա՚րդ անբաժին իցէ, լո՛ւր այ` որ ասէրն ցՄովսէս, յորժամ դանդաղէրն երթալ յերկիրն եգիպտացւոց. չեմ բաւական, ասէ, մտանել 'ի տուն Փարաւոնի` զի նրբաձայն եմ եւ ծանրալեզու. աղաչեմ տէր, զայլ ոք ա'ռ 'ի ձեռին: Իբրեւ ետես զան, եթէ վարան տկարութեան տաղտկայ ընդ հրաման հրամանատուին, ցուցանէ նմա, թէ ո'վ է ճարտարապետն, եւ ո'վ է կարող զանդամն յօրինել, ասէ, ո՞վ ետ բերան մարդոյ, եւ կամ ո՞վ արար զաչեայսն եւ զկոյրս. ո՞չ ապաքէն ես տէր. ես ետու ամենեցուն բերան, եւ քեզ կարիցեմ տալ. որ ամենեցուն շնորհեցի, զիմ մարգարէդ զրկե՞մ 'ի պարգեւացն: Ո՞ ետ բերան մարդոյ , ո՞չ ապաքէն ես տէր աստուած: Եւ զԵզեկիէլ ասէ, որդի' մարդոյ ահաւասիկ յարուցից եղջիւր ամենայն տանն Իսրայէլի, եւ քեզ տաց բերան բաց: Ոչ եթէ բերան տայր նմա` զոր 'ի ծնէն ուներ, այլ զհամարձակութիւնն բերան կոչէ: Եւ խնդրեսցուք զայս յաւետարանի, ո՞վ տայ զբերանն. յորժամ տանիցեն զձեզ, ասէ, յատեանս, մի' հոգայցէք` թէ զի'նչ խօսիցիք, զի ես տաց ձեզ բերան եւ իմաստութիւն: Եւ յայտ է` թէ որ Մովսէսին ասաց թէ ո՞վ ետ բերան մարդկան, եւ ցԵզեկիել ասէ, թէ ես տաց քեզ բերան: Բայց ինքն է որ 'ի հնումն խօսեցաւ, եւ 'ի մարգարէսն ազդեաց, եւ յառաքեալսն արկ զիւր զօրութիւնն: Դարձեալ կոչեն գիրք շրթունս` ո'չ զերեւելի շրթունս, այլ զհամարձակութիւնն. յորժամ ասիցէ Դաւիթ, տէր եթէ զշրթունս բացցես, ո'չ եթէ շրթունքն փակեալ էին, այլ զհամարձակութիւնն զոր կորոյս` խնդրէ. եւ եթէ զայն իսկ զիա՞րդ կարէր ասել, տէր եթէ զշրթունս իմ բացցես: Եւ 'ի հին կտակարանս` մինչչեւ խառնակեալ էր, մի լեզու էր 'ի բազում լեզուս, կամեցաւ Մովսէս ցուցանել` եթէ մի խօսք եւ մի լեզու էր. եւ ասէ, երկիր ամենայն մի շուրթն. մի եթէ մի շու՞րթն էր ամենայն մարդկան. ոչ ապաքէն զմի խօսս բերանոյ կոչեաց մի շուրթն. ամենայն երկիր, ասէ, մի շուրթն եւ մի բարբառ էր. եւ յայտ է թէ մի խօսք էին ամենեցուն: Ես, ասէ. տաց բերան եւ իմաստութիւն. եւ ու՞ր գտանիի` թէ ետ: Թէ միում գտանիցեմք տուեալ, ապա եւ յայլոցն չլինիցիմք երկմիտ: Յարեան, ասէ, ոմանք 'ի կիւրենացւոց եւ յաղէքսանդրացւոց. եւ 'ի հարց եւ 'ի խնդիր մտին ընդ Ստեփաննոսի. յիշեա', զի ես տաց բերան եւ իմաստութիւն, եւ չկարիցեն 'ի դիմի հարկանել. եւ ո'չ կարէին զդէմ ունել իմաստութեան եւ հոգւոյն որով խօսէր: Տե'ս, զիա'րդ տայ աստուած բերան մարգարէից, եւ բանայ Քրիստոս զբերանս առաքելոց, եւ խօսի 'ի նոսա հոգին սուրբ: Այլ զի մի' ոք համարիցի, թէ որդին տայ, եւ հոգին զազդումն գործէ. որպէս թէ այլոյ տալն իցէ, եւ այլոյ զազդումն գործել, հարկ է յանդիման կացուցանել, թէ եւ հոգին սուրբ տայցէ. որպէս եւ 'ի հնումն ասէ` եթէ տայ. եւ յաւետարանին ցառաքեալսն Քրիստոս, թէ ես տաց ձեզ բերան: Հա'րկ է խնդրել, թէ ա՞յլ է որ տայցէն, եւ ա՞յլ որ բերիցէ: Նա եւ թագաւորք այժմ յորժամ պարգեւս տայցեն. սպսաւորքն զպարգեւն տանիցին, չէ ընդ մի համար: Տեսցո՛ւք, գուցէ որդի տայցէ, եւ հոգին իբրեւ սպասաւո՞ր արբանեակ լինիցի: Այլ զի ուսանիցիս, թէ որպէս որդի ըայ զբանն մարգարէից եւ առաքելոց, նոյնպէս եւ հոգին չլինի արբանեակ, այլ տայ ճոխութեամբ, ասէ 'ի գործս առաքելոցն. իբրեւ եկն էջ 'ի վերայ նոցա հոգին սուրբ, խօսէին 'ի պէսպէս լեզուս, որպէս հոգին տայ նոցա բարբառել: Պաւղոս, ասէ, զայս ամենայն ազդէ մի եւ նոյն հոգի, եւ բաժանէ իւրաքանչիւր ումեք, որպէս եւ ինքն կամի: Որպէս կամի, եւ ո'չ որպէս հրաման առնու: Եւ զի ցուցցէ դարձեալ փրկիչն, թէ զոր ինքն տայ` նոյն եւ հոգւոյն սրբոյ տուրք են, եւ զոր ինքն զադէ` նոյն եւ հոգւոյն ազդեցութիւն է, ասէ ցառաքեալսն. յորժամ տանիցին զձեզ յատեանս, մի' հոգայցէք թէ զի'նչ խօսիցիք. զի ոչ եթէ դուք իցէք որ խօսիցիքն, այլ հոգին սուրբ ուսուցանէ զձեզ 'ի ժամուն յայնմիկզի'նչ խօսիցիք: Տեսանե՞ս, զի ուր հայր ազդէ, ազդեցութիւն է որդւոյ, ճոխութիւն հոգւոյն սրբոյ: