ἀ νυγέσθω σήμερον πᾶν στόμα πρὸς θεολογίαν καὶ ἀνυμνεῖτο πᾶς λογος τὸν ἐξ ουρανῶν ἐπιλαμ ψαντα τὸν τοῦ θεοῦ θυ λογον· πᾶν στόμα λαλείτω· πᾶσα γλῶσσα γλῶσ σα φθεγγέσθω· πᾶσα ψυχὴ χορευ ετω· πᾶσα ἡ γῆ ψαλατω· σήμε ρον γὰρ λόγοι φωτὸς ἐν ἡμέρα φω τὸς καταλάμπουσιν· συμφω νειτω τοῖς ἐπουρανίοις τὰ ἐπί γεια: ὑμνείτω μετὰ τῶν ὑπερ κοσμίων δυνάμεων· τα ἐν κό σμω φαινόμενα· ἀληθειας γαρ ἐπιφανείσης· καὶ βασιλεως ἐ πουρανίου ἐ πουνιου . πάντα δὴ συνεδραμεν εἰς κοινην τοῦ δεσπότου τῶν ἁπαντων ὁμολογίαν· χριστοῦ χυ παρου σία. τοῦ κόσμου παντὸς ἐλευθε ρία. χριστὸς χς ἀνυμνεῖται. καὶ κόσμος ἁγιάζεται· χριστὸς χς κηρύττεται. και ἡ οἰκουμένη φωτίζεται· χριστὸς χς κα τάγγελλεται. και πᾶσα ψυχὴ τὸν ἐπ ουράνιον ουνιον ἐνδύεται λογον· ἐγ γυαται μου τὸν λόγον ἡ πειρα τῶν πραγμάτων· ὅρα μοι την θεο πρεπεῖ ταύτην καὶ αὐτῆς τῆς ἐκκλησίας κατάστασιν· ὅρα μοι τοῦ οὐρανίου πόθου. τὴν ἄσβε στον λαμπάδα· ὅρα μοι τοῦ σώ ματος τὴν φύσιν συναγμάζου σαν. τῆ τῶν ἀγγέλων λειτουρ γεία· ἄνθρωποι ἀνοι ἀπὸ γῆς ὄντες καὶ γῆν οἰκοῦντες καὶ ἐπι γῆς στρεφόμε νοι. τοῖς οὐρανοις οὐνοις συναμήλλονται· κόσμος ἠρνήσατο τοῦ σώματος την φύσιν. καὶ ἐξελέξατο τῶν ἀγγελων τὴν λειτουργίαν· τοιαυτη γὰρ ἡ ἐκκλησία τοῦ θεοῦ θυ · πολιτεύεται μὲν ἐπὶ γῆς. τά ξιν δὲ ἐπουρανιων ἔχει πραγ μάτων· τί ἔργον τῶν ἐν οὐρα νοῖς ἀγγέλων. θεῶ θω λειτουργεῖν· τί ἔργον τῶν ἐπι γῆς ὁσίων. τὸν θεὸν θν ἀνυμνεῖν· ὧν τοίνυν ὁμό τιμος ἡ λειτουργία· ὁμότιμος ἡ ἀξία· διὰ τοῦτο ὁ μακάριος δαβὶδ δαδ τὴν πνευματικὴν ἀνα κρουόμενος λύραν. και τὸν σωτήρι σρι ον ἀνακηρύττων ὕμνον. ἐλε γεν· ὡς ἀρτίως ὑπεψάλλομεν· ὁ θεὸς θς τῶν δυνάμεων ἐπίστρεψον ἡμᾶς· καὶ ἐπίφανον τὸ πρόσωπον σου καὶ σωθησόμεθα· ὄυπω ἀ πηντησεν ὁ βασιλευς τῆς δόξης καὶ οἱ πρόδρομοι τῆς βασιλείας ἐ κήρυττον; ὁ ποιμαίνων τόν ἰσραὴλ ιηλ πρόσχες: ὁ ποιμαίνων τόν ἰσραὴλ ιηλ · εἰπε προφῆτα τηλαυγῶς ὃ λεγεις· σαφήνησον ὃ κηρυττεις· πολλοὶ ἐποιμαναν· μωϋσης ποι μην· ἀαρων ποιμην ὡς λεγεις· ἐποίμανας γαρ φησὶν τὸν λαον σου ἐν χειρὶ μωϋση καὶ ἀαρών· καὶ πάλιν· ἐξελέξατο γάρ φη σιν τον δοῦλον αὐτοῦ ποιμαι νειν ϊακωβ τὸν δοῦλον αὐτοῦ. καὶ ἰσραὴλ ιηλ την κληρονομίαν αὐτοῦ· τ ι τοίνυν τῆ προσηγορία τοῦ ποι μενος κηρυττεις τὴν ἀξίαν· διορθωσαι σαφῶς ὃ λέγεις· εὐκρι νῆ και ἀσυγχυτω χρῆσαι τῆ φω νῆ τοῦ κηρύγματος· λέγεις ὁ ποιμαίνων τὸν ἰσραὴλ ιηλ πρόσχες· ὁ ο δηγὸν ὡς εἰ προβατον τὸν ϊωσήφ· ὅστις δὲ ποιμήν ἐστιν οὔπω μη νύεις τοῦ κηρυττομένου τὴν ἀξίαν διὰ τὴν πρὸς ἀλλήλους τοὺς ποιμαίνας ὁμωνυμίαν· τί οὖν φησιν· οὐδέπω ἐνόησας τὴν ἀξίαν. σαφηνίζω σοι τὴν ἀλήθειαν· ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβὶμ ἐμφάνηθι· ἐξέγει ρον τὴν δυναστείαν σου. καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς· ὁρᾶς ὅπως ἅπασαν ἐγύμνωσεν τοῦ προ φητευομένου την ἀξίαν; ὁρας ὅπως τῶ βασιλικῶ καὶ ὑπερ κοσμίω θρόνω· τον βασιλέα τῆς δόξης ἀπήγγειλεν; ὅθεν καὶ ὁ σωτὴρ σηρ ἐπιβεβαιών τοῦ προφήτου τὴν πρόρησιν. ἐβόα διὰ τῆς εὐαγ γελικῆς χάριτος· ἐγω εἰμί ὁ ποι μην ὁ καλός· ἐπειδὴ γὰρ ὡς ἄνθρωποι ἀνοι λογικοι τὸν θεὸν θν οὐκ ἐπέγναν καν ὡς ἄλογα πρόβατα τὸν ποι μένα γνωρίσατε· βουλόμενος δε ὁ προφήτης δεῖξαι τον καρ πὸν τῆς τοῦ ποιμένος ἐπιδημί ας· ἐξέγειρον φησὶν την δυνα στείαν σου καὶ ἐλθὲ εἰς τὸ σῶσαι ἡμᾶς. ἡ γὰρ τοῦ σωτῆρος σρσ ἐπιφανεία. πηγη πάσης εὐεργεσίας ἀπεφα νει· ὁ λυτρωτῆς τοίνυν τῆς οἰκουμένης· πάντα ἀνέλαβεν εἰς ἑαυτὸν. δια την αὑτῶ πρέ πουσαν ἀγαθότητα· ἐπειδὴ γὰρ ϊδεν πάντα τα ἐν ἀνθρώποις ανοις καὶ την ϊερωσύνην ἔδωκεν τῶ ἰσραὴλ ιηλ και τὴν προφητείαν και παντα τα ἐξερετα αὐτοῖς. ἀνακαινί ζε αὐτοῖς δι’ ἑαυτοῦ τα ἑαυτοῦ δῶρα· καὶ πῶς ἄκουε· γινεται προφητης· ἐπειδὴ γὰρ ἐνοθευ θη ἡ προφητεια παρὰ τῶν ἀ ναξιων καθως γεγραπται· προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει κύριος κς ὁ θεὸς θς ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· γινεται καὶ ἀπόστολος κατὰ τὸ εἰρημένον· κατανοήσα τε γὰρ τὸν ἀπόστολον και ἀρχϊε ρέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶν· γίνε ται καὶ ϊερεὺς καθ ὣς γέγραπται· σὺ ϊερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν μελχισεδέκ· γίνεται ἀ δελφὸς καὶ διάκονος· ὡς φησιν ὁ γενναῖος παῦλος λέγων· χριστὸν χν διάκονον γεγενεῖσθαι περιτο μῆ ὑπερ ἀληθείας θεοῦ θυ · εἰς τὸ βε βαιῶσαι τὰς ἐπαγγελείας τῶν πατέρων πρων · δια πάσης οὖν ὁδεύει τά ξεως· γίνεται πάλιν καὶ ἀνα γνώστης· λαβὼν γ'οὖν τὸν ἡ σαΐαν ἀνεγίνωσκεν. ὡς δείκνυ σι τὸ εὐαγγέλιον· ΐνα τοῦ προφή του τὴν φωνὴν βεβαιώσει· καὶ τους ἐκκλησιας τοὺς βαθμοὺς τιμήσει· ἐγένετο καὶ βασιλεὺς ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευωντων. καὶ κύριος τῶν κυριευόντων· ὡς φησιν ὁ ναθαναὴλ· ῥαββι σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · σὺ εἶ ὁ βασι λεὺς τοῦ ἰσραήλ ιηλ · ἀλλ’ ἐρεῖ τίς εἴσως τῶν περιεστώτων· τί πρὸς ἐ μὲ τὸν λαϊκὸν· εἰ προφητείαν καὶ ἀποστολικὴν καὶ ϊερωσύνην ἐνεδύσατο· τί πρὸς ἐμὲ τὸν ἐν τῆ λαϊκῆ τάξει κατηλαγμένον· μάλιστα μὲν ὡς δια πάντας ἀνθρώπους ἀ νους γέγονεν ἄνθρωπος ἀνος ὁ φιλάνθρωπος φιλανος · εἰ δὲ βούλει αὐτὸν καὶ λαϊκοῦ τάξιν ὑπερχόμενον διὰ σὲ ἰδεῖν. ἀνάκρινον παρὰ σαυτῶ καὶ σκό πησον τὸ ῥηθησόμενον ὁμολο γούμενος· ὁ βαπτίζων ἐν χώρα ἔστη τοῦ ϊερεως· και βαπτιζό μενον χριστὸν χν ἐν λαϊκῶ τάγματι· σήμερον γὰρ ἀδελφοὶ. τὴν διὰ τῶν ὑδάτων ὑπῆλθεν οἰκο νομίαν· οὐκ ἐκ τῶν ὑδάτων ἁγιαζόμενος. ἀλλὰ τοῖς ὕδασι τὸν ἁγιασμὸν παρεχόμενος· ἰωάννης ἐπλήρου τὸ σχῆμα τὸ ἱερατικόν· προσέρχεται ὁ λυ τρωτῆς τῆς οἰκουμένης. τῶ βαπτίζοντι ἐνύδατι· ὁ φωτι ζων ἐν πνεύματι πνι · ὁ βασιλεὺς τῶ προ δρόμω· ὁ θεὸς θς τῶ προφήτη· ἰωάν νης οὖν ἀδελφοὶ. οὐκ ἠγνώησεν τὴν ἀξίαν διὰ τὴν αὐτῶ οἰκο νομίαν· οὐκέσφαλε τὸ σχημα τοῦ σώματος· οὐκ ηπάτησεν αὐτὸν ἡ φαινομένη σὰρξ· ἀλλα περιέλαμπεν αὐτὸν ἡ κρυπτο μένη δύναμις· εἰ καὶ τοῖς ἀγνο οῦσιν ἐκήρυττεν. ὁ λύχνος τοῦ προφήτου· λύχνος γὰρ ἦν ἅγι ος ὁ θαυμάσιος λύχνος· περὶ οὗ τὸ ἡτοίμασα λύχνον τῶ χριστῶ χω μου· λύχνος δὲ. ὁ ϊωάννης προσηγό ρευτο· οὐκ επειδὴ τῶ θεῶ θω τῶ ἀληθεινῶ χρεῖα ἦν. τῆς αὐγῆς τοῦ λύχνου προσθήκης· ἥλιος γὰρ ἦν δικαιοσύνης· ἀλλ ἐπειδη τὸν ἐν σαρκὶ κρυπτόμενον χριστὸν χν ἐγνώρισεν· ὡς ἐν νυκτὶ, τῆ ϊου δαϊκῆ καταστάσει· τὸν λύχνον ἀπαστράπτων τοῦ θείου λόγου· καλεῖται λύχνος εἰκότως· ἀ λλ ὁρᾶτε τὸ θαυμαστὸν ἀδελφοὶ· ὅτι παρῆλθεν ἐπὶ τὴν ἐνσαρκον οἰκονομίαν· ὁ πρὸς ἡμᾶς ἐπιδημή σας δεσπότης· ὁ ἄνθρωπος ἀνος δια φιλανθρωπίαν φιλανιαν γενόμενος· καὶ ἦν ξένον θαῦμα ὁ θεὸς θς ἐν ἀνθρώποις ἀνοις · ἐν δούλοις ὁ δεσπότης· ὁ ποιητῆς μετὰ τῶν ποιημάτων· ὁ ἁγιάζων μετὰ τῶν ἁγιαζομέ νων· τότε ϊωάννης ἐκήρυτ τεν τὴν ἀξίαν· καὶ ἦν ϊδεῖν τὸν λύχνον· δεχόμενον τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης ἰησοῦν ιν · τὸν πάντων λυτρωτὴν κύριον κν · ὁ δεό μενος λυτρώσεως ἐβάπτιζεν· οὐ τόλμη προσαχθεὶς, ἀλλὰ προ στάγματι δουλωθεὶς· τότε δὴ συνέδραμον δύο προφητικαῖ φωναῖ· φωνὴ βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμω· καὶ φωνὴ κυρίου κυ ἐπι τῶν ὑδάτων· ὁ κήρυξ τῆς ἀληθεί ας ἐβόα. καὶ ὁ θεὸς θς τῆς δόξης ἐβρόν τα· καὶ ἦν ἐκεῖ ἡ προσκυνουμέ νη τριάς. τὴν ἑαυτῆς δόξαν ἀ παστράπτουσα· πατὴρ πηρ ἄνωθεν τὸν υἱὸν υν κηρύττων· υἱὸς υς κάτω θεν πληρῶν τὴν ἔνθεον οἰκονομίαν· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον ἐπισφραγίζων τὴν θεοπρεπῆ μυσταγωγίαν· καὶ φωνὴ τοσαύτη γίνεται. μαρ τυροῦντος ἄνωθεν τοῦ πατρὸς πρς τῶ ἑαυτοῦ μονογενῆ, ὡς σχισθῆ ναι τοὺς οὐρανούς οὐνους · ἀναβαίνοντος γάρ φησιν τοῦ ἰησοῦ ιυ ἀπὸ τοῦ ὕδατος. ἐσχίσθησαν οἱ οὐρανοί οὐνοι · ἐκ τῆς φω νῆς τῆς τοσαύτης μαρτυρίας· ἔφριξαν τὴν ἔνθεον οἰκονο μίαν. ἀλλ’ ὅρα τὸ θαυμαστόν· ἡ φωνὴ αὕτη τοὺς οὐρανοὺς οὐνους ἔσχησεν καὶ αἱρετικοὺς οὐκ ἐφόβησεν· οὗτος ἐστιν ὁ υἱός υς μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ὡ ἠυδοκησα αὐτοῦ ἀκούετε· ἐπειδὴ προέλαβεν ὁ νόμος κηρυτ των καὶ προφήται εὐαγγελιζό μενοι· ἵνα μη τις τῆ προτέρα κα ταστάσει τῆς ϊουδαϊκῆς λατρεί ας ἑπόμενος ἀποσίσηται τὸν ζυ γὸν τῆς εὐαγγελικῆς χάριτος· ἡ θεία φωνὴ διακρίνη τὸ οἰκου μενικὸν ἀπὸ τῶν δεσποτικῶν ἀξιωμάτων· αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ δηλον ὅτι τοῦ χριστοῦ χυ · πλη ρωμα γὰρ νόμου χριστός χς · πλήρωμα τῶν ἀγαθῶν ιησοῦς ις · εἰ γὰρ προέλα βον ἐν τῶ νόμω τῶ μωσαϊκῶ εὐλογίαι· ἀλλ’ οὐκ είσαν ἐκδεχό μεναι τὸν κύριον κν . περι οὗ φησὶ παῦ λος· πλήρωμα νόμου χριστός χς · καὶ θελης ἐκ πραγματος ἐναργοῦς σοι παραστήσω τὴν ἀλήθειαν ἐγγυ ὸν τῶν εἰρημένων. προσεχε με τὰ ἀκριβείας· κελεύει μωϋσῆς ὁ νο μοθέτης, μερισθῆναι τας δωδε κα φυλὰς τοῦ ἰσραήλ ιηλ · καὶ τὰς μὲν ἑξ φυλας εἰς τὸ ὅρος τὸ γηβάλ· τὰς δε ἑτέρας ἓξ εἰς τὸ γαριζην ὅρος· καὶ κελεύει ταῦτας εὐλογεῖν, ἐκείνας δὲ καταρᾶσθαι· εὐλογεῖν μὲν τοὺς κατορθοῦντας τὸν νόμον· τί οὐν ἐστι· τί τῶν κα τάρων ἁπάσων ἦν ἐπαγόμενον ἐπισφράγισμα· ἐροῦσι γάρ φησιν οἱ λευϊται· ἐπικατάρατος ὁ ἐνκα ταλιμπάνων κύριον κν τὸν θεόν θν · καὶ ἐρεῖ πᾶς ὁ λαὸς τὸ ἀμήν· καὶ ἐφ ε κάστω τῆς ἐντολῆς ἐπέκειτο, τὸ ἀμὴν τοῖς παραβαίνουσιν ἐ πὶ τῆς κατάρας· ἐπι δὲ τῆς εὐλο γίας, ἐροῦσιν φησὶν οἱ λευίται· εὐλογημένος ὁ φυλάττων τὸν νόμον κυρίου κυ · εὐλογημένος ἐν ἀγρῶ· εὐλογημένος ἐν πόλει· εὐλογημέ νος ἐν πολέμω· καὶ οὐδαμοῦ τὸ ἀ μήν· ἐπουδεμιᾶ τῶν εὐλογιῶν· τί οὖν αἱ κατάραι λαμβάνουσι τὸ ἐπισφράγισμα· αἱ δὲ εὐλογίαι οὐ δέχονται τὴν σφραγίδα; τί οὖν βούλεται τὸ σύνθημα; τί ἑρμη νεύει τὸ ὡς ἂν οἷος τε ὧ πειρασο μαι διελθεῖν τῶ ὑμετερω πό θω πτερουμενος. τῶν ἀποφά σεων ἦν πληρωτῆς ὁ νόμος· τῶν δὲ εὐλογιῶν βεβαιωτῆς ὁ ἰησοῦς ις . ἐ πειδὴ ἐπι τὰ τοῦ νόμου, ἤδη δι ασωθῆναι τῶ νόμω· τὰ δὲ τῆς εὐαγγελικῆς χάριτος φυλαχθῆ ναι τῆ χάριτι· ἔμειναν αἱ εὐλο γίαι τῆς τοῦ ἀμὴν προσθήκης, τὸ λειπον ἐπιζητοῦσαι· καὶ ἵνα μὴ δόξη τησιν· ὡς βεβιασμένον τὸν λόγον· ἀλλὰ μᾶλλον ἐξ αὐ τῆς τῆς ἀληθείας μεμαρτυρη μενον, ακουε παύλου λέγοντος· ὁ κύριος κς ἡμῶν ἰησοῦς ις , οὐκ ἐγένετο ναῖ και οὔ· ὅσαι γὰρ ἐπαγγελείαι τοῦ θεοῦ θυ · ἐναυτῶ τὸ ναῖ· διὸ καὶ δια τοῦ τὸ ἀμην προς δόξαν τοῦ θεοῦ θυ · ἐντεῦθεν ἐστὶν νοησαι πάλιν τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ ἀποστό λου· ὅτι νεκροὺς ἡμᾶς ὄντας τοῖς παραπτώμασιν. και τῆ ἀ κροβυστία τῆς σαρκὸς ἡμῶν· συ νεζωοποίησεν αὐτῶ χαρισαμε νος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώ ματα· ἐξαλείψας τὸ καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον· ἐπειδὴ πᾶν χει ρογραφον βεβαιοῦται· καὶ τῆ ὑπαγορία τοῦ χειρογραφου· καὶ τῆ ὑπογραφὴ τοῦ δανη σαμενου· ἀναγκη ἐπιζη τησαι την ὑπογραφὴν· και πο τε καὶ πῶς και ποῦ ἐγενετο· ἔ χεις τοινυν αὐτὴν την προειρημενην ὑποόθεσιν· ὅτε γὰρ ὁ νόμος ὑπαγο ρευεν τὰς κατάρας, τὸ ἀμὴν τοῦ λαοῦ ὑπογραφὴ ἦν τῶν ἀκουόν των· ἰησοῦς ις οὖν ἦν τὸ πλήρωμα τῶν εὐλογιῶν ὁ ἐπι τοῦ ϊορδάνου φανής· ὁ τὴν προφητείαν ἡσα ϊου πληρώσας· ἔλεγεν γὰρ ἡσαϊ ας· ἀγαλλιάσθω τὰ ἔρημα τοῦ ϊ ορδάνου· ὅτι ἡ δόξα τοῦ λιβάνου ἐδόθη αὐτῶ. καὶ ἡ τιμὴ τοῦ καρ μήλου· τὸ ῥῆμα σαφὲς· σαφινή ζεται δὲ διὰ τῆς χάριτος· λίβα νον καλεῖ ἡ γραφὴ τὴν ἰερουσαλὴμ ϊλημ τὸ τηνικαῦτα· καὶ μὴ νομίσης βε βιασμένον εἶναι τὸν λόγον· ὅρα γὰρ· ϊεζεκιὴλ μαρτυρεῖ· περι γὰρ ναβουχοδονόσωρ τοῦ βασιλέως ἔλεγεν· ὁ ἀετὸς ὁ μέγας ὁ μεγαλο πτέρυγος ἐκτεταμένος ταῖς πτέρυξιν καὶ πλήρις ὀνύχων· ἦλθεν εἰς τὸν λίβανον καὶ ἔλα βεν τὰ ἐκλεκτὰ τῆς κέδρου τοῦ λιβάνου καὶ ἀπήγαγεν εἰς βαβυ λῶνα· τὰ δὲ ἐκλεκτὰ τοῦ λι βανου τίνα ἦν· ἐπειδὴ σεδε κιαν δήσας τὸν βασιλέα ἀπή γαγεν καὶ ϊωακεὶμ καὶ τοὺς ἀρχϊερεῖς· ταῦτα γὰρ ἦν τὰ ἐκλεκτὰ τοῦ λιβάνου. ἃ ἀπή γαγεν εἰς βαβυλῶνα· τί οὖν ἐ στι τὸ ἡ δόξα τοῦ λιβάνου ἐδό θη αὐτῆ· ἐπειδὴ ἡ ϊερωσύνη ἦν τῶν ϊερουσαλύμων. καὶ ἡ προφητεί α πᾶσα μετέβη εἰς τὸν ϊωάννην· πᾶσα ἡ ϊεροσόλυμα καταλειποῦσα τὸ θυσιαστήριον, ἤρχετο ἐπὶ τὸ λαβεῖν τὸ βάπτισμα ϊωάννου· προλαβὼν ὁ προφήτης λέγει περὶ τῆς τιμῆς τοῦ ϊορδάνου· ἡ δόξα τοῦ λιβάνου ἐδόθη αὐτῆ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ καρμήλου· ἡλίας γὰρ ὁ προφήτης ἦν ἐν τῶ καρμήλω· ἐ πεὶ οὖν προῆλθεν ϊωάννης ἐν πνεύματι πνι καὶ δυνάμει ἡλίου. διὰ τοῦτο φησὶν ἐδόθη ἡ τιμὴ τοῦ καρμή λου τῆ ἐρήμω· ϊωάννης γὰρ ἦν ἡλίας νεος ἐν τῆ ἐρήμω· ὡς φη σὶν ὁ σωτήρ σηρ · καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι· οὗτος ἐστιν ἡλίας ὁ μέλλον ἔρχε σθαι· ἐπειδὴ οὖν ἡλίας ποτε ὤ κει τὸ καρμήλιον. νῦν δὲ ϊωάν νης τὴν ἔρημον. εἰκότως φησιν ἡ δόξα τοῦ λιβάνου ἐδόθη αὐτῆ, καὶ ἡ τιμὴ τοῦ καρμήλου· νῦν δὲ ἀδελφοὶ. ἡ δόξα ἐκείνη· οὐ τὴν ἔρημον μόνην ἐπλήρωσεν. ἀλλα καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν· σήμερον γὰρ πανταχοῦ τῆς οἰκου μενης, ὕμνοι καὶ θεολογίαι ἀ φ' ἑσπέρας μέχρι τοῦ δεῦρο ἑστή κασιν ἄνθρωποι ἀνοι · καὶ ὕμνοις τὸν ὕμνον ἐνίκησαν· καὶ ἡ χάρις ἐδείκνυτο· καὶ ἡ φύσις οὐκ ἠλέγχετο· καὶ μά λα εἰκότως· ὥσπερ γὰρ σίδηρος πυρὶ προσομηλίσας· ὃ μὲν ἦν οὐ κ ἐμφαίνεται· ὃ δὲ οὐκ ἦν ἐπεν δύεται· οὐ τὴν φύσιν ἀποθέμε νος· ἀλλ ἐν τῆ φύσει τὴν λαμπρ τητα δεξάμενος. οὕτως καὶ ἡμεῖς καταξιωθέντες τοῦ ἁγ ου πνεύματος πνς · ἠρνησάμεθα τοῦ σώμα τος τὴν ἀσθένειαν. καὶ ἐνεδυσα μεθα τοῦ πνεύματος πνς τὴν ἐνέργειαν· ἔ στηκεν ἡ ἐκκλησία λαμπουσα διόλου· καὶ πληροῦται ἐν αὐτῆ τὸ ἐγένετο ἑσπέρα και ἐγένετο πρωϊ ἡμέρα μία· οὐκ εῖχεν ἡ νυ τὸ σκότος· τῶ γὰρ θείω λόγω κα τελαμπετο κατὰ τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ δαβίδ δαδ · καὶ νὺξ φωτισ μὸς ἐν τῆ τρυφῆ μου· ὅτι σκό τος οὐ σκοτισθήσεται ἀπὸ σοῦ· καὶ νὺξ ὡς ἡμέρα φωτισθή σεται· τοσούτου οὖν φωτὸς οὗ τὸ κάλλος περιαστραπτει την ἐκκλησίαν· ἐπιλάμπει δὲ αὐτῆ οἷα τις βασιλειας στέφανος εὐπρ πείας ἐπαξίως τοῦ στεφανου τῆς βασιλείας· ὃν ὁ θεὸς θς ἔδωκεν τῆ οἰκουμένη· ἐξ ἀγαθῆς ῥίζη ἀγαθὸν ἐξανθήσαντα κλαδον ὅτ'ἂν ταῦτα εἰπω τὴν δυαδα τῶν ἀδελφῶν και τὴν συμφω νειαν ἄδω τῆς βασιλείας· ἡ και τὸ θεῖον ἐπαληθεύει λόγιον· τ ἀδελφὸς ὑπο ἀδελφοῦ βοηθούμ νος ὡς πόλις ὡχυρᾶ και ὡς μεμοχλευ μένη βασιλεία· οὑτοι εἰσὶν οἱ δυο υἱοὶ τῆς πιότητος· οἳ παρεστη κασιν τῶ κυρίω κω πασης τῆς γῆς· τὰ ἀνθη τῆς εὐσεβειας· οἱ πυργοι τῆς ἀληθείας· οἱ τειχίζοντες τὴν ἐκκλησίαν· ἐπειδη καὶ ὁ χριστὸς χς αὐτῶν τειχειζη την βασιλείαν· ἐγὼ βλεπων τοὺς κλάδους μετα τῆς ῥίζης τὸν μακάριον βασιλέα βλέ πω λαμποντα μετὰ τῶν τέ κνων· οὐ γαρ τέθνηκεν ἡ δό ξα τῶν δικαίων· εἰς μνημόσυ νον γὰρ αἰώνιον ἔσται δίκαιος· ὁρῶ αὐτὸν λάμποντα μετὰ τῆς εἰκόνος ὡς ζῶντα· ἐννοῶ τὰ προλαβόντα· καὶ φρίττω πῶς πάντα διεσκεδαννυτο τοῦ πο λέμου τὸ φόβητρον· τῆ πίστει τοῦ μεγάλου βασιλέως προηγεῖ ται καὶ τῶν καρπῶν τῶν ἐκ τῆς εὐγενοῦς προελθόντων ῥίζης· εὐξόμεθα ἀδελφοὶ. ϊ να φυλαχθῶσιν οἱ φωστῆρες τῆς εὐσεβείας· ἀλλὰ μή τις νο μήσει κολακίας εἶναι τὸν λόγον. ἀλλὰ ἀληθείας τὰ πράγματα· ναι φησιν καὶ ἄνθρωπος ἀνος τειχιζει τὴν ἐκκλησίαν· πάνυ ὅρα· οὐ κ οἶδας ὅτι ὁ θεὸς θς μεγαλα διδοὺς τοῖς ἀνθρώποις ἀνοις , τὰ μικρὰ ζητεῖ πα ρ ἡμῶν; ἔδωκεν τὸ μάννα ἐν τῆ ἐρήμω· καὶ ζητεῖ παρα τῶν ϊερέων ἄρτους λέγων· θες μοι ἐ πι τραπεζης ἄρτους ἐνώπιον μου· ἐδωκεν στύλον πυρὸς και φησίν· θὲς τὸν λύχνον ἐνώπιον μου· τοσαυτην πηγὴν φωτὸς χαρί ζει· και λύχνον δανίζει; ναὶ· ἵνα δι' ὧν μεν ἐγω χαριζομαι την ἀφθονίαν δειξω· δι ὧν δὲ προσαγάγεται. τὴν εὐχαριστείαν πληρώσειται· ἀπαστράπτει δε παλιν ἡ ἐκκλησια· προηγουμέ νως· καὶ διὰ τῶν ἁγίων πατέρων πρων · ἀλλα δια τὸ την συμμετρίαν ἐ πιγινωσκειν· μέτρον γὰρ τοῦ λογου οὐχ ὁ λέγων. ἁλλ ὁ ἀκουων· ἐπειδη κέκμηκεν τὰ σώματα τῆ ἀκαμάτω προθυμια. ἀναγ καῖον μετρίσαι τὸν λόγον· καὶ ἐν ταῦθαι στῆσαι καὶ καταλάμπε σθαι τῆ θεια χαριτι· καταλάμ πει γὰρ σήμερον ἡ ἁγία τριὰς. ἡ τῶν πατέρων πρων προεδρία· πάσης τῆς ἐκκλη σίας ἡ εὐθηνία· καὶ ὡσπερ ἂν τὰ ἀνθηρὰ καὶ ἐκβαφεῖ τῆς βασιλι κῆς θεότητος· ἡλιακην ἀκτί να δεχόμενα· παντα περιἀστρά πτει τὰ περιέχοντα· καὶ τυχους καὶ ὀρόφους και τους περιεστῶ τας ἀνθρώπους ἀνους · καὶ οἱἂν εἶ τῆς βαφῆς τὸ κάλλος· τοιαύτην καὶ τοῦ ἀ ερος εὐχροιαν ἀπεργάζεται· ἥτοι χρυσίζουσαν. ἠ πράσινον· ἠ πορ φυροειδῆ· ἠ πρός τι ἕτερον ὁρα ϊζεται τοῖς ἀνθοβάφοις ἡ τεχνι. οὕτως ἡ ἐκκλησία· ποτὲ μὲν δέ χεται ἀκτίνα προφητειας· πο τὲ δὲ ἀποστολικῆς· ποτὲ δὲ τῆς εὐαγγελικῆς χαριτος την ἐνέρ γειαν· ὥστε στῆναι αὐτὴν κα τὰ τὴν προφητικὴν φωνὴν ἣν ποικίλοις κάλλεσιν διαλάμ πουσαν· κατὰ τὸ παρεστη ἡ βασι λεισσα ἐκ δεξιών σου ἐν ϊματι σμῶ δια χρυσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη· τί δὴ τὸ παρέ στη· ϊνα ἀληθεύσει παῦλος λέγων· παρέστησεν ἑαυτῶ ἐνδόξον την ἐκκλησίαν· μὴ ἔχουσαν σπῆλον ἠρυτίδα· ἠ τί τῶν τοιούτων· γένοιτο δὲ ἡμᾶς ἄδειν ἀδελφοὶ πάντοτε καταλαμπομένους τῶ παναγίω θεῶ θω καὶ πατρὶ πρι υἱῶ υω καὶ ἁγίω πνεύματι πνι · δόξα εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων· ἀμήν·