χ θὲς ἡμῖν ὁ λόγος· εἰς
 τὴν τοῦ μεγά λου ἀετοῦ θεωρίαν
 κατέληξεν· ἀετοῦ. τοῦ ὄντως ὑψηλοῦ καὶ πνεύματι πνι 
 τὸν οὐρανὸν ουνον ὑπερβάντος. καὶ τὰς 
 ὑπερκοσμίους δυνάμεις ὑπερ ἀναβάντος.
 καὶ ἀπαυτῆς τῆς κορυφῆς τῶν ἁπάντῶν
 ἀρξα μένου· ἰωάννης γὰρ
 ἡμῖν 
 π ροεκήρυξε τὸ ἐναρχῆ
 ἦν ὁ λό γος· καὶ περὶ τῆς
 ἀκτίστου φύσεως ἐφιλοσόφησεν· ὃς 
 ὑπερέβη μὲν τὴν κτίσιν ἅπα σαν.
 ὑπερ πᾶσαν ἀετοῦ φύσιν· ὑπερέβη δὲ πάσης
 βροντῆς ἤχον· μόνος τὴν ἄνω καὶ ὑ περκόσμιον
 φιλοσοφία ν ἠ ρύξας· ἡ γὰρ βροντὴ ἀγαπη τοὶ καὶ φοβεῖ καὶ ἀρδεύει·
 ἀρ δεύει μὲν διὰ τῶν νεφῶν.
 φοβεῖ δὲ καὶ ἐκπλήττει δια τῆς φω νῆς· μερίζεται τοίνυν καὶ ἡ
 ἰωάννου φωνὴ· ἀρδεύουσα μὲν τὴν
 ἐκκλησίαν· καταπλήττου σα δὲ
 τῶν αἱρετικῶν τὸ σύστη μα· ὅτ
 ἂν γὰρ τὰ μάταια εἴ πωσιν· ὅτ’
 ἂν αγνωοῦντες τὰ πάντα· τὰ ὄντα μὴ ὡς
 ὄντα εἰπεῖν τολμήσωσιν· ὅ τ’ ἂν τὴν ἀνθρωπίνην διάλε κτον κατὰ τῆς θείας στρατεύ σωσιν γραφῆς· τότε βοᾶ ἰω άννης ὁ μέγας τὸ ἦν προ τοῦ οὐκ ἦν·
 ἐναρχῆ ἦν ὁ λόγος 
 φ ησίν. καὶ ὁ λόγος ἦν
 πρὸς τὸν 
 θεόν θν . καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· τῆ 
 φ ωνῆ ταῦτη οἷα βροντῆ
 κα ταπλήττων τοὺς
 ἐναντίους· ἐπιμαρτυροῦντος τοῦ δαυὶδ δαδ 
 καὶ λέγοντος· ἀπο ἐπιτιμή σεώς σου φεύξονται. ἀπo φω νῆς βροντής σου δειλιάσου σιν· ἐναρχῆ ἦν ὁ λόγος 
 κ αὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς
 τὸν θεὸν θν 
 καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λόγος· ἐπειδὴ γὰρ ἀπαθὴς
 ἡ τοῦ λόγου γέννη σις· λόγον
 λέγει· ἵνα ἀπο τῶν κατα σὲ. τὰ ὑπερ σὲ
 παιδεύ ση· ὅτι ὥσπερ ὁ νοῦς
 γεννῶν τὸν λόγον. οὐ πάθει γεννὰ· 
 οὐ τέμνεται· οὐ ρεῖ· οὐδὲ ἄλλό, τι τῶν
 σωματικῶν ὑφίστα ται. οὕτως καὶ
 ἡ θεία καὶ ἀπα θὴς γέννησις
 ἄφραστος καὶ ἀκατάληπτος· οὐ τεμνομένη
 οὔτε μεριζομένη· ἀλλ’ ὑπὸ μὲν τῶν
 ἀσεβῶν καὶ ἀπίστων αἱ ρετικῶν.
 τεμνομένη κακῶς· ὑπο δε τῆς εὐσεβείας.
 ἑνουμέ νη καλῶς· καὶ διατί
 παρη 
 τ ήσατο ὁ εὐαγγελιστὴς καὶ οὐκ εἶ πεν. ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ υἱὸς υς · ἵνα μὴ ἡ τοῦ υἱοῦ προσηγορία
 πά θους γέννησιν εἰσαγάγη·
 ἀλλὰ λέγει αὐτὸν λόγον· ἵνα τὸ ἀπα θὲς παραστήση τῆς γεννή σεως· καὶ ἵνα μὴ προφορι κὸν λόγον εἶναι νομίσης· 
 ἐπήγαγεν· καὶ θεὸς θς ἦν ὁ λό γος· ἵνα ἀπο
 μὲν τοῦ λόγου τὸ ἀπαθές· ἀπο δὲ τοῦ θεοῦ θυ · τὴν ἀξίαν νοήσης· εἶτα 
 εἰσηγησάμενος αὐτοῦ τὰ τῆς γεννήσεως.
 εἰσάγει καὶ τὸ δυνατὸν τῆς δημιουργί ας ἀξίωμα· πάντα φησὶν 
 δ ι’ αὐτοῦ ἐγένετο·
 πάντα τα γε νόμενα· οὐχ’ ὡς οἱ
 τῶν αἱρετι κῶν παῖδες καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ προσκυνητὸν τολμῶσι λέγειν·
 τῆ λέξει ταύτη συμπαραλαμ βάνοντες τῆ λεγούση· πάντα δι’ αὐτοῦ
 ἐγένετο. καὶ χωρὶς αὐ τοῦ
 ἐγένετο οὐδὲ ἓν. ὃ γέγονεν ἐν αὐτῶ· εἴτι
 οὖν γέγονεν ἐν αὐ 
 τ ῶ. οὐχ’ ἡ ἄκτιστος
 φύσις τοῦ 
 πνεύματος πνς · ἀλλ’ εἴρηταί φησιν πάν τα· εἰ τῆ τὰ πάντα φωνῆ 
 προσέχων κατετόλμησας τῆς 
 ἁγίας
 φύσεως. ἐὰν ἀκούσης 
 τοῦ κυρίου κυ λέγοντος. πάντες ὅσοι 
 ἦλθον
 προ εμοῦ κλέπται ἦσαν 
 καὶ λισταὶ· τί
 ἂν εἴποις· ἐὰν οὖν μωϋσὴν ληστὴν
 ὀνομάζης· καὶ τοὺς προφήτας πάντας 
 κλέπτας προσαγορεύεις· πάν τες
 γάρ φησιν ὅσοι προ εμοῦ ἦλθον· ἡ δὲ
 ἔννοια μερίζει καὶ περι τίνων ὁ λόγος·
 καὶ πρὸς τίνας· καὶ τὸ νῦν περὶ 
 δημιουργίας ὁ λόγος· καὶ τὴν δημιουργίαν
 φησὶν δι αυτοῦ γεγενῆσθαι. οὐ τὴν τοῦ πνεύματος πνς 
 οὐσίαν τὴν οὕτως γνωρίζου σαν τὰ τοῦ θεοῦ θυ . ὡς τὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀνου 
 
 πνεῦμα πνα τὰ ἐν αὐτῶ· καθὼς λέγει
 παῦλος. οὐδεὶς οἶδεν τὰ τοῦ ἀνθρώπου ανου . εἰ μι τὸ πνεῦμα πνα τοῦ 
 ἀνθρώπου ανου τὸ ἐν αὐτῶ κατοικοῦν· εἰ οὖν
 τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἐμὸν ἀλλ’ ὄτρι ον
 τῆς ἐμῆς φύσεως. καὶ τὸ 
 πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ ἀλλ’ ὄτριον τῆς τοῦ θεοῦ θυ φύσεως· τὸ γὰρ πνεῦμα πνα 
 φησὶν πάντα ἐρευνᾶ. καὶ τὰ βάθη
 τοῦ θεοῦ θυ · ἀλλ’ ὁ αἱρετικὸς τὸ ἐρευνᾶ
 μὲν ἀκούει· τὴν δὲ ἔννοιαν κακῶς
 ἐκλαμβάνει· εἰ γὰρ ἤδει φησὶν τὸ πνεῦμα πνα τὰ ἐν τῶ θεῶ θῶ οὐκ’ ἂν ἠρεῦνα· μαρ τυρεῖ γὰρ αὐτοῦ τῆ ἀγνοία ἡ ἔ ρευνα· εἰ τοίνυν τὸ ἐρευνᾶν τὸ 
 πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον τα βάθη τοῦ θεοῦ θυ · ἀγνοίας κατηγορίαν αὐτῶ
 ἐπά γει. ὅτ’ ἂν ἴδης τὸν θεὸν θν ἐρευ νῶντα τὰς
 καρδίας τῶν ἀνθρώπων ανων 
 ἀγνοίας αὐτοῦ καταψηφίζη· 
 ἄ κουε γοὖν τοῦ
 μακαρίου παῦ λου λέγοντος· τὸ πνεῦμα πνα πάν τα ἐρευνᾶ καὶ τα
 βάθη τοῦ 
 θεοῦ θυ · οὕτως καὶ περὶ τοῦ θεοῦ θυ 
 φιλοσοφῶν· ἔφη· ὁ δὲ ἐ ρευνῶν τὰς καρδίας. οἶδεν τί τὸ
 φρόνημα τοῦ πνεύματος πνς · εἰ οὖν ὁ θεὸς θς ἐρευνᾶ ἀγνοῶν· καὶ τὸ πνεῦμα πνα ἀγνοοῦν ἐρευνᾶ· ἵνα δὲ μάθης
 ὅτι ἡ ἔρευνα οὐκ’ ἀγνοοῦντός ἐστιν ἀλλ’
 εἰ δότος. ἐπήγαγεν· οὕτω
 καὶ τὰ τοῦ θεοῦ θυ οὐδεὶς ἔγνω. εἰ μὴ τὸ πνεῦμα πνα τοῦ θεοῦ θυ . καὶ γνῶ σιν
 ἐπιγράφει τῶ πνεύματι πνι · οὐ τὴν ἐκ τῆς φύσεως κατά ληψιν. ἀλλὰ τὴν ἐκ τῆς φύ σεως ἐπίγνωσιν· τοί γὰρ 
 οὖν μη μέριζε τὴν ἀμέτριστον φύσιν· μὴ
 τέμνε τὴν ἀδι αίρετον οὐσίαν·
 γνώριζε δε μᾶλλον τὴν δύναμιν ἀκριβῶς·
 δι ἧς κέκληται ὁ πατὴρ πηρ καὶ ὁ υἱὸς υς 
 καὶ τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ πε ρὶ
 μὲν τοῦ πατρὸς πρς · λέγει ὁ υἱὸς υς · ὅ τ’ ἂν ἴδητε τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ανου 
 καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως·
 καὶ δύναμιν εἰ ρηκῶς· ἔστησε
 τὴν δόξαν. ἵνα θαυμάσης τὴν ἔννοιαν·
 ὅθεν αὐτὸν τὸν πατέρα πρα καὶ θεὸν θν 
 καλὼν δύναμιν. προς καϊ άφαν διαλεγόμενος ἔφη· ὅτ’ ἂν ἴδητε
 τὸν υἱὸν υν τοῦ ἀνθρώπου ανου 
 καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως·
 δύναμις οὖν ὁ πατὴρ πηρ · δύναμις καὶ ὁ υἱὸς υς · ὡς λέγει παῦλος· χριστὸς χς δύναμις καὶ 
 θεοῦ θυ σοφία· δύναμις καὶ τὸ 
 πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· λέγει γὰρ ὁ σωτὴρ σηρ 
 τοῖς μαθηταῖς· μείνα 
 τε
 ἐν ἱερουσαλὴμ ϊλημ ἕως οὓ ἐνδύ 
 σησθε
 δύναμιν ἐξ’ ὕψους· εἰδὼς οὖν ἀγαπτε ἐν πατρὶ πρι 
 καὶ υἱῶ υω καὶ ἁγίω πνεύματι πνι τὴν ὁμοίαν δύναμιν· ἔχε τὴν
 πί στιν ἀσάλευτον· μὴ
 μερίσης τὴν δόξαν τὴν ἀκατάλη πτον· ἀλλ’ ἐπίγνωθι τὰς 
 συνθήκας τοῦ φωτίσματος· βλέπε
 τοὺς υἱοὺς τῆς χάριτος. δι ὰ
 τοῦ μεγάλου ἀρχἰρέως ἀνθή σαντας· βλέπε τὰ τέκνα τοῦ φω τὸς δραμόντα πρὸς τοὺς κήρυ κας τοῦ φωτός· δεῖ γὰρ τοὺς ἀ πο τοῦ φωτίσματος ἀναγεννη θέντας. δραμεῖν προς τοὺς τὴν οἰ κουμένην ἀναγεννήσαντας· εἴ πομεν καὶ ἡμεῖς μετὰ τοῦ
 προφή του καὶ τῶν
 ἀποστόλων· ἀνάβλε ψον τοῖς
 ὀφθαλμοῖς καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ τέκνα
 σου· καὶ 
 πάλιν· ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος.
 ὅτι 
 πάντας αὐτοὺς ἐνδύσω ὡς κόσ 
 μον νύμφης· ἔστηκεν τοίνυν 
 η σαΐας σήμερον λέγων
 πρὸς τὰ τῶν φωτισθέντων πλήθη. 
 τοῦτ έστιν· τοὺς γεννηθέντας ἐν πνεύματος πνς ἁγίου· τοὺς ἀθρόον ἀνα καινισθέντας· τοὺς ἀπογηΐ νης
 καταστάσεως. εἰς οὐράνιον ουνιον 
 εἰκόνα μετὰ ποιηθέντας· τίς εἶδεν
 φησιν τοιαῦτα· ἢ τίς ἤκουσεν· ὅτι ἔτεκεν
 ἡ γῆ τὰ τέ κνα αὐτῆς ἐν ἡμέρα
 μιᾶ. καὶ ἐτέχθη ἔθνος εἰς ἅπαξ· ὅντως
 ταχεία ἡ ἀναγέννησις τοῦ πνεύματος πνς · οὐκ ἀναμένει χρόνον· οὐ
 δου λεύει καιροῖς καὶ γε νεαῖς· ἀλλ’ ἅ μα βούλεται· ἅμα τίκτεται τὸ
 ἀναγεννώμενον· ἔπρεπεν 
 τ οῖς υἱοὺς τοῦ φωτὸς
 ἅπασαν τὴν ἀγωρᾶν πομπεύειν καὶ ἀ ναφωνεῖν καὶ δοξάζειν ἐκεῖνον 
 τ ὸν δι αὐτοὺς ἐλθόντα
 κάτω, ἵνα ἅπασαν τὴν οἰκουμένην ἀναγά γη πρὸς αὐτὸν ἄνω· χριστὸς χς κα τῆλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν οὐνων . κατῆλ θεν. οὐ
 μεταστὰς τῶν οὐρανῶν ουνων · χριστὸς χς 
 πάλιν ἀνῆλθεν. οὐ μεταστὰς τῆς 
 γῆς· οὔτε γὰρ κατελθὼν τοὺς 
 οὐρανοὺς οὐνους ἐρήμους κατέλειπεν· οὔτε
 ἀνελθὼν. ἔρημον τὴν γ ῆν 
 τῆς ἑαυτοῦ ἐπιστασίας ἀπέ λειπεν· ὄμτως ἔπρεπεν τοὺς υἱοὺς τοῦ
 φωτὸς τὴν λαμπά δα τῆς χάριτος
 τοῦ λόγου πε ριφέρειν ἀεὶ ἐν
 ταῖς ἀγοραῖς· οὐ γὰρ ὑβρίζετο τὸ
 μυστήριον. οὔ τε μὴν ἠτιμάζετο
 δια τῶν νεο φωτίστων ὁ χαρακτὴρ
 τῆς ἀληθείας· ἀλλὰ πρέπει καὶ 
 αὐτοῖς μᾶλλον. ἐν πλατείαις ὑμνεῖν καὶ
 δοξάζειν τὸν κύριον· 
 σ οφία γάρ φησιν.
 ἐνεξόδοις ὑ μνεῖται. ἐν δε
 πλατείαις παρ ρησίαν ἄγει.
 ἐπάκρων δε τείχε ων κηρύττεται·
 καθαίρει μὲν τὸν ἀέρα· ὃν
 ἐμίαν ο ν τὰ πορ νικὰ ἄσματα· ἔχρανον δέπο τε καὶ βοαὶ ἀσεβῶν καὶ ὁλο λυγμοὶ. τῶν κακῶς ἐπιτελούν των τὰ τῶν δαιμόνων μιάσ ματα· ἐκαθαρίσθησαν δὲ 
 τῶ λόγω τοῦ φωτὸς. καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ἡ γῆ
 καὶ ὁ οὐρανὸς ουνος · ὥσπερ 
 γὰρ στενάζει καὶ ὁ οὐρανὸς ουνος καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τῆ κακία τῶν
 ἀσε βῶν, οὕτως
 εὐφραίνεται πάλιν ἐ πι τῆ
 δικαιοσύνη τῶν κατορθούν των·
 ὅτ’ ἂν μὲν γὰρ ἁμαρτάνη ὁ 
 ἄνθρωπος ἄνος . ἀγανακτεῖ ὁ οὐρανὸς ουνος . ἀγανα κτεῖ καὶ ἡ γῆ.
 ὡς φησὶν ϊερεμί 
 ας· ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ουνος ἐπι το ῦ ύ τω. 
 καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ. ὅτι δύο
 καὶ πο 
 νηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός·
 ὁρᾶς πῶς φρίττει ὁ οὐρανὸς ουνος καὶ ἡ γῆ· ἁμαρτανόντων ἀνθρώπων ἀνον ; μεταποι ούντων δὲ
 αὐτοὺς εἰς εὐσέβειαν· ἄ κουε
 τοῦ προφήτου λέγοντος· 
 
 εὐ φραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ ουνοι καὶ ἀ 
 γαλλιάσθω ἡ
 γῆ· ρεξάτω τὰ 
 ὄρη εὐφροσυνην καὶ οἱ
 βουνοὶ 
 ἀγαλλίασιν· ὅτι ἠλέησεν ὁ θεὸς θς 
 
 τὸν λαὸν αὐτοῦ· λεγέτω καὶ ἡ ἐκ κλησία ἡ τοσούτω ὄχλω καὶ
 λαῶ κομῶσα. ἐγὼ κατελείφθην ποτὲ
 μόνη· οὗτοι δέ μοι. ποῦ ἦ σαν·
 ἐγὼ ἄτεκνος καὶ χήρα. τούτους δέ μοι.
 τίς ἐγέννησεν· λεγέτω καὶ τὰ τέκνα τῆς
 ἐκκλη σίας τὰ συνεχόμενα τῶ
 πλή θει. προς τὸν θεὸν θν . τὴν φωνὴν τῶν 
 προφητῶν·
 στενός μοι ὁ τόπος· 
 ποίησόν μοι τόπον
 ἵνα κα 
 τοικήσω· ὅτε γὰρ
 ἤκμαζεν 
 τὰ τῆς πλάνης. ὅτε
 ἐπενέμε το τὴν πόλιν ταύτην
 ἡ νομὴ τῆς αἱρέσεως. ἀνήλωτο τὰ 
 τέκνα τῆς ἐκκλησίας· καὶ ὥσπερ ἀκρὶς
 ἐπελθοῦσα τῆν ὑπ ουρανὸν ουνον 
 ἀναλίσκει τοὺς καρποὺς της γῆς. 
 οὕτως καὶ ἡ φθοροποιὸς διδασ καλία· τοὺς καρποὺς τῆς ὄν τως διδασκαλίας καὶ εὐσεβεί ας. ἀναλίσκει καὶ λυμαίνεται· ἀλλὰ
 σήμερον ἀγαπητοὶ ἐξε βλήθη ἡ
 φθοροποιὸς διδασ καλία. καὶ
 εἰσῆλθεν ἡ σωτήριος σριος 
 χάρις. ἀναγεννῶσα τὸν λαὸν καὶ
 λέγουσα πρὸς αὐτόν· νῦν ἀνταποδώσω. ἀντὶ
 τῶν χρόνων ὧν κατέφαγεν ἡ κάμ πη καὶ ἡ ἀκρίς καὶ ἡ ἐρυσίβη· 
 τ ί φιλονεικεῖς ὦ
 αἱρετικὲ. κρύψαι τὴν δόξαν τοῦ μονο γενοῦς μετὰ ϊουδαίων· ἐκεῖ 
 ν οι
 μὲν γὰρ. ἔκρυψαν τὴν ἀνά στασιν
 ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς· σὺ δὲ κρύπτεις τὴν
 θεότητα ὅσον ἐπι σοί· ἀλλ’ οὔτε ἐκεῖνοι
 πε ριγράφουσι τὴν ἀλήθειαν.
 οὔτε σὺ συνεσκίασας τὴν εὐ σέβειαν· ἄκουε γοὖν τοῦ προ φήτου λέγοντος ἀμβακούν· 
 ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ουνους ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ. 
 καὶ τῆς
 συνέσεως αὐτοῦ πλή 
 ρης ἡ γῆ·
 τῆς συνέσεως. 
 οὐ τῆς καταλήψεως·
 πίστεως. οὐκ ἐξετάσεως· ἀγάπης. οὐ 
 ζητήσεως· οὐ γὰρ ζητεῖν 
 ἐ διδάχθημεν. ἀλλὰ
 πιστεύειν ἐπαιδεύθημεν·
 πιστεύ ο ν τες τοίνυν φωτιζόμεθα. οὐ
 πολυπραγμονοῦντες βα πτιζόμεθα·
 μὴ ἀπατά τω σε ἀγαπητὲ
 τῶν αἱρετι κῶν τὰ συστήματα·
 βάπτισ μα γὰρ ἔχουσιν. οὐ
 φώτισμα· καὶ βαπτίζονται μὲν σώματι.
 ψυχῆ δὲ οὐ φωτίζονται· 
 ὥ σπερ γὰρ καὶ σίμων ὁ
 μάγος. ἐβαπτίσθη μὲν σώματι· ἀλ λα τῆ ψυχῆ· οὐκ ἐφωτίσθη·
 οὕτως καὶ αὐτοὶ ἀκολούθως 
 εὑρίσκονται· ἀγαλλιάσθω τοίνυν τὰ πνεύματα πνατα τῶν ἀ ποστόλων. τὰ τῆ
 θεία πνευματι πνι 
 κῆ σαγήνη. τὸν καλὸν
 καὶ πολὺν τοῦτον λαὸν σαγηνεύ σαντα διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς · 
 ν ῦν πεπλήρωται ἐν
 ὀφθαλ μοῖς ἡμῶν ἡ προφητικὴ
 
 φωνή· ἐν ταῖς ἐσχάταις 
 ἡμέραις
 λέγει ὁ θεὸς θς · οὐκέτι οὐ 
 μὴ εἴπωσιν· ἰδοὺ
 ἡ κιβω 
 τὸς διαθήκης ἁγίου ἰσραὴλ ϊηλ · 
 ἀντὶ τοῦ ἡ παλαιᾶ λατρεία·
 
 οὐδε μὴ ἀναβήσεται εἰς τὴν 
 
 καρδίαν αὐτῶν ἡ διαθήκη 
 τῆς κιβωτοῦ·
 ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ 
 ἀποστέλλω πολλοὺς
 θηρευ 
 τὰς καὶ ἁλιεῖς·
 περιέγρα 
 ψ εν πρότερον τὴν
 παλαι ὰν κιβωτὸν· καὶ εἰθ’
 οὕτως εἰσήγαγεν τὴν κιβωτὸν τῆς 
 ἐκκλησίας τὴν μὴ ἀπολλυ μένην·
 ἀποστέλλω πολλοὺς θηρευτὰς καὶ ἀλιείς
 φησίν· ὣ ξένης καὶ παραδόξου 
 ἀλείας· ὁ χθὲς ἁλιευθεὶς. 
 σ ήμερον ἁλιεύει·
 ἐπληρώθη γάρ φησιν ἡ γῆ τῆς δόξης τοῦ 
 θεοῦ θυ · καὶ πεπλήρωται τῆς πίστεως
 τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα· μὴ οὖν ὕβριζε 
 τ ὴν οἰκονομίαν· παρα
 ἰουδαί οις ἐξῆλθεν ὁ λόγος.
 ὅτι ἐπρά θη ἡ ἀνάστασις, καὶ
 ὅτι οἱ μα θηταὶ αὐτοῦ ἔκλεψαν
 αὐτόν· 
 κ ακεῖνοι μὲν
 ἀπεφήναντο θά νατον κατὰ τοῦ
 σώματος· οἱ δὲ. τὴν θεότητα ὅσον ἐ παυτοῖς ἀπέκρυψαν· ἀλλὰ 
 παρ ἐκείνοις μὲν. ἡ πλάνη πολϊτευεται
 ἕως τῆς σήμε ρον· παρὰ δὲ τῆ
 ἐκκλησία· ζωὴ αἰώνιος κηρύττεται· καὶ
 εἰβούλει· ἔχεις καὶ εἰκόνα πα λαιάν· ὥσπερ γὰρ ὅτε ἐπε βούλευσαν τῶ ϊωσὴφ οἱ ἀδελ φοὶ· ϊακὼβ καὶ ὁ οἶκος αὐτοῦ
 ἐπένθει αὐτὸν σφόδρα· ἀλλ’ ἡ 
 αἴγυπτος εἶχεν αὐτὸν ζῶντα καὶ
 βασιλεύοντα. οὗτος παρὰ μὲν τῶ ϊακὼβ
 νεκρὸς ἐπεν θεῖτο· ἐν δὲ τῆ
 αἰγύπτω ζῶν ἐβασίλευεν. οὕτως καὶ νῦν· 
 π αρὰ μὲν τῆ συναγωγῆ
 καὶ τῆ τῶν αἱρετικῶν μανία. νεκρὸς
 νομίζεται· νε κροῦσιν γὰρ τὴν
 θεολογίαν οἱ πίστιν ἀναιροῦντες καὶ
 ζήτησιν εἰσάγοντες· παρ
 ἡμῖν δὲ βασιλεύει ζῶν. καὶ ἀξίως
 προσκυνούμενος· ἀλ λ ὄντως
 ϊσχυρὸς ὁ τοῦ θεοῦ θυ λό γος. καὶ αήττητος
 ἡ τῶν ἀ ποστόλων διδασκαλία·
 ὥστε εἰ καὶ κάμνει παύλου ἡ φωνὴ 
 συνηγοροῦντος τῆ ἀληθεία· ἀλλ’ οὖν εἰ
 ποτὲ μακάριος παῦ λε ὑπερ τῆς
 ἀληθείας κινού μενος·
 ἀγανάκτησον ὑπερ τῆς πίστεως· καὶ
 ἀγανακτῶν. εἰπὲ τοῖς αἱρετικοῖς· πόθεν
 ἐδιδάχθητε τὰ ἀριστοτελι κά· τίς τὸν πλάτωνα προ ἐτίμησεν τῶν
 εὐαγγελίων· τίς ἐξέβαλεν τὸ κήρυγμα τῆς
 πίστεως. καἰ εἰσήγαγεν τὴν ἄπιστον
 ζήτησιν· πόθεν ἔγνως τὸ ἀγέννητος καὶ τὸ
 γεννητός· 
 κ ατέλειπες τὸν πατέρα πρα ; διέπτυ σας τοῦ υἱοῦ
 τὴν προσηγο ρίαν; ἀναξίαν
 ἐνόμισας τὴν τοῦ πνεύματος πνς ἀξίαν. καὶ εἰς ἀνθρώ πινα ρήματα τρέπη; καλῶς ἔλεγεν
 ϊερεμίας. ἀπώλετο πί στις ἐκ
 τοῦ στόματος αὐτῶν· 
 τ ί εἶπεν πέτρος ὁ
 μέγας ἀπό στολος τοῦ κυρίου κυ καὶ ἐμακαρί σθη· σὺ
 εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος. οὐκ εἶπεν σὺ εἶ τὸ
 γέννημα τοῦ γεννητοῦ. ἀλλὰ σύ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο εἰπεῖν ὁ χριστὸς χς τοῖς ἀποστόλοις· ὅτε ἐκέλευεν
 αὐ τοῖς βαπτίζειν·
 πορευθέν τες βαπτίσατε τὰ
 έθνη εἰς τὸ ὅνομα τοῦ ἀγεννήτου. 
 καὶ τοῦ γεννητοῦ. ἀλλ’ εὗρες σὺ ὄνομα
 σοφώτερον τῶν μυστικῶν παραδόσεων; 
 τ ί οὖν περιγράφη τα
 θεία; ἀναιρεῖς τὴν πίστην καὶ εἰσά γεις ζήτηματα ξένα καὶ 
 ἀλόκωτα; ἀλλὰ φοβήθητι ἐχθρέ· πέτρος γὰρ
 κατέχει τὰς κλεῖς· ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν
 σὺ εἶ ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ · κλεῖς 
 οὐρανῶν ουνων ἔλαβεν· καὶ οὓς μὲν δ’ ἂν
 βλέπει πέτρος υἱὸν υν λέγον τας. τούτοις
 ἀνοίγει τὴν θύραν τῆς βασιλείας· ὅσους
 δ’ ἂν εὕρη κτίσμα λέγοντας καὶ
 βλασφημοῦντας· τού τοις
 ἀποκλείει τὴν θύραν· οὐ πρότερον δὲ
 ἔλαβεν τὰς 
 κλεῖς. ἕως οὗ εἶπεν· σὺ εἶ
 
 ὁ χριστὸς χς ὁ υἱὸς υς τοῦ θεοῦ θυ τοῦ ζῶντος· 
 καὶ τότε
 κακεῖνος ἀκούει 
 παρ’ αὐτοῦ· μακάριος
 εἶ 
 σίμων βὰρ ϊωνά· σοὶ δώ 
 σω τὰς κλεῖς τῆς βασιλεί 
 ας τῶν οὐρανῶν οὐνων · μετὰ τὴν ὁμολογίαν· ἡ
 ἐξουσία· με τὰ τὴν πίστιν· ἡ
 παρά δοσις τῆς ἐκκλησίας
 καὶ τῆς βασιλείας· ἀλλ’ οἱ μὲν 
 κατὰ τοῦ υἱοῦ στρατεύονται. οἱ δὲ κατὰ
 τοῦ ἁγίου πνεύματος πνς 
 παρατάττονται· οὐδὲν δὲ ὦ ὤ 
 φελος· τὸν χριστὸν χν μὲν ομολογοῦν τας· τὸ
 δὲ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον ἀθε τοῦντας·
 ὥσπερ οὐδεν ὤφε λος· τῶν πνεῦμα πνα ὁμολογούντων καὶ υἱὸν υν αθετούντων· ὁμολογοῦ σι γὰρ καὶ ϊουδαίοι τὸν πατέρα πρα · τὸν δὲ υἱὸν υν ἀρνούμενοι. οὐκ έχου σιν ζωὴν αἰώνιον· ὅθεν δῆ λον
 ὅτι ὁ παρορῶν τοῦ υἱοῦ τὴν δόξαν. οὐ
 δεκταῖοις παρὰ τῶ πατρὶ πρι · πρόσεχε ἀ κριβῶς·
 καὶ γὰρ καὶ οἱ φί λοι τοῦ ϊὼβ·
 τῶ θεῶ θω μὲν συνῆλθον. τὸν δὲ ϊὼβ
 κατέ κριναν· ὁ δε θεὸς θς . οὐδὲ τοὺς συνηγορήσαντας αὐτῶ
 ἀπεδέξατο· ἀλλὰ λέγει πρὸς 
 
 αὐτούς· διατί εναντία καὶ 
 κακὰ
 ελαλήσατε· κατὰ τοῦ 
 θεράποντός μου
 ϊώβ· εἰ κα τὰ τοῦ ϊὼβ εἰρηκότας
 τοὺς φίλους. καὶ αὐτὸν δοξάσαν τας οὐκ εδέξατο. τοὺς τὸν 
 υἱὸν υν ἀθετοῦντας. καὶ αὐτὸν 
 ὁμολογοῦντας δέξεταί ποται; 
 οὐδαμῶς· ὁ
 γὰρ ἐμὲ μισῶν 
 φησὶν ὁ χριστός χς · καὶ τὸν πατέρα πρα μου 
 μισεῖ· ὥσπερ δὲ οὐ
 δέχεται 
 πατὴρ πηρ τὴν εἰς αὐτὸν τιμὴν· τοῦ υἱοῦ
 ἀθετουμένου· οὕτως οὐδὲ πατὴρ πηρ καὶ υἱός υς · ἀθετουμέ νου τοῦ
 ἁγίου πνεύματος πνς · παῦλος γοὖν εὗρεν πρὸς τὰ
 αἱρετικὰ ζιζάνια. ἀρχὴν μὲν λαβόντα·
 τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· οὐδέποτε δὲ 
 παρρησίαν δεξάμενα· ἐν ἐφέ 
 σω γὰρ τῆς ἀσίας
 εὑρίσκει τι νὰς βαπτισθέντας·
 καὶ λέγει 
 αὐτοῖς· εἰ πνεῦμα πνα ἅγιον ἐλάβετε 
 πιστεύσαντες;
 οἱ δὲ ἔφησαν· 
 οὐδὲ εἰ ἔστιν πνεῦμα πνα ἅγιον ηκούσα 
 μεν·
 εἶτα ἡ γενναία φωνή· εἰς τί 
 οὖν
 ἐβαπτίσθητε· οἱ δὲ ἔφη σαν· εἰς
 τὸ ϊωάννου βάπτισμα· παιδευσάτω τοίνυν
 τὴν ἐκκλη σίαν πέτρος καὶ
 παῦλος· μὴ αἱρετικὰ πλέκειν συζητήμα τα· πόθεν ἡ δυσώνυμος 
 εὐνομίου προσηγορία· πό θεν τὰ
 αἱρετικὰ σπέρματα· ὄντως ἀπώλετο ἡ
 ἀλήθει α παρα τοῖς ἀσεβέσι·
 καὶ ἐκράτησαν ἀριστοτελικαὶ 
 διδασκαλίαι· τοὺς ὅρους τῆς ἀνθρωπίνης
 φύσεως λαμβάνεις ἐπι τῆς θείας καὶ
 ἀγεννήτου φύσεως. καὶ γεννητὸν λέγεις;
 σὺ δὲ φησὶν 
 ὁ αἱρετικὸς. τί
 λέγεις τὸν πατέρα πρα · ἀγέννητον λέγω τὸν πατέρα πρα · ἀλλ οὐχὶ ὡς σύ· λέγω γὰρ
 ἀγέν νητον τὸν πατέρα πρα . ἐπεὶ δὴ οὐ οὐκ εγεννηθη. ἀλλὰ
 καὶ τὸν ἀδὰμ λέγω ἀγέννητον. ἐπειδὴ
 οὐκ εγεννήθη ἀλλ’ ἐπλάσθη· 
 ἀ γέννητος τοίνυν ὁ πατήρ πηρ . καὶ πολλὰ ἕτερα ἀγέννητα· λέγεται μὲν οὖν ἀγέννητον. πᾶν
 τὸ μη γεννηθέν· λεγεται δὲ ἀ γέννητον καὶ πᾶν τὸ
 γενησόμε νον· μή ποτε δὲ
 γενόμενον· ἡ 
 ἀ νάστασις τῶν νεκρῶν.
 ἀγένητος νῦν· γίνεται· ἀλλ’ οὔπω
 γέγονεν· καὶ ἔστιν ἀκατασκεύαστος.
 μηδέπω γενομένη· λέγεται δὲ ἀγένητον
 καὶ τὸ μηδέποτε μήτε γενόμε νον. μήτε γενέσθαι ὀφεῖλον·
 οἷ ον λέγει δανιήλ·
 ἐθεώρουν τέσ σαρα θηρία
 ἐξερχόμενα ἐκ τῆς θαλάσσης· καὶ ἦν τὸ
 πρῶ τον θηρίον ὡσεὶ λέαινα.
 καὶ πτερὰ αὐτῶ ὡς ἀετοῦ. εἰπέ μοι· 
 ποῦ ἐθεάσω θηρίον λεαίνης. οὕτως
 διεσκευασμένην ἔχον τὴν κατάστασιν· ποῦ
 εἶδες θηρίον ἔχον ὄνυχας σιδηρούς. καὶ
 ὁδόν τας χαλκούς· ταῦτα.
 εἰς θε ωρίαν ἀνέπλαττεν ὁ
 προφή της· οὐμὴν δὲ
 ἐγένετο. οὐδὲ γίνεται· ἀλλ’ ἔστιν τὸ
 θηρίον ἐ κεῖνο ἀγένητον.
 μηδέποτε γενόμενον ἢ γενησόμενον· 
 ἀλλ ὀνομασθησόμενον μόνον· 
 π οῖαι γυναῖκες
 ἐγένοντο πτε ρὰ ἔχουσαι· οἵας
 εἶδεν ζαχα ρίας πτερὰ φερούσας·
 ποῦ ἐθεάσω πάρδαλιν. ἔχουσαν 
 πτερά· ἢ ποῦ ἐθεάσω ἀνδρι άντα
 ἀπο χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ
 σιδήρου καὶ ὀστράκου τὴν κατασκευὴν
 ἔχοντα· οἷον εἶδεν δανιήλ· ἕκαστον
 γὰρ τούτων ἀγέννητον οὐ γὰρ ἐγένετο·
 ἀνεγράφη δὲ. ὡς πλάσμα καὶ θεωρία· μὴ 
 τ οίνυν νομίσης μέγα
 τι τῶ 
 πατρὶ πρι χαρίζεσθαι· τὸ λέγειν αὐ τὸν ἀγέννητον· διὰ τὸ πολλὰ
 καὶ ἕτερα μη γεγεννημένα· λέγεσθαι
 ἀγεννητα· οἶδα ὄτι βαθὺς ὁ λόγος. ἀλλ’
 ἵνα ἐλέγξω τὴν αἱρετικὴν κα κίαν· εἰς τούσδὲ τοὺς λόγους
 ἐλήλυθα· λέγεται καὶ ἄνθρωπος ἄνος 
 ἀγέννητος. ὁ μη γεννηθείς· καὶ εἰ
 μη ἐγεννήθη φησὶν. πῶς λέγεται· δείκνυμί
 σοι 
 ἄνθρωπον ἄνον μη γεννηθέντα; λέγει ὁ σωτὴρ σηρ περὶ ϊούδα τοῦ προ δότου· οὐαὶ τῶ ἀνθρώπω ανω ἐκεῖνω· δι’ οὗ ὁ υἱὸς υς τοῦ ἀνθρώπου ανου παραδί δοται·
 συνέφερεν αὐτῶ. εἰ μη ἐγεννήθη· καὶ πῶς
 αὐτῶ συνέφερεν· τῶ γὰρ μὴ ὄντι· 
 οὐδὲν οὔτε συμφέρει. οὔτε ζημίαν φέρει·
 καὶ σολομὼν δὲ μακαρίζει ἄνθρωπον ανον τὸν μη γεννηθέντα. ταῦτα
 λέγων· μακάριος ἄνθρωπος ανος ὁ τεθνηκὼς μᾶλλον. ἢ ζῶν· καὶ
 ὑπερ τοὺς δύο. ὁ μη γεννηθείς· 
 κ αὶ εἰ μη ἐγεννήθη
 φησὶν. πῶς μακάριος· βλέπε ὀνόματα 
 ἀγέννητα οὐ φύσεως· εἶ πεν ἄνθρωπον ανον τὸν μὴ γεννηθέντα μὴ
 δὲ πλασθέντα μακάριον· ὥστε ἡ τοῦ
 ἀγεννήτου προ σηγορία· οὐ φύσιν
 θείαν ἑρμηνεύει· οὐδὲ ὡς σὺ λέγεις 
 ἀγέννητον οὐσίαν σημαίνει· οὐ δὲ τιμὴν
 τῶ πατρὶ πρὶ φέρει· ὄντων καὶ ἑτέρων παρὰ
 τῶ προφήτη ὀνομάτων ἀγεν νήτων τε καὶ γεννητῶν καθάπερ
 προαποδέδει κται. ἀλλὰ τὸ
 μη γεγονω ς 
 δείκνυσι μόνον· εἴπωμεν 
 δ ὲ καὶ ἡμεῖς πρὸς
 αὐτούς. μετὰ τοῦ προφήτου δαυὶδ δαδ · διηγήσαντό μοι· παράνο μοι ἀδολεσχίας. ἀλλ’ οὐχ’ ὡς
 ὁ νόμος σου κύριε κε · τὴν πέ τρου δέξαι
 φωνήν· τὴν παῦ λου διδασκαλίαν· χριστὸς χς κα τα σαρκα. ὁ ὢν ἐπι
 πάντων 
 θεὸς θς . εὐλογητὸς· εἰς τοὺς αἰῶνας· 
 τ ὸ πνεῦμα πνα τοίνυν τὸ ἅγιον προ σκυνεῖσθω· ἀνυμνεῖσθω· δοξαζέσθω· ἐκ
 τῶν θεί ων γραφῶν θεολογοῦμεν·
 κἂν θέλωσιν οἱ ἐχθροὶ· κἂν μη
 θέλωσιν· μαρτυρήσει δέ μοι καὶ παῦλος
 λέγων· οὐκ’ οἴδατε ὅτι ναὸς θεοῦ θυ 
 ἐστέ; και τίς ὁ κατοικῶν· καὶ πνεῦμα πνα 
 θεοῦ θυ φησὶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν· ἄλλο οὖν
 ὁ ναὸς. καὶ ἄλλος ὁ ἐνοικῶν; οὐκ ἤκου σας πέτρου λέγοντος τῶ 
 ἀνανία· ἵνα τί ἐπείρασεν ὁ σατανὰς τὴν
 καρδίαν σου. ψεύσασθαί σε· τὸ πνεῦμα πνα τὸ ἅγιον· καὶ εὐθέως ἐπήγαγεν·
 οὐκ ε ψεύσω ἀνθρώποις ἀνοις ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ φησὶν οἱ αἰρετικοί· οὐ
 τὸ πνεῦμα πνα ἐκάλεσεν θεὸν θν · καὶ ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα πνα ἐκ τοῦ θεοῦ θυ 
 ἀπεστάλη. ὁ ὑβρίζων φησὶν τὸ πνεῦμα πνα . τὸν θεὸν θν ϋβρίζει τὸν ἀποστείλαντα τὸ πνεῦμα πνα ; ἄ φρων καὶ ἀλόγιστε·
 οὐδὲ μία γὰρ ἄλλη πρέπουσα τῶ ἀθέω
 προσηγορία. εἰ μὴ ἡ τοῦ ἄφρονος· εἶπεν
 γὰρ ἄφρων ἐν καρδία αὐτοῦ οὐ κ έστιν θεὸς θς . οὐκ’ εἶπεν ὡς σὺ ἐνόησας· εἰ
 γὰρ ἡ τοῦ ἁγίου 
 πνεύματος πνς ὕβρις εἰς θεὸν θν ἀνέτρεχεν ὡς ἀποστείλαντα.
 ἐχρῆν εἰ πεῖν· οὐκ εψεύσω τῶ πνεύματι πνι · ἀλλὰ τῶ θεῶ θῶ · ἀλλὰ ταῦτα 
 μὲ ν εἰς
 τοσοῦτον· δεῖ γὰρ τῆ ἀποστολικῆ χορεία
 παρα χωρῆσαι τὴν ἁγίαν τριάδα. ἦν
 ὁ πατὴρ πηρ καταγγέλλει· τρι ὰς
 τοίνυν ἀποστόλων, μάρ τυς τῆς
 οὐρανίου τριάδος· χορεύσωμεν οὖν
 εἱλικρινῶς καὶ εἶπομεν. πολλὰ τὰ τέ κνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον. ἢ 
 τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· ἤ γοὖν πᾶσα
 αἵρεσις· ἡ ἄνθρωπον ἄνον 
 ἔχουσα διδάσκαλον. καὶ οὐ 
 θεόν θν · γένοιτο δὲ πάντας ἡμᾶς εὐχαῖς
 καὶ πρεσβείαις τοῦ κοινοῦ πατρὸς πρς καὶ διδασκάλου. ἀποστόλοις καὶ
 μάρτυσιν ἐ νορθοδόξω πίστει σὺν
 αὐλί ζεσθαι ἐν χριστῶ χῶ 
 ἰησοῦ ἰυ τῶ κυρίω κω ἡ μῶν· ὣ ἡ δόξα καὶ
 το κρά τος ἅμα τῶ πατρὶ πρι καὶ τῶ ἁγίω πνεύματι πνι · νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς 
 αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν:—